Αλέξανδρος Β' ο Ευφυής
Αlexander, Alexandrus
- Ένας βασιλέας της Ηπείρου (272 - 262 και 259 - 242 π.Χ.).
- Διεκδικητής βασιλέας της Μακεδονίας (265 - 264 π.Χ.) (ως Αλέξανδρος Εβ').
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή, 3ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Ηγεμόνες
|
---|
της Ηπείρου
|
Αιακίδες |
... (323 - 322)
… (317 - 313), (302 - 297) .... επίτροπος (331 - 330) .... επίτροπος (330 - 323)
... (313 - 313)
... (297 - 292)
... (259 - 255)
.... επίτροπος (262 - 248)
|
Ετυμολογικά, το όνομα "Αλέξανδρος" συνδέεται με την ονομασία "άνδρας".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Αιακίδες.
- Αδελφοί:
- Πτολεμαίος Α'
- Έλενος
- Σύζυγος: Ολυμπιάς Β' η Νεώτερη (& αδελφή του).
- Τέκνα:
- Πύρρος Β'
- Πτολεμαίος Β'
- Φθία
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Αλέξανδρος" σχετίζεται με την λέξη "άνδρας".
Συνοπτική Βιογραφία[]
Γιός του Πύρρου Α'.
Αρχικά, (ίσως εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ο Αντίγονος Β' ο Γονατάς πολιορκούσε την Αθήνα στον Χρεμωνίδειο Πόλεμο) εξεστράτευσε και κατέλαβε την Άνω Μακεδονία.
Ηττήθηκε στην Ελυμεία (και συγκεκριμένα στην πόλη Δέρδεια) από τον Δημήτριο Β' τον Αιτωλικό, υιό και διάδοχο του Αντιγόνου του Γονατά.
Οι Μακεδόνες εισέβαλαν στην Ήπειρο και τον ανέτρεψαν (262). Κατέφυγε στη Ακαρνανία. Επανήλθε, αργότερα (259), με την συνδρομή Αιτωλών και Ακαρνάνων. Αποθνήσκοντας άφησε την επιτροπεία των δύο υιών του στην σύζυγό του Ολυμπιάδα Β'.
Αναλυτική Βιογραφία[]
Αλέξανδρος Β' | ||||||||||
|
Ο Αλέξανδρος (3ος Αιώνας π.Χ.) ήταν βασιλέας των Μολοσσών, μέλος της Δυναστείας των Αιακιδών. Ανήλθε στο θρόνο της Ηπείρου το 272 π.Χ. διαδεχόμενος τον πατέρα του, Πύρρο. Μητέρα του ήταν η Λάνασσα, κόρη του τυράννου των Συρακουσών, Αγαθοκλή.[1]
Εκστρατεία στην Ιταλία[]
Αναφέρεται στις αρχαίες πηγές ότι ακολούθησε τον πατέρα του, Πύρρο, στην εκστρατεία που πραγματοποίησε στην Ιταλική Χερσόννησο.[2] Μετά την πρόσκληση που απέστειλαν οι Σικελοί στον Πύρρο, προσφέροντάς του τα εδάφη τους, ο Αλέξανδρος παρέμεινε στους Λοκρούς, ενώ ο πατέρας του μετέβη στη Σικελία. [3]
Πόλεμος με την Ιλλυρία[]
Μετά το θάνατο του Πύρρου στο Άργος ενώ μαχόταν κατά του βασιλέα της Μακεδονίας, Αντίγονου Β' Γονατά, τον διαδέχθηκε ο υιος του, Αλέξανδρος. Αρχικά ήρθε σε σύγκρουση με τον ηγεμόνα της Ιλλυρίας, το Μίτυλλο.[4] Ο Φροντίνος αναφέρει πως σε μία περίσταση ενέδυσε μερικούς από τους άνδρες του με Ιλλυρικό ιματισμό και τους έβαλε να «λεηλατούν» δικές του περιοχές. Ανυποψίαστοι οι Ιλλυριοί χαλάρωσαν τις άμυνές τους και όρμησαν και οι ίδιοι να τους μιμηθούν, θεωρώντας ότι οι άνδρες που έβλεπαν ήταν απλά δικοί τους ανιχνευτές. Έτσι έπεσαν εύκολα θύματα των Ηπειρωτών.[5]
Διεκδίκηση του θρόνου της Μακεδονίας[]
Κατόπιν, όσο ο Αντίγονος ήταν απασχολημένος με νέες μάχες κατά των Πτολεμαίων, των Σπαρτιατών και τελικά των Αθηναίων, ο Αλέξανδρος βρήκε την ευκαιρία να διέλθει τα Μακεδονικά σύνορα (ίσως 264 π.Χ.).[6] Ένα δεύτερο έξυπνο τέχνασμά του σχετίζεται με την πολιορκία μιας καλά εξοπλισμένης πόλης, της Λευκαδίας. Φρόντισε πρώτα να πάρει τα γειτονικά οχυρά, επιτρέποντας στους φυγάδες να καταφύγουν στη Λευκαδία. Με τον τρόπο αυτό οι προμήθειες της πόλης τελείωσαν πολύ ταχύτερα.[7]
Ο Αντίγονος έσπευσε στη χώρα του για να αντιμετωπίσει τους Ηπειρώτες. Ωστόσο, πολλοί από τους άνδρες του τον εγκατέλειψαν με αποτέλεσμα να χάσει τόσο τα εδάφη του στην Ήπειρο, όσο και το θρόνο της Μακεδονίας. Εν τούτοις, ο γιος του Αντίγονου, Δημήτριος Β', αν και ήταν ακόμη στην εφηβεία, συγκέντρωσε στρατό όσο απουσίαζε ο πατέρας του και όχι μόνο ανέκτησε τη Μακεδονία, αλλά και έδιωξε τον Αλέξανδρο από το θρόνο του.[8] Στον Αλέξανδρο προσέφεραν καταφύγιο οι Ακαρνάνες, με τον οποίων τη συνδρομή, εκείνος και οι άνδρες του ανακατέλαβαν λίγο αργότερα την Ήπειρο.[9] Ο Πολύβιος κάνει και μια αναφορά σε μια συμφωνία του με την Αιτωλική Συμπολιτεία βάσει της οποίας κατέκτησαν και διαμοιράσθηκαν μερικά εδάφη στην Ακαρνανία (255 π.Χ.).[10][11]
Θάνατος[]
Μετά το θάνατό του (242 π.Χ.) η σύζυγός του ανέλαβε την κηδεμονία των τέκνων της από κοινού με την διακυβέρνηση του κράτους. Η Ολυμπιάδα κατάφερε να συνάψει συμμαχία με τους Μακεδόνες, προσφέροντας στο Δημήτριο την χείρα της κόρης της, Φθίας.[12]
Η αρχαιολογική έρευνα έφερε στο φως αργυρά και χάλκινα νομίσματα του Αλεξάνδρου. Από τη μία όψη διακρίνουμε την κεφαλή νεαρού άνδρα καλυμμένο με το δέρμα της κεφαλής ενός ελέφαντα. Στην οπίσθια όψη διακρίνεται η Παλλάδα Αθήνα, η οποία κρατά δόρυ και ασπίδα. Έμπροσθέν της ίσταται ένας αετός που πατά πάνω σε έναν κεραυνό.
Χρονολόγιο[]
Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
---|---|---|---|
Γέννηση του Αλεξάνδρου B', | |||
280 π.Χ. | Ο Πύρρος αναχωρεί για τη φιλόδοξη εκστρατεία του στην Ιταλία. Τον συνοδεύουν οι γιοι του, Αλέξανδρος και Έλενος. | ||
279 π.Χ. | Λαμβάνει χώρα μεγάλη εισβολή Γαλατών στη βόρεια Ελλάδα. | ||
278 π.Χ. | Ο Πύρρος μεταβαίνει στη Σικελία, αφήνοντας τον Αλέξανδρο στους Λοκρούς. | ||
275 π.Χ. | Μετά τη Μάχη του Βενεβέντου ο Πύρρος δίνει τέλος στην εκστρατεία. | ||
273 π.Χ. | Ο Πύρρος εισβάλλει στη Μακεδονία και κατόπιν εκστατεύει νότια, κατά του Αντιγόνου Β' Γονατά. | ||
272 π.Χ. | Ο Πύρρος φονεύεται στο Άργος. Τον διαδέχεται ο γιος του, Αλέξανδρος. | ||
Ο Αλέξανδρος διεξάγει πόλεμο με το βασιλέα των Ιλλυριών, Μίτυλλο. | |||
περ. 270 π.Χ. | Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στη Μακεδονία, εκθρονίζοντας τον Αντίγονο. Ωστόσο, απόντος του πατέρα του, ο Δημήτριος ο Αιτωλικός]], ανακαταλαμβάνει την χώρα . | ||
Ο Αλέξανδρος εκθρονίζεται και καταφεύγει στην Ακαρνανία. | |||
Οι Αιακίδες επανακτούν τον έλεγχο της Ηπείρου. | |||
267 π.Χ. | Στην ηπειρωτική Ελλάδα άρχεται ο Χρεμωνίδειος Πόλεμος. | ||
πριν το 239 π.Χ. | Θάνατος Αλεξάνδρου. Η σύζυγός του, Ολυμπιάδα, αναλαμβάνει το θρόνο και την κηδεμονία των παιδιών της. |
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Πύρρος», §9
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 18.1
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 18.2
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου - Πρόλογοι», 25 (xxv)
- ↑ Sextus Julius Frontinus, «Στρατηγήματα», 2.5.10
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου», 26.2
- ↑ Sextus Julius Frontinus, «Στρατηγήματα», 3.4.5
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 26.2
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 26.3
- ↑ Πολύβιος, «Ιστορίες», 2.45
- ↑ Πολύβιος, «Ιστορίες», 9.34
- ↑ Marcus Junianus Justinus, «Επιτομή της Φιλιππικής Ιστορίας του Πομπήιου Τρόγου», 28.1
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)