Άδραστος
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
13ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Άδραστος
Ηγεμονικά Ονόματα
Άργος
Ηγεμόνες Άργους
Μυκήνες
Ηγεμόνες Μυκηνών
Αργολίδα
Ηγεμόνες Αργολίδας
Αρκαδία
Ηγεμόνες Αρκαδίας
Κορινθία
Ηγεμόνες Κορινθίας
Σικυωνία
Ηγεμόνες Σικυωνίας
Αχαΐα
Ηγεμόνες Αχαΐας
Ηλεία
Ηγεμόνες Ηλείας
Πισάτιδα
Ηγεμόνες Πισάτιδας
Τριφυλία
Ηγεμόνες Τριφυλίας
Μεσσηνία
Ηγεμόνες Μεσσηνίας
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Κυνουρία
Ηγεμόνες Κυνουρίας
Μέση Ελλάδα
Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαιωτική Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαιωτικής Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Αιγυπτιακή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Αιγύπτου
- Ένας βασιλέας του Άργους (1250 - 1235 π.Χ.) (Ενδεικτική χρονολόγηση).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| του Άργους |
| Ιναχίδες |
Διαίρεση σε τρία τμήματα: |
| Αναξαγορίδες |
| Μελαμποδίδες |
|
|
| Βιαντίδες |
|
To Mycenae (Orestes)
|
Το όνομα "Άδραστος" συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "Ατρεύς".
Παρετυμολόγηση: α- ( = μη) + δράω ( = πράττω, κινούμαι, φεύγω), "ο ακλόνητος, ο άφοβος")
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Αμυθαονίδες.
- Μητέρα: Λυσιμάχη
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
- Αιγιαλεύς
- Διηπύλη
- Αργεία
- Αιγιάλεια
- Κυάνιππος
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ο Παυσανίας ονομάζει τη μητέρα του Λυσιάνασσα, ενώ ο Υγίνος Ευρυνόμη.
Σε κάποια εποχή ο Άδραστος εκδιώχθηκε από το Άργος από τον Αμφιάραο, οπότε κατέφυγε στη Σικυώνα, της οποίας ο βασιλέας, ο Πόλυβος, ήταν πάππος του (πατέρας της Λυσιμάχης).
Ο Πόλυβος πέθανε άτεκνος και τότε ο Άδραστος, ως στενότερος συγγενής, ανακηρύχθηκε βασιλέας της.
Αργότερα όμως συμφιλιώθηκε με τον Αμφιάραο και επέστρεψε στο Άργος, όπου έδωσε την αδελφή του Εριφύλη ως σύζυγο στον Αμφιάραο, με τη συμφωνία να επιλύουν στο εξής τις διαφορές τους με τη διαιτησία της Εριφύλης.
Ο Άδραστος ανέλαβε βασιλέας στο Άργος.
Κρίσιμη στιγμή για την βασιλεία του ήταν η άφιξη δύο ξένων πριγκίπων στην αυλή του που είχαν εκδιωχθεί από τις πόλεις τους.
Συγκεκριμένα, κατέφθασαν αμφότεροι συγχρόνως στο Άργος άρχισαν να φιλονικούν.
- Ο ένας ήταν ο Πολυνείκης από τη Θήβα και
- ο άλλος ο Τυδεύς, από την Καλυδώνα.
Ο Άδραστος τους συμφιλίωσε και δέχθηκε να φιλοξενήσει και αμφότερους στο ανάκτορό του.
Ο Πολυνείκης είχε μια ασπίδα με παράσταση λέοντα, ενώ ο Τυδεύς ασπίδα με παράσταση αγριόχοιρου. Τότε ο Άδραστος θυμήθηκε ότι του είχε δοθεί ένας περίεργος χρησμός: να συζεύξει τις κόρες του με ένα λέοντα και με ένα αγριόχοιρο. Αμέσως κατάλαβε ότι αυτούς θα εννοούσε ο χρησμός.
Σύζευξε λοιπόν τις δύο κόρες του, τη Διηπύλη με τον Τυδέα και την Αργεία με τον Πολυνείκη.
Ανέλαβε έτσι όμως την υποχρέωση, ως πενθερός τους, να τους βοηθήσει να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Και πρώτα αποφάσισε να στηρίξει τη δίκαιη αξίωση του Πολυνείκη.
Σε αυτή την απόφαση ο Αμφιάραος εναντιώθηκε από την πρώτη στιγμή και αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία, καθώς ως γνώστης της μαντικής ήξερε ότι από όσους θα λάβαιναν μέρος στην εκστρατεία εκείνη μόνο ο Άδραστος θα επέστρεφε ζωντανός.
Κατέφυγαν λοιπόν κατά τη συμφωνία τους στη διαιτησία της Εριφύλης, η οποία δέχθηκε την άποψη του αδελφού της και παρότρυνε τον σύζυγό της να εκστρατεύσει μαζί με τους υπόλοιπους, για να αποκτήσει δόξα και τιμή.
Η εκστρατεία αυτή έγινε γνωστή ως οι «Επτά επί Θήβας» (συμμετείχε και ο Τυδεύς με άλλους 4 πρίγκιπες).
Φθάνοντας στη Θήβα, οι επτά παρατάχθηκαν με τις δυνάμεις τους έπροσθεν των ισαρίθμων πυλών της πόλεως.
Όμως, παρά την γενναιότητά τους, οι πολιορκητές δεν επέετυχαν να κυριεύσουν την πόλη, καθόσον αυτή ήταν η απόφαση του Δία ύστερα από την αυθόρμητη θυσία του Μενοικέως στον Άρη και τις καυχησιολογίες του Καπανέως.
Στο τέλος λοιπόν, αφού φονεύθηκαν σε μονομαχία οι δύο αδελφοί Ετεοκλής και Πολυνείκης, οι πολιορκητές τράπηκαν σε φυγή, αφού φονεύθηκαν στη μάχη όλοι οι επικεφαλής, εκτός από τον Άδραστο.
Ο Άδραστος σώθηκε χάρη στο πτερωτό ίππο του τον Αρίωνα και έφθασε στον Κολωνό της Αττικής. Εκεί εμφανίσθηκε ως ικέτης στους Αθηναίους και με τη μεσολάβησή τους κατάφερε να παραλάβει τους νεκρούς του από τον νέο βασιλέα της Θήβας, τον Κρέοντα, και να τους θάψει στην Ελευσίνα.
Ο Άδραστος, οργάνωσε μετά 10 έτη τους «Επιγόνους» όπως ονομάσθηκαν, και εξεστράτευσε εκ νέου κατά των Θηβών. Την φορά αυτή οι Αργείοι επέτυχαν τον στόχο τους, οι Θηβαίοι νικήθηκαν, η πόλη τους κυριεύθηκε και καταστράφηκε, οι Αργείοι ανέβασαν στον θρόνο της τον υιο του Πολυνείκη, τον Θέρσανδρο, και αποχώρησαν.
Και πάλι όμως ο Άδραστος στάθηκε άτυχος: φονεύθηκε ο υιος του, ο Αιγιαλεύς, γεγονός που οδήγησε στον θάνατό του από λύπη στα Μέγαρα όπου και τάφηκε.
Ο Άδραστος τιμήθηκε πολύ στα Μέγαρα, στον Κολωνό της Αττικής και στη Σικυώνα ως ήρωας. Ιδιαίτερα στην τελευταία πόλη, τον τιμούσαν με εορτές, θυσίες και ταφικούς χορούς ως την εποχή του Κλεισθένους.
Τέχνη[]
Το επεισόδιο όπου ο Άδραστος κατέφυγε ως ικέτης (με τις μητέρες και τα τέκνα των φονευθέντων Αργείων) στους Αθηναίους, και συγκεκριμένα στους Αίθρα και Θησέα, ενέπνευσε τον Ευριπίδη στο να δημιουργήσει τη μία από τις σωζόμενες τραγωδίες του, τις «Ικέτιδες», που παραμένουν ένα θερμό κήρυγμα για την ειρήνη στον κόσμο.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Πάπυρος - Λαρούς", Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1964.
- "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Pierre Grimal, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1980.
- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδοτ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)