Όμηρος \Ιωνία

Όμηρος

Greek Poets

Αποθέωση του Ομήρου.

Ποίηση Ποιητές Αρχαίας Εποχής Αρχαία Εποχή Επικοί Ποιητές Ελεγειακοί Ποιητές Διθυραμβικοί Ποιητές Βουκολικοί Ποιητές Ιαμβικοί Ποιητές Κωμικοί Ποιητές Τραγικοί Ποιητές Δραματικοί Ποιητές

Ιστορικοί Αρχαίας Εποχής Ιστορικοί Γης Ιστορικοί Χιλιετιών Γης Ιστορία Αρχαιολογία Εξερευνητές Αρχαίας Εποχής Γεωγράφοι Αρχαίας Εποχής Αρχαία Εποχή

- Έλληνας ποιητής.

- Χρονική Περίοδος Ακμής: Αρχαϊκή Εποχή, 8ος Αιώνας π.Χ..

- Γέννηση:

- Θάνατος:

Ετυμολογία

Το όνομα "[[]]" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "όμηρος ".

Στα ελληνικά το όνομά του έχει και την κυριολεκτική σημασία του "ομήρου". Υπάρχει μια θεωρία ότι το όνομά του προέκυψε από το όνομα μιας κοινωνίας ποιητών, των αποκαλούμενων «Ομηριδών», το οποίο σημαίνει "οι γιοι των ομήρων", δηλ. απόγονοι αιχμαλώτων πολέμου.

Δεδομένου ότι αυτά τα άτομα δεν εστάλησαν στον πόλεμο, επειδή η αξία τους στο πεδίο μάχη ήταν αμφίβολη, επιφορτίστηκαν με την απομνημόνευση της επικής ποίησης και παρελθόντων γεγονότων, στους χρόνους προτού να έρθει η εκπαίδευση.

Η λέξη "Όμηρος" σημαίνει ο αυτόπτης μάρτυς, ο σύντροφος και ετυμολογείται εκ του ομός= ο ίδιος και του άρω ή αραρίσκω= αρμόζω, ταιριάζω. Το ρήμα είναι ομηρέω και σημαίνει συμπαρομαρτώ, συμβαδίζω με κάποιον.

Γενεαλογία

- Πατέρας:

- Μητέρα:

- Σύζυγος:

- Τέκνα:

Βιογραφία

Τα σημαντικότερα γεγονότα του βίου του είναι:

Πιθανότατα καταγόταν από την Σμύρνη και όταν ενηλικιώθηκε εγκαταστάθηκε στην Χίο

Διάφορες Ιωνικές πόλεις θεωρούνται ότι είναι ο τόπος γεννήσεώς του, αλλά η βιογραφία του είναι ανεξιχνίαστη.

Επανειλημμένα έχει τεθεί το ζήτημα εάν ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας της Ιλιάδας και της Οδύσσειας καθώς και της Βατραχομυομαχίας, ενώ οι ομηρικοί ύμνοι και τα κυκλικά ποιήματα θεωρείται γενικά για να είναι μεταγενέστερα από τα δύο επικά ποιήματα.

Ο Όμηρος αναγνωρίζεται ως ο δημιουργός της επικής ποίησης του δυτικού πολιτισμού, αν και δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το πρόσωπο του. Θρύλοι αναφέρουν ότι περιόδευε ως ραψωδός σε Ιωνικές αυλές αξιωματούχων, κάποιες πληροφορίες αναφέρουν δε ότι ήταν τυφλός.

Επτά αρχαίες πόλεις διεκδικούσαν τον τιμητικό τίτλο να είναι η γενέτειρα πόλη του Ομήρου.

Κύμη, Χίος, Κολοφών, Σμύρνη, Πύλος, Άργος, Αθήνα.

Προφανώς υπήρξαν πολλοί "Όμηροι" που απάγγειλαν τα Ομηρικά Έπη και έτσι στις παραπάνω πόλεις υπήρξαν τάφοι τους που επέτειναν την σύγχυση.

Πιθανότερη, όμως, πατρίδα του "αυθεντικού Ομήρου, θεωρείται η Σμύρνη, αιολική αποικία, που αργότερα προστέθηκε στην Ιωνική Ομοσπονδία.

Η άποψη αυτή ενισχύεται από το ότι ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά την περιοχή της, όπως αποδεικνύουν οι παρομοιώσεις που δανείζεται από την κλαγγή των κύκνων και των χηνών του Καΰστρου Ποταμού, από την ορμή του Βορρά και του Ζέφυρου που φυσούν από τη Θράκη, από τον ταύρο που θυσιάζεται στο Πανιώνιο.

Γνώριζε ακόμη άριστα τις ακτές του Αδραμυττηνού κόλπου, το όρος Ίδη, την πεδιάδα του Σκάμανδρου κ.λ.π., τα οποία πρέπει να περιηγήθηκε ο ποιητής αυτοπροσώπως και έγιναν θέατρα των αγώνων των ηρώων του.

Εργογραφία

Οι σημαντικότερες συνεισφορές του στην Τέχνη είναι:

Χάρτης αντιπάλων Τρωϊκού Πολέμου όπου εμφαίνεται η Αχαϊκή Αυτοκρατορία των Μυκηνών.

Ως κύρια έργα του Ομήρου θεωρούνται τα δύο, «ομηρικά» επονομαζόμενα έπη, η Ιλιάς και η Οδύσσεια, τα οποία αποτελούν και τα αρχαιότερα έπη της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Αλλά και άλλα έργα της εποχής, όπως μία παρωδία της Ιλιάδας, οι Βατραχομυομαχίες, αποδίδονται στον Όμηρο.

Συνοπτικά του αποδίδεται η δημιουργία:

• της Ιλιάδας
• της Οδύσσειας,
• της κωμικής Βατραχομυομαχίας,
• των ομηρικών ύμνων και
• των διάφορων άλλων χαμένων ή αποσπασματικών εργασιών όπως οι Μάργητες.

Μερικοί αρχαίοι συγγραφείς αποδίδουν σε αυτόν ολόκληρο επικό κύκλο, ο οποίος περιλαμβάνει περαιτέρω ποιήματα για τον Τρωικό Πόλεμο καθώς επίσης και τα Θηβαϊκά ποιήματα για τον Οιδίποδα και τους γιους του.

Η Ιλιάς αποτελείται από περίπου 16.000 στίχους και αναφέρεται σε πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας, ημέρες της πολιορκίας της Τροίας, η οποία συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 έτη.

Η Οδύσσεια αποτελείται από περίπου 12.000 στίχους και περιγράφει τις επίσης δεκαετούς διάρκειας περιπλανήσεις του βασιλέα της Ιθάκης, Οδυσσέα, κατά τη επιστροφή από την Τροία που είχε αλωθεί, στην πατρίδα του.

Όμως, γλωσσολογικές και πολιτισμικές μελέτες δείχνουν ότι τα δύο έπη δεν πρέπει να έχουν γραφτεί από τον ίδιο συγγραφέα.

Συγκεκριμένα, το πρώτο, η Ιλιάς, αποδίδεται στον Όμηρο, ο οποίος πιθανόν να συνένωσε και επεξεργάστηκε παλαιότερα μικρά έπη.

Το δεύτερο, η Οδύσσεια, αποδίδεται σε άλλο, άγνωστο συγγραφέα, περίπου μια γενεά νεώτερο του Ομήρου, ο οποίος ίσως επεξεργάστηκε και βελτίωσε ένα προϋπάρχον μικρότερο έπος.

Το Ομηρικό Ζήτημα

Γενικά, υπάρχει συμφωνία μεταξύ των μελετητών ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια υποβλήθηκαν σε μια διαδικασία τυποποίησης και αφαίρεσης του παλαιότερου υλικού κατά τον 8ο αιώνα π.Χ.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία διαδραματίσθηκε από τον αθηναίο τύραννο Ίππαρχο, ο οποίος μεταρρύθμισε την απαγγελία της ομηρικής ποίησης στα Παναθήναια. Πολλοί κλασσικιστές υποστηρίζουν ότι αυτή η μεταρρύθμιση πρέπει να περιελάμβανε και την παραγωγή ενός κανονικού γραπτού κειμένου.

Μια ανάλυση της δομής και του λεξιλογίου της Ιλιάδας και της Οδύσσειας δείχνει ότι τα ποιήματα αποτελούνται από κανονικές επαναλαμβανόμενες φράσεις ακόμη και ολόκληρους στίχους.

Θα μπορούσε η Ιλιάδα και η Οδύσσεια να ήταν προφορικές παραδόσεις, που συντίθενται επί τόπου από τον ποιητή ο οποίος χρησιμοποιεί μια συλλογή απομνημονευμένων στίχων και των φάσεων;

Οι Milman Parry και ο Λόρδος Albert επισήμαναν ότι μια τέτοια επιμελημένη προφορική παράδοση, ξένη στους σημερινούς εγγράμματους πολιτισμούς, είναι χαρακτηριστική της επικής ποίησης σε έναν αποκλειστικά προφορικό πολιτισμό.

Η χρονολογία που αυτά τα προφορικά ποιήματα έλαβαν μια σταθερή γραπτή μορφή είναι υπό συζήτηση. Η παραδοσιακή απάντηση είναι η "υπόθεση μεταγραφής", όπου ένας μη-εγγράμματος "Όμηρος" υπαγορεύει το ποίημά του σε έναν εγγράμματο γραφέα του 6ο αιώνα π.Χ. ή ενωρίτερα.

Πλέον ριζοσπαστικοί Ομηριστές, όπως ο Gregory Nagy, υποστηρίζουν ότι ένα κανονικό κείμενο των Ομηρικών ποιημάτων ως "έγγραφο" δεν υπήρξε μέχρι την Ελληνιστική περίοδο.

Αλλοι μελετητές, εν τούτοις, διατηρούν την πίστη τους στη θεωρία ενός πραγματικού Ομήρου. Έτσι, λίγα είναι γνωστά ή ακόμα και υποτιθεμένα περί της πραγματικής ζωής του, και ένα ανέκδοτο αναφέρει ότι τα ποιήματα "δεν γράφηκαν από Όμηρο, αλλά από ένα άλλο άτομο του ίδιου ονόματος".

Ο Samuel Butler ήταν πιο συγκεκριμένος, υποθέτοντας ότι μια νέα γυναίκα από τη Σικελία ήταν συντάκτης της Οδύσσειας (αλλά όχι και της Ιλιάδας), μια ιδέα που επεκτάθηκε από τον Robert Graves στο «Η κόρη του Ομήρου».

Ομηρική Ιστορία

Μια άλλη ερώτηση είναι: οι Ομηρικές ιστορίες έχουν πραγματική βάση;

Οι σχολιασμοί της Ιλιάδας και της Οδύσσειας που γράφηκαν στην Ελληνιστική Εποχή (3ος έως 1ος αιώνας π.Χ.) άρχισαν να επισημαίνουν τις ασυνέπειες των ποιημάτων.

Οι ανασκαφές του Heinrich Schliemann προς το τέλος του 19ου αιώνα άρχισαν να πείθουν τους μελετητές ότι υπήρχε μια ιστορική βάση για τον Τρωικό Πόλεμο.

Η έρευνα άρχισε να πείθει τους μελετητές ότι τα μεγάλα προφορικά ποιήματα θα μπορούσαν να συντηρηθούν με συνέπεια έως ότου ωριμάσει ο χρόνος μετροπής τους σε γραπτά κείμενα.

Αναλυτική θεωρία

Η παρουσία κάποιων αντιφάσεων, λογικών κενών ή χασμάτων στο κείμενο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας οδήγησε στην υπόθεση ότι τα σωζόμενα κείμενα δεν είναι ενιαίες ποιητικές συλλήψεις αλλά συνένωση περισσοτέρων έργων.

Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας ονομάστηκαν «αναλυτικοί» και οι απόψεις του μπορούν να διαιρεθούν σε επιμέρους τάσεις.

Για την Ιλιάδα, μία από τις αναλυτικές θεωρίες ήταν η θεωρία της επέκτασης, που υποστηρίχθηκε κυρίως από τον Gottfried Hermann (1772-1848): σύμφωνα με αυτή, υπήρχε ένα παλαιό κείμενο, μια αρχική Ιλιάδα, που σταδιακά επεκτάθηκε και έλαβε τη σημερινή μορφή.

Η θεωρία των ασμάτων, που αναπτύχθηκε από τον Karl Lachmann, θεωρούσε την Ιλιάδα συνένωση μικρότερων επικών ασμάτων (ο Lachmann εντόπιζε περίπου δεκαέξι άσματα).

Συγγενική ήταν η θεωρία της συγκόλλησης, με βασικό εκπρόσωπο τον A. Kirchhoff, κατά τον οποίο η Ιλιάδα δημιουργήθηκε από συνένωση μικρότερων επών. Ο ίδιος επιχείρησε ανάλογη ανάλυση και για την Οδύσσεια, για την οποία διατυπώθηκε και μια άλλη άποψη, η θεωρία του διασκευαστή, δηλαδή η άποψη ότι υπήρχε μια αρχική Οδύσσεια που επεκτάθηκε στη συνέχεια με προσθήκες ενός διασκευαστή που υστερούσε σε ποιητική αξία από τον ποιητή του αρχικού έργου.

Προφορικότητα και Γραφή

Διαφορετική κατεύθυνση δόθηκε στην Ομηρική έρευνα από τη σύγκριση με τις τεχνικές της προφορική προφορικής ποίησης.

Οι Milman Parry και Albert Lord, βασισμένοι στη διαπίστωση ότι τα δύο έπη εμφανίζουν στερεότυπες σκηνές και εκφράσεις, που συχνά επαναλαμβάνονται αυτούσιες, τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα δύο κείμενα παρουσιάζουν ανάλογη τεχνική, αφού βασίζονται σε ένα σύνολο στερεότυπων μικρότερων ή μεγαλύτερων φράσεων (λογοτύπων) και τυποποιημένων σκηνών.

Ωρισμένοι μελετητές θεωρούν ότι οι τεχνικές στις οποίες βασίσθηκε η σύνθεση των δύο επών είναι οι τεχνικές της προφορικής ποίησης, όπως είχαν διαμορφωθεί τους προηγούμενους αιώνες.

Η παράδοση τροφοδότησε τον ποιητή τους με μια ειδική τεχνητή διάλεκτο, με στοιχεία διαφόρων εποχών και περιοχών και πολλά συνώνυμα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διαφορετικές μετρικές θέσεις, ένα σύνολο λογοτύπων που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες θέσεις του στίχου, τυπικές σκηνές και τυποποιημένα ευρύτερα επεισόδια.

Η συμβολή της γραφής στη σύνθεση ή την καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας είναι δύσκολο να καθοριστεί και έχουν διατυπωθεί διάφορες υποθέσεις.

Ενδεχομένως, ο ποιητής να χρησιμοποίησε τη γραφή για να κάνει ένα σχέδιο της δομής και της σύνδεσης διαφόρων επεισοδίων, ή να υπαγόρευσε σε κάποιον το ποίημα.

Είναι βέβαιο ότι και τους επόμενους αιώνες τα έπη είχαν συντηρηθεί στην προφορική παράδοση και απαγγέλλονταν, αλλά δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε κάποιο παγιωμένο γραπτό κείμενο.

Από τον 6ο αι. π.Χ. μαρτυρείται και μια επαγγελματική ένωση ραψωδών που ονομάζονταν «Ομηρίδες», οι οποίοι απήγελλαν μία εκδοχή των επών, αλλά δεν γνωρίζουμε αν είχαν στην κατοχή τους κάποιο γραπτό κείμενο.

Σημαντική θεωρείται στο θέμα της παγίωσης του ομηρικού κειμένου η συμβολή του Πεισιστράτου που αναφέρεται ότι καθιέρωσε απαγγελίες του Ομήρου στη εορτή των Παναθηναίων με βάση ένα σταθερό κείμενο (η λεγόμενη «Πεισιστράτεια Διόρθωση»).

Ομηρική Γλώσσα

Το μέτρο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας είναι ο δακτυλικός εξάμετρος στίχος. Βάση του είναι ο δακτυλικός πόδας, δηλαδή μια μονάδα που αποτελείται από μία μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες (που μπορεί να αντικατασταθούν από μία μακρόχρονη).

Ο κάθε στίχος απαρτίζεται από έξι πόδες. Οι πέντε πρώτοι είναι δάκτυλοι και ο έκτος αποτελείται από δύο συλλαβές, την πρώτη υποχρεωτικά μακρόχρονη και τη δεύτερη αδιάφορη.

Συνολικά ένας δακτυλικός στίχος μπορεί να αποτελείται από δώδεκα έως δεκαεπτά συλλαβές.

Υπάρχει μια ισχυρή νοηματική παύση περίπου στο μέσον του στίχου, καθώς και άλλες μικρότερες που χωρίζουν τον στίχο έως και σε τέσσερεις μικρές νοηματικές ενότητες.

Μερικοί ερευνητές θεωρούν την Ομηρική Γλώσσα ως μια τεχνητή γλώσσα, που δεν ομιλήθηκε ποτέ, αλλά ήταν κατανοητή σε όλον τον ελληνόφωνο κόσμο. Το υλικό της προέρχεται από διάφορες διαλέκτους και χρονικές περιόδους.

Βάση της είναι η Ιωνική Διάλεκτος όπως είχε διαμορφωθεί τον 8ο αι. π.Χ. στα παράλια της Μ. Ασίας.

Υπάρχουν ακόμη πολλά Αιολικά στοιχεία, αλλά και τύποι παλαιότεροι που ανάγονται στη Μυκηναϊκή Εποχή.

Όπως είναι εύλογο, Δωρικά στοιχεία δεν υπάρχουν, ενώ κάποιοι Αττικοί τύποι ενδέχεται να είναι μεταγενέστερες προσθήκες. Η ύπαρξη πολλών συνώνυμων τύπων που προέρχονταν από ποικίλες διαλέκτους ή περιόδους παρείχε μετρικές ευκολίες στον ποιητή, αφού ανάλογα με τη θέση του στίχου μπορούσε να χρησιμοποιήσει μία από πολλές νοηματικά ισοδύναμες λέξεις. Για παράδειγμα η προσωπική αντωνυμία σοῦ

είχε ισοδύναμους τύπους τα σεῖο

, σέθεν, σέο, σεῦ

, τεοῖο

.

Στερεοτυπία

Από την προφορική επική παράδοση ο Όμηρος είχε κληρονομήσει ένα σύνολο στερεοτυπικού υλικού το οποίο προσάρμοζε ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περίπτωσης.

Η μικρότερη τυπική μονάδα είναι οι σύντομες φράσεις που αποτελούνται από ένα όνομα και επίθετο. Ανάλογα με τη θέση του στίχου, προκύπτουν διάφοροι συνδυασμοί όπως

• Παλλάς Αθήνη,
• γλαυκώπις Αθήνη,
• θεά γλαυκώπις Αθήνη.

Μερικές φορές τα τυπικά επίθετα χρησιμοποιούνται ακόμη και όταν τα νοηματικά συμφραζόμενα δεν επιτρέπουν τη χρήση τους. Μεγαλύτερης έκτασης λογότυποι χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν την αρχή και το τέλος μιας ομιλίας, την μετακίνηση ενός ήρωα ή τα γεγονότα των μαχών.

Εκτός από τις εκφραστικές στερεοτυπίες, υπήρχαν και τυποποιημένες ακολουθίες πράξεων για να περιγράψουν εκτενή γεγονότα όπως η θυσία, η ικεσία, η υποδοχή ενός φιλοξενούμενου, ένα γεύμα, μία μονομαχία.

Για παράδειγμα η αφήγηση μιας αριστείας, δηλαδή μιας σειράς κατορθωμάτων ενός ήρωα, βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο:

• Πρώτα περιγράφεται ο εξοπλισμός του ήρωα.
• Όταν αρχίζει η μάχη, ο πρωταγωνιστής φονεύει μερικούς εχθρούς σε μονομαχίες και έπειτα επιτίθεται εναντίον του εχθρικού στρατού τον οποίο ωθεί σε φυγή.
• Η καταδίωξη διακόπτεται όταν αυτός πληγώνεται, αλλά με προσευχή σε ένα θεό θεραπεύεται, επιστρέφει στη μάχη και μονομαχεί με τον αρχηγό των εχθρών.
• Τον σκοτώνει και ακολουθεί μάχη των δύο παρατάξεων για το πτώμα, το οποίο αποκτούν τελικά οι φίλοι του νεκρού με θεϊκή παρέμβαση.

Παρά την τυποποίηση, κάθε φορά που εμφανίζονται τυπικές σκηνές υπάρχουν διαφορές στις λεπτομέρειες ανάλογα με τις ανάγκες.

Ομηρική Γεωγραφία

Οι γεωγραφικές γνώσεις του Ομήρου, που πρέπει να αντιπροσωπεύουν, σε γενικές γραμμές, τις γεωγραφικές γνώσεις των Αχαιών, της ύστερης Μυκηναϊκής Εποχής, είναι εντυπωσιακές:

Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τον Όμηρο, η Γη περιβάλλεται από τον ποταμό Ωκεανό, και είναι επίπεδη και κυκλική.

Επίσης ο ποιητής θεωρεί (όπως παρατηρεί και ο Στράβων) ότι τα πλοία χάνονται όταν τον διαπλέουν κατευθυνόμενα προς βορρά ή προς τον νότο.

Ο Όμηρος επίσης αναφέρει ότι, αν εισέλθει κανείς στον (Ατλαντικό) Ωκεανό και κατευθυνθεί προς τα βόρεια, θα συναντήσει τους Κιμμέριους, η χώρα των οποίων είναι καλυμμένη από σκότος και νέφη.

Επίσης αναφέρει ότι ο άνεμος που φυσά από εκεί ονομάζεται Ζέφυρος (από την λέξη ζόφος).

Γνωρίζει επίσης την Ιταλία, όπου αναφέρει την πόλη Τέμμεσα και τους Σικελούς, τη Σικελία και τη Σικανία (με το άλλο της όνομα, στην Οδύσσεια).

Γνωρίζει ακόμη τον Ίστρο (Δούναβη) ποταμό και τους Μυσούς, που διαβιούν στις όχθες του, όπως και τους Μυσούς της Μικράς Ασίας.

Γνωρίζει τον Εύξεινο Πόντο και τους Κόλχους.

Τοποθετεί τη Μήδεια στην Αία, κοντά στον Καύκασο, και τη θεία της Κίρκη, επίσης μάντιδα, στην Αιαία, στην Δυτική Μεσόγειο.

Γνωρίζει τη Μικρά Ασία ως το όρος Ταύρος της Κιλικίας, όπου και τα Σόλυμα Όρη (δηλ. τα όρη των Σολύμων), που μνημονεύει.

Γνωρίζει την Φοινίκη και τους Φοίνικες, τους Ερεμβούς (δηλ. τους Αραμαίους της Συρίας), τους Αιγυπτίους και τη χώρα τους, όπως και τη Λιβύη, ενώ διαιρεί στα δύο τους Αιθίοπες (σε ανατολικούς και δυτικούς).

Η πληροφορία, όμως, που προκαλεί έντονη έκπληξη είναι η αναφορά του στις Θήβες της Νότιας Αιγύπτου που τις χαρακτηρίζει "εκατόμπυλες" σε αντιδιαστολή προς τις "επτάπυλες" Θήβες της Βοιωτίας και έχει προκαλέσει το έντονο ενδιαφέρον των μελετητών.

Αστρονομία

• Ο αστεροειδής Όμηρος (5700 Homerus), ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1977, έλαβε το όνομά του από τον επικό αυτόν ποιητή.

Εσωτερική Αρθρογραφία

• Ποίηση
• Ποιητές Αρχαίας Εποχής
• Επική Ποίηση
• Λυρική Ποίηση
• Ελεγειακή Ποίηση
• Τραγωδία
• Κωμωδία

Βιβλιογραφία

• Το πλήρες κείμενο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας (στα αρχαία Ελληνικά)

Ιστογραφία

• Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
• Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
• Το πλήρες κείμενο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας (στα αρχαία Ελληνικά)
• parea2010.blogspot.gr

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη, την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο, η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης" του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει." Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς, και για μακρά χρονική περίοδο, αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία, ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε. Επίσης, Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)" (όχι μόνον, της Sciencepedia αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)), αν και άκρως απαραίτητοι, είναι αδύνατον να ελεγχθούν (λόγω της ρευστής φύσης του Web), και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

---

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

---