Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος
Agatharchides, Greek historiographers
Ιστορία Γεωγραφία
Αρχαιολογία
Εξερεύνηση
Ιστορικοί Αρχαίας Εποχής
Ιστορικοί Μεσαιωνικής Εποχής
Ιστορικοί Γης
Ιστορικοί Χιλιετιών Γης
Γεωγράφοι Αρχαίας Εποχής
Γεωγράφοι Μεσαιωνικής Εποχής
Γεωγράφοι Γης
Εξερευνητές Αρχαίας Εποχής
Εξερευνητές Μεσαιωνικής Εποχής
Εξερευνητές Γης
Φιλόσοφοι Ελληνιστικής Εποχής
2ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αγαθαρχίδης
Ηγεμονικά Ονόματα
Φυσικοί Φιλόσοφοι
Πλατωνικοί Φιλόσοφοι
Περιπατητικοί Φιλόσοφοι
Επικούρειοι Φιλόσοφοι
Ηδονικοί Φιλόσοφοι
Κυνικοί Φιλόσοφοι
Στωικοί Φιλόσοφοι
Σκεπτικοί Φιλόσοφοι
Υλιστές Φιλόσοφοι
Ιδεαλιστές Φιλόσοφοι
Υπαρξιστές Φιλόσοφοι
Θετικιστές Φιλόσοφοι
Φιλόσοφοι Χιλιετιών Γης
Φιλόσοφοι Αρχαίας Εποχής
Φιλόσοφοι Μεσαιωνικής Εποχής
Φιλόσοφοι Νεώτερης Εποχής
Φιλόσοφοι Σύγχρονης Εποχής
- Ένας Έλληνας φιλόσοφος, πολιτικός, γεωγράφος, εξερευνητής και ιστορικός.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Ελληνιστική Εποχή, 2ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Αγαθαρχίδης" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Αγάθαρχος".
Γενεαλογία[]
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Γεννήθηκε πιθανώς στην τελευταία δεκαετία του 3ου αι. π.Χ.
Καταγόταν από την Κνίδο της Μικράς Ασίας, μετανάστευσε όμως ενωρίς στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου άρχισε να εργάζεται ως διδάσκαλος.
Στη συνέχεια διατέλεσε «αναγνώστης» (γραμματέας) του αυλικού Ηρακλείδη Λέμβου ο οποίος είχε σημαντική επιρροή επί της εποχής του Πτολεμαίου ΣΤ' του Φιλομήτορος.
Στη συνέχεια διετέλεσε πρεσβευτής των Πτολεμαίων κατά τον πόλεμο με τον Αντίοχο Δ΄ της Συρίας (έληξε το 160 π.Χ.).
Η θέση του Αγαθαρχίδου δίπλα στον Ηρακλείδη του επέτρεψε να γίνει αυτόπτης μάρτυρας σημαντικών γεγονότων εκείνης της εποχής. Επίσης είναι πιθανό να του προσέδωσε πρόσβαση στα βασιλικά αρχεία.[1]
Όταν στον θρόνο ανέβηκε ο Πτολεμαίος Η ο Φύσκων, το (145 π.Χ.), ο Αγαθαρχίδης, όπως και όσοι άλλοι είχαν ευεργετηθεί από τον προηγούμενο βασιλέα, έχασε τη θέση του.
Μετά από αυτό, αναγκάστηκε να φύγει, σε περασμένη ηλικία, από την Αλεξάνδρεια. Δεν είναι γνωστό που μετέβη, αλλά είναι πιθανό ότι επέστρεψε στην Κνίδο ή κατέληξε στην Αθήνα ή επιδόθηκε σε ερευνητικά ταξίδια και περιηγήσεις.
Απέθανε περί το 130 π.Χ. (παραδίδεται ότι το 132 ή 131 π.Χ. ήταν 75 ετών).[1]
Εργογραφία[]
Από το συγγραφικό έργο του έχουν διασωθεί μόνο αποσπάσματα.
Από το έργο του, Περί της Ερυθράς Θάλασσας[2](δεν πρόκειται για τον μεταγενέστερο Περίπλου της Ερυθράς Θάλασσας του 2ου αιώνα μ.Χ.), έχει διασωθεί σχεδόν ολόκληρος ο πέμπτος τόμος, μια γεωγραφική πραγματεία για το Κέρας της Αφρικής και τις χώρες περί την Ερυθρά Θάλασσα.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Stanley Burstein, «η σχετική σοβαρότητα της εργασίας του Αγαθαρχίδου, όταν αυτή συγκρίνεται με προηγούμενα έργα, και ο όγκος των πληροφοριών που μας παραδίδει οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το έργο του ήταν πολύτιμη σύνοψη των αποτελεσμάτων των Πτολεμαϊκών εξευρενητικών αποστολών.»[3] Στο πρώτο βιβλίο του έργου του αυτού γίνεται συζήτηση για την προέλευση του ονόματος της Ερυθράς θάλασσας.
Στο 5ο βιβλίο περιγράφεται η ζωή των Σαβαίων της Αραβίας και των Ιχθυοφάγων της Ανατολικής Αφρικής, τον τρόπο με τον οποίο οι ελεφαντοφάγοι έπιαναν τους ελέφαντες.
Επίσης περιγράφεται η εργασία των εργατών στα χρυσωρυχεία των ορέων της Αιγύπτου, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα.
Τα περί Ιχθυοφάγων και χρυσωρύχων έχουν επίσης παρατεθεί από τον Διόδωρο Σικελιώτη[4].
Ανάμεσα στα άλλα αξιοπερίεργα ζώα, αναφέρει την καμηλοπάρδαλη, την οποία τοποθετεί στη χώρα των Τρωγλοδυτών, και τον ρινόκερο. Υλικό από αυτό το βιβλίο έχουν επίσης παραθέσει, απευθείας είτε έμμεσα, οι Αθήναιος ο Τακτικός[1], Στράβων, Πλίνιος ο πρεσβύτερος, Αιλιανός, Ιώσηπος[5] και άλλοι συγγραφείς.
Αν και το έργο αυτό του Αγαθαρχίδου είχε ήδη από τον 2ο αι. μ.Χ. υπερκερασθεί από αναλυτικότερες εργασίες άλλων συγγραφέων, τον 10 αι. ο Πατριάρχης Φώτιος ανακάλυψε ένα αντίγραφό του το οποίο διέσωσε στη "Μυριόβιβλο".
Ο Φώτιος ισχυρίζεται ότι ο Αγαθαρχίδης έγραψε με ύφος γλαφυρό, προσεγμένο και ευανάγνωστο.
Επίσης φρόντιζε οι εξιστορήσεις του να περιέχουν φιλοσοφικές ρήσεις. Το ύφος αυτό έλαβε ευνοϊκή κριτική από τον Φώτιο.[1]
Στη σύνθεση των λόγων του, ο Αγαθαρχίδης ήταν μιμητής του Θουκυδίδη, τον οποίο συναγωνίζεται επάξια σε μεγαλοπρέπεια και υπερβάλλει σε καθαρότητα. Φαίνεται να είναι ο πρώτος που ανακάλυψε την πραγματική αιτία των ετήσιων πλημμυρών του Νείλου[6].
Το έργο του Αγαθαρχίδη στη γεωγραφία και ο χειρισμός του υλικού που διέθετε επηρέασαν τον Διόδωρο Σικελιώτη. Ο τρόπος με τον οποίο διαπέρασε η φιλοσοφία στις εξιστορήσεις του επηρέασε τον Ποσειδώνιο τον Ρόδιο.[1]
Ο Αγαθαρχίδης με το έργο του αναβάθμισε τον ρόλο της εθνογραφίας, την οποία θεωρούσε βάση της Ιστορίας και όχι εργαλείο της Γεωγραφίας. Θεωρούσε ότι ο πολιτισμός είχε βλαπτική επίδραση στους αυτόχθονες γηγενείς λαούς στους οποίους επιβαλλόταν. Έτσι εναντιωνόταν έμμεσα στην Πτολεμαϊκή πολιτική ενώ ήταν ήταν αντίθετος και στην επεκτατική πολιτική της Ρώμης.[1]
Ως πολέμιος του Ασιανισμού, ο οποίος έδινε το προβάδισμα στη ρητορική, ο Αγαθαρχίδης έδινε το προβάδισμα στη φιλοσοφία. Για αυτό υπήρξε ένας από τους προδρόμους της διαμάχης μεταξύ φιλοσοφίας και ρητορικής που τάραξε τα ύδατα του πνευματικού κόσμου στο τέλος του 2ου και κατά τη διάρκεια του 1ου αι. π.Χ.
Στη φιλοσοφία, όμως, δεν τον ενδιέφερε η μεταφυσική αλλά αναζητούσε σε αυτή το εργαλείο ταξινόμησης μεγάλων όγκων από εμπειρικά συλλεγμένα δεδομένα.
Στις αναλυτικές περιγραφές του των πρωτόγονων λαών, διαφαίνονται συχνά οι επιρροές της φιλοσοφίας των Επικουρείων.[1]
Τιμή[]
Προς τιμήν του Αγαθαρχίδη έχει ονομαστεί κρατήρας στη Σελήνη.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Αγαθαρχίδης ο Κνίδιος στην Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού. Ανακτήθηκε 06/01/2014.
- ↑ Χηνιάδης Δημήτρης - αρχαίοι ιστοριογράφοι και γεωγράφοι / Αγαθαρχίδης, σελ. 11: Έργα του:Περί της Ερυθράς θαλάσσης (περιγραφή της Ερυθράς θαλάσσης, μέχρι τον Περσικό κόλπο και από εκεί μέχρι την Ινδική χερσόνησο σε 5 βιβλία). http://www.academia.edu/4916969/%CE%9B%CE%95%CE%9E%CE%99%CE%9A%CE%9F_16_%CE%A3%CE%B5%CF%80%CF%84%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_2013.
- ↑ Stanley M. Burstein, translator and editor. Works Issued by the Hakluyt Society: Agatharchides of Cnidus, On the Erythraean Sea. Second series, no. 172. London: Hakluyt Society, 1989.
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, iii.12-18.
- ↑ Ιώσηπος, Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, βιβλίο XII, κεφ. 1, 5-6; Κατά Απίωνος, βιβλίο I, κεφ. 22.
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης, i. 41.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Φιλοσοφία
- Φιλόσοφοι Αρχαίας Εποχής
- Αγαθαρχίδης ο Σάμιος
Βιβλιογραφία[]
- The Ancient Greek Historians; Bury, John Bagnell (NY, Dover Publications, 1958)
- J. B. Bury, Ancient Greek Historians (1909).
- J. W. Donaldson, A History of the Literature of Ancient Greece (1858), translation of K. O. Müller (ch. 18); and W. Mute (bk, iv. ch. 3).
- C. W. Müller, Fragmenta historicorum Graecorum (1841–1870).
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)