Αλεξάνδρειοι Διάδοχοι

Διάδοχοι

Diadochi , Diadochians

Κηδεία Μ.Αλεξάνδρου

Μακεδονική Αυτοκρατορία

Μακεδονική Αυτοκρατορία

Μακεδονική Αυτοκρατορία

Αλεξάνδρειοι Διάδοχοι

Αλεξάνδρειοι Διάδοχοι

Αλεξάνδρειοι Διάδοχοι

Αλεξάνδρειοι Διάδοχοι

- Ονομασία που δόθηκε στους ηγέτες των κρατών που προέκυψαν από την διάσπαση της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου

Ετυμολογία

Η ονομασία "Διάδοχοι" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "διαδοχή".

Οι 12 Κύριοι Διάδοχοι

Οι 12 σημαντικότεροι Διάδοχοι που διεκδίκησαν με περισσότερες ή λιγότερες πιθανότητες την μονοκρατορία ήταν:

Αντίπατρος, Μελέαγρος, Περδίκκας, Κρατερός, Λεοννάτος, Ευμένης
και
Πολυσπέρχων, Αντίγονος, Λυσίμαχος, Πτολεμαίος, Σέλευκος, Πείθων

Εισαγωγή

Αμέσως, μετά το αιφνίδιο θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου (Ιούνιος 323), ο Περδίκκας, που παρέλαβε την σφραγίδα του, συνειδητοποίησε ότι βρέθηκε με "την Οικουμένη ανά χείρας".

Περιδεής (μέχρι πριν μία διετία ήταν ένας απλός αξιωματικός !!!) και αδυνατώντας να αποφασίσει μόνος την συνέχεια της κατάστασης, ο πρώτος των «Επτά Σωματοφυλάκων», συγκάλεσε, την επομένη ημέρα του θανάτου, συμβούλιο που συμμετείχαν οι Υπασπιστές ("Σωματοφύλακες") καθώς και μερικοί στενοί συνεργάτες.

Εκεί, αφού παρέθεσε το στέμμα, την βασιλική στολή και τα όπλα του θανόντος Κοσμοκράτορα, κατέθεσε επιπλέον και την δακτύλιο-σφραγίδα, και ζήτησε να αποφασίσουν όλοι μαζί "τι δέον γενέσθαι" για το μέλλον της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας.

Ωστόσο, φαίνεται ότι το πιθανότερο είναι ότι ο κοσμοκράτορας Αλέξανδρος είχε τόσο εμποτισθεί με την πεποίθηση ότι ήταν θεός και επομένως αποκλειόταν να αποθάνει ώστε δεν παρέδωσε σε κανέναν κανένα εξουσιαστικό σύμβολο και επομένως ο Περδίκκας οικειοποιήθηκε τον σφραγιδοδακτύλιο από εύνοια της Τύχης, και στην συνέχεια, με την "θεατρική απόθεσή" του στην Βασιλική Σωματοφυλακή, κέρδισε την υποστήριξη και εύνοια των υπολοίπων σωματοφυλάκων. Ήταν η πρώτη του νίκη στον δρόμο για την Μονοκρατορία.

1η Διάσκεψη Βαβυλώνας

Η 1η Διάσκεψη της Βαβυλώνας (Ιούνιος 323 π.Χ.) απαρτίσθηκε από τους 6 υπασπιστές-"σωματοφύλακες" (Περδίκκας, Λεοννάτος, Αριστόνοος, Πείθων, Λυσίμαχος, Πτολεμαίος). (Ο Πευκέστας που κατέφθασε στην Βαβυλώνα, με στρατό Περσών, ενδεχομένως, αποκλείσθηκε ως ήδη τοποθετημένος σατράπης)

Ο Περδίκκας που κυριάρχησε σε αυτήν, επέβαλλε και το νέο πρότυπο διακυβέρνησης.

Ουσιαστικά, η Μακεδονική Αυτοκρατορία θα έμενε επί τρίμηνο (δηλ. έως την γέννηση του βρέφους της Ρωξάνης) αβασίλευτη και θα χωριζόταν:

• σε δυτικό τμήμα (Ευρώπη) που θα κυβερνούσαν οι Αντίπατρος-Κρατερός
• σε ανατολικό τμήμα (Ασία-Αφρική) που θα κυβερνούσαν Περδίκκας-Λεοννάτος

Το πρότυπο θυμίζει κάπως την τετραρχία που εφάρμοσε ο Διοκλητιανός στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, 600 έτη αργότερα

Επίσης, η αυτοκτονική εκστρατεία στην "χρυσοφόρο" Ευδαίμονα Αραβία, ακυρώθηκε.

Ήταν προφανές ότι οι υπασπιστές επιδίωκαν, "υπόγεια", την διάσπαση και ενδεχομένως και την εκβολή των Αργεαδών από τον θρόνο, με πιθανά μελλοντικά προσωπικά τους οφέλη.

Όταν το σχέδιο των υπασπιστών έγινε γνωστό στην φάλαγγα, η οργή κορυφώθηκε.

Με το νέο πολιτειακό πρότυπο, το τεράστιο ποσό των αποζημιώσεων που οφειλόταν στους φαλαγγίτες από την συμμετοχή τους στην Αλεξάνδρεια εκστρατεία, προφανώς θα διαγραφόταν εφόσον δεν θα υπήρχε πλέον υπεύθυνος βασιλέας για να το καταβάλλει.

2η Διάσκεψη Βαβυλώνας

Από την χαοτική κατάσταση που δημιουργήθηκε, επωφελήθηκε ο στρατηγός Μελέαγρος να καταγγείλει τα συμφωνηθέντα και να απαιτήσει αναθεώρηση.

Οι φαλαγγίτες εισέβαλαν στο ανάκτορο, αιφνιδιάζοντας τους ιππείς και ο Περδίκκας και οι υπόλοιποι σώθηκαν μόνο από την έγκαιρη επέμβαση ενός στρατιωτικού σώματος υπό τον Σέλευκο

Η εξέγερση της φάλαγγας ήταν κεραυνοβόλα και σύντομα οι υπασπιστές με τους ιππείς που τους υποστήριζαν απωθήθηκαν εκτός της πόλης και τα ανάκτορα καταλήφθηκαν από τους φαλαγγίτες.

Τελικά, όμως επικράτησε η διαλλακτικότητα. Ο Ευμένης ανέλαβε τις σχετικές συνεννοήσεις και τελικά βρέθηκε συμβιβαστική λύση και το διακυβερνητικό πρότυπο διαμορφώθηκε ως εξής:

- Βασιλέας ανακηρύχθηκε ο αμβλύνους Αρριδαίος, αδελφός του θανόντα κατακτητή ως "Φίλιππος Γ'" με αντιβασιλέα ("προστάτη") τον Κρατερός. Ο μελλοντικός υιός της Ρωξάνης θα συνεβασίλευε.

- Η διαίρεση διατηρήθηκε με τον Αντίπατρο να αναλαμβάνει το Ευρωπαϊκό τμήμα της Αυτοκρατορίας και τους Περδίκκα και Μελέαγρο να συγκυβερνούν ομού το υπόλοιπο τμήμα της (Ασία-Αφρική)

Αναγκαστικά, παραγκωνίσθηκε ο Λεοννάτος.

Με το νέο σχήμα, το κράτος είχε συνέχεια, οι υποσχεθείσες αμοιβές των φαλαγγιτών παρέμεναν απαιτητές και (έστω και τυπικά) υπήρχαν αρμόδιοι για να απευθυνθούν να τις διεκδικήσουν.

Οι Επτά Σωματοφύλακες

Γενικά, οι "Επτά Σωματοφύλακες" που υπήρχαν μέχρι τη διάβαση της Γεδρωσίας ήταν:

• Λεοννάτος, υιός Ανταίου (από την Πέλλα της Βοττιαίας)
• Ηφαιστίων, υιός Αμύντορος από την (Πέλλα της Βοττιαίας)
• Λυσίμαχος, υιός Αγαθοκλέους (από την Πέλλα της Βοττιαίας)
• Αριστόνους, υιός Πεισαίου (από την Πέλλα της Βοττιαίας)
• Περδίκκας, υιός Ορόντου (από την Ορεστίδα)
• Πτολεμαίος, υιός του Λάγου και
• Πείθων του Κρατεύα (από την Εορδαία).

Όγδοος έγινε στη συνέχεια ο Πευκέστας.

Στη Μάχη των Γαυγαμήλων αναφέρεται ότι ο Ηφαιστίων πολέμησε επικεφαλής των σωματοφυλάκων.

Από αυτούς, πολλοί διακρίθηκαν επί κεφαλής τμημάτων, που έδρασαν σε διάφορες φάσεις της εκστρατείας (συνήθως, όμως, δεν βρίσκονται πλησίον του βασιλέα Αλέξανδρου).

Οι οκτώ αυτοί ευγενείς ήταν οι πλέον έμπιστοι του Αλεξάνδρου και έφεραν τον τίτλο του σωματοφύλακα τιμής ένεκεν. Αυτό φάνηκε καθαρά στην πόλη των Μαλλών, όπου τραυματίσθηκε πολύ σοβαρά ο Αλέξανδρος.

Εκεί ο Λεοννάτος έπαιρνε μέρος στην ίδια επιχείρηση, αλλά δεν ήταν κοντά στον Αλέξανδρο. Φαίνεται ακόμη πως, όταν χήρευε η θέση κάποιου σωματοφύλακα, επληρούτο αμέσως, ώστε ο αριθμός τους να παραμένει σταθερός.

336–334

• Aristonous of Pella, Lysimachus, Peithon, Arybbas, Balacrus, Demetrius, Ptolemy.

333,

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Arybbas, Balacrus, Demetrius, Ptolemy.

332

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Arybbas, Menes, Demetrius, Hephaestion.

331

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Leonnatus, Menes, Demetrius, Hephaestion.

330–327

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Leonnatus, Perdiccas, Ptolemy I Soter, Hephaestion.

326–324

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Leonnatus, Perdiccas, Ptolemy I Soter, Hephaestion, Peucestas

323

• Aristonous, Lysimachus, Peithon, Leonnatus, Perdiccas, Ptolemy I Soter, Peucestas.

Ιστορία

Πρώτη Διανομή

Αρχικά, οι Σωματοφύλακες και οι στενοί συνεργάτες αποφάσισαν ως κύρια επιλογή τους της διατήρηση της συνοχής της Αυτοκρατορίας (Ιούνιος 323).

Το κεντρικό ζήτημα ήταν η εύρεση διαδόχου:

• Ο Περδίκκας πρότεινε την "ορθόδοξη" λύση δηλ. να ανακηρύξουν βασιλέα το αγέννητο, ακόμη, τέκνο της Ρωξάνης, που ευχόταν να είναι άρρεν.
• Ο Νέαρχος πρότεινε ως βασιλέα τον Ηρακλή, γιό του Αλεξάνδρου από την Βαρσίνη. Όμως, αυτό αφ'ενός δεν ήταν σύμφωνο με την επιθυμία του ίδιου του νεκρού Αλέξανδρου αλλά επιπλέον η πρόταση θεωρήθηκε υποβολιμιαία, καθώς ο Νέαρχος είχε νυμφευθεί μία θυγατέρα της Βαρσίνης.
• Ο Πτολεμαίος εκπροσώπησε την επιθυμία πολλών ισχυρών Μακεδόνων στρατηγών και επάρχων δηλ. να παρακαμφθεί ο βασιλικός Οίκος των Αργεαδών, να μην εκλεγεί βασιλέας και, απλά, η Μακεδονική Αυτοκρατορία να διοικηθεί από "συμβούλιο στρατηγών". Η πρότασή του ήταν σαφές ότι απέβλεπε στην μελλοντική διάσπαση του Ενιαίου Κράτους και την κατάτμηση σε αυτοκυβέρνητες επαρχίες διοικούμενες από τους επιφανείς στρατηγούς.
• Ακολούθησε και η πρόταση του Μελέαγρου που πρότεινε την υποψηφιότητα του Αρριδαίου του Αμβλύνοος, αδελφού του Μ. Αλεξάνδρου (που είχε πνευματική καθυστέρηση), η οποία επίσης δεν έγινε δεκτή.

Τελικά, υιοθετήθηκε η άποψη του Περδίκκα και ανακηρύχθηκε βασιλέας το αγέννητο ακόμη τέκνο της Ρωξάνης (ο μελλοντικός Αλέξανδρος Δ') και επιπλέον (σύμφωνα με πρόταση του Πείθωνος) ορίθηκαν παράλληλα και δύο επίτροποι-αντιβασιλείς, που είχαν δύο σημαντικά πλεονεκτήματα, ήταν και σωματοφύλακες και συγγένευαν με τον Αργεαδικό βασιλικό Οίκο:

• ο Περδίκκας ο Σφραγιδοφόρος, που έφερε την βασιλική σφραγίδα και
• ο Λεοννάτος, που ήταν πολύ δημοφιλής καθώς ομοίαζε σε πολλά χαρακτηριστικά με τον Αλέξανδρο.

Επίσης, αποφασίσθηκε

• ο Αντίπατρος ο Γηραιός να διατηρήσει την θέση του ως διοικητής της Μακεδονίας (ακυρώνοντας έτσι την τελευταία διαταγή του Μ. Αλεξάνδρου) ενώ ταυτόχρονα ορίσθηκε και ως "αρχηγός του στρατού της Ευρώπης"
• ο διορισθείς ως αντικαταστάτης του, Κρατερός ο Φιλόπατρις, να ορισθεί ως "αρχηγός του στρατού της Ασίας"

Ήταν γεγονός ότι ο Περδίκκας δυσαρεστήθηκε με εγκαθίδρυση της "δυαρχίας" (και ιδιαίτερα την τοποθέτηση στην θέση του "συνεπιτρόπου" του Λεοννάτου, ενός φιλόδοξου στρατηγού που, ενδεχομένως, θα επισκίαζε την δική του "ισχνή" συμμετοχή στην Μεγάλη Εκστρατεία). Ειδικής σημασίας είχε η υποστήριξε που παρείχε στον Λεοννάτος ο Ευμένης, που είχε και την ταμειακή διαχείρηση του κράτους.

Όμως, γρήγορα διαφάνηκε ότι δεν ήταν ο Λεοννάτος ο κύριος αντίπαλός του αλλά ο στρατός που βρισκόταν στην Βαβυλώνα (και κυρίως αυτός που θα επιτύγχανε να τον εκπροσωπήσει) και ήθελε να έχει λόγο στην διαμόρφωση της νέας ηγεσίας.

Δεύτερη Διανομή

Όταν ανακοινώθηκε η Πρώτη Διανομή, ο στρατός που διέμενε στην Βαβυλώνα, προκειμένου να εκκινήσει για την προετοιμαζόμενη εκστρατεία στην Ευδαίμονα Αραβία, δυσανασχέτησε. Θεώρησε ότι οι ευγενείς αριστοκράτες του Ιππικού ("Εταίροι") έδωσαν δική τους λύση αγνοώντας το λαϊκό Πεζικό ("Φάλαγγα").

Ο Μελέαγρος έχοντας ήδη διαφωνήσει και κατηγορήσει τον Περδίκκα, μέσα στο συμβούλιο, για προσπάθεια υφαρπαγής της εξουσίας, άρπαξε την ευκαιρία και ανέλαβε την ηγεσία της εκραγείσας στάσης.

Αμέσως, αναζητήθηκε ο Αρριδαίος που έγινε δεκτός από το Πεζικό με βασιλικές τιμές.

Οι φαλαγγίτες έζωσαν τα Βασιλικά Ανάκτορα και άρχισαν οι αψιμαχίες με την Βασιλική Φρουρά του Ιππικού, ώστε να εισέλθει στο Ανάκτορο ο Αρριδαίος και να γίνει δεκτός ως "Φίλιππος Γ'".

Προ μιας γενικευμένης ρήξης (στην οποία η Φάλαγγα θα ήταν ο βέβαιος νικητής), οι Σωματοφύλακες και οι ευγενείς ιππείς αποχώρησαν από το ανάκτορο και στην συνέχεια και από την πόλη και στρατοπέδευσαν έξω από την Βαβυλώνα.

Ο Περδίκκας, μετά βίας, απέφυγε την απειληθείσα απώλεια της ζωής του και εξήλθε σώος από την πόλη.

Η Φάλαγγα και ο Μελέαγρος έγιναν απόλυτοι κύριοι της κατάστασης.

Όμως, οι ιππείς που βρίσκονταν έξω από την πόλη άρχισαν να εμποδίζουν τον ανεφοδιασμό της Βαβυλώνας.

Η κατάσταση θα κατέληγε σε εμφύλια σύρραξη αλλά τελικά οι διαλλακτικοί επικράτησαν.

Ο Ευμένης κατέθεσε συμβιβαστική πρόταση με την οποία καθιερωνόταν "διπλή βασιλεία" (με συμβασιλεία των δύο προτεινομένων).

Παράλληλα τροποποιούταν και η "διπλή επιτροπεία". Ο Περδίκκας και ο Μελέαγρος ανακηρύσσονταν επίτροποι-αντιβασιλείς (ο Λεοννάτος παραμεριζόταν) ενώ αναβαθμιζόταν και ο ρόλος του Κρατερού, με την ανακήρυξή του ως "προστάτη της βασιλείας".

Έτσι, με την συμμετοχή του Κρατερού, ως συνδετικού κρίκου μεταξύ των δύο αντιπάλων παρατάξεων, η "δυαρχία" μετατρεπόταν σε "τριαρχία" και η κατάσταση φαινόταν να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες ισορροπίας.

Το τέλος του Μελέαγρου

Όμως, η λύση αυτή ήταν προσωρινή. Και οι δύο αντίπαλες πλευρές προσπαθούσαν να εξοστρακίσουν τον αντίπαλο ώστε να μονοπωλήσουν την εξουσία.

βασιλέα τον Αρριδαίο, αδελφό του Μ. Αλεξάνδρου. Δεδομένης όμως της πνευματικής του καθυστέρησης.

Μετά από αλλεπάλληλες διαφορές και ένοπλες συγκρούσεις σε μια των οποίων φονεύθηκε ο Μελέαγρος ολοκληρώθηκε η κατανομή και οι νικητές διένειμαν την Αυτοκρατορία μεταξύ τους σε «επαρχίες» (= Σατραπείες).

Διανομή

Ο Περδίκκας, επιμελητής του Μακεδονικού κράτους, συνεπικουρούμενος από τον γιο του στρατηγού Αντίοχου του Μακεδόνα, τον Σέλευκο ως χιλίαρχος (= υπαρχηγός) και το γιο του στρατηγού Αντιπάτρου τον Κάσσανδρο ως ηγεμόνα του αγήματος των ευγενών, προχώρησε στη διανομή των "επαρχιών" που έγινε ως εξής:

• ο Κρατερός, ανέλαβε επίτροπος της βασιλείας

• Ο Αντίπατρος "στρατηγός αυτοκράτωρ" έλαβε την Μακεδονία, την Ήπειρο την υπόλοιπη Ελλάδα και Ιλλυρία.

• Ο Λυσίμαχος έλαβε τη Θράκη

• Ο Ευμένης ο Καρδιανός, αρχιγραμματεύς του Αλέξανδρου, έλαβε τη Καππαδοκία και Παφλαγονία.

• Ο Αντίγονος έλαβε τη Μεγάλη Φρυγία.

• Ο Νέαρχος έλαβε τη Λυκία και Παμφυλία των οποίων τη διοίκηση εμπιστεύθηκε στον Αντίγονο προκειμένου να διατηρεί προσωρινά την αρχηγία του στόλου.

• Ο Πτολεμαίος με ύπαρχο τον Ναυκρατίτη Κλεομένη έλαβε την Αίγυπτο.

• Ο Λαομέδων ο υιός Λαρίχου έλαβε τη Συρία.

• Ο ταξίαρχος Φιλώτας έλαβε τη Κιλικία.

• Ο Μένανδρος έλαβε τη Λυδία.

• Ο Άσανδρος έλαβε τη Καρία.

• Ο Λεοννάτος, σωματοφύλακας του Αλέξανδρου, έλαβε την παρά τον Ελλήσποντο Φρυγία.

• Ο Πείθων, σωματοφύλακας του Αλέξανδρου, έλαβε τη Μεγάλη Μηδία.

• Ο Νεοπτόλεμος έλαβε την Αρμενία και

• Ο Φίλιππος έλαβε τη Σογδιανή.

Οι ανατολικές περιφέρειες – Σατραπείες – δόθηκαν στους βασιλείς υπό των οποίων κατέχονταν κατά το θάνατο του Αλέξανδρου δηλαδή

• στους Πώρο και Ταξίλη, ανεξάρτητους του Μακεδονικού κράτους,
• στον Οξυάρτη, πατέρα της Ρωξάνης,
• στον Σιβύρτιο,
• στον Στασάνορα,
• στον Αμύντα,
• στον Φραταφέρνη κά.

Πάντες οι παραπάνω κλήθηκαν Διάδοχοι από τους αρχαίους ιστορικούς Έλληνες και Ρωμαίους, αφού έκαστος εξ αυτών επιδίωξε την ανεξάρτητη Ηγεμονία της Επαρχίας που ανέλαβαν.

Αυτό είχε ως συνέπεια όχι μόνο τη διάσπαση της ενότητας αλλά και τη διεξαγωγή μακρών μεταξύ τους πολέμων.

Εκ των παραπάνω ιδίως μετά το θάνατο των αγωνισθέντων για την ενότητα Περδίκκα και Ευμένους υπερέχουσα θέση κατείχαν οι Αντίγονος, Αντίπατρος, Λυσίμαχος, Πτολεμαίος και Σέλευκος. Και από τους πέντε ο Αντίγονος αγωνίστηκε ναι μεν για την ενότητα αλλά προς ίδιο όφελος.

Η εν Ιψώ μάχη που ακολούθησε το 301 π.Χ. επέφερε τη πλήρη διάσπαση του ενιαίου κράτους. Οι υιοι και οι διάδοχοι εκ των παραπάνω που το 306 π.Χ. ανακήρυξαν τους εαυτούς τους Βασιλείς αποκλήθηκαν Επίγονοι.

Τα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε μόλις 17 έτη από το θάνατο του Μ. Αλέξανδρου και κατακερμάτισαν τη Μακεδονική Αυτοκρατορία αποδίδει συνοπτικά ο παρακάτω χρονολογικός πίνακας.

• 322 π.Χ. Ο Αντίγονος ο μονόφθαλμος ή Κύκλωψ «Σατράπης» της Μεγάλης Φρυγίας αρνείται σε πρόσταγμα του Περδίκκα να βοηθήσει τον Ευμένη προς κατάληψη της Παφλαγονίας και Μεγάλης Καππαδοκίας που θα αποτελούσε τη Σατραπεία του, είτε διότι δεν είχε τίποτε να ωφεληθεί από αγώνες κατά ορεινών πολεμικών φυλών, είτε διότι δεν ήθελε να ενδώσει σε εξάρτηση του επιμελητού του κράτους. Έτσι ο Περδίκκας εν ονόματι των Βασιλέων (Αλέξανδρου υιού και Αρριδαίου Φιλίππου) τον καλεί να απολογηθεί ενώπιον του και βέβαιος ότι δεν θα προσέλθει επιχειρεί εισβολή στη Φρυγία και καταλαμβάνει τους μέχρι τότε ανυπότακτους Ισαύρους. Ο δε Αντίγονος κατέφυγε στη Μακεδονία προς αναζήτηση βοήθειας από τους Αντίπατρο Κράτερο και σύμμαχο αυτών Πτολεμαίο. Τότε ο Περδίκκας παραχωρεί και την Μεγάλη Φρυγία εις τον Ευμένη.

• 321 π.Χ. Άνοιξη. Ο Κράτερος μετά συμφωνία με τον Αντίπατρο να αναλάβει την ηγεμονία της Ασίας, ενώ ο Αντίπατρος θα διατηρούσε την της Ευρώπης, εκστρατεύει και διαβαίνει τον Ελλήσποντο βοηθούμενος από τον στόλο που ηγούταν ο Αντίγονος προς ανάληψη της ηγεμονίας. Κατά της στρατιάς των τριών συμμάχων ο συνετός και εμπειροπόλεμος Ευμένης κατήγαγε περιφανή νίκη στη συναφθείσα μάχη στη περιοχή της Καππαδοκίας που είχε επί τούτου αποσυρθεί και ανέμενε. Στη μάχη αυτή φονεύεται ο Κράτερος. Το ίδιο έτος ο Περδίκκας εκστρατεύει κατά του Πτολεμαίου στη Αίγυπτο επειδή δεν σεβάστηκε διαταγές του, περί της ταφής του Μ. Αλεξάνδρου, μη δυνάμενος όμως να διέλθει τον Νείλο προκάλεσε εναντίον του την οργή του στρατού του από τον οποίο και θανατώθηκε. Μετά το θάνατο και του Περδίκκα η εις Τριπαράδεισο (παρά τον Ορόντη) συνέλευση των Διαδόχων εξέλεξε επιμελητή του κράτους τον Αντίπατρο. Τότε στασίασε ο στρατός ζητώντας τις αμοιβές που είχε υποσχεθεί ο Αλέξανδρος επαπειλούμενης συμπλοκής ιππέων και πεζών, τη κατάσταση διέσωσε με δημηγορίες παραινέσεις και υποσχέσεις ο Αντίγονος που στη νέα διανομή έλαβε πλην της αρχικής Μεγάλης Φρυγίας, τη Λυκία και τη Παφλαγονία (εκ του Νέαρχου) και τη Λυκαονία καθώς και την αρχηγία της βασιλικής στρατιάς με το αξίωμα του Αυτοκράτορα στρατηγού.

• 320 π.Χ. Νέες εχθροπραξίες μεταξύ Αντιγόνου και Ευμένους. Μάχη της Ορκυνίας υπέρ Αντιγόνου λόγω αυτομόλησης του ιππάρχου του Ευμένη Απολλωνίδη που συνελήφθη και απαγχονίστηκε, 8.000 οι νεκροί, φυγή του Ευμένη στο απόρθητο οχυρό Νώρα.
• 319 π.Χ. Εκστρατεία Αντιγόνου κατά Αλκέτα (αδελφού του Περδίκκα) και Αττάλου (γαμπρού του Περδίκα) Μάχη Κρητόπολης και Μάχη Τερμισού υπέρ του Αντιγόνου. Αυτοκτονία του Αλκέτα. Το ίδιο έτος πεθαίνει ο Αντίπατρος αφήνοντας επιμελητή τον Πολυσπέρχοντα, τον δε γιο του Κάσσανδρο χιλίαρχο.
• 318 π.Χ. Ο Κάσσανδρος ζητά τη βοήθεια του Αντιγόνου προκειμένου αναλάβει το θρόνο, ο Πολυσπέρχων που μαθαίνει τις κινήσεις του Κασσάνδρου αναζητά τη βοήθεια του Ευμένη. Ο Αντίγονος εκδιώκει από τη παρά τον Ελλήσποντο Σατραπεία της Φρυγίας τον Αρριδαίο και καταστρέφει το στόλο του εκ Λυδίας Κλείτονα παρά το Βυζάντιο.
• 317 π.Χ. Ο Αντίγονος μαθαίνοντας τις κινήσεις του Ευμένη καταδιώκει αυτόν από τη Φοινίκη προς τις παρά τον Ευφράτη Σατραπείες με συμμάχους του τους Σέλευκο Πείθωνα και Νέαρχο, Ήττα παρά το Κοπράτα ποταμό, υποχώρηση Αντιγόνου. Εισβολή Αντιγόνου εις Μηδία και Περσίδα. Μάχη Παραιτακηνής, νίκη Αντιγόνου με πολλές απώλειες. Επίθεση Ευμένους στη αλατούχο έρημο. Μάχη Γαμβιηνής, ήττα Αντίγονου που συνάπτει ειρήνη. Φοβούμενοι όμως οι σατράπες των περιοχών, Αντιγένης και Ταντάμας τα χειρότερα συνέλαβαν τον Ευμένη και τον παρέδωσαν στον Αντίγονο ο οποίος στη συνέχεια στα Εκβάτανα διέταξε να τον θανατώσουν μαζί με τους προδότες (του Ευμένη), Αντιγένη και Ευδήμο καθώς και του δικού του συνεργάτη σατράπη Πείθωνα που κρίθηκε ότι παρασκεύαζε εξέγερση. Ο Σέλευκος ορίζεται σατράπης της Βαβυλώνας.
• 316 π.Χ. Ο Αντίγονος κύριος της Ανατολής. Το γεγονός και μόνο αυτό ήταν η αιτία να συμμαχήσουν όλοι οι άλλοι εναντίον του.
• 315 π.Χ. Ο Σέλευκος σπεύδει σε Αίγυπτο και πείθει τον Πτολεμαίο σε κατά Αντιγόνου πόλεμο, τρίτος σύμμαχος ο της Θράκης Λυσίμαχος, τέταρτος ο Κάσσανδρος που είχε ανέλθει στο Θρόνο και τέλος ο της Καρίας Άσανδρος τον οποίον ο Αντίγονος είχε καταστήσει το 318 επίτροπο του κράτους του.
• 315 – 311 π.Χ. Τετραετής πόλεμος κατά Αντιγόνου. Διεξήχθη σε Ασία, Ευρώπη και Αφρική.

Το Τέλος των Διαδόχων-Επιγόνων

Ο μόνος Διάδοχος που είχε ευτυχές τέλος ήταν ο Πτολεμαίος Α της Αιγύπτου.

Οι υπόλοιποι Διάδοχοι είχαν βίαιο τέλος:

1) Ο Μελέαγρος ο Πρεσβύτερος, σωματοφύλακας του Αλέξανδρου και μεταγενέστερα αρχηγός του πεζικού, είναι ο πρώτος Διάδοχος που δολοφονείται. Η δολοφονία του αποδόθηκε στον Περδίκκα

2) Ο Λεοννάτος ο Έκλαμπρος, σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου και σατράπης της Ελλησποντιακής Φρυγίας, φονεύεται στον Λαμιακό Πόλεμο το 322 π.Χ..

3) Ο Περδίκκας ο Σφραγιδοφόρος, κηδεμόνας του αμβλύνοα Φιλίππου Αρριδαίου, δολοφονείται από τον Σέλευκο και τους συμμάχους του στην Αίγυπτο το 321/320 π.Χ.

4) Ο Κρατερός ο Φιλόπατρις, φονεύεται το 321 π.Χ. σε μάχη κατά του Ευμένους

5) Ο Νεοπτόλεμος επίσης φονεύεται σε μάχη κατά του Ευμένους το ίδιο έτος.

6) Ο Αλκέτας, αδελφός του Περδίκκα, αυτοκτονεί για να μην αιχμαλωτισθεί από τον Αντιγόνο μετά το 320 π.Χ. Προηγουμένως είχε δολοφονήσει την Κυνάνη, ετεροθαλή αδελφή του Αλεξάνδρου, κόρη του Φιλίππου Β΄ και μητέρα της Ευρυδίκης.

7) Ο αντιβασιλιάς της Μακεδονίας Αντίπατρος πεθαίνει από ασθένεια το 319 π.Χ. σε μεγάλη ηλικία.

8) Ο σατράπης της Σογδιανής Φίλιππος δολοφονείται από τον Πείθωνα το 318 π.Χ.

9) Ο Λευκός Κλείτος φονεύεται από στρατιώτες του Λυσιμάχου το 318 π.Χ.

10) Ο βασιλέας Φίλιππος Γ' Αρριδαίος και η σύζυγός του Ευρυδίκη δολοφονούνται κατά διαταγήν της Ολυμπιάδας, της μητέρας του Αλεξάνδρου, το 317.

11) Η ίδια η Ολυμπιάδα δολοφονήθηκε παρομοίως το 316 π.Χ. στην Πύδνα από τον Κάσσανδρο.

12) Το ίδιο έτος δολοφονείται από τον Αντίγονο και ο ισχυρός Ευμένης ο Καρδιανός, γραμματέας του Αλεξάνδρου.

13) Ομοίως και ο Εύδημος, σατράπης της Ινδίας.

14) Ο Φιλώτας δολοφονείται από τον Αντίγονο γύρω στο 316 π.Χ.

15) Ο σωματοφύλακας του Αλέξανδρου Αριστόνους δολοφονείται από τον Κάσσανδρο το 316.

16) Στην αιχμαλωσία του Αντιγόνου βρίσκει τον θάνατο και ο Πευκέστας.

17) Ο στρατηγός Αντιγένης, σατράπης της Σουσιανής, δολοφονήθηκε από τον Αντίγονο το 316.

18) Ο σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου και σατράπης της Μηδίας Πείθων δολοφονείται με την σειρά του από τον Αντίγονο το 314 π.Χ.

19) Ο σατράπης της Μηδίας Νικάνωρ σκοτώνεται σε μάχη εναντίον του Σελεύκου μετά το 312 π.Χ.

30) O υιος του Αλεξάνδρου και της Ρωξάννης Αλέξανδρος Δ΄ δολοφονείται μαζί με την μητέρα του το 309 π.Χ. με διαταγή του Κασσάνδρου.

31) Το 308 π.Χ. δολοφονείται η Κλεοπάτρα, αδελφή του Αλεξάνδρου και βασίλισσα της Ηπείρου, ούσα αιχμάλωτη του Αντιγόνου, στις Σάρδεις.

32) Το 309 π.Χ. δολοφονούνται από τον Πολυπέρχοντα με διαταγή του Κασσάνδρου ο Ηρακλής, το τελευταίο φυσικό τέκνο του Αλεξάνδρου, έφηβος ακόμα, και η μητέρα του Βαρσίνη.

33) Ο πανίσχυρος Αντίγονος ο Μονόφθαλμος σκοτώνεται στην περίφημη μάχη της Ιψού το 301 π.Χ., σε ηλικία 81 ετών.

34) Η Θεσσαλονίκη, ετεροθαλής αδελφή του Αλεξάνδρου και βασίλισσα της Μακεδονίας, δολοφονείται από τον ίδιο της τον υιο Αντίπατρο Β΄ το 295 π.Χ. Ο ίδιος ο Αντίπατρος σκοτώθηκε από τον Λυσίμαχο την επόμενη χρονιά.

35) Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Κάσσανδρος, υιος του Αντιπάτρου, απέθανε από βασανιστική ασθένεια το 297 π.Χ.

36) Το 294 π.Χ. δολοφονείται από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή και ο βασιλέας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Ε΄, υιος του Κασσάνδρου και της Θεσσαλονίκης.

37) Ο στρατηγός και μετέπειτα βασιλεύς της Θράκης Λυσίμαχος φονεύεται στο πεδίο της μάχης του Κουροπεδίου του 281 π.Χ., πολεμώντας τον Σέλευκο Νικάτορα. Προηγουμένως είχε φροντίσει να εκτελέσει τον υιο και διάδοχό του Αγαθοκλή το 284 ως ύποπτο για προδοσία, με την συνέργεια του Δημητρίου Πολιορκητή.

38) Ο οποίος Δημήτριος Πολιορκητής βρήκε μεν φυσικό θάνατο, πρόωρο και άδοξο όμως, καθώς αποθνήσκει ασθενής από τις καταχρήσεις και αιχμάλωτος στην αυλή του Σελεύκου το 283 π.Χ.

39) Το 281 π.Χ. επίσης δολοφονείται από τον Πτολεμαίο Κεραυνό στην Χερρόνησο και ο μεγάλος βασιλιάς Σέλευκος ο Νικάτωρ.

40) Ο βασιλεύς της Μακεδονίας Πτολεμαίος Κεραυνός, μεγαλύτερος υιος του Πτολεμαίου της Αιγύπτου, φονεύεται πολεμώντας τους Γαλάτες το 279 π.Χ.

41) Τέλος, ο Πύρρος, βασιλεύς της Ηπείρου, φονεύεται σε οδομαχία στο Άργος το 272 π.Χ.

Όλοι οι Διάδοχοι (και πολλοί Επίγονοι) είχαν βίαιους ή επώδυνους θανάτους.

Εσωτερική Αρθρογραφία

• Ελληνιστική Εποχή
• Διαδόχειοι Πόλεμοι
• Αντιγένης

Ιστογραφία

• Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
• Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
• alexanderofmacedon
• Marshals of Alexander

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη, την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο, η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης" του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει." Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς, και για μακρά χρονική περίοδο, αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία, ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε. Επίσης, Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)" (όχι μόνον, της Sciencepedia αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)), αν και άκρως απαραίτητοι, είναι αδύνατον να ελεγχθούν (λόγω της ρευστής φύσης του Web), και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

---

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

---