Απόστολοι
Ονομάζονται οι διαδότες μίας θρησκείας.
Στην αρχαία ελληνική γραμματεία, ο όρος δήλωνε κάθε απεσταλμένο για την εκπλήρωση συγκεκριμένης αποστολής ή τον αγγελιαφόρο.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία " απόστολος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "αποστολή".
Εισαγωγή[]
Ο όρος απόστολος σημαίνει πρωταρχικά «απεσταλμένος, πρεσβευτής», ενώ μια πιο ειδική σημασία και ευρύτερα χρησιμοποιούμενη είναι «απεσταλμένος παρά του Θεού»[1].
Χριστιανισμός[]
Ο Χριστιανισμός ορίζει ως "αποστόλους" τους μαθητές του Ιησού.
Ο Ανδρέας είναι ο πρώτος στην σειρά κλήσης των μαθητών και είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος "ευαγγελιστής", αυτός δηλ. που μεταφέρει το μήνυμα της έλευσης του Μεσσία στον Κόσμο, λέγοντας στον αδελφό του Πέτρο όταν τον συναντά: "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστί μεθερμηνευόμενον Χριστός".
Ιδιαίτερα από τον 8ο αιώνα και έπειτα, η Ορθόδοξη Εκκλησία στηρίχθηκε και σε αυτό το γεγονός κατά τον διάλογο περί του Παπικού πρωτείου με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία υποστήριζε το πρωτείο του Πάπα (με πρώτο τον Πέτρο), προβάλλοντας τον Ανδρέα ως πρόσωπο που δεν ιδιοποιήθηκε τη δική του προσωπική εμπειρία. Σύμφωνα με μία άποψη, με αυτό τον τρόπο τόνιζε την έννοια της συμπόρευσης των δύο αδελφών εκκλησιών.
Ο Ιησούς Χριστός[]
Η Καινή Διαθήκη περιγράφει τον Ιησού Χριστό «τὸν ἀπόστολον καὶ ἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν
». (Εβραίους 3:1) Στο Ευαγγέλιο και την Πρώτη Επιστολή του Ιωάννη αναφέρεται ως ο Λόγος και ο Γιος του Θεού ο οποίος στάλθηκε από τον Θεό Πατέρα στον κόσμο της Ανθρωπότητας[2]. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας αναφέρει ότι «ὁ λόγος δὲ τοῦ θεοῦ ἐστιν ὁ υἱὸς αὐτοῦ
», ο οποίος «καὶ ἄγγελος δὲ καλεῖται καὶ ἀπόστολος
». (Πρώτη Απολογία 63:4, 5)
Οι Δώδεκα Απόστολοι[]
Με τη σειρά του, ο ίδιος ο Ιησούς έστειλε τους μαθητές του ως αντιπροσώπους του στον κόσμο και με το κήρυγμά τους να καλέσουν κοντά στο Θεό όχι μόνον Ισραηλίτες αλλά και εθνικούς ("ειδωλολάτρες"). Από τον 2ο αιώνα μ.Χ., η ονομασία Απόστολοι άρχισε να αναφέρεται στο στενό κύκλο των 12 μαθητών του Ιησού, οι οποίοι επιλέχθηκαν από τον ίδιο, παρακολούθησαν ολόκληρη τη δημόσια δράση του μέχρι την Ανάληψη και πήραν την εντολή να περιμένουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.
Στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται τα ονόματα των 12 μαθητών του Ιησού, τους οποίους ο ίδιος ονόμασε αποστόλους (Λκ. 6:13):
- 1. Ανδρέας (ο Πρωτόκλητος[3])
- 2. Πέτρος, (ή Σίμων), αδελφός του Ανδρέα.
- 3. Ιάκωβος
- 4. Ιωάννης (ο "Ευαγγελιστής") (οι Ιάκωβος και Ιωάννης ήταν αδελφοί, τέκνα του Ζεβεδαίου)
- 5. Φίλιππος
- 6. Βαρθολομαίος (ή Ναθαναήλ)
- 7. Θωμάς
- 8. Ματθαίος (ο "ευαγγελιστής")
- 9. Ιάκωβος (ο "Μικρός", υιός του Αλφαίου)
- 10. Θαδδαίος
- 11. Σίμων (ο Κανανίτης)
- 12. Ιούδας (ο Ισκαριώτης) (μετά την Ανάσταση του Ιησού, οι μαθητές εξέλεξαν τον Ματθία στη θέση του Ιούδα (Πρ. 1:24-26)
Οι δώδεκα απόστολοι, που είχαν παρακολουθήσει την επίγεια δράση του Χριστού και είχαν μυηθεί στην αποστολή τους, ήταν οι κατ' εξοχήν μάρτυρες και κήρυκες της ανάστασης του Ιησού, για αυτό και κατέχουν μοναδική θέση στην ιστορία του Χριστιανισμού. Η Σύναξη των 12 Αποστόλων στα Ιεροσόλυμα, που περιγράφεται στις Πράξεις Αποστόλων (15:6-22) εορτάζεται στις 30 Ιουνίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Μεταγενέστεροι Απόστολοι[]
Ισλαμισμός[]
Ο όρος «Απόστολος του Θεού», στα αραβικά ρασούλ Αλλάχ, χρησιμοποιείται στο Κοράνιο για τον Μωάμεθ: «Ο Θεός έστειλε τον Απόστολό Του με οδηγίες και με την αληθινή θρησκεία». (Κοράνιο 9:33, Εκδ. Κάκτος)
Μανιχαϊσμός[]
Παρόμοια, ο Μάνης, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής του κινήματος του Μανιχαϊσμού, αποκαλούνταν από τους ακολούθους του «Απόστολος του Ιησού Χριστού», «απόστολος του φωτός» και «πατέρας όλων των αποστόλων» και θεωρούνταν ως ο τελευταίος μιας σειράς αποστόλων.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης των H. Liddell και R. Scott.
- ↑ Βλέπε Ιωάννης 1:6· 3:17· 3:34· 5:36–38· 6:29, 57· 10:36· 17:3, 8, 18, 21, 23· 20:21· 1 Ιωάννη 4:9, 10, 14.
- ↑ Ο όρος "Πρωτόκλητος" δεν εμφανίζεται αυτούσιος στην Καινή Διαθήκη αλλά σύμφωνα με την Ορθόδοξη ερμηνεία περιγράφεται σαφώς στο Ιωάν. 1:40-41.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Χριστιανισμός
- Ευαγγελιστές
Βιβλιογραφία[]
- Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, Αγουρίδης Σ., Γρηγόρης, 1991
- Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Καραβιδόπουλος Ι., Πουρναράς, 1998
- Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην Τόμοι Α' & Β', Βούλγαρης Χρ., Αθήνα, 2003
- Exploring the New Testament, Dunnett, W. M., Crossway Books, 2001
- Wiersbe's expository outlines on the New Testament, Wiersbe, W. W., Victor Books, 1992
- New Testament introduction (4th rev. ed.), Guthrie, D., Inter-Varsity Press, 1996
- The Wycliffe Bible commentary: New Testament, Pfeiffer, C. F., Moody Press, 1962
- The Anchor Bible Dictionary, Τόμ. 1, 1992, Εκδ. Doubleday, στην αγγλική.
- Encyclopedia of Religion (Second ed.), 2004, Publ. Macmillan Reference.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)