Αντίοχος Βα' ο Ιέραξ

(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)

Ηγεμόνες Ελληνιστικής Εποχής
3ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αντίοχος
Ηγεμονικά Ονόματα
Ελληνιστική Συρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Συρίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Συρίας
Σελευκίδες
Ελληνιστική Αίγυπτος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Λαγίδες
Ελληνιστική Κύπρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κύπρου
Ελληνιστική Κυρηναϊκή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κυρηναϊκής
Ελληνιστική Μακεδονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ιολαΐδες
Αντιγονίδες
Μακεδονική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Έπαρχοι Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Αργεάδες
Μυσία (Πέργαμος)
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μυσίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μυσίας
Ατταλίδες
Ελληνιστική Θράκη
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Θράκης
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Θράκης
Αγαθοκλείδες
Ελληνιστική Ήπειρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ηπείρου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Ηπείρου
Αιακίδες
Ελληνιστική Αιτωλία
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αιτωλίας
Ελληνιστική Αχαΐα
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αχαΐας
Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη
Ηγεμόνες Σπάρτης
Στρατιωτικοί Σπάρτης
Πολιτικοί Σπάρτης
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Ελληνιστική Βιθυνία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βιθυνίας
Δοιδαλσίδες
Ελληνιστική Παφλαγονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Παφλαγονίας
Πυλαμαινίδες
Ελληνιστικός Πόντος
Ηγεμόνες Ελληνιστικού Πόντου
Μιθριδατίδες
Ελληνιστική Καππαδοκία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Καππαδοκίας
Αριαραθίδες
Ελληνιστική Αρμενία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αρμενίας
Αρταξιάδες
Ελληνιστική Κομμαγηνή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κομμαγηνής
Οροντίδες
Ελληνιστική Ιουδαία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ιουδαίας
Ασμοναίοι
Πετραία Αραβία
Ηγεμόνες Πετραίας Αραβίας
Αρετάδες
Ελληνιστική Βακτρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βακτρίας
Ελληνιστική Ινδία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ινδίας
Ινδοσκυθία
Ηγεμόνες Ινδοσκυθίας
Ινδοπαρθία
Ηγεμόνες Ινδοπαρθίας
Μαγαδία
Ηγεμόνες Μαγαδίας
Παρθική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Παρθικής Αυτοκρατορίας
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
![]() ![]() |
---|
της Συρίας
|
Βασιλείς |
- ο Μονόφθαλμος 306 - 301 π.Χ. - ο Πολιορκητής 306 - 301 π.Χ. - ο Νικάνωρ 301 - 281 π.Χ. - ο Σωτήρ 281 - 261 π.Χ. - ο Θεός 261 - 246 π.Χ. - ο Ευεργέτης 246 - 241 π.Χ. - ο Καλλίνικος 246 - 225 π.Χ.
- ο Ιέραξ - ο Παίς - ο Κεραυνός 225 - 223 π.Χ. - ο Μέγας 223 - 187 π.Χ. - ο Φιλοπάτωρ 188 - 175 π.Χ. - ο Αφανής 176 - 170 π.Χ. - ο Επιφανής 175 - 164 π.Χ. - ο Ευπάτωρ 165 - 162 π.Χ. - ο σφετεριστής 163 - 160 π.Χ. - ο Σωτήρ 162 - 150 π.Χ. - ο Βάλας 151 - 145 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 148 - 145 π.Χ. - ο Νικάτωρ 145 - 140 π.Χ. 129 - 127 π.Χ. - ο Διόνυσος 144 - 142 π.Χ. - Διότιμος 142 - 137 π.Χ. - ο Σιδήτης 138 - 129 π.Χ. - η Θεά 126, 125 - 121 π.Χ. - ο Ζαβίνας 128 - 123 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 125 - 125 π.Χ. - ο Γρυπός 125 - 96 π.Χ. - ο Κυζικηνός 113 - 95 π.Χ. - ο Επιφανής 95 - 95 π.Χ. - ο Εύκαιρος 95 - 88 π.Χ. - ο Ευσεβής 95 - 92 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 94 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 94 - 83 π.Χ. - ο Βάκχος - ο Διόνυσος 88 - 84 π.Χ. - ο Φιλέλλην 85 - 72 π.Χ. - ο Μέγας 83 - 69 π.Χ.
- ο Κυβιοσάκτης - ο Φιλομήτωρ 83 - 69 π.Χ. - ο Ασιατικός 69 - 67 π.Χ. 65 - 63 π.Χ. - ο Φιλορρωμαίος 67 - 65 π.Χ.
65 π.Χ. |
Το όνομα "Αντίοχος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "όχος" ( = φορτίο) και σημαίνει: "αντίπαλος" (ή πιθανότερα, "ανθιστάμενος") και τελικά, "επαναστάτης".
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Σελευκίδες.
- Πατέρας: Αντίοχος Β' ο Θεός
- Μητέρα: Λαοδίκη Α' η Μεγαλοπρεπής
- Αδελφοί:
- Σέλευκος Β' ο Καλλίνικος
- Απάμα
- Στρατονίκη
- Λαοδίκη, σύζυγος Μιθριδάτου
- Αντίοχος Ββ' ο Ελπιδοφόρος
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα βιογραφικά στοιχεία του είναι:
Ο Αντίοχος ο Ιέραξ (??? – 226 π.Χ.), ήταν διεκδικητής του θρόνου του ελληνιστικού βασιλείου των Σελευκιδών. Ήταν γιος του Αντίοχου Β' του Θεού και της Λαοδίκης Α'.
Ήλθε σε ρήξη με τον αδελφό του, βασιλέα Σέλευκο Β' τον Καλλίνικο με τον οποίο ενεπλάκη σε μακροχρόνιο πόλεμο για την εξουσία στη Μικρά Ασία.
Νεανική Εποχή[]
Την περίοδο που ο αδελφός του, Σέλευκος Β' Καλλίνικος, ήταν απασχολημένος με το Λαοδίκειο Πόλεμο (246 - 241 π.Χ.) κατά της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου, ο Αντίοχος εστάλη στην Μικρά Ασία, όπου διέμενε η μητέρα του, η οποία και είχε παίξει καταλυτικό ρόλο στα γεγονότα του πολέμου που μαινόταν.
Μετά την λήξη των εχθροπραξιών και την αναχώρηση του νικητή Πτολεμαίου Γ' του Ευεργέτου για την Αίγυπτο, ο Σέλευκο Β', προετοίμασε έναν μεγάλο στόλο για να επαναφέρει στην κυριαρχία του τις πόλεις που είχαν εξεγερθεί.
Ωστόσο, μια μεγάλη κακοκαιρία κατέστρεψε τα πάντα, αφήνοντας στον Σέλευκο μόνο τη ζωή και κάποιους συντρόφους του. Παρ' όλα αυτά, οι εχθρικές προς αυτόν πόλεις τάχθηκαν και πάλι υπό την κυριαρχία του.
Με αναπτερωμένες τις ελπίδες ο Σέλευκος κινήθηκε και πάλι κατά του Πτολεμαίου, μόνο για να γνωρίσει για άλλη μια φορά την ήττα. Αναγκάστηκε να καταφύγει βιαστικά στην Αντιόχεια, από όπου έστειλε ένα γράμμα στον νεότερο αδελφό του, Αντίοχο, στο οποίο ζητούσε τη βοήθειά του, προσφέροντάς του ως αντάλλαγμα ένα τμήμα της Μικράς Ασίας πλησίον του Ταύρου.
Ωστόσο ο Αντίοχος, παρά τα δεκατέσσερα έτη του, άδραξε την ευκαιρία να διεκδικήσει εδάφη για τον εαυτό του και ίσως τον ίδιο το θρόνο, με την τόλμη ώριμου άνδρα. Έτσι του δόθηκε το παρωνύμιο «ο Ιέραξ», επειδή συμπεριφέρθηκε σύμφωνα με τους συγχρόνους του ως αρπακτικό.
Έκρηξη Εμφυλίου Πολέμου[]
Ο Πτολεμαίος Γ' εν τω μεταξύ, πληροφορούμενος ότι ο Αντίοχος πλησίαζε με τα στρατεύματά του και μη θέλοντας να εμπλακεί σε μάχη με δύο εχθρούς ταυτόχρονα, σύναψε δεκαετή ειρήνη με το Σέλευκο.
Τη συνθήκη αυτή διέρρηξε ο Αντίοχος, ο οποίος έχοντας προσλάβει Γαλάτες μισθοφόρους έδειξε τις πραγματικές του προθέσεις, αρχίζοντας μια σειρά μαχών κατά του αδελφού του (239 - 236 π.Χ.). Στη Μάχη της Άγκυρας (236 π.Χ.) ο Αντίοχος επέτυχε συντριπτική νίκη.
Εκστασιασμένος με τη νίκη του, ο Αντίοχος συνέχισε την δραστήριοτητά του πραγματοποιώντας επιθέσεις και λεηλατώντας διάφορες πόλεις που συναντούσε, με τους Γαλάτες του να σπέρνουν τον τρόμο. Οι τελευταίοι, που νόμισαν ότι ο Σέλευκος έπεσε νεκρός στη μάχη, στράφηκαν τελικά κατά του ίδιου του Αντίοχου αποσκοπώντας να λεηλατήσουν τη Μικρά Ασία.
Διαβλέποντας το σχέδιό τους, ο Αντίοχος τους εξαγόρασε με χρήματα ώστε να μην το πραγματοποιήσουν.
Η Πτώση[]
Στο μεταξύ ο Άτταλος Α', ηγεμόνας της Μυσίας (Περγάμου), ενόσω οι δύο αδελφοί ήταν διαιρεμένοι και καταπονημένοι από τον εμφύλιο πόλεμο, επιτέθηκε στον Αντίοχο ελπίζοντας να κατακτήσει τα εδάφη του μέσα στη γενικότερη αναταραχή, αλλά και να αναχαιτίσει τους Γαλάτες που έσπερναν παντού την καταστροφή.
Τους νίκησε στη Μάχη του Αφροδισίου, σε μία μάχη μετέπειτα στα ανατολικά, σε μάχη στη Φρυγία του Ελλήσποντου, σε μάχη κοντά στις Σάρδεις το θέρος του 228 π.Χ. και σε μια τελική μάχη στην Καρία, στις όχθες του ποταμού Άρπασου, παραπόταμου του Μαιάνδρου.
Ο Άτταλος τελικά έγινε ανεξάρτητος βασιλέας και για τη δράση του κατά των Γαλατικών εισβολών κέρδισε την επωνυμία «ο Σωτήρ». Απαθανάτισε δε τη νίκη του με λαμπρά μνημεία μεταξύ των οποίων και ένα από το οποίο σώζεται ο πασίγνωστος «Ο Θνήσκων Γαλάτης».
Αν και έχασαν τα εδάφη για τα οποία φιλονικούσαν, οι δύο αδελφοί, Σέλευκος και Αντίοχος, ούτε τότε κατέληξαν σε κάποια συμφωνία.
Αφήνοντας τους εχθρούς τους ανέπαφους, συνέχισαν να μάχονται ο ένας για την καταστροφή του άλλου. Ο Αντίοχος, έχοντας υποστεί νέα ήττα, έφθασε τελικά στην Καππαδοκία, στην αυλή του γαμβρού του και συζύγου της αδελφής του, Στρατονίκης. Τον υποδέχθηκαν θερμά, γρήγορα όμως ανακάλυψε ότι εξυφαινόταν συνωμοσία πίσω από την πλάτη του και για άλλη μια φορά κατέφυγε στη φυγή.
Μην καταφέρνοντας καμία στρατιωτική επιτυχία και μη έχοντας ασφαλές μέρος για καταφύγιο, θεώρησε ότι ο εχθρός του Πτολεμαίος Γ', ήταν ασφαλέστερη επιλογή από τον αδελφό του. Κατέφυγε στη Θράκη όπου και στάθμευαν Αιγυπτιακές μονάδες. Ο Πτολεμαίος Γ' όμως, δεν τον υποδέχθηκε φιλικά και διέταξε τη φυλάκισή του.
Το Τέλος[]
Ο Αντίοχος στάθηκε για μια τελευταία φορά τυχερός και δραπέτευσε με τη βοήθεια μιας γυναίκας, μόνο για βρει το θάνατο λίγο αργότερα από Γαλάτες ληστές.
Ο ιστορικός Φύλαρχος αφηγείται την ανεκδοτολογική ιστορία, ότι αν και δεν ήταν αγαπητός στους συγχρόνους του, τον Αντίοχο εκδικήθηκε μετά θάνατον ο ίππος του: όταν ο Γαλάτης αρχηγός που θανάτωσε τον Αντίοχο προσπάθησε να το ιππεύσει, το ζώο αφήνιασε και έπεσε από ένα βράχο μαζί με τον αναβάτη του.
Ολίγον μετά το τέλος του Αντίοχου, ο Σέλευκος επίσης απώλεσε σημαντικά εδάφη και φονεύθηκε πίπτοντας από τον ίππο του.
Έτσι οι δύο αδελφοί είχαν τελικά κοινή μοίρα.
Χρονολόγιο[]
Πρότυπο:Σελευκίδες{| class="wikitable" |- ! Έτος (π.Χ.) !! Γεγονός |- | colspan="4" bgcolor="#000000"| |- ! | Γέννηση του Αντίοχου, γιου του Αντίοχου Β' του Θεού και της Λαοδίκης. |- ! 246 π.Χ. | Έκρηξη του 3ου Συριακού Πολέμου, γνωστού και ως Λαοδίκειου Πολέμου, ανάμεσα στους Σελευκίδες και τους Πτολεμαίους. |- ! 246 π.Χ. | Άνοδος στο θρόνο από το Σέλευκο Β' τον Καλλίνικο, αδελφό του Αντίοχου. |- ! | Όσο μαίνεται ο πόλεμος, ο Αντίοχος απομακρύνεται από την πρωτεύουσα. |- ! 241 π.Χ. | Λήξη του πολέμου και αναχώρηση του Πτολεμαίου Γ' για την Αίγυπτο. Ο Σέλευκος ετοιμάζεται ανεπιτυχώς για νέες εκστρατείες. |- ! | Ο Σέλευκος καλεί σε βοήθεια των αδερφό του, Αντίοχο, ο οποίος παρά την ευκαιρία για λήξη των εχθροπραξιών, στρέφεται κατά του αδερφού του. |- ! 240 π.Χ. | Έναρξη μακροχρόνιου πολέμου μεταξύ των δύο αδελφών. |- ! 236 π.Χ. | Στη Μάχη της Άγκυρας, ο Αντίοχος και οι Γαλάτες μισθοφόροι του, κατανικούν τα στρατεύματα του Σέλευκου Β'. |- ! | Ο Αντίοχος συνεχίζει την λεηλασία ελληνικών πόλεων, ενώ συγκρατεί με δυσκολία τους Γαλάτες του, οι οποίοι και επεδίωξαν να επαναστατήσουν. |- ! | Ο ηγεμόνας της Περγάμου, Άτταλος Α', εκστρατεύει κατά των Γαλατών. |- ! π. 228 π.Χ. | Λαμβάνουν χάρα μια σειρά από μάχες στις οποίες ο Άτταλος Α' αναδεικνύεται νικητής. Τελικά έγινε ανεξάρτητος βασιλιάς και για τη δράση του κατά των γαλατικών εισβολών κέρδισε την επωνυμία «ο Σωτήρ». |- ! | Οι μάχες ανάμεσα στο Σέλευκο και τον Αντίοχο συνεχίζονται με τον δεύτερο να ηττάται και να καταφεύγει σε αυλή συγγενικού του βασιλιά. Μαθαίνοντας πως κινδυνεύει διαφεύγει κι από κει. |- ! | Έχοντας απομείνει χωρίς συμμάχους και εναλλακτικές λύσεις, ο Αντίοχος φθάνει στη Θράκη, στο στρατόπεδο Αιγυπτιακών μονάδων, όπου και φυλακίζεται. Δραπετεύει και πάλι με τη βοήθεια μιας γυναίκας. |- ! 226 π.Χ. | Ο Αντίοχος φονεύεται από μια συμμορία Γαλατών ληστών. |}
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Ιουστίνος, "Επιτομή από τις ιστορίες του Πομπήιου Τρώγου", κεφ. 27.2 και έπειτα.
- Hansen, Esther V. (1971). The Attalids of Pergamon. Ίθακα, Νέα Υόρκη: Cornell University Press; Λονδίνο: Cornell University Press Ltd. ISBN 0-8014-0615-3.
- Amelie Kuhrt and Susan Sherwin-White, From Samarkhand to Sardis. "A new approach to the Seleucid empire", 1993 London.
- G.F. Del Monte, "Testi dalla Babilonia ellenistica". Vol. 1. Testi Cronografici. Roma 1997, 213-259.
- Bert van der Spek, "New Evidence from the Babylonian Astronomical Diaries Concerning Seleucid and Arsacid History" in: Archiv für Orientforschung 44/45 (1997-1998) 167-175.
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Αππιανός, Συριακά κεφ. 65
- Διόδωρος ο Σικελιώτης
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)