Αναξίβιος
- Ένας Στρατηγός και ναύαρχος της Σπάρτης
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Κλασσική Εποχή, 5ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Αναξίβιος" σχετίζεται ετυμολογικά με την ονομασία "[[]]".
Γενεαλογία[]
- Οίκος:
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σπουδαιότερα γεγονότα του βίου του είναι:
Λακεδαιμόνιος ναύαρχος. Διαδέχθηκε τον Σάμιο ως ναύαρχος του Σπαρτιατικού στόλου (401 π.Χ.).
Το 400 π.Χ. βρισκόταν στο Βυζάντιο όταν πλησίαζαν οι Έλληνες μισθοφόροι του Κύρου (Μύριοι του Ξενοφώντα).
Συγκεκριμένα, τους υποσχέθηκε ότι θα τους διαπεραίωνε από τη Χρυσόπολη στο Βυζάντιο.
Υποσχέθηκε μεν την μεταφορά τους, όμως o πραγματικός του σκοπός ήταν να τους απομακρύνει από τη Μικρά Ασία, επειδή o σατράπης της και φίλος του Φαρνάβαζος φοβόταν τη διαρπαγή της σατραπείας του.
Έτσι μεταφέρθηκαν στο Βυζάντιο το οποίο όμως διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν πάραυτα και να κατασκηνώσουν εκτός των τειχών.
Όταν αυτοί αντιλήφθηκαν την απάτη του, επιτέθηκαν εναντίον του Βυζαντίου και κατέλαβαν για ελάχιστο διάστημα την πόλη, αλλά τους απέτρεψε τελικά ο Ξενοφών.
Όταν ο Φαρνάβαζος Β' αρνήθηκε να του δώσει την αμοιβή, ο Αναξίβιος θέλησε να στείλει τους στρατιώτες του Ξενοφώντα και πάλι στη Μικρά Ασία για να λεηλατήσουν τη σατραπεία, αλλά ο νέος Λακεδαιμόνιος αρμοστής Αρίσταρχος (που είχε εντολή να διατηρήσει καλές σχέσεις ανάμεσα στη Σπάρτη και την Περσία) εμπόδισε την επαναδιεκπεραίωση.
Τον Νοέμβριο του 400 π.Χ. αντικατστάθηκε στο ναυαρχικό αξίωμα από τον Πώλο.
Αργότερα, κατά το 389-388 π.Χ. ο Αναξίβιος στάλθηκε ως αρμοστής στην Άβυδο, με σκοπό να παρεμποδίσει την ανάπτυξη της επιρροής των Αθηναίων στην περιοχή.
Τελικά, οι Αθηναίοι έστειλαν εναντίον του Αναξίβιου τον Ιφικράτη, που του έστησε ενέδρα κοντά στην πόλη αυτή και τον φόνευσε.
1η Μάχη της Αβύδου[]
Μετά τον θάνατο του ένδοξου Θρασυβούλου, οι Αθηναίοι εξέλεξαν αρχηγό του στόλου και διάδοχό του τον Αγύρριο.
Από την άλλη πλευρά οι Λακεδαιμόνιοι, βλέποντας ότι οι Αθηναίοι είχαν εκχωρήσει στο Βυζάντιο το δέκατο των φορτίων των πλοίων που έρχονταν από τον Πόντο, ότι κρατούσαν την Χαλκηδόνα και ότι χάρη στη συμμαχία του Φαρναβάζου είχαν εξασφαλίσει την ευνοϊκή στάση και των άλλων πόλεων του Ελλησπόντου, έκριναν ότι έπρεπε να αντιδράσουν.
Παρά το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις του Δερκυλίδα έβαιναν καλώς, ο Αναξίβιος έπεισε τους εφόρους, που ήταν φίλοι του, για να στείλουν αυτόν αρμοστή στην Άβυδο (προφανώς και αρμοστή όλου του Ελλησπόντου).
Ο Αναξίβιος υποσχόταν ότι αν του πρόσφεραν πόρους και πλοία θα ανάγκαζε τους Αθηναίους, να αποχωρήσουν από τον Ελλήσποντο.
Παρέλαβε λοιπόν τρείς τριήρεις και χρήματα αρκετά για χίλιους περίπου μισθοφόρους και τον κατέπλευσε στην Μ. Ασία.
Όταν έφθασε στην Άβυδο, στρατολόγησε μισθοφόρους και κατόρθωσε να αποσπάσει μερικές πόλεις της Αιολίας από τον Φαρνάβαζο.
Κατόπιν έκανε επιδρομές για να τιμωρήσει τις πόλεις που είχαν επιτεθεί στην Άβυδο, διασχίζοντας και λεηλατώντας τα εδάφη τους.
Παράλληλα επάνδρωσε και άλλες τρεις τριήρεις από την Άβυδο (εκτός από αυτές που είχε) και με αυτές αιχμαλώτιζε σποραδικά πλοία των Αθηναίων ή των συμμάχων τους.
Πληροφορούμενοι αυτά οι Αθηναίοι ανησύχησαν ότι θα χαθούν οι επιτυχίες του Θρασύβουλου στον Ελλήσποντο.
Έστειλαν λοιπόν εναντίον του Αναξιβίου τον Ιφικράτη με οκτώ πλοία και κάπου χίλιους διακόσιους πελταστές. (Οι περισσότεροι ήταν από κείνους που είχε διοικήσει στην Κόρινθο, γιατί όταν οι Αργείοι προσάρτησαν την Κόρινθο δήλωσαν ότι δεν τους χρειάζονταν πλέον (Τους απέμπεψαν οι Αργείοι επειδή ο Ιφικράτης είχε εκτελέσει μερικούς οπαδούς του Άργους και έτσι είχαν επιστρέψει στην Αθήνα και ιδιώτευαν.)
Όταν έφθασε ο Ιφικράτη στη Χερσόνησο, αρχικά, και αυτός και ο Αναξίβιος πολεμούσαν μεταξύ τους με μικρά σώματα επιδρομέων.
Ύστερα από λίγον καιρό ο Ιφικράτη πληροφορήθηκε ότι ο Αναξίβιος είχε μεταβεί στην Άντανδρο με τους μισθοφόρους του, τους Λάκωνες που τον συνόδευαν και διακόσιους Αβυδηνούς οπλίτες, και ότι είχε πάρει την Άντανδρο με το μέρος του.
Τότε σκέφθηκε ότι ο αντίπαλός του θα εγκαθιστούσε εκεί φρουρά και έπειτα θα επέστρεφε στην Άβυδο.
Αποβιβάσθηκε λοιπόν κατά την νύκτα στο ερημότερο σημείο του εδάφους της Αβύδου, ανέβηκε στο πλησιέστερο όρος και έστησε ενέδρα.
(Στον στόλο του που τον είχαν μεταφέρει απέναντι, έδωσε εντολή να διέλθει την πρωία παράλληλα στην ακτή της Χερσονήσου με κατεύθυνση προς τον Προποντίδα (?), ώστε να φανεί ότι είχε αποπλεύσει προς την Θρακική ακτή για να συγκεντρώσει χρήματα, όπως το συνήθιζε.)
Οι προσδοκίες του Ιφικράτη δεν διαψεύστηκαν: ο Αναξίβιος επέστρεψε εντελώς ανυποψίαστος, και θεωρώντας ο Ιφικράτης είχε αποπλεύσει για την Προκόννησο, προχωρούσε δίχως προφυλάξεις.
Ο Ιφικράτης δεν κινήθηκε όσο ο στρατός του Αναξιβίου βάδιζε σε ομαλό έδαφος· όταν όμως οι Αβυδηνοί, που προηγούνταν, έφθασαν στην πεδιάδα κοντά στην Κρεμαστή (όπου βρίσκονται τα χρυσωρυχεία τους), και ενώ ο υπόλοιπος στρατός που τους ακολουθούσε ήταν σε κατηφορικό μέρος (ο ίδιος ο Αναξίβιος με τους Λάκωνες είχε μόλις αρχίσει να κατεβαίνει), εκείνη την ώρα ο Ιφικράτης διέταξε εφόρμηση.
Ο Αναξίβιος αντιλήφθηκε δεν είχε ελπίδα σωτηρίας: ο στρατός του ήταν απλωμένος σε μεγάλο μήκος στην στενή διάβαση, και εκείνοι που είχαν προχωρήσει έμπροσθεν δεν θα μπορούσαν βέβαια να γυρίσουν στον ανήφορο να τον βοηθήσουν καθώς επιπλέον είχαν όλοι φανερά πανικοβληθεί με τον αιφνιδιασμό.
Διακήρυξε λοιπόν στους άνδρες του:
- «Άνδρες, εγώ έχω χρέος να αποθάνω εδώ. Εσείς όμως μην περιμένετε να αντιμετωπίσετε τον εχθρό, παρά τρέξετε να σωθείτε».
Παρέλαβε την ασπίδα από τον υπασπιστή του και σκοτώθηκε πολεμώντας.
Από τους Λακεδαιμονίους αρμοστές που είχαν έρθει από άλλες πόλεις, κάπου δώδεκα έπεσαν μαζί του πολεμώντας.
Οι υπόλοιποι φονεύθηκαν κατά την φυγή.
Οι στρατιώτες του Ιφικράτους καταδίωξαν τους αντιπάλους τους έως την Άβυδο, φονεύοντας περίπου πενήντα από τους Αβυδηνούς οπλίτες και διακόσιους από τους άλλους (θέρος 388 π.Χ).
Ύστερα από αυτή την επιτυχία ο Ιφικράτης επέστρεψε στη Χερσόνησο.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Σπάρτη
- Λακωνία
- Ηγεμόνες Σπάρτης
- Ναύαρχοι Σπάρτης
- Στρατιωτικοί Σπάρτης
- Πολιτικοί Σπάρτης
Βιβλιογραφία[]
- "Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
- "Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)