Αλεξάνδρεια
Alexandreia, Alexandria, Ράκωτις
- Μία ιστορική πόλη της Κάτω Αιγύπτου.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Αλεξάνδρεια" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Αλέξανδρος".
Γεωγραφία[]
Πόλεις
|
---|
της Αιγύπτου
|
Κάτω Αίγυπτος
|
|
Μέση Αίγυπτος
|
|
Άνω Αίγυπτος
|
|
Βρίσκεται στην Κάτω Αίγυπτο.
Η πόλη της Αλεξάνδρειας βρίσκεται στα δυτικά του Δέλτα του Νείλου μεταξύ της Μαρεώτιδος λίμνης και της νήσου Φάρου.
Συνδεόταν τεχνητά με ένα είδος γέφυρας, το λεγόμενο Επταστάδιο, που ένωνε τήν νήσο Φάρο με την πόλη δημιουργώντας έτσι τους δύο λιμένες της:
- τον Μεγάλο Λιμένα στα ανατολικά και
- τον Ευνόστειο Λιμένα στα δυτικά.
Με τον καιρό οι προσχώσεις πλάτυναν το Επταστάδιο τόσο ώστε κατά τους νεότερους χρόνους να κτισθεί εκεί η Τουρκική συνοικία της Αλεξάνδρειας και η νήσος Φάρος να μετατραπεί σε απλή προέκταση της πόλης προς στη θάλασσα.
Ίδρυση[]
Η χρονολογία της ίδρυσής της είναι:
Ιδρύθηκε το 331 π.Χ. από τον Αλέξανδρο τον Μεγάλο.
Ιστορία[]
Η Αλεξάνδρεια είναι η δεύτερη μεγάλη πόλη της σύγχρονης Αιγύπτου (μετά το Κάιρο), η οποία
Υπήρξε ο σπουδαιότερος λιμένας και πρωτεύουσα της χώρας κατά την Αρχαιότητα, ενώ στην ακμή της αποτελούσε μία από τις επιφανέστερες εστίες πολιτισμού, διάσημη για τη βιβλιοθήκη της.
Ενωρίτερα οι Έλληνες είχαν ιδρύσει μιαν άλλη πόλη στο Δέλτα του Νείλου, τη Ναυκράτιδα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος όμως θέλησε να κατασκευάσει τη νέα στις όχθες αδιαφορώντας για την κακή ποιότητα του χώματος και τους κινδύνους του Δέλτα.
Κατά την διέλευσή του από την Αίγυπτο το 333 π.Χ. ο Αλέξανδρος ανέθεσε στον Έλληνα αρχιτέκτονα Δεινοκράτη τον Ρόδιο να κτίσει την πόλη βάσει ορθογώνιου πολεοδομικού σχεδίου, με διασταυρούμενες κεντρικές οδούς.
Η νέα πόλη περιέβαλε την παλαιότερη Αιγυπτιακή κώμη ("Ράκωτις"), η οποία αργότερα αποτέλεσε το οικιστικό κέντρο των εντοπίων και κατέληξε να μετατραπεί στο δυτικό τμήμα της νέας πόλης.
Η πόλη άρχισε να ακμάζει, όταν έγινε πρωτεύουσα της Αιγύπτου μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου και κατά τη βασιλεία του Πτολεμαίου Α' του Σωτήρος, υιου του Λάγου και ιδρυτή της δυναστείας των Πτολεμαίων ή Λαγιδών.
Από το πρώτο ήμισυ του 3ου αιώνα π.Χ. η Αλεξάνδρεια εμπλουτίζεται με μνημεία και αποκτά σταδιακά τον χαρακτήρα με τον οποίο θα μείνει γνωστή μέχρι το τέλος της Αρχαιότητας: τα Ανάκτορα, το Μουσείο, τη Βιβλιοθήκη, το Σεράπειον (ναός αφιερωμένος στον ελληνοαιγυπτιακό μυστηριακό θεό Σέραπιδα), το ναό της Ίσιδος, αγορές, το θέατρο και φυσικά ένα από τα επτά θαύματα της Αρχαιότητας, το φάρο του Σώστρατου επάνω στη νήσο Φάρο, από όπου έλαβαν και το όνομά τους, μεταγενέστερα, οι φάροι.
Για περισσότερο από μία χιλιετία και μέχρι την κατάκτησή της από τους Άραβες το 641 μ.Χ., η Αλεξάνδρεια θα παραμείνει η πολιτιστική και διανοητική πρωτεύουσα του ανατολικού Μεσογειακού Κόσμου, αφού είχε υπάρξει και πολιτική πρωτεύουσα της Αιγύπτου κατά την Ελληνιστική Εποχή.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)