Αισθητική
Αισθητική.
Είναι
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Αισθητική " σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "αίσθηση ".
Εισαγωγή[]
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο κάθε άνθρωπος συγκινείται από καθετί το ωραίο. Αυτό μπορεί να είναι, είτε ένας πίνακας ζωγραφικής είτε ένα έργο μουσικό είτε ένα ωραίο δειλινό. Όλοι οι άνθρωποι, ενσωματώνουν την ιδιότητα να διαχωρίζουν το ωραίο από το άσχημο και με αυτόν τον τρόπο προκύπτουν τα καλαισθητικά φαινόμενα. Η επιστήμη, λοιπόν, που εξετάζει τα φαινόμενα αυτά και το ωραίο λέγεται αισθητική.
Με την αισθητική όχι μόνο ως επιστήμη, αλλά και ως φιλοσοφία ασχολήθηκαν και αρχαίοι φιλόσοφοι: Ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης κ.ά. Βέβαια η αισθητική δεν είναι μια ξερή επιστήμη που εξετάζει τι είναι το ωραίο.
Εξετάζει πώς γεννιέται το ωραίο, πώς πρέπει να είναι, τι είναι τέχνη και ποιοι κανόνες τη διέπουν ακόμη και το τι αισθάνεται ο καλλιτέχνης τη στιγμή της έμπνευσής του και τη στιγμή της δημιουργίας. Εξετάζει ακόμη τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται τα διάφορα συναισθήματα της λύπης, της χαράς, του πόνου, όταν βλέπουμε ή ακούμε ένα έργο τέχνης.
Ο όρος "αισθητική" χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το Γερμανό φιλόσοφο Μπαουμγκάρτεν, όταν εξέδωσε, κατά τα χρόνια 1750- 1758, το δίτομο έργο του "Αισθητική", για να δηλώσει ακριβώς την επιστήμη, που θέμα της έχει το ωραίο.
Ο Μπαουμγκάρτεν, σύμφωνα με τη θεωρία του Λάιμπνιτς, αναφέρει ότι το ωραίο δεν γίνεται αντιληπτό μετά από σκέψη, αλλά αμέσως μόλις εκδηλωθεί το ερέθισμα από το αντικείμενο, δηλ. το αίσθημα, για αυτό ακριβώς και την ονόμασε αισθητική.
Ο Καντ, ο άλλος μεγάλος ιδεαλιστής φιλόσοφος, πρότεινε να ονομαστεί η επιστήμη κριτική του γούστου και γι' αυτό ήρθε σε σύγκρουση με τον Μπαουμγκάρτεν.
Άλλη πρόταση ήταν να ονομαστεί η επιστήμη καλλιστική (καλλωπιστική).
Αλλά όταν ο ίδιος ο Ένγκελς μεταξύ των ακαδημαϊκών ετών 1823- 1827 στις παραδόσεις του στο πανεπιστήμιο χρησιμοποίησε τον όρο αισθητική, επικράτησε ο όρος αυτός. Εκτός αυτού επικράτησε με τον όρο αυτό να αντιλαμβάνεται η φιλοσοφική μάθηση που ασχολείται με το ωραίο και τις καλές τέχνες.
Για την ονομασία της επιστήμης έγιναν και άλλες προτάσεις και μάλιστα από Έλληνες φιλοσόφους. Το 1818 ο διδάσκαλος του γένους Κ. Κούμας, επειδή έδωσε μεγάλη σημασία στην ευαισθησία, που αναπτύσσεται σε όποιον ασχοληθεί με την τέχνη και το ωραίο, πρότεινε να ονομαστεί η επιστήμη αισθηματική.
Ακόμη υπήρχε και η πρόταση από άλλους λόγιους να ονομαστεί η επιστήμη αυτή καλολογία.
Τελικά, όμως, επικράτησε και σ' εμάς ο διεθνής όρος και έτσι η επιστήμη καθιερώθηκε σαν αισθητική. Τον 19ο και 20ο αιώνα άρχισε να διαχωρίζεται από την επιστήμη της τέχνης και καλλιεργήθηκε σαν ξεχωριστή επιστήμη.
Για την αισθητική διατυπώθηκαν πάμπολλες θεωρίες από τους Χέρυτερ, Βίνκελμαν, Γκαίτε, Σίλερ, Γκρόος, Νίτσε, Ιππόλυτο Ταιν, Μαξ Ντέσσουαρ κ.ά.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Αισθητικοί Ελλάδας
- Κοσμητική
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Αισθητική Οδοντιατρική - Κατάλογος Ελλάδας
- Ιατρική Αισθητική – Κατάλογος Ελλάδας
- Αισθητικοί - Κατάλογος Ελλάδας
- Είδη Αισθητικής - Κατάλογος Ελλάδας
- Ινστιτούτα Αισθητικής - Κατάλογος Ελλάδας
- Σχολές Αισθητικής - Κατάλογος Ελλάδας
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)