Άργος
Μυκηναϊκή Εποχή
- Ιστορική πόλη της Πελοποννήσου.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Άργος" σχετίζεται, ενδεχομένως, ετυμολογικά με τις λέξεις :
- Φορωνεύς
- (Β)αρκάς
- (Β)άργος
- (Β)εριχθόνιος
- (Β)εριχθόνιος
- (Β)ερεχθεύς
- Βερέσκυνθες
- Αρκαδία
- Φερές
- Βέρροια
Σύγχρονη Κατάσταση[]
Το Άργος είναι πόλη της Πελοποννήσου, μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ελλάδας. Είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του Άργους, στο νομό Αργολίδας και είναι η μεγαλύτερη πόλη του νομού με πληθυσμό 24.239 κατοίκους (απογραφή 2001) και κέντρο των εμπορικών και βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
Στο Δήμο Άργους υπάγονται οι πρώην κοινότητες Δαλαμανάρας, Πυργέλας, Λάλουκα, Κουρτακίου, Ήρας, Ινάχου, Κεφαλαρίου και Ελληνικού.
Σε απόσταση 6 1)2 χιλ. από το Άργος βρίσκεται το επίνειό του Νέα Κίος στον Αργολικό κόλπο. Ο δήμος του Άργους περιλαμβάνει και τα χωριά Άκοβα, Κόχλα και Κεφαλάρι καθώς και τα ωραία προάστιά του.
Γεωγραφία[]
Βρίσκεται σε απόσταση 136 km από την Αθήνα και η απόστασή του από το Ναύπλιο, την πρωτεύουσα του νομού, είναι 12 Km.
Ιστορία[]
Παλαιοελλαδική Εποχή[]
Η ιστορία του Άργους αρχίζει από τους πρωτοελλαδικούς χρόνους, δηλ. από την αρχή της 3ης χιλιετίας π.Χ., αλλά η ιστορία αυτής της περιόδου είναι παντελώς άγνωστη.
Μεσοελλαδική Εποχή[]
Πρέπει να θεωρήσουμε, με μεγάλη πιθανότητα, ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Μεσοελλαδικής Εποχής στον Ελλαδικό χώρο ήταν οι Λέλεγες, που ίσως να εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο περί το 1800 π.Χ..
Αυτοί δεν άφησαν ιστορικό αποτύπωμα στην Αργολίδα (εκτός ίσως από έναν ναό του Λυκίου Απόλλωνα που ίσως να αντιπροσώπευε μία λατρεία ενός Λελεγιακού θεού που αργότερα ταυτίσθηκε με τον Απόλλωνα ή ίσως να είναι μεταγενέστερο συμβάν από μετανάστες από την Μικρασιατική Λυκία)
Το γεγονός, όμως, ότι οι Λέλεγες είχαν πυκνή εγκατάσταση σε Μεσσηνία-Λακωνία, σε μεταγενέστερη εποχή, προϋποθέτει ότι θα είχαν κάποιο χρονικό διάστημα κατοικήσει και στην Αργολίδα.
Αν και από Μυθολογικής πλευράς, πρώτος βασιλέας της Αργολίδας θεωρείται ο Ίναχος, και δεύτερος ο Φορωνεύς ωστόσο φαίνεται ότι αυτοί τοποθετήθηκαν στην αρχή του Αργειακού βασιλικού κατάλογου, από τους επόμενους βασικούς εποίκους της χώρας, για λόγους γοήτρου.
Οπότε, μετά τους Λέλεγες, μάλλον, εμφανίζονται στον Ελλαδικό χώρο οι Απιδανοί (ίσως περί το 1700 π.Χ.) που είναι και ο πρώτος λαός που άφησε το στίγμα του στην Αργειακή ιστορία καθώς όλη η Πελοπόννησος έλαβε το όνομα "Απία"
Ο βασιλέας Άπις δεν ήταν, προφανώς, αυτοτελές πρόσωπο αλλά μάλλον ο "επώνυμος αντιπρόσωπος" του λαού των Απιδανών που σε μεταγενέστερη εποχή αποκλήθηκαν Επειοί (πιθανώς συγγενικού φύλου των Αβάντων).
Μια σημαντική σημείωση για την εποχή αυτή (19ος και 18ος Αιώνας π.Χ.) είναι ότι στην Αίγυπτο μετά το τέλος της ισχυρής 12ης Δυναστείας (1991 - 1803 π.X.) ακολούθησε η χαώδης 1η Ενδιάμεση Εποχή με τις δύο επόμενες δυναστείες, την 13η (1803 - 1650 π.X.) και την 14η (1725 - 1650 π.Χ.), να αντιμάχονται για την εξουσία, γεγονός που οδήγησε τεράστια ροή μισθοφόρων αλλά και εμπόρων (από Παλαιστίνη και Αιγαίο), προς το Νειλικό Δέλτα.
Η κατάσταση αυτή θα είχε καταλυτικές συνέπειες αργότερα και για την Αργολίδα. Ακολούθησαν, πιθανώς, οι Πελασγοί ίσως περί το 1650 π.Χ., και κυριάρχησαν στο Άργος και σε μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου. Η παρουσία τους υπήρξε καταλυτική καθώς έδωσαν στην πόλη το Πελασγικό όνομά της.
Η ονομασία "Άργος" προφανώς είναι ομόρριζη με την ονομασία του λαού αυτού. Ο βασιλέας Φορωνεύς (θεωρείται ότι είναι εκείνος που ίδρυσε την πόλη του Άργους, το «Φορωνικό άστυ», το οποίο θεωρείται η πρώτη πόλη του Ελλαδικού Κόσμου) επίσης δεν ήταν, προφανώς, αυτοτελές πρόσωπο αλλά μάλλον ο "επώνυμος αντιπρόσωπος" του λαού των Πελασγών
Το όνομά του είναι ομόρριζο με την ονομασία του μεταγενέστερου φύλου των Βρυγών που αποτελούν Πελασγικό φύλο. Πιθανόν και ο (Β)Ερεχθεύς της Αθήνας αποτελεί παραφθορά του ονόματος του ίδιου λαού.
Φαίνεται ότι το Άργος των Πελασγών ήταν ο πρώτη μη-νησιωτική πόλη της Ευρώπης που ναυπήγησε πολεμικό στόλο και επέκτεινε την κυριαρχία του σε εγγύς νήσους. (Ίσως, ήταν κάποιος Πελασγός βασιλέας διοργάνωσε μία ναυτική εκστρατεία κατά της Καλλίστης-Θήρας , ελάχιστα πριν γίνει η καταστροφική ηφαιστειακή έκρηξη (περί το 1615 π.Χ.))
Η επόμενη μεταβολή ίσως συνέπεσε με την αστάθεια που θα δημιούργησε το πρώτο μεταναστευτικό κύμα αφορά το Ελλαδικό-Αιγαιωτικό στοιχείο που εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο την εποχή της δυναστείας των Υξώς (1650 - 1540 π.Χ.) και την εγκατάλειψε μετά την ανατροπή της (1540 μ.Χ.) οπότε τμήμα τους επέστρεψε στον Ελλαδικό χώρο.
Περί το 1580 π.Χ. η Αργολίδα πρέπει να υπέστη σημαντική αποσταθεροποίηση να δέχθηκε το πρώτο κύμα μετανάστευσης Ιώνων (δηλ. Ελλαδικών μεταναστών από την Μικρασιατική ακτή) από την "Ιάδα" (μάλλον τότε, Ιάς = Ασία). Αυτό θα προκλήθηκε από την πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη προέλαση Χετταίου αυτοκράτορα (συγκεκριμένα του Άτλαντος Α' του Μεγάλου (1586 - 1556 π.Χ.)). Ήταν η πρώτη "Ιώ" (Ήταν το κύμα μετεξελίχθηκε από την Μυθοπλασία στην Ιώ, την θυγατέρα του Ίναχου)
Οι εισβολείς που επωφελήθηκαν από την αποσταθεροποίηση αυτή ήταν οι "Ιναχιείς", οι αποκληθέντες "Φοίνικες" (προφανώς, όχι οι Ασιάτες Φοίνικες αλλά οι "Πίνδιοι" Πενέστες.
Ο Ίναχος (υιος του Ωκεανού και της Τηθύος) δεν ήταν, επίσης προφανώς, αυτοτελές πρόσωπο αλλά ο "επώνυμος αντιπρόσωπος" των.
Επί βασιλείας του Ινάχου και γενικώς των "Φοινίκων", η Πελοπόννησος αποκλήθηκε «Ινάχου γη», (δηλ. "Φοινί-κη). Από κάποια πηγή μαρτυρείται η ονομασία "Πανία" (< Παινία < Φοινία < Φοινίκη). Επίσης, ο ποταμός που έρεε δίπλα στα τείχη της πόλης ονομάσθηκε Ίναχος Ποταμός.
Ο Ίναχος "δίδαξε" (σύμφωνα με την μυθολογία) στους υπηκόους του την καλλιέργεια του εδάφους, την κατασκευή ενδυμάτων, την επεξεργασία του υάλου και πολυτίμων λίθων. Έτσι με την εμφάνιση της βασιλείας του Ινάχου άρχισε να δημιουργείται ο πρώτος Ελλαδικός πολιτισμός.
Κάρες, Δρύοπες[]
Το β' ήμισυ του 16ου αιώνα π.Χ. πρέπει να ήταν μία περίοδος πολλών ξενικών εισβολών στην Αργολίδα, όπως αφήνει να εννοηθεί η μυθολογία.
Υιοι του Άργου Α' του ήταν:
(Το όνομα του Έκβασου έχει μία ανεξήγητη εντυπωσιακή ομοιότητα με τους "Akwesh" ή Ekwesh, φυλή των Λαών της Θάλασσας, που εισέβαλαν την εποχή του Μερνέφθιος (Merneptah) (1213-1203 π.Χ.) στην Αίγυπτο και γενικώς ταυτίζονται με τους Αχαιούς.)
Τον Κρίασο διαδέχθηκαν οι γιοί του:
Το όνομα του Πείρασου έχει συγγένεια με το Πείραιο της Κορινθίας και τον Πειραιά της Αττικής.
Επίσης, ούτε ο Φόρβας δεν ήταν, προφανώς, αυτοτελές πρόσωπο.
Ηταν και αυτός "επώνυμος αντιπρόσωπος" μίας φυλής συγγενικής με τους Περραιβούς της Θεσσαλίας και απηχεί την κατάληψη του Άργους από αυτούς.
Όταν αυτοί, κάποια στιγμή εκδιώχθηκαν, πιθανότατα κατέφυγαν στην Παρρασία της Αρκαδίας
Υιος του Φόρβαντα ήταν ο Τρίοπας
Προφανώς, ο Τρίοπας αντιπροσωπεύει την κατάληψη του Άργους από μία άλλη φυλή τους "Δρύοπες" (συγγενείς με τους Δρύοπες της Εύβοιας).
Όταν αυτοί, κάποια στιγμή εκδιώχθηκαν, κατέφυγαν στην Ασίνη και ενδεχομένως και στις Αρκαδικές πόλεις Τροπαία και Τραπεζούς.
Νέα αποσταθεροποίηση πρέπει να συνέβη περί το 1540 π.Χ. και μετά, όταν ο Ελλαδικός χώρος (κυρίως η παραλιακή Θεσσαλία) θα πρέπει να δέχθηκε ένα ισχυρό μεταναστευτικό κύμα Αχαιών (δηλ. Αιγαιωτών μεταναστών από την περιοχή του Νειλικού Δέλτα), όταν ο Αιγύπτιος αυτοκράτορας Αμώσις Α' ο Απελευθερωτής (1550 - 1525 π.Χ.) εκδίωξε τους Υξώς από την Αίγυπτο. Μυθολογικά, ήταν η δεύτερη Ιώ, η θυγατέρα του Ιάσου και μητέρα του Επάφου
Η αποσταθεροποίηση αυτή οδήγησε σε τριχοτόμηση της Αργειακής Πελοποννήσου που μυθολογικά αποδόθηκε από την "τριαρχία" των υιών του Τρίοπος:
Αυτοί διαμοίρασαν το Αργειακό κράτος.
Ακολούθησε η λαμπρότερη Αργειακή εποχή που ήταν η βασιλεία του Αγήνορος (1535 - 1520 π.Χ.).
Τα πρώτα ονόματα που αναφέρονται από την Μυθική Αρχαιότητα στο βασιλικό κατάλογο του Άργους φαίνεται ότι είναι εθνωνύμια και αντιπροσωπεύουν λαούς που κυριάρχησαν κατά εποχές στην Αργολίδα, αλλά και το ευρύτερο Αργειακό Κράτος, γενικότερα.
| Εθνωνύμιοι Ηγεμόνες του Άργους και της Αργολίδας | |||
|---|---|---|---|
| α/α | Ηγεμόνας (Εθνωνύμιο) |
Αντιπροσωπευόμενος Λαός | Σχολιασμός |
| 1. | Ίναχος | "Ελλαδικοί Φοίνικες" (= Δαναοί), Πενέστες | - |
| 2. | Φορωνεύς | Βρύγες, Πελασγοί | ... |
| 3. | Άπις | Επειοί, Απιδόνες | .... |
| 4. | Άργος Α' | Πελασγοί, Βρύγες | ... |
| 5. | Έκβασος | Ekwesh, Ahhijawa, Αχαιοί | - |
| 6. | Κρίασος | Κρήτες, Κάρες | ... |
| 7. | Πείρασος | Πίερες | ... |
| 8. | Φόρβας | Περραιβοί, Παραυαίοι, Παρώρειοι | ... |
| 9. | Τρίοπας | Δρύοπες | ... |
| 10. | Πελασγός | Πελασγοί | - |
| 11. | Ίασος | Ίωνες | - |
| 11. | Κρότωπος | Κάρες, Κρήτες | - |
| 12. | Δαναός | Δαναοί Λιβύης | - |
Δαναοί[]
Επί Αγήνορα επήλθε ίσως η μεγαλύτερη ακμή στην Αργειακή ιστορία.
Η πιθανή ταυτισή του με τον Αγήνορα της Φοινίκης οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τότε είχαν αποσταλεί άποικοι στην Θάσο, στην Κιλικία και στην Βοιωτία (Θήβα)
Τον Αγήνορα διαδέχθηκε άμεσα ο υιός του Κρότωπος.
Φαίνεται ότι ο Κρότωπος αντιπροσωπεύει Καρική κυριαρχία στο Άργος αντίστοιχη με του Κέκροπα στην Αθήνα.
Τον Κρότωπο διαδέχθηκε ο υιός του Σθενέλας και τον Σθενέλα διαδέχθηκε ο υιός του Γελάνωρ, που έχασε τον θρόνο από τον Δαναό.
Περί το 1510 π.Χ. πρέπει να ήρθε στο Άργος, από την Αίγυπτο, ο Δαναός. Πιθανότατα, ήταν τοπικός, Αιγαιώτης, βασιλέας της Λιβύης, με έδρα την Θώνιδα, (ή εναλλακτικά, την Κάνωβο, ή την Ζυγίδα ή το Παραιτόνιο) που με τον στόλο του συνέπραξε με τους Αιγύπτιους κατά τις επιχειρήσεις τους στην Παλαιστίνη και την Συρία και κατά την βασιλεία του Αμενώφιος Α' του Διαπρεπούς (1526 - 1506 π.Χ.) που πιθανές διαφωνίες στον διαμοιρασμό της λείας, τον οδήγησαν σε αποστασία και εγκατάλειψη Αφρικής και Ασίας και σε επιστροφή στην Ελλάδα.
Αυτός, εισήγαγε νέους νόμους, εδίδαξε μεταξύ άλλων στους πολίτες την ναυτιλία, τις τέχνες, την διάνοιξη φρεατίων και έτσι το Άργος «άνυδρον εόν Δαναός εποίησεν ένυδρον». Δαναοί ονομάστηκαν, κάποια εποχή, όχι μόνο οι Αργείοι αλλά και όλοι οι Αχαιοί.
Μετά τον Δαναό στο θρόνο ανήλθε ο γαμβρός του Λυγκεύς.
- Ίσως, αυτός ήταν Λέλεγας που ηγείτο ομάδας που επίσης υπηρετούσε στον Αιγυπτιακό στόλο.
- Ίσως, ήταν από τους Λέλεγες της Νότιας Πελοποννήσου (Λακωνία, Μεσσηνία)
Πιθανότατα τον Δαναό διαδέχθηκε μακρά σειρά βασιλέων του Οίκου του που μεταπλάσθηκαν από τους μεταγενέστερους μυθοπλάστες, ως θυγατέρες Δαναΐδες.
Οι απόγονοι του Δαναού πρέπει να κυβέρνησαν το Άργος περίπου για έναν αιώνα (1500 - 1400 π.Χ.).
Η είδηση ότι ο Δαναός επέτυχε να καταλάβει τον θρόνο του Άργους πρέπει να προκάλεσε κατάπληξη στους Αιγαιώτες που κατοικούσαν στην Αίγυπτο και υπηρετούσαν στο νεότευκτο Αιγυπτιακό στόλο που συνόδευε τις εκστρατείες των Τουθμωσιδών στην Παλαιστίνη. Λογικό ήταν να ακολουθήσει μία ακατάσχετη ροή κυβερνητών πολεμικών και εμπορικών πλοίων προς την Ελλάδα και ειδικά στο Άργος.
Αυτοί πρέπει να ήταν οι Αιγυπτιάδες του μύθου που διεκδίκησαν τον θρόνο από τους Δαναΐδες.
Το 1425 π.Χ. με τον θάνατο του Τουθμώσιος Γ' του Μεγάλου (1479 - 1425 π.Χ.) οι Αχαιοί (ουσιαστικά, οι πλοίαρχοι του Αιγαιωτικού στόλου που στάθμευε, άπραγος πλέον, κυρίως στα Συρο-Φοινικά παράλια) άρχισαν βαθμιαία να εισβάλλουν και να καταλαμβάνουν τα Κρητικά κράτη των Κυδώνων. Αρκετοί από τους κατακτητές αυτούς συνέχισαν την πορεία προς το Άργος.
Όλοι αυτοί έβλεπαν τον Αιγαιωτικό και Ελλαδικό χώρο ως ενός είδους "Eldorando" καθώς η λεία που μετέφεραν τα πλοία τους άνοιγε, άμεσα, τις πύλες των Ελλαδικών πόλεων και μετέτρεπε τους πλοιάρχους σε βασιλείς. Οι Αιγαιώτες αυτοί αποκλήθηκαν Αχαιοί.
Άβαντες[]
Περί το 1385 π.Χ. μετά την συντριβή της Assuwa από τον Τάνταλο Α' τον Κατακτητή (1390 - 1365 π.Χ.) πρέπει ο Ελλαδικός χώρος (και η Αργολίδα) να κατακλύσθηκε από ένα τρίτο κύμα "Ιασίων" Ιώνων (πιθανόν τότε, Ιάς = Ασία). Ήταν η τρίτη "Ιώ", θυγατέρα του Πειρήνος, υιού Γλαύκου.
Ένα τέτοιο γεγονός θα κλόνισε την εξουσία των Δαναΐδων (των βασιλικών απογόνων του Δαναού) και θα επέτρεψε σε ένα εξω-Αργολικό λαό τους Άβαντες να καταλάβει την εξουσία στο Άργος (αρχές 14ου Αιώνα π.Χ.).
Ο Άβας (μυθολογούμενος ως υιός Λυγκέως), προφανώς, ούτε αυτός υπήρξε, αυτοτελές πρόσωπο αλλά ήταν ο "επώνυμος αντιπρόσωπος" μίας φυλής συγγενικής με τους Άβαντες της Εύβοιας (και ίσως τους Επειούς της Ηλείας).
Ο Άβας είχε δύο υιούς:
Οι διαμάχες τους για την εξουσία έμειναν παροιμιώδεις (σύμφωνα με τον μύθο φιλονικούσαν ακόμη και ως έμβρυα στην μήτρα της μητέρας τους).
Ο Προίτος εκδιώχθηκε από τον Ακρίσιο και φαίνεται ότι υπηρέτησε ως αρχηγός μισθοφόρων στην Αρσαβία (Arzawa) (που οι Αχαιοί της Μυκηναϊκής Εποχής αποκαλούσαν "Λυκία")
Περσεύς[]
Αυτή ακριβώς την εποχή εμφανίσθηκαν στην Αργολίδα ο Περσεύς και η Ανδρομέδα προερχόμενοι από την Αίγυπτο (ενδεικτικά, 1320) στο Άργος το οποίο ίσως τότε βρίσκεται υπό την εξουσία των Αβάντων (ή Απίων ή Επειών) (υπό τον Ακρίσιο).
Πρέπει να είχε προηγηθεί η εξορία του Ακρίσιου στην Θεσσαλία ενώ ο θάνατος του Προίτου (ενδεικτικά, 1325) πρέπει να επέτεινε την αστάθεια που ήδη είχε επισυμβεί προς το τέλος της βασιλείας του.
Ίσως, αιτία ήταν οι οπαδοί του εξόριστου στην Θεσσαλία, Ακρίσιου.
Ο υιός του Προίτου, Μεγαπένθης είχε μάλλον εκδιωχθεί και είχε αποσυρθεί στην Τίρυνθα και από εκεί προσπαθούσε να ανακτήσει τον χαμένο του θρόνο.
Η έλευση του Περσέως, από την Θεσσαλική παραλία, και του στόλου του, ήταν μία απρόσμενη ευκαιρία για αυτόν.
Το Άργος αποκλείσθηκε από ξηρά και θάλασσα και οι επαναστάτες αναγκάστηκαν να το παραδώσουν (ενδεικτικά, 1319). Εξ αιτίας αυτής της εκπόρθησης ενδεχομένως ο νεαρός πρίγκιπας προσλαμβάνει την επωνυμία "Περσεύς" (= πορθητής).
Ο Μεγαπένθης ανακαταλαμβάνει τον θρόνο του και παραχωρεί προφανώς ως αμοιβή-τιμάριο στον Περσέα τις Μυκήνες (και ίσως και την Τίρυνθα). Ο Περσέας οχυρώνει τις Μυκήνες και τις καθιστά έδρα του.
Ίσως, λίγο αργότερα, ο Μεγαπένθης αποθνήσκει (ενδεικτικά, 1318) και τον διαδέχεται ο υιός του Αργεύς (1318 - 1310). Αυτός πρέπει να ταυτισθεί με τον διαβόητο Άργο Β' τον Πανόπτη
Ο Άργος αυτός βρίσκεται στην ανάγκη να αντιμετωπίσει τα πρωτοφανή μεταναστευτικά κύματα των Ιώνων της Μ. Ασίας (που μυθο-μεταπλάσθηκαν ως "περιπλανήσεις της Ιούς"). Μυθολογικά, η μετνάστευση αυτή αντιπροσωπεύθηκε από την τέταρτη Ιώ, την "αντίζηλο της Ήρας".
[Πράγματι, περί το 1320 π.Χ. η Αργολίδα και η Ελλαδική Αιγαιωτική ακτή κατακλύσθηκε από ένα τρίτο (πολύ μεγαλύτερο αυτήν την φορά) κύμα "Ιασίων" (= Ιώνων) καθώς ο Μύρσιλος Β' ο Ανορθωτής (1321 - 1295 π.Χ.) κατέστρεψε την "Δαρδανία" ( = Arzawa)].
Καθώς η μετανάστευση αυτή απείλησε την συνοχή του κράτους, ο Αργεύς αναγκάστηκε να προβεί σε βιαιότητες για να ελέγξει την κατάσταση οι οι οποίες καταρράκωσαν όχι μόνο το κύρος του ιδίου αλλά και του Οίκου του. Έτσι ο υιός του Αναξαγόρας δεν ήταν σε θέση να τον διαδεχθεί απρόσκοπτα.
Έτσι, καθώς, η πόλη του Άργους βυθιζόταν σε εμφύλιες διαμάχες, οι ευγενείς της Αργειακής Αυτοκρατορίας στράφηκαν στον Περσέα που τον αναγνώρισαν ως νέο "αυτοκράτορα" της (ενδεικτικά, 1310 - 1309).
Ο Αναξαγόρας αναγκάσθηκε να δεχθεί τριχοτόμηση της εξουσίας του στο Άργος και η πρωτοκαθεδρία περιήλθε στον λαοφιλή Περσέα των Μυκηνών (ενδεικτικά, 1309).
Η συνέχεια της βασιλείας του Περσέως φαίνεται ότι ήταν σχετικά ειρηνική μέχρι τον θάνατό του (ενδεικτικά, 1295)
Αργο-Θηβαϊκοί Πόλεμοι[]
Εδώ να αναφερθεί ότι την εποχή αυτή βασίλευε στην Αίγυπτο ο διάσημος Ραμσής Β' (1279 - 1213 π.Χ.)
Υπό τον βασιλέα Άδραστο, το 1240 π.Χ., επτά Αργείοι πρίγκιπες, εκστρατεύουν στην επτάπυλη Θήβα, «Πόλεμος των Επτά επί Θήβας». Οι Αργείοι νικήθηκαν και όλοι οι στρατηγοί εφονεύθησαν.
Δέκα έτη αργότερα, το 1230 π.Χ. οι υιοί των φονευθέντων στρατηγών εκστρατεύουν, αυτή τη φορά νικηφόρα, στη Θήβα (Πόλεμος των Επιγόνων).
Η ισχύς του Άργους φαίνεται και από τα έπη του Ομήρου στα οποία όλοι οι Έλληνες αποκαλούνται "Αργείοι" (ακόμα και η Ωραία Ελένη αποκαλείται Αργεία).
Επίσης, η σπουδαιότητα του Αργειακού πολιτισμού φαίνεται και από τους τραγικούς ποιητές των οποίων πολλές τραγωδίες αναφέρονται στο Άργος. Τα εφάμιλλα της Ιλιάδος απωλεσθέντα έπη "Θηβαΐς" και "Επίγονοι", ίσως του Ομήρου, κάνουν μνεία για το κλέος του αρχαίου Άργους. Η Θηβαΐς αρχίζει: "Άργος άειδε, θεά, πολυδίψιον· ένθεν άνακτες κίνησαν..." και εννοεί τον πόλεμο κατά της Θήβας.
Το Άργος μετέχει στον Τρωικό Πόλεμο (1218 - 1209 π.Χ.) υπό τον Διομήδη.
Κλασσική Εποχή[]
Η κυρίως ιστορία του Άργους συνδέεται με τις επιδρομές των Σπαρτιατών στην Αργολίδα, που ήταν καταστροφικές για τους κατοίκους της.
Ωστόσο έχουν καταγραφεί και νίκες των Αργείων κατά των Σπαρτιατών όπως στις Υσιές (669).
Σημαντικός βασιλεύς υπήρξε ο Φείδων. Μετά το θάνατό του όμως τα όρια του Άργους άρχισαν πάλι να περιορίζονται.
Τη μεγαλύτερη καταστροφή επέφερε στο Άργος ο βασιλέας της Σπάρτης Κλεομένης Α'.
Κατά τους Περσικούς Πολέμους οι Αργείοι, εξ αιτίας της αντίθεσης με τους Σπαρτιάτες, και προτίμησαν να μείνουν ουδέτεροι.
Για αυτό το λόγο το Άργος δεν έλαβε μέρος στον πόλεμο όλων των Ελλήνων κατά των Περσών.
Το 462 π.Χ. συμμάχησε με τους Αθηναίους και κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, παρ' όλο που είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με τους Σπαρτιάτες, συμμάχησε με τους Κορινθίους.
Μεσαιωνική Εποχή[]
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους το Άργος οδηγήθηκε στην αφάνεια. Σπουδαιότητα είχε μονάχα η επισκοπή και κατόπιν η μητρόπολή του, που ήταν μία από τις 12 μητροπολιτικές έδρες της Ελλάδας.
Νεότερη Εποχή[]
Στην επανάσταση όμως του 1821 το Άργος είχε σπουδαίο ρόλο. Το Άργος διάλεξε ο Δ. Υψηλάντης για έδρα του και εκεί έγινε και το 1821 η πρώτη εθνοσυνέλευση. Ήταν για λίγο καιρό έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης και λειτούργησε σ' αυτό και νομισματοκοπείο.
Τουρισμός - Μνημεία[]
Εξ αιτίας της ιστορίας του, φυσικό είναι το Άργος να έχει να μας δείξει ερείπια που μαρτυρούν την αίγλη του.
Δυτικά του Άργους υψώνεται η ακρόπολή του η Λάρισα στην οποία ανακαλύφθηκαν τα θεμέλια του Δία του Λαρισσίου και της Αθηνάς Πολιάδος. Κατά τους νεότερους χρόνους η ακρόπολη της Λάρισας αντικαταστάθηκε από το επιβλητικό βενετσιάνικο φρούριο.
ΒΑ της πόλης και πάνω στο λόφο της Αψίδας υπήρχε κάποτε και άλλη ακρόπολη.
Στο σημερινό Άργος τα περισσότερα από τα μνημεία έχουν καταστραφεί ενώ τα δε απομείναντα, από τα σημαντικότερα στον Ελληνικό χώρο, δεν έχουν αναστηλωθεί.
Όπως η πυραμίδα του Ελληνικού (διαμέρισμα Δήμου Άργους). Το πυραμοειδές αυτό κτίσμα μοναδικό στον Ελληνικό χώρο, υποδηλώνει τη σχέση των Αργείων με την Αίγυπτο. Με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας αποδεικνύεται ότι κτίσθηκε λίγο μετά τους τάφους των Φαραώ, τις γνωστές πυραμίδες.
Άλλο μοναδικό μνημείο είναι το αρχαίο θέατρο Άργους που στην αρχική μορφή του χωρούσε 20.000 θεατές και χρησίμευε και ως εκκλησία του Δήμου. Το πραγματικά μοναδικό αυτό θέατρο, του οποίου ένα μέρος είναι σκαλιστό επί βράχου, δεν έχει αναστηλωθεί ακόμη από την Αρχαιολογία.
Άλλα αρχαία μνημεία είναι η αρχαία αγορά, οι θαλαμωτοί τάφοι του λόφου της Ασπίδος και πολλά άλλα. Πολλά αρχαιολογικά ευρύματα είναι στο μουσείο Άργους το οποίο στεγάζεται στο παλαιό κτίριο του Καλλέργη. Επίσης στο κέντρο της πόλης του Άργους υπάρχει ο ιερός ναός του Αγίου Πέτρου επισκόπου Άργους.
Οικονομία[]
Είναι το σημαντικότερο βιομηχανικό κέντρο της Αργολίδας με εργοστάσια υφαντουργίας (βαμβακερών υφασμάτων), εκκοκκιστήριο βαμβακιού, πρότυπο εργοστάσιο παραγωγής χυμών φρούτων, κονσερβών τομάτας και τοματοπολτού κλπ.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Αργολίδα
- Ηγεμόνες Άργους
- Πελοπόννησος
- Ιστορικές Πόλεις Αργολίδας
Βιβλιογραφία[]
- Άγγελος Χρ. Κλειώσης, «Αργείων Βασιλέων Μέλαθρον, Λύκαυγες – Λυκόφως», Αργειακά Γράμματα, 1976.
- Ιωάννου Κ. Κοφινιώτου, «Ιστορία του Άργους από των Αρχαιοτάτων χρόνων μέχρις ημών » Εν Αθήναις, Τυπογραφείον ο «Παλαμήδης» 1892. Επανέκδοση, Εκδ. Εκ Προοιμίου, Άργος, 2008.
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)