Ράφανα
Seleucid Syria, Άβιλα, Σελεύκεια




Βόρεια Μεσοποταμία

Παλαιστίνη
Ορόντης Ποταμός

Ετυμολογία[]
Η ονομασία "[[]]" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]".
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Γεωγραφία[]
Η ακριβής θέση της είναι:
Ιστορία[]
Η Άβιλα Δεκαπόλεως μεταγενέστερα Σελεύκεια Δεκαπόλεως ήταν μια αρχαία ελληνική πόλη στην Δεκάπολη της Κοίλης Συρίας.
Η πόλη ήταν γνωστή και ως Αρχαία Ραφάνα.
Η ονομασία Άβιλα προέρχεται από τη σημιτική λέξη 'Αβελ (λιβάδι στα Εβραϊκά)[1]
Η πόλη βρισκόταν κοντά στον παραπόταμο Γιαρμούκ (Yarmouk) του Ιορδάνη. Ο Ευσέβιος τοποθετεί την πόλη 19 χλμ ανατολικά των Γαδάρων[2] .
Η περιοχή των Αβίλων-Σελευκείας είχε κατοικηθεί ήδη από το 3000 π.Χ. κατά την Χαλκοκρατία. Από τότε και μέχρι σήμερα κατοικείται διαρκώς από την ανθρώπινη παρουσία, όπως αποδεικνύεται από τις ανασκαφές[3]
Ελληνιστική Εποχή[]
Τα Άβιλα απέκτησαν μεγαλύτερη σημασία κατά την Ελληνιστική Εποχή.
Μετά τον θάνατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) περιήλθε στην Πτολεμαϊκή κατοχή.
Η πόλη φαίνεται ότι αρχικά αποικίστηκε από αυτή την μακεδονική δυναστεία της Αιγύπτου.
Το 218 π.Χ. ο Σελευκίδης βασιλέας Αντίοχος Γ' ο Μέγας νίκησε τις Πτολεμαϊκές ενισχύσεις του στρατηγού Νικία και κατέκτησε την πόλη[4].
Η πόλη περιήλθε και υπό Πτολεμαϊκό έλεγχο, αλλά περιήλθε οριστικά στην Σελευκιδική κατοχή μετά την Μάχη του Πανείου (στο Πάνειον όρος (198 π.Χ.)) και ίσως τότε να επανιδρύθηκε ως ελληνική πόλη με το όνομα Σελεύκεια.
Έκτοτε οι κάτοικοι της πόλεως εκαλούντο Σελευκεῑς Ἀβιληνοί.
Το 83/2 π.Χ. η πόλη περιήλθε στην κατοχή του Αλεξάνδρου Ιανναίου (103-76 π.Χ.) βασιλέα της Ιουδαίας[5] .
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Το 64 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους του Πομπήιου, ο οποίος και την κατέστησε αυτόνομη.
Από την περίοδο εκείνη έγινε κομμάτι της Δεκαπόλεως και έκοψε τα νομίσματά της. Στην εποχή του Καρακάλλα έφεραν τον τίτλο Σελεύκεια Άβιλα. Κατά την βυζαντινή περίοδο ανήκε στην επαρχία Palestina Secunda (Παλαιστίνη Β΄).
Αρχαιολογία[]
Την θέση της Ιορδανικής Σελεύκειας κατέχει το χωρίο Tell Abil της Ιορδανίας.
Παρ' όλο που αρκετές από τις αρχαίες δομές της έχουν ανασκαφεί όπως υδραγωγεία, τάφοι, πύλες και δημόσια κτίρια, τα Άβιλα είναι ιδιαίτερα συναρπαστικά, επειδή τόσο μεγάλο μέρος των λειψάνων της είναι ακόμα θαμμένα στο έδαφος.
Ο πρώτος Ευρωπαίος που επισκέφθηκε την τοποθεσία ήταν ο Ούλριχ Τζάσπερ Seetzen το 1806.
Τα ερείπια έχουν περιγραφεί σε δημοσιευμένη βιβλιογραφία ήδη από το 1889 από τον Guy Le Strange.
Η περιοχή χωρίζεται σε διακριτές περιοχές με βάση τη θέση τους και τα αρχαιολογικά χαρακτηριστικά. Οι περιοχές αυτές ορίζονται ως εξής: Περιοχή Α, πεδίο AA, Χώρος Β, Περιοχή Γ, Τομέας Δ, Περιοχή DD, E Χώρος και Χώρος Η.
Μεγαλιθικές στήλες υπάρχουν στο Ουμ Ελ-Αμάντ (η μητέρα των στηλών).
Ο χώρος έχει ανασκαφεί σε μεγάλο βαθμό από το 1980. Οι ανασκαφές έχουν δείξει διηνεκή κατοίκηση στην Σελεύκεια από το 4000 π.Χ. έως το 1500 και έχουν έλθει στο φως πολλά έργα τέχνης, τμήματα των τειχών της πόλης, ένα θέατρο και μια εκκλησία του 6ου αιώνα. Η πόλη παραμένει έδρα επισκόπου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, με τον τίτλο Abilenus. Η επισκοπική έδρα παραμένει κενή από το 1977.
Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ένα ναό στην περιοχή που χρησιμοποιήθηκε για τη λατρεία του Ηρακλή, της Τύχης και της Αθηνάς. Περαιτέρω στοιχεία έχουν δείξει ότι ο χώρος χρησιμοποιήθηκε για τη χριστιανική λατρεία, τουλάχιστον τον έβδομο έως τον όγδοο αιώνα.
Σύνοψη[]
Πόλη της Παλαιστίνης στη Δεκάπολη, Ανατολικά του Ιορδάνη και Δυτικά του παραπόταμου του Ιορδάνη Ιερομύακα (Yarmouk). Το αρχαίο όνομά της ήταν Ραφάνα και το μεταγενέστερο Σελεύκεια Δεκαπόλεως. Η πόλη γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου βρέθηκε στην κυριαρχία των Πτολεμαίων. Το 198 π.Χ. η πόλη πέρασε οριστικά στα χέρια των Σελευκιδών και ονομάστηκε Σελεύκεια. Από το 83 μέχρι το 64 π.Χ. η πόλη περιήλθε στους επαναστάτες Μακκαβαίους. Το 64 π.Χ. περιήλθε στην κυριαρχία των Ρωμαίων. Στον "Συνέκδημο του Ιεροκλέους" (6ος αι. μ.Χ.) η πόλη αναφέρεται 4η (1η η Σκυθόπολις) μεταξύ των 11 πόλεων της Επαρχίας Δευτέρας Παλαιστίνης. Τα ερείπια των Αβήλων εντοπίζονται σήμερα στην Ιορδανία 2 χλμ Ανατολικά της Hartha και 20 χλμ Βορείως του Ιρμπίντ.
Επαρχία Παλαιστίνης β΄ 1 Σκυθόπολις 2 Πέλλαι 3 Γάδειρα 4 Καπετώλισσα 5 Άβιλα 6 Μαξιμιανούπολις 7 Διοκαισάρεια 8 Τιβεριάς 9 Γάδαι 10 Ελενούπολις 11 Ίππος 12 Τετρακωμία 13 κλίμα Γαυλάμης 14 κώμη Ναΐς
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Wadi Quailibah. Abila Archaeological Project. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 July 2011. http://www.abila.org/html/wadi.html. Ανακτήθηκε την June 8, 2011.
- ↑ Ευσέβιος, Ονόμ. 32.14.
- ↑ W. Harold Mare, Ph.D. Director, Abila Excavations Professor, Covenant Theological Seminary St. Louis, Missouri. "Excavations at Abila of the Decapolis, Northern Jordan", March 2004.
- ↑ Πολύβιος 5.71, 16.39.
- ↑ Ιώσηπος, ΑI 11.136.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Συρία
- Σύροι
- Ηγεμόνες Συρίας
- Όρη Συρίας
- Ποταμοί Συρίας
- Λίμνες Συρίας
Βιβλιογραφία[]
- The Princeton Encyclopedia of Classical Sites.
- Εβραϊκή εγκυκλοπαίδεια.
- Πολυβίου Ιστορίαι Ε΄ βιβλίο.
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)