Αντίοχος Α' ο Σωτήρ
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Εποχής
4ος Αιώνας π.Χ.
3ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αντίοχος
Ηγεμονικά Ονόματα
Ελληνιστική Συρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Συρίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Συρίας
Σελευκίδες
Ελληνιστική Αίγυπτος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Λαγίδες
Ελληνιστική Κύπρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κύπρου
Ελληνιστική Κυρηναϊκή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κυρηναϊκής
Ελληνιστική Μακεδονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ιολαΐδες
Αντιγονίδες
Μακεδονική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Έπαρχοι Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Αργεάδες
Ελληνιστική Μυσία (Πέργαμος)
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μυσίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μυσίας
Ατταλίδες
Ελληνιστική Θράκη
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Θράκης
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Θράκης
Αγαθοκλείδες
Ελληνιστική Ήπειρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ηπείρου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Ηπείρου
Αιακίδες
Ελληνιστική Αιτωλία
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αιτωλίας
Ελληνιστική Αχαΐα
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αχαΐας
Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη
Ηγεμόνες Σπάρτης
Στρατιωτικοί Σπάρτης
Πολιτικοί Σπάρτης
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Ελληνιστική Βιθυνία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βιθυνίας
Δοιδαλσίδες
Ελληνιστική Παφλαγονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Παφλαγονίας
Πυλαμαινίδες
Ελληνιστικός Πόντος
Ηγεμόνες Ελληνιστικού Πόντου
Μιθριδατίδες
Ελληνιστική Καππαδοκία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Καππαδοκίας
Αριαραθίδες
Ελληνιστική Αρμενία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αρμενίας
Αρταξιάδες
Ελληνιστική Κομμαγηνή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κομμαγηνής
Οροντίδες
Ελληνιστική Ιουδαία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ιουδαίας
Ασμοναίοι
Πετραία Αραβία
Ηγεμόνες Πετραίας Αραβίας
Αρετάδες
Ελληνιστική Βακτρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βακτρίας
Ελληνιστική Ινδία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ινδίας
Ινδοσκυθία
Ηγεμόνες Ινδοσκυθίας
Ινδοπαρθία
Ηγεμόνες Ινδοπαρθίας
Μαγαδία
Ηγεμόνες Μαγαδίας
Παρθική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Παρθικής Αυτοκρατορίας
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στρατονίκη Α'
- Ένας βασιλέας της Συρίας (280 - 261 π.Χ.).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή, 3ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| της Συρίας
|
| Βασιλείς |
- ο Μονόφθαλμος 306 - 301 π.Χ. - ο Πολιορκητής 306 - 301 π.Χ. - ο Νικάνωρ 301 - 281 π.Χ.
- ο Σωτήρ 281 - 261 π.Χ. - ο Θεός 261 - 246 π.Χ. - ο Ευεργέτης 246 - 241 π.Χ. - ο Καλλίνικος 246 - 225 π.Χ. - ο Ιέραξ - ο Παίς - ο Κεραυνός 225 - 223 π.Χ. - ο Μέγας 223 - 187 π.Χ. - ο Φιλοπάτωρ 188 - 175 π.Χ. - ο Αφανής 176 - 170 π.Χ. - ο Επιφανής 175 - 164 π.Χ. - ο Ευπάτωρ 165 - 162 π.Χ. - ο σφετεριστής 163 - 160 π.Χ. - ο Σωτήρ 162 - 150 π.Χ. - ο Βάλας 151 - 145 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 148 - 145 π.Χ. - ο Νικάτωρ 145 - 140 π.Χ. 129 - 127 π.Χ. - ο Διόνυσος 144 - 142 π.Χ. - Διότιμος 142 - 137 π.Χ. - ο Σιδήτης 138 - 129 π.Χ. - η Θεά 126, 125 - 121 π.Χ. - ο Ζαβίνας 128 - 123 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 125 - 125 π.Χ. - ο Γρυπός 125 - 96 π.Χ. - ο Κυζικηνός 113 - 95 π.Χ. - ο Επιφανής 95 - 95 π.Χ. - ο Εύκαιρος 95 - 88 π.Χ. - ο Ευσεβής 95 - 92 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 94 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 83 π.Χ. - ο Βάκχος - ο Διόνυσος 88 - 84 π.Χ. - ο Φιλέλλην 85 - 72 π.Χ. - ο Μέγας 83 - 69 π.Χ.
- ο Κυβιοσάκτης - ο Φιλομήτωρ 83 - 69 π.Χ. - ο Ασιατικός 69 - 67 π.Χ. 65 - 63 π.Χ. - ο Φιλορρωμαίος 67 - 65 π.Χ.
65 π.Χ. |
Το όνομα "Αντίοχος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "όχος" ( = φορτίο) και σημαίνει: "αντίπαλος" (ή πιθανότερα, "ανθιστάμενος") και τελικά, "επαναστάτης".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Σελευκίδες.
- Πατέρας: Σέλευκος Α' ο Νικάτωρ
- Μητέρα: Απάμα η Σογδία, η Σεβαστή θυγατέρα Σπιταμένους
- Σύζυγος: Στρατονίκη η Ευειδής
- Τέκνα:
- Σέλευκος ο Συνωμότης (πρίγκιπας-διάδοχος)
- Αντίοχος Β' ο Θεός
- Λαοδίκη η Αφανής
- Απάμα η Ερωμανής
- Στρατονίκη η Νεώτερη
Βιογραφία[]
Μάχη της Ιψού[]
Το 301 π.Χ. έλαβε μέρος στη μάχη της Ιψού, όπου και οι συνασπισμένες δυνάμεις του πατέρα του και του Λυσίμαχου Α' κατατρόπωσαν τον Αντίγονο Α' τον Μονόφθαλμο και το υιο του Δημήτριο Α' τον Πολιορκητή.
Μετά τη μάχη αυτή ο Σέλευκος έλαβε τα Ασιατικά εδάφη του Αντίγονου, εδραιώνοντας την κυριαρχία του στην Ασία.
Γάμος με Στρατονίκη[]
Το 294 π.Χ. συζεύχθηκε τη μητριά του, την Στρατονίκη την Πρεσβύτερη, κόρη του Δημητρίου του Πολιορκητή, με τον οποίο είχαν πλέον συνάψει διπλωματικές σχέσεις.
Όπως αφηγείται ο Πλούταρχος, ο νεαρός Αντίοχος, έπεσε σε κάποια περίοδο σε βαριά κατατονία, αρνούμενος να φάει ή να κινηθεί. Ο βασιλικός ιατρός, ο "Ερασίστρατος" απέδωσε τα σημάδια σε κάποια βαθιά ερωτική απογοήτευση. Καθώς όμως, δεν θα μπορούσε να ρωτήσει απευθείας τον ασθενή του, πέρασε ώρες πλάι του παρατηρώντας τις αντιδράσεις του κατά τις επισκέψεις των όμορφων γυναικών τις αυλής. Και ενώ τις αντιμετώπιζε όλες με τη συνηθισμένη του αδιαφορία, όταν τον επισκεπτόταν ο πατέρας του με τη νεότατη και διάσημη για την ευμορφία της της σύζυγό του, τη Στρατονίκη, ο Αντίοχος εμφάνιζε συμπτώματα ερωτευμένου. Ο Ερασίστρατος λοιπόν, συμπέρανε πως ο νεαρός προσπάθησε στην αρχή να καταπολεμήσει μάταια το πάθος του, κι όταν απέτυχε, νιώθοντας πως η επιθυμία του θα έμενε πάντα ανικανοποίητη, έπεσε σε ατονία.
Ο Ερασίστρατος τότε, αποκάλυψε με μεγάλη διπλωματία την κατάσταση στο βασιλέα Σέλευκο, παρουσιάζοντας το πρόβλημα δήθεν ως δικό του. Όταν ο ηλικιωμένος Σέλευκος έμαθε πως τελικά η υπόθεση αυτή εξελισσόταν στη δική του οικογένεια δεν δίστασε να δώσει την συγκατάθεσή του για την ένωση αυτή καθώς υπεραγαπούσε το γιο του. Έτσι τελέστηκε ο γάμος.
Συμβασιλεία[]
Το 293 π.Χ. έλαβε από τον πατέρα του τον τίτλο του συμβασιλέα και έγινε σατράπης των Ανω Σατραπειών με έδρα την πόλη Σελεύκεια, δίπλα στον ποταμό Τίγρη. Για ένα διάστημα έμεινε στη Βαβυλώνα όπου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ανοικοδόμηση πόλεων.
Άνοδος στην Εξουσία[]
Το 281 π.Χ. ο πατέρας του ενεπλάκη σε πόλεμο (6ος Διαδόχειος Πόλεμος) με το Λυσίμαχο, τον έτερο εναπομείναντα στη ζωή στρατηγό του Αλεξάνδρου, που τότε ήταν βασιλέας της Θράκης και κατακτητής της Μακεδονίας.
Ανάμεσα στους συμμάχους του ήταν και ο υιος του Πτολεμαίου Α' του Σωτήρος, ο Πτολεμαίος ο Κεραυνός, η αδελφή του οποίου, η Λυσάνδρα έδωσε την αφορμή να αναζητήσει ο Σέλευκος νέες κατακτήσεις.
Μετά τη Μάχη του Κουροπεδίου (Φεβρουάριος 281 π.Χ.), οι δύο σύμμαχοι εξουδετέρωσαν το Λυσίμαχο και διέπλευσαν τον Ελλήσποντο.
Στο Άργος της Θράκης, όμως, δολοφονήθηκε ο Σέλευκος υπό μυστηριώδεις συνθήκες (Σεπτέμβριος 281 π.Χ).
Ο θάνατός του αποδόθηκε από πολλούς στον Πτολεμαίο Κεραυνό. Ίσως αυτό να μην ευσταθεί εάν κρίνει κανείς από την άμεση πρόσδεση μεγάλου μέρους του στρατού σε αυτόν.
Χάρις στην προνοητικότητα του πατέρα του, ο Αντίοχος έγινε ο μόνος βασιλεύς. Το σώμα του νεκρού βασιλέα εξαγόρασε, παρέλαβε και το παρέδωσε στον υιό του, ο Φιλέταιρος της Περγάμου.
Σύνοψη[]
- Το 293 π.Χ. έλαβε από τον πατέρα του τον τίτλο του βασιλέως, έγινε σατράπης των άνω σατραπειών με έδρα την πόλη Σελεύκεια δίπλα στον ποταμό Τίγρη.
- Το 281 π.Χ. δολοφονήθηκε ο πατέρας του και ο Αντίοχος έγινε ο μόνος βασιλεύς.
- Τα πρώτα έτη της βασιλείας του αγωνίσθηκε πολύ για να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του κράτους του.
- Συμφιλιώθηκε με τον Πτολεμαίο Κεραυνό του οποίου ανεγνώρισε την εξουσία στη Μακεδονία, ο Κεραυνός την εξουσία του Αντιόχου στη Μικρά Ασία.
- Ο Νικομήδης Α' της Βιθυνίας ήταν εχθρός του Αντιόχου, στη συνέχεια όμως συμφιλιώθηκε μαζί του όταν ο Αντίοχος κατενίκησε τους Γαλάτες το 277 π.Χ. (τους Γαλάτες τους είχε καλέσει ο Νικομήδης Α'). Μετά από αυτή την νίκη του κατά των Γαλατών, ο Αντίοχος επονομάστηκε «Σωτήρ». [Στον πόλεμο (280 - 277 π.Χ.) αυτό σύμμαχοι του Νικομήδη ήταν ο Αντίγονος ο Γονατάς, η Ηράκλεια και το Βυζάντιο].
- Μετά από αμφίρροπο αγώνα με τον Πτολεμαίο Β' για τον έλεγχο της Συρίας, υπέγραψε ειρήνη μαζί του, με την οποία ο Αντίοχος κράτησε την Δαμασκό. (1ος Συριακός Πόλεμος (274 - 271 π.Χ.)
- Πολέμησε με τον βασιλέα της Περγάμου Ευμένη Α' και τους συμμάχους του Πτολεμαίου, ηττήθηκε όμως και αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Περγάμου.
- Φονεύθηκε σε μάχη από έναν Γαλάτη.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του επέδειξε θάρρος και ασυνήθιστη δραστηριότητα, κυρίως για τον εκπολιτισμό των Ασιατών διαμέσου της σωστής διοικήσεως και της ιδρύσεως πόλεων οι οποίες αποτελούσαν κέντρα πολιτισμού.
Βασιλεία και Πολεμικές Συγκρούσεις[]
Τα πρώτα έτη της βασιλείας του αγωνίσθηκε πολύ για να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του κράτους του.
Αξίωσε τα εδάφη που του ανήκαν από τον Κεραυνό υποστηρίζοντας πως εφόσον τα κατέκτησε ο πατέρας του το δικαίωμα της βασιλείας περνούσε στον ίδιο. Από την πλευρά του ο Πτολεμαίος Κεραυνός είχε νόμιμες αξιώσεις καθώς ήταν εγγονός του παλαιού τοποτηρητή της Μακεδονίας του Αντίπατρου Α' του Γηραιού από την πλευρά της μητέρας του Ευρυδίκης.
Τελικά μετά την νίκη του Κεραυνού επί του άλλου διεκδικητή του Μακεδονικού θρόνου, του Αντίγονου Β' του Γονατά, ο Αντίοχος συμφιλιώθηκε μαζί του και αναγνώρισε την εξουσία του στη Μακεδονία με συνθήκη ο Κεραυνός δε την εξουσία του Αντιόχου στη Μικρά Ασία.
Το 280 - 279 π.Χ. είχε μια αμφίρροπη πολεμική διαμάχη με τον Πτολεμαίο Β' (Συρο-Αιγυπτιακός Πόλεμος) για τον έλεγχο της Συρίας, ωστόσο υπέγραψε ειρήνη μαζί του, με την οποία ο Αντίοχος κράτησε την Δαμασκό.
Εκείνη την εποχή η Καππαδοκία κήρυξε την ανεξαρτησία της όταν ο ηγεμόνας της Αριαράθης Β' και ο σύμμαχός του Ορόντης Γ' της Αρμενίας νίκησαν το στρατηγό του, τον Αμύντα.
Το 277 π.Χ. επέτυχε νίκη σε μια μάχη με ελέφαντες κατά των Γαλατών εισβολέων, οι οποίοι τελικά προσλήφθηκαν ως μισθοφόροι στο δικό του στρατό. Μετά από αυτή την νίκη του κατά των Γαλατών ο Αντίοχος επονομάστηκε «Σωτήρ».
Ακολούθησε το 274 – 271 π.Χ. νέα πολεμική σύρραξη με τον Πτολεμαίο Β', γνωστή ως 1ος Συριακός Πόλεμος, όπου όμως ο Αντίοχος ηττήθηκε. Αρχικά ο Αντίοχος είχε καταφέρει να κατακτήσει ορισμένα εδάφη των Πτολεμαίων, ωστόσο τα έχασε και οι Πτολεμαίοι επεκτάθηκαν μέχρι την Καρία και το μεγαλύτερο μέρος της Κιλικίας.
Κατόπιν ο Αντίοχος πολέμησε τον βασιλέα της Περγάμου Ευμένη Α' γύρω στο 263 - 262 π.Χ., ηττήθηκε όμως κοντά στις Σάρδεις και αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Περγάμου.
Θάνατος Αντίοχου[]
Φονεύθηκε σε μάχη από έναν Γαλάτη στις 2 Ιουνίου 261 π.Χ.
Η Διαδοχή[]
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Αντίοχος Α' ο Σωτήρ, επέδειξε θάρρος και ασυνήθιστη δραστηριότητα στην εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στην ασιατική γη διαμέσου της σωστής διοικήσεως και της ιδρύσεως πόλεων.
Μετά το 268 π.Χ. είχε διατάξει το θάνατο του πρωτότοκου υιου του, του Σέλευκου, με την κατηγορία της προετοιμασίας επανάστασης.
Τον διαδέχθηκε το 261 π.Χ. ο δεύτερος υιος του, ο Αντίοχος Β' o Θεός.
Άλλα τέκνα εκτός από τον Αντίοχο και το Σέλευκο ήταν η Λαοδίκη, η Απάμα, σύζυγος του Μάγα της Κυρήνης και η Στρατονίκη η "Νεότερη", σύζυγος του Δημητρίου Β' του Αιτωλικού της Μακεδονίας.
Χρονολόγιο[]
| Έτος (π.Χ.) | Γεγονός | ||
|---|---|---|---|
| 324 π.Χ. | Γέννηση του Αντίοχου Α' Σωτήρος, γιου του Σέλευκου Α' του Νικάτορος και της Απάμας. | ||
| 301 π.Χ. | Συμμετοχή στη Μάχη της Ιψούς. | ||
| 294 π.Χ. | Γάμος με τη Στρατονίκη, θυγατέρα του Δημητρίου Α' του Πολιορκητή. | ||
| 293 π.Χ. | Ονομάζεται από τον πατέρα του συμβασιλέας. | ||
| Διαμονή στη Βαβυλώνα. | |||
| 286 π.Χ. | Γέννηση του δευτερότοκου και μελλοντικού διαδόχου, του Αντιόχου Β', του επονομασθέντος "Θεού". | ||
| 281 π.Χ. | Δολοφονία του Σέλευκου στη Θράκη. Άνοδος του Αντίοχου στο θρόνο. | ||
| 280 - 279 π.Χ. | Διαμάχες με τον Πτολεμαίο Α' τον Κεραυνό της Μακεδονίας και τον Πτολεμαίο Β' τον Φιλάδελφο της Αιγύπτου. Η Καππαδοκία γίνεται ανεξάρτητη. | ||
| 274 - 271 π.Χ. | Διεξαγωγή Πρώτου Συριακού Πολέμου ανάμεσα στον Πτολεμαίο Β' και τον Αντίοχο. Νικητής αναδεικνύεται ο πρώτος. | ||
| Εκτέλεση του γιου του Σέλευκου, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. | |||
| Νικηφόρα μάχη με ελέφαντες κατά Γαλατών. Οι ηττηθέντες προσχωρούν τελικά στις τάξεις του στρατού του. | |||
| 263 π.Χ. | Ο Ευμένης Α', ηγεμόνας της Περγάμου, την καθιστά ανεξάρτητη. | ||
| 261 π.Χ. | Θάνατος του Αντίοχου σε μάχη στις 2 Ιουνίου. Τον διαδέχεται ο Αντίοχος Β' ο Θεός. | ||
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Amelie Kuhrt and Susan Sherwin-White, From Samarkhand to Sardis. "A new approach to the Seleucid empire", 1993 London.
- G.F. Del Monte, "Testi dalla Babilonia ellenistica". Vol. 1. Testi Cronografici. Roma 1997, 213-259.
- Bert van der Spek, "New Evidence from the Babylonian Astronomical Diaries Concerning Seleucid and Arsacid History" in: Archiv für Orientforschung 44/45 (1997-1998) 167-175.
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)