Αμφίλοχος
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
12ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αιγιαλεύς
Ηγεμονικά Ονόματα
Άργος
Ηγεμόνες Άργους
Μυκήνες
Ηγεμόνες Μυκηνών
Αργολίδα
Ηγεμόνες Αργολίδας
Αρκαδία
Ηγεμόνες Αρκαδίας
Κορινθία
Ηγεμόνες Κορινθίας
Σικυωνία
Ηγεμόνες Σικυωνίας
Αχαΐα
Ηγεμόνες Αχαΐας
Ηλεία
Ηγεμόνες Ηλείας
Πισάτιδα
Ηγεμόνες Πισάτιδας
Τριφυλία
Ηγεμόνες Τριφυλίας
Μεσσηνία
Ηγεμόνες Μεσσηνίας
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Κυνουρία
Ηγεμόνες Κυνουρίας
Μέση Ελλάδα
Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαιωτική Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαιωτικής Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Αιγυπτιακή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Αιγύπτου
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή 12ος Αιώνας π.Χ..
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| του Άργους |
| Ιναχίδες |
Διαίρεση σε τρία τμήματα: |
| Αναξαγορίδες |
| Μελαμποδίδες |
|
|
| Βιαντίδες |
|
To Mycenae (Orestes)
|
Το όνομα "Αμφίλοχος" συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "Άμβρακες".
Γενεαλογία[]
- Οίκος:
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ήταν γιος του Αμφιάραου και της Εριφύλης, και αδελφός του Αλκμαίωνος.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ήταν έφηβος όταν ο πατέρας του σε συνασπισμό με τον Ετεοκλή επιτέθηκε κατά του Πολυνείκη στην Θήβα.
Η Εριφύλη είχε πιέσει τον άνδρα της να πάρει μέρος στον πόλεμο, γνωρίζοντας ότι θα αποθάνει. Για αυτό ο Αμφιάραος όρκισε τα δύο τέκνα του όταν μεγαλώσουν, να φονεύσουν την μητέρα τους εκδικούμενα τον θάνατό του.
Δέκα έτη αργότερα ο Αμφίλοχος μαζί με τον αδελφό του θα εκπληρώσουν τον όρκο τους.
Αργότερα, ο Αμφίλοχος έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο επειδή ήταν υποψήφιος γαμβρός της Ελένης.
Μετά την πτώση της Τροίας συνόδευσε τον Μόψο τον Κλάριο και ίδρυσε την πόλη Μαλλό στην Κιλικία, πριν επιστρέψει στην πατρίδα του το Άργος.
Στο Άργος δεν έμεινε ικανοποιημένος από τις εκεί συνθήκες, και για αυτό επέστρεψε στην Μαλλό, όπου βασίλευε ο Μόψος.
Ο Αμφίλοχος διεκδίκησε την συμβασιλεία, την οποία ο Μόψος αρνήθηκε να παραχωρήσει, οπότε, ακολούθησε μονομαχία μεταξύ Μόψου και Αμφίλοχου, κατά την οποία σκοτώθηκαν και οι δυο.
Μερικές αναφορές αναφέρουν ότι η διαμάχη εξέσπασε μεταξύ τους, επειδή και οι δύο ήταν μάντεις και αλληλομέμφθησαν τις προφητικές τους ικανότητες.
Οι τάφοι, οι οποίοι υπήρχαν μέχρι την εποχή του Στράβωνα κοντά στο όρος Μαργάσα κοντά στην Πύραμο ήταν κτισμένοι σε δύο σημεία, τα οποία είχαν την ιδιότητα, ο ένας τάφος να μην βλέπει τον άλλο.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, ο Αμφίλοχος και ο μάντης Κάλχας επιστρέφοντας από την Τροία, μετέβησαν, δια ξηράς, στον ναό του Κλάρου Απόλλωνα στην Κολοφώνα της Ιωνίας. Εκεί ίσως σκοτώθηκε από τον Απόλλωνα.
Μια τρίτη εκδοχή (προφανώς λανθασμένη λόγω σύγχυσης) αναφέρει ο Θουκυδίδης, σύμφωνα με τον οποίο, ο ο Αμφίλοχος επέστρεψε από την Τροία στο Άργος, δυσαρεστήθηκε από την κατάσταση που επικρατούσε εκεί και έφυγε, για να ιδρύσει το Άργος Αμφιλοχίας στον Αμβρακικό κόλπο. Ωστόσο, η πόλη αυτή θεωρείται γενικώς ότι ιδρύθηκε από τον Αλκμαίωνα, ή τον Αμφίλοχο, υιο του Αλκμαίωνα.
Το μαντείο και άλλα μνημεία[]
Ο Αμφίλοχος είχε μαντικές ικανότητες που τις κληρονόμησε από τον Αμφιάραο.
Στην Μαλλό υπήρχε μαντείο του Αμφίλοχου, το οποίο την εποχή του Παυσανία φημίζονταν ότι έδινε τους ορθότερους χρησμούς από όλα τα μαντεία.
Στην Αθήνα υπήρχε βωμός για τον Αμφίλοχο, ενώ σύμφωνα με τον Παυσανία, στην Σπάρτη του είχαν κτίσει ηρώο.
Εξορθολογισμός[]
Σύμφωνα με την νέα θέαση της πραγματικής υφής του Τρωικού Πολέμου, ο Αμφίλοχος πρέπει να ήταν ένας από τους πρίγκιπες που παρότρυναν, μετά την πτώση του Ιλίου (Απρίλιος 1209 π.Χ.), τα πλήθη των συγκεντρωμένων μισθοφόρων να μην επιστρέψουν στις πατρίδες τους αλλά να χρησιμοποιήσουν την δύναμή τους (χερσαία και ναυτική) για να κυριεύσουν και να λεηλατήσουν χώρες της παραλιακής Μικράς Ασίας, αποδεχόμενοι αιτήματα τοπικών κυβερνητών ή ανταγωνιστών-πριγκίπων. (Ίσως, αυτή, ακριβώς, η παρότρυνση οδήγησε τους μεταγενέστερους μυθοπλάστες-ποιητές να τους αποδώσουν τον χαρακτηρισμό του "μάντιος")
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Πάπυρος - Λαρούς", Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1964.
- "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Pierre Grimal, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1980.
- Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδοτ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)