Αμφίπολις
Θράκη
Ηδωνίδα
Κλασσική Εποχή
Νέστος Ποταμός
Στρυμών Ποταμός
Αξιός Ποταμός
Αλιάκμων Ποταμός
Πρασιάδα Λίμνη
Κερκινίτιδα Λίμνη
Βόλβη Λίμνη
Αμφίπολη
Κρηνίδες
Νεάπολη
Κερκινίτιδα Λίμνη
Πρασιάδα Λίμνη
Αμφίπολις
Παγγαίο Όρος
Κερδύλιο Όρος
Κλασσική Εποχή
Μάχη της Αμφιπόλεως Σύγκρουση Βρασίδου και Κλέωνος
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Αμφίπολη" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "πόλη"
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Γεωγραφία[]
Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη κτισμένη στην ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν "Εννέα Οδοί" ή πολύ κοντά σε αυτήν.
Σήμερα στην περιοχή είναι χτισμένος ο ομώνυμος σύγχρονος οικισμός, που βρίσκεται περίπου 60 χλμ. νοτιοανατολικά των Σερρών.
Ιστορία[]
Προϊστορία[]
Η αρχαιολογική έρευνα έχει αποκαλύψει ερείπια ανθρώπινης εγκατάστασης που χρονολογούνται γύρω στο 3.000 π.Χ.
Εξ' αιτίας της στρατηγικής της θέσης η περιοχή είχε οχυρωθεί από πολύ ενωρίς
Υπάρχει μύθος που υποδεικνύει πρώιμη προσπάθεια εγκατάστασης:
- Στην επιστροφή από την Τροία η τρικυμία ανάγκασε τον Δημοφώντα, να σταματήσει στην Θράκη, στην Αμφίπολη. Η Φυλλίδα ή Φυλλίς ή Φυλληίς, ήταν η θυγατέρα του βασιλέα της Θράκης Σίθωνος. Αγάπησε τον Δημοφώντα, και εκείνος την ερωτεύθηκε και της υποσχέθηκε, ότι σε ένα μήνα θα επιστρέψει. Ο χρόνος περνούσε, και το πλοίο δεν ερχόταν. Η Φυλλίδα, πήγαινε εννιά φορές την ημέρα, και ερευνούσε το πέλαγος. Έτσι η τοποθεσία ονομάστηκε "Εννέα Οδοί".
Αρχαϊκή Εποχή[]
Σε όλη την διάρκεια του 7ου και του 6ου Αιώνα π.Χ. στην Θρακική περιοχή της ανθεί εμπόριο με Αττική και Κόρινθο (ανεύρεση Κορινθιακών και Αττικών αγγείων)
Πιθανότατα, οι πρώτοι αποικιστές από τον Ελλαδικό χώρο ήταν οι Πάριοι (680 π.) που αποίκησαν την Θάσο.
Σε μεταγενέστερο χρόνο διεκπεραιώθηκαν και αποίκησαν την απέναντι Θρακική ακτή.
Ίσως, περί το 520 π.Χ, οι Πάριοι άποικοι της Ηιόνας αντιμετώπισαν μεγάλη επίθεση Θρακικών φυλών.
Ο Πεισίστρατος καταφθάνει στην περιοχή και προσλαμβάνει μισθοφόρους.
Κλασσική Εποχή[]
Το 480 π.Χ. ο Ξέρξης περνώντας από την περιοχή έθαψε ζωντανούς εννέα νεαρούς άντρες και εννέα παρθένες ως θυσία σε ποτάμιο θεό.
Ένα έτος μετά, στην Αμφίπολη ο βασιλέας της Μακεδονίας Αλέξανδρος Α' νίκησε τα υπολείμματα του στρατού του Ξέρξη.
Το 476 π.Χ. καταλαμβάνουν την Ηιόνα, τερματίζοντας την Περσική κυριαρχία.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Αθηναίοι επιχείρησαν να αποικίσουν την περιοχή που είχε άμεση πρόσβαση σε σημαντικές πρώτες ύλες, όπως ο χρυσός και ο άργυρος του Παγγαίου και τα πυκνά δάση της περιοχής (τα τελευταία ενδιέφεραν του Αθηναίους για την ξυλεία τους).
Στην πρώτη προσπάθεια τους, όμως, να καταλάβουν τις Εννέα Οδούς (υπό τους Λυσίστρατο, Λυκούργο και Κρατίνο), απέτυχαν (475 π.Χ.).
Η δεύτερη απόπειρα της Αθήνας, το 465 π.Χ., να αποικήσει την περιοχή απέτυχε, επίσης. Θράκες πελταστές συνέτριψαν στον Δραβήσκο την οπλιτική φάλαγγα 2.500 - 3.000 Αθηναίων αποίκων της πόλης των Εννέα Οδών, οι οποίοι προχωρούσαν στη Θρακική ενδοχώρα με σκοπό την κατάληψη των προσοδοφόρων χρυσωρυχείων της.[1]
Πλέοντας με το στόλο τους εναντίον της Θάσου, νίκησαν οι Αθηναίοι κατά τη ναυμαχία που συγκροτήθηκε, και ενέργησαν απόβαση. Στην συνέχεια, απέστειλαν στον Στρυμόνα δέκα χιλιάδες Αθηναίους και συμμάχους αποίκους (υπό τον Λέαγρο και Σωφάνη), για να εποικίσουν τη μετέπειτα Αμφίπολη, η οποία τότε ονομάσθηκε Εννέα Οδοί. Οι άποικοι αυτοί κατόρθωσαν να καταλάβουν τις Εννέα Οδούς, τις οποίες κατείχαν έως τότε οι Ηδωνοί, αλλά όταν προχώρησαν στο εσωτερικό της Θράκης, καταστράφηκαν στη Δραβήσκο της Ηδωνικής από τις ηνωμένες δυνάμεις των Θρακών εκείνων, για τους οποίους η εγκατάσταση της αποικίας αυτής αποτελεί απειλή. (452 π.Χ.)
Οι Αθηναίοι επανήλθαν την εποχή του Περικλή, το 437 π.Χ.. Υπό την αρχηγία του Άγνωνος, υιού του Νικίου, κατακτούν την περιοχή περί την κώμη "Εννέα Οδοί" και ιδρύουν την πόλη της Αμφίπολη. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη η πόλη ονομάσθηκε έτσι επειδή ο ποταμός Στρυμών ρέει γύρω της περιβάλλοντάς την, αλλά για την ετυμολογία υπάρχουν και άλλες θεωρίες.
Ο Άγνων οχύρωσε λόφο, με τείχος 7,45 km μεγαλύτερο αυτού των Αθηνών, τον οποίο περιέρρεε από Δ., από Β. και από Ν. ο Στρυμώνας, εξερχόμενος από την Κερκινίτιδα Λίμνη
Ο Άγνων, επιβλήθηκε να λατρεύεται ως ο οικιστής της πόλεως. Ίδρυσε μάλιστα και μια άλλη συνοικία, παρακείμενη της Αμφιπόλεως, την "Αγνωνία". Ο Άγνων κυβέρνησε επί 17 έτη την Αμφίπολη. Τόσο δυναστικά, που όταν απέθανε, οι Αμφιπολίτες εξεγέρθηκαν και κατέστρεψαν μνημεία του.
Στην συνέχεια, η Αμφίπολη έγινε η κύρια βάση των Αθηναίων στην Θράκη και στόχος των Σπαρτιατών.
Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου οι Αθηναίοι πληροφορούνται ότι ο Βρασίδας του Τέλλιδος, με 30 πλοία, 1.200 πεζούς και 300 ιππείς, συνεπικουρούμενος από τον βασιλέα της Μακεδονίας, Περδίκκα Β', τους Χαλκιδείς, και τον Ισχαγόρα, ετοιμάζονται για το μεγάλο εγχείρημα: την κατάληψη της Αμφιπόλεως. Όμως δεν ανησυχούν θεωρώντας το υπερβολικό.
Όμως, το 424 π.Χ. ο Σπαρτιάτης Βρασίδας επέδραμε μια χειμερινή νύκτα με πυκνή χιονόπτωση ορμώμενος τις Άρνες της Χαλκιδικής. Ομού με αυτόν συνεξεστράτευσαν και οι Αργίλιοι, και επικουρίες από άλλες πόλεις της Χαλκιδικής, καθώς η ευδαιμονία της Αμφιπόλεως είχε καταστεί περιώνυμη. Επί κεφαλής των ολιγάριθμων Αθηναίων ήταν ο Ευκλεύς ενώ ο (μετέπειτα ιστορικός) Θουκυδίδης ναυλοχούσε στην Θάσο.
Καθώς πολλοί Αμφιπολίτες συντάχθηκαν με τον Βρασίδα, η Αμφίπολη καταλήφθηκε ενώ Θουκυδίδης, λόγω κακοκαιρίας, δεν πρόλαβε να φθάσει εγκαίρως από την Θάσο (η ήττα αυτή του στοίχισε την εξορία, παρά το γεγονός ότι έσωσε τουλάχιστον την Ηιόνα, με τις 7 τριήρεις που πρόλαβε να συγκεντρώσει (Θουκ. Ε,26).
Ο Βρασίδας φονεύθηκε στην Μάχη της Αμφιπόλης και τιμήθηκε ως πεσών με μνημείο του στήθηκε στην αγορά της πόλεως (Οι Αμφιπολίτες το έκτισαν, κατεδαφίζοντας κτίριο του Άγνωνος)
[Σε αυτήν την Μάχη της Αμφιπόλεως, το 422 π.Χ. στρατιώτης ο 50ετής Σωκράτης έσωσε την ζωή του 30ετούς Αλκιβιάδη]
Αυτός ήταν ο 1ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος (424 π.)).
Για την σωτηρία της πόλης στάλθηκε από τους Αθηναίους μία αποστολή υπό την ηγεσία του Θουκυδίδη (του μετέπειτα ιστορικού). Η αποστολή απέτυχε, γεγονός που οδήγησε τον Θουκυδίδη στην εξορία.
Στην συνέχεια (2ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος) στάλθηκε ο Κλέων ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη Μάχη της Αμφίπολης (422 π.Χ.), μίας σφοδρής σύγκρουσης στην οποία βρήκε τον θάνατο και ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας[2].
Οι Σπαρτιάτες εγκατέστησαν φρουρές στην Αμφίπολη (υπό τον Κλεαρίδα) και στην Τορώνη (υπό τον Παντελίδα). Υπό την νέα διαμορφωθείσα κατάσταση, Περδίκκα Β' ανησυχεί από την εξάπλωσή τους και συμμαχεί με τους Αθηναίους.
Με την Νικίειο Ειρήνη, η Σπάρτη δεσμευόταν να αποδώσει την Αμφίπολη στην Αθήνα, κάτι που δεν έγινε και αποτέλεσε σημείο νέων τριβών και ένα από τα θέματα που στάθηκαν αιτία να παραβιασθεί η ειρήνη και να επαναρχίσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.
Νέα μεγάλη εκστρατεία υπό τον Ευετίωνα (ή Ηετίωνα) (που εξεστράτευσε από το Ιμέραιο με πολλούς Θράκες και τον Μακεδόνα βασιλέα Περδίκκα Β') κατέληξε σε αποτυχία (3ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος) (414 π.Χ.).
Στις αρχές του 4ου Αιώνα π.Χ (εικάζεται μόνον δεν υπάρχει ευθεία πηγή) οι Ολύνθιοι προσπάθησαν να την προσδέσουν στην Χαλκιδική Συμμαχία (ίσως 398 π.Χ.). Ίσως τότε εξηλάθηκαν οι Αθηναίοι πολίτες από την Αμφίπολη.
Το 391 π.Χ. ο Αμύντας της Μακεδονίας συνάπτει συνθήκη με την Όλυνθο στην οποία γίνεται αποδεκτή αμοιβαία απαγόρευση μονομερούς συμμαχίας με Αμφίπολη, Άκανθο, Μένδη και Βοττιαίους.
Η επόμενη Αθηναϊκή απόπειρα έγινε από τον στρατηγό Σύμμιχο (374 π.Χ.) (4ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος)
Το 371 π.Χ. στο συνέδριο της Θήβας, Σπαρτιάτες και Θηβαίοι αναγνωρίζουν τις αξιώσεις της Αθήνας στην Αμφίπολη.
Συμμαχία Ολύνθου - Αμφίπολης (χειμ. 371/70 π.Χ.)
Νέα Αθηναϊκή απόπειρα έγινε από τον στρατηγό Πρωτόμαχο (370 π.Χ.) (5ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος)
Αλλά οι Αθηναίοι συνέχισαν τις απέλπιδες απόπειρες.
Το 368 Αθηναϊκή πρεσβεία στην Περσία ζητά παράδοση Θηβαϊκού στόλου και την Αμφίπολη
Το 367 η Περσία αναγνωρίζει τις Αθηναϊκές αξιώσεις.
Το 368 νέα Αθηναϊκή απόπειρα υπό Ιφικράτη. Ο Ιφικράτη συνεχίζει αποσπασματικές επιθέσεις και το 367 και το 366 π.Χ. Ακολούθησε άλλη μία απόπειρα από τον Τιμόθεο (365) (6ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος)
Ακολουθεί χερσαία επιχείρηση (υπό τον Αλκίμαχο, αποσταλέντα από τον Τιμόθεο) που συντρίβεται από Θράκες (Ηδωνούς?) (364 π.Χ.)
Το έαρ του 363 π.Χ. έγινε ανεπιτυχής απόπειρα από τον Καλλισθένη (7ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος) (363 π.Χ.).
Το 360 π.Χ. νέα Αθηναϊκή ναυτική δύναμη υπό Τιμόθεο πολιορκεί την πόλη αλλά τελικά ο στόλος του εγκλωβίζεται από τις εχθρικές δυνάμεις. Αναγκάζεται να τον καύσει για να διαφύγει (χειμώνας 360/59 π.Χ.). (8ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος)
Ας σημειωθεί ότι ο Περδίκκας Γ' ο Φιλόσοφος είχε το 363 εγκαταλείψει την Αθηναϊκή συμμαχία. Το 362 ηττήθηκε από τον Καλλισθένη και επέστρεψε για μικρό διάστημα και το 362 όχι μόνο έφυγε από την συμμαχία αλλά απέστειλε και υποστηρικτική δύναμη που εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αμφίπολη για να βοηθήσει την πόλη κατά της Αθηναϊκής πολιορκίας του Τιμόθεου.
Κατάκτηση από Μακεδόνες[]
Στην συνέχεια η πόλη πολιορκήθηκε (ίσως θέρος 357) και καταλήφθηκε από τον Φίλιππο (9ος Αμφιπολιτικός Πόλεμος και περιήλθε στην Μακεδονική κυριαρχία (ίσως φθιν. 357 π.Χ.).
Ο Φίλιππος αρχικά απέσυρε την Μακεδονική φρουρά, το 359 π.Χ. για να ευχαριστήσει τους Αθηναίους. Οι Αμφιπολίτες τον τίμησαν ως ευεργέτη, οι δε Αθηναίοι εκλαμβάνουν την πράξη του ως αναγνώριση των αξιώσεών τους.
Οι Αθηναίοι κλείνουν συμμαχία μαζί του, αλλά ο Φίλιππος, αφού κατανίκησε Παίονες και Ιλλυριούς και ισχυροποιήθηκε, άλλαξε στάση.
Όταν οι Αμφιπολίτες πληροφορήθηκαν ότι ένας ισχυρός στρατός εφοδιασμένος με νεότευκτο πολιορκητικό εξοπλισμό ετοιμαζόταν να επιτεθεί στην πόλη τους, προσέτρεξαν και πάλι στην Αθήνα, και πιθανότατα και Όλυνθο (ίσως, Ιούλιος 359), ζητώντας βοήθεια, παραχωρώντας τους τον λιμένα τους (πρεσβεία υπό τους Στρατοκλέα και Ιέρακα). Συγχρόνως, όμως, φθάνει πρεσβεία του Φιλίππου, που τους πληροφορεί ότι σκοπεύει να την καταλάβει για να τους την παραχωρήσει, ως εχέγγυο φιλίας.
Οι Αθηναίοι δεν πρέπει να πείσθηκαν τόσο από τις υποσχέσεις του Φιλίππου.
Απλά, το συμβάν πρέπει να συνέπεσε με την αποστολή μιας μεγάλης στρατιάς στην Εύβοια, ενώ παράλληλα ετοιμαζόταν στόλος για να παραλάβει τις κτήσεις στην Χερρόνησο που τους εξασφάλιζε η συνθήκη με τους τρεις Θράκες βασιλείς.
Επίσης, οι ετήσιοι άνεμοι (Ιούλιος-Σεπτέμβριος) ίσως ήταν ένα άλλο εμπόδιο για την αποστολή ναυτικής δύναμης (ίσως και επίτηδες ο Φίλιππος επέλεξε αυτήν την περίοδο για την πολιορκία).
Όσο αφορά τους Ολύνθιους, είναι πιθανόν ο Φίλιππος να τους είχε, ήδη, υποσχεθεί την συμβολή του στην αφαίρεση της Ποτίδαιας από την Αθηναϊκή κυριαρχία και την ένταξή της στην Χαλκιδική Συμμαχία.
Τέλος οι Οδρύσες Θράκες, όσο διάστημα διαρκούσε η αναμονή για την ειρηνευτική συμφωνία δεν πρέπει να είχαν καμία διάθεση ανάμιξης σε άλλους πολέμους.
Έτσι η Αμφίπολη έμεινε χωρίς συμμάχους-υπερασπιστές.
Αν και φαινόταν δύσκολο κάτι τέτοιο, οι Αθηναίοι έκλεισαν μυστική συμφωνία μαζί του για ανταλλαγή με την Πύδνα (Δημοσθ. Ολ.8). Έτσι δεν έστειλαν βοήθεια και η πόλη παραδόθηκε (αφού οι πολιορκητικοί κριοί εμβόλισαν τα τείχη της) μετά από πολιορκία μερικών (ίσως 3-4) μηνών.
Ο Φίλιππος αλλοίωσε τον πληθυσμό της, εγκαθιστώντας πολλούς Μακεδόνες και εκδιώκοντας τους φιλοαθηναίους πολίτες.
Παρέμεινε Μακεδονική, από το 357 έως το 168 π.Χ.
Ελληνιστική Εποχή[]
Την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Αμφίπολη και το επίνειό της στο Αιγαίο είχαν εξελιχθεί σε πολύ σημαντική ναυτική βάση των Μακεδόνων, και γενέτειρα τριών σημαντικών στρατηγών, του Νέαρχου, του Ανδροσθένη και του Λαομέδοντα. Από εκεί εκκίνησε και ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου για την Ασία.
Το 317 π.Χ. υποχώρησε εκεί ο Αριστόνους και την κατέστησε έδρα του αγώνα του κατά του Κάσσανδρου.
Την άνοιξη του 316 π.Χ. μετά την πτώση της Πύδνας και την εντολή της Ολυμπιάδας την παρέδωσε στον Κάσσανδρο.
Στην Ελληνιστική Εποχή, άποικοι από την πόλη ίδρυσαν -με προτροπή του Σελεύκου- μια ομώνυμη πόλη στις όχθες του Ευφράτη, επί της παλαιοτέρας Αραμαϊκής Θαψάκου.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Με την πτώση του Μακεδονικού Βασιλείου στους Ρωμαίους η Αμφίπολη περιήλθε στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η πόλη ορίσθηκε πρωτεύουσα μίας από τις τέσσερις διοικητικές περιφέρειες στις οποία χώρισαν οι Ρωμαίοι την Μακεδονία, τις επονομαζόμενες μερίδες. Η μερίδα της Αμφίπολης στην συνέχεια ενσωματώθηκε στην επαρχία της Θράκης. Από την πόλη διερχόταν η περίφημη "Εγνατία Οδός".
Στην Ύστερη Αρχαιότητα η Αμφίπολη ευνοήθηκε από την οικονομική ανάπτυξη της Μακεδονίας, κάτι που μαρτυρούν και οι πολλές εκκλησίες της πόλης.
Βυζαντινή Εποχή[]
Στην Αμφίπολη ανασκάφηκαν εντυπωσιακές σε μέγεθος και διακόσμηση εκκλησίες του 5ου και 6ου αιώνα μ.Χ.
Μετά τις επιδρομές των Σλάβων στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ. η Αμφίπολη ερημώθηκε σταδιακά για να εγκαταλειφθεί εντελώς τον 8ο αιώνα όταν οι περισσότεροι κάτοικοι κατέφυγαν στην παραπλήσια παραθαλάσσια πόλη Ηιόνα (Ἠϊών), που πλέον είχε μετονομασθεί από τους Βυζαντινούς σε Χρυσόπολη.
Αρχαιολογία[]
Κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, Έλληνες στρατιώτες της Ι και ΙΙΙ μεραρχίας, παρατήρησαν την ύπαρξη μαρμάρων μέσα σε θάμνους της δυτικής όχθης του ποταμού Στρυμώνα. Εκτελέσθηκαν τότε, το 1913, ανασκαφές από Έλληνες αρχαιολόγους, οι οποίες έφεραν στο φως την μετέπειτα αναγνωρισθείσα βάση του μεγάλου μαρμάρινου λέοντος.
Αργότερα, κατά την εκτέλεση των έργων αποξήρανσης του Στρυμόνα από την εταιρεία Μονξ-Γιούλεν, αποκαλύφθηκαν στις εκβολές του Στρυμόνα ερείπια αρχαίας γέφυρας και βρέθηκαν μέσα σε λάσπη του ποταμού τεράστια τεμάχια του μαρμάρινου λέοντος.[3]
Με ενέργειες του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, Λίνκολν ΜακΒη, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τη συμπληρωματική ενίσχυση του ελληνικού κράτους, αναστηλώθηκε ο Λέων της Αμφίπολης.
Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλές επιτύμβιες στήλες, αναθηματικά ανάγλυφα και αγάλματα, όπως και χρυσά κοσμήματα (στους τάφους). Επίσης βρέθηκαν πολλά αγγεία που μαρτυρούν έντονη εμπορική κίνηση. Εκτός από τα αρχαιότερα ευρήματα, τμήματα των αρχαίων τειχών και το ιερό της μούσας Κλειώς διασώζονται επίσης τμήματα σπιτιών της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Πολλά ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης.
Τάφος Αμφίπολης[]
Το 1953 έγινε στο λόφο Καστά η πρώτη τομή από κατοίκους της περιοχής, εξαιτίας ιχνών λιθοδομής στη κορυφή του. Το 1964 άρχισε επίσημα η ανασκαφή, με επικεφαλής τον Δ. Λαζαρίδη, και ανακαλύφθηκε ένα τετράπλευρο οικοδόμημα, με μήκος πλευράς 10 μέτρα και ύψος 5 μέτρα, ενώ με βάση διάσπαρτα αρχιτεκτονικά μέλη βρέθηκε, από τους Κ. Περιστέρη και Μ. Λεφαντζή, ότι ο Λέοντας της Αμφίπολης βρισκόταν κάποτε στην κορυφή του τύμβου, πάνω στο τετράπλευρο αυτό οικοδόμημα. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν σε μια έκταση 20 στρεμμάτων στο λόφο και εντοπίστηκαν 70 τάφοι. Το 2012 άρχισαν προσπάθειες για να εντοπιστούν τα όρια του τύμβου, και ο περίβολός του εντοπίστηκε 12 μέτρα κάτω από την επιφάνεια που γίνονταν οι ανασκαφές.[4] Ο ταφικός περίβολος έχει μήκος 497 μέτρα και χρονολογείται γύρω στο 325 – 300 π.Χ. την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι φτιαγμένος από μάρμαρο της Θάσου και κατά την εκτίμηση της υπεύθυνης της ανασκαφής πρόκειται για έργο του Δεινοκράτη, της περιόδου 325-300 π.Χ.[5]. Οι ανασκαφές βρίσκονται σε εξέλιξη και δεν είναι ακόμη γνωστό σε ποιόν ανήκει.
Δημογραφία[]
Η Αμφίπολη είναι γενέτειρα πολλών σημαντικών προσώπων όπως:
- Ζωΐλος, ο κυνικός φιλόσοφος (400-320 π.Χ.) ο επονομαζόμενος και Ομηρομάστιξ.
- Ερμαγόρας, στωικός φιλόσοφος και μαθητής του Περσαίου.
- Πάμφιλος, ο ζωγράφος ο οποίος εισήγαγε στη ζωγραφική τη συστηματική διδασκαλία της Γεωμετρίας και των Μαθηματικών.
- Ο γλύπτης και ζωγράφος Αετίων.
- Ο ιστορικός Φίλιππος.[6]
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Fred Eugene Ray. Land Battles in 5th Century B.C. Greece, McFarland, 2008, σ.128-129
- ↑ Θουκυδίδου ιστορία, VI
- ↑ Στρατής Στρατήγης, Ο Λέων της Αμφιπόλεως, αυτοέκδοση, 2014
- ↑ Πολυάνδρειο ή Ηρώο ο τύμβος της Αμφίπολης Ελευθεροτυπία, 31 Αυγούστου 2013
- ↑ Δύσκολο να έχει συληθεί ο τάφος στην Αμφίπολη Καθημερινή
- ↑ [1]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- χρονοτοπία Λεκάκης
- history-of-macedonia.com
- books.google.gr
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)