Αρσινόη Β' η Φιλάδελφος
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Εποχής
3ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αρσινόη
Ηγεμονικά Ονόματα
Ελληνιστική Αίγυπτος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Λαγίδες
Ελληνιστική Συρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Συρίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Συρίας
Σελευκίδες
Ελληνιστική Μακεδονία
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ιολαΐδες
Αντιγονίδες
Μακεδονική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Έπαρχοι Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Αργεάδες
Ελληνιστική Ήπειρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ηπείρου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Ηπείρου
Αιακίδες
Ιλλυρία
Ηγεμόνες Ιλλυρίας
Ελληνιστική Θράκη
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Θράκης
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Θράκης
Αγαθοκλείδες
Ελληνιστική Αιτωλία
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αιτωλίας
Ελληνιστική Αχαΐα
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αχαΐας
Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη
Ηγεμόνες Σπάρτης
Στρατιωτικοί Σπάρτης
Πολιτικοί Σπάρτης
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Ελληνιστική Μυσία (Πέργαμος)
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μυσίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μυσίας
Ατταλίδες
Ελληνιστική Βιθυνία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βιθυνίας
Δοιδαλσίδες
Ελληνιστική Παφλαγονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Παφλαγονίας
Πυλαμαινίδες
Ελληνιστικός Πόντος
Ηγεμόνες Ελληνιστικού Πόντου
Μιθριδατίδες
Ελληνιστική Καππαδοκία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Καππαδοκίας
Αριαραθίδες
Ελληνιστική Αρμενία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αρμενίας
Αρταξιάδες
Ελληνιστική Κυρηναϊκή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κυρηναϊκής
Ελληνιστική Κύπρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κύπρου
Ελληνιστική Κομμαγηνή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κομμαγηνής
Οροντίδες
Ελληνιστική Ιουδαία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ιουδαίας
Ασμοναίοι
Πετραία Αραβία
Ηγεμόνες Πετραίας Αραβίας
Αρετάδες
Ελληνιστική Βακτρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βακτρίας
Ελληνιστική Ινδία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ινδίας
Ινδοσκυθία
Ηγεμόνες Ινδοσκυθίας
Ινδοπαρθία
Ηγεμόνες Ινδοπαρθίας
Μαγαδία
Ηγεμόνες Μαγαδίας
Παρθική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Παρθικής Αυτοκρατορίας
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Ελληνιστική Εποχή
- Γέννηση: 316
- Θάνατος: 270 ή 268 π.Χ.
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| της Αιγύπτου
|
| Βασιλείς |
- ο Σωτήρ 305 - 283 π.Χ. - ο Φιλάδελφος 284 - 246 π.Χ. - ο Ευεργέτης 246 - 221 π.Χ. - ο Φιλοπάτωρ 222 - 204 π.Χ. - ο Επιφανής 204 - 180 π.Χ. - ο Φιλομήτωρ 180 - 145 π.Χ. - ο Επιφανής 170 π.Χ. - ο Νέος Φιλοπάτωρ 145 - 144 π.Χ. - ο Φύσκων - ο Ευεργέτης Β' 116 - 80 π.Χ. - ο Λάθυρος 113 - 95 π.Χ. - Αλέξανδρος Α' 110 - 88 π.Χ. - Αλέξανδρος Β' 80 π.Χ. - ο Αυλητής - ο Νέος Διόνυσος 80 - 51 π.Χ. - ο Θεός Φιλοπάτωρ - (51 - 47) - η Μεγάλη 51 - 30 π.Χ. - ο Παίς 47 - 44 π.Χ. - ο Καισαρίων 34 - 30 π.Χ. *Επαρχία της Ρώμης 30 π.Χ. |
Το όνομα "Αρσινόη" προέρχεται ή συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]".
Γενεαλογία[]
- Πατέρας: Πτολεμαίος Α' ο Σωτήρ
- Μητέρα: Βερενίκη Α', η Σώτειρα, η τελευταία σύζυγος του
- Σύζυγοι:
- Λυσίμαχος, βασιλέας Θράκης
- Πτολεμαίος ο Κεραυνός (και αδελφός της)
- Πτολεμαίος Β' ο Φιλάδελφος (και αδελφός της):
- Τέκνα (από τον Λυσίμαχο μόνον):
- Πτολεμαίος ο Νίος
- Λυσίμαχος ο Νεώτερος
- Φίλιππος ο Αφανής
Βιογραφία[]
Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτική που διαμόρφωσε τα κράτη που σχηματίσθηκαν μετά τη διάλυση του απέραντου κράτους του Αλεξάνδρου.
Άνοδος στο θρόνο της Θράκης[]
Η Αρσινόη συζεύχθηκε τον βασιλέα Λυσίμαχο της Θράκης στην ηλικία των δεκαέξι ετών. Εκείνος είχε μόλις λάβει τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της Μικράς Ασίας ( 300 π.Χ. ) Της παραχώρησε τρεις πόλεις και έδωσε το όνομα της στην Εφέσο, το 293. Η Αρσινόη απέκτησε μαζί του τρεις γιους, τον Πτολεμαίο, το Λυσίμαχο και το Φίλιππο.
Στην αυλή του συζύγου της οι Πτολεμαίοι εκπροσωπούνταν από ένα ακόμη μέλος: από τη Λυσάνδρα, κόρη του πατέρα της Αρσινόης (από την τρίτη σύζυγό του, την Ευρυδίκη).
Όταν η Ευρυδίκη έφθασε στην Αίγυπτο για τον γάμο, είχε μαζί της μια νεαρή χήρα, την Βερενίκη, την οποία και προσκάλεσε να γίνει κυρία επί των τιμών της. Όμως, η Βερενίκη επέτυχε να συζευχθεί επίσης με τον βασιλέα.
Απέκτησαν τρία τέκνα:
- την Αρσινόη,
- τη Φιλοτέρα και
- τον Πτολεμαίο, ο οποίος τελικά διαδέχθηκε τον πατέρα του (ως Πτολεμαίος Β') παρά την ύπαρξη του μεγαλύτερου γιου της Βερενίκης, δηλ. του Πτολεμαίου Κεραυνού.
Οι δύο βασιλικές σύζυγοι, πρώην φίλες, έγιναν θανάσιμοι εχθροί. Η εχθρότητα αυτή μεταφέρθηκε και στην βασιλική αυλή του Λυσίμαχου, στη Θράκη.
Όταν λοιπόν η Αρσινόη συζεύχθηκε τον Λυσίμαχο και η Λυσάνδρα το γιο του, τον Αγαθοκλή, οι δυο τους βρέθηκαν αμέσως σε αντίθετα στρατόπεδα που δολοπλοκούσαν θέλοντας να καταστρέψουν το ένα το άλλο.
Η Αρσινόη ως βασίλισσα πρέπει να είχε μεγαλύτερη επιρροή στην αυλή από ότι η ετεροθαλής αδελφή της. Ωστόσο η θέση και η επιρροή της Λυσάνδρας ήταν επίσης σε υψηλά επίπεδα. Ο Αγαθοκλής ήταν ένας πρίγκιπας με μεγάλη υπόληψη στην αυλή. Είχε ηγηθεί επιτυχημένων στρατιωτικών επιχειρήσεων, είχε νικήσει πολλές μάχες και είχε επεκτείνει σε μεγάλο βαθμό την κυριαρχία και δύναμη του πατέρα του. Ήταν ο αγαπημένος τόσο του στρατού, όσο και του λαού που έβλεπαν σε αυτόν το μέλλον του βασιλείου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η δόξα που απολάμβανε ο σύζυγος της Λυσάνδρας δυναμίτιζε το μίσος της Αρσινόης, η οποία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να μειώσει το κύρος του Αγαθοκλή. Ο Αγαθοκλής με τη σειρά του πρόβαλλε σθεναρή αντίσταση ώστε να ματαιώσει τα σχέδια της. Στο τέλος, η Αρσινόη, φοβούμενη παράλληλα ότι μετά το θάνατο του Λυσίμαχου η ίδια και τα τέκνα της θα βρισκόταν στο έλεος της Λυσάνδρας, κατάφερε να πείσει το Λυσίμαχο ότι ο γιος του συνομωτούσε σε βάρος του, και σκόπευε να πάρει την εξουσία. Αυτό, ίσως, ήταν αλήθεια, ίσως και όχι και δεν θα γίνει ποτέ γνωστό. Ωστόσο ο Λυσίμαχος το πίστεψε. Διέταξε τη φυλάκιση του Αγαθοκλή και, λίγο καιρό μετά, τον δηλητηρίασε ( 282 π.Χ.).
Το γεγονός αυτό έπεισε την Λυσάνδρα για τον κίνδυνο που θα αντιμετώπιζε στο εξής στη Θρακική βασιλική αυλή, οπότε κατέφυγε στην Ασία μαζί με τον ομοαίματο αδελφό της, Πτολεμαίο Κεραυνό. Εκεί τέθηκε υπό την προστασία του Σέλευκου Α', βασιλέα της Συρίας.
Τη Λυσάνδρα ακολούθησαν πολλοί ευγενείς της Μακεδονίας που συμμεριζόνταν το σκοπό της και που ο Λυσίμαχος είχε διώξει από το περιβάλλον του. Οι τελευταίοι μαζί με τον Πτολεμαίο Κεραυνό κήρυξαν τον πόλεμο στον Λυσίμαχο, με την υποστήριξη του Σελεύκου που εποφθαλμιούσε τα εδάφη της Θράκης και της Μακεδονίας.
Ο Λυσίμαχος αποφάσισε να τους αντιμετωπίσει και οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στη Φρυγία. Στη μάχη που ακολούθησε στο Κουροπέδιο (τον Φεβρουάριο του 281 π.Χ.) ο Λυσίμαχος ηττήθηκε και σκοτώθηκε. Ο Σέλευκος και ο Πτολεμαίος Κεραυνός, από σύμμαχοι έγιναν εχθροί καθώς βρέθηκαν διεκδικητές των θρόνων της Μακεδονίας και της Θράκης. Τελικά, ο Κεραυνός μαχαίρωσε τον αντίπαλό του στο Άργος της Θράκης.
Προσπάθεια για νέα άνοδο στον Μακεδονικό θρόνο[]
Μετά το θάνατό του συζύγου της στη μάχη του Κουροπεδίου, η Αρσινόη έφυγε για την Κασσάνδρεια μια πλούσια οχυρή πόλη. Είχε μαζί της και τα τέκνα της από το Λυσίμαχο, που ήταν επίσης νόμιμοι υποψήφιοι για το θρόνο. Η ίδια γνώριζε ότι προς το παρόν δεν είχε τρόπο να υποστηρίξει τα δικαιώματα τους, ωστόσο ανέμενε κάποια μελλοντική ευκαιρία. Ο Πτολεμαίος Κεραυνός, πρώην συνεργάτης της, έχοντας εδραιώσει, μετά από μια σειρά μαχών, τους θρόνους Μακεδονίας-Θράκης, άρχισε να την αντιμετωπίζει ως πιθανή μελλοντική αντίπαλο.
Ωστόσο, έστειλε ένα μήνυμα στην Αρσινόη προτείνοντάς της, ζητώντας της να γίνει σύζυγός του. Θα την νυμφευόταν και θα υιοθετούσε τα τέκνα της ως δικά του. Έτσι το ζήτημα θα λυνόταν ειρηνικά.
Η Αρσινόη δέχθηκε την πρόταση και άνοιξε τις πύλες της πόλης. Ο Κεραυνός θανάτωσε σχεδόν αμέσως δύο από τους τρεις γιους της. Η Αρσινόη κατάφερε να δραπετεύσει και ο Κεραυνός δεν την καταδίωξε καθώς την θεώρησε πλέον ασήμαντη αντίπαλο.
Άνοδος στον Αιγυπτιακό θρόνο[]
Η Αρσινόη κατέφυγε αρχικά τη Σαμοθράκη και μετά την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Εκεί βασίλευε ο άλλος αδελφός της, ο Πτολεμαίος Β', ο οποίος είχε νυμφευθεί την Αρσινόη Α', κόρη του πρώτου συζύγου της Αρσινόης, του Λυσίμαχου.
Θεωρείται πως η Αρσινόη Β' κατηγόρησε την βασίλισσα, ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Πτολεμαίου, πετυχαίνοντας έτσι την εξορία της. Στην συνέχεια συζεύχθηκε τον αδελφό της, σύμφωνα με το αρχαίο αιγυπτιακό βασιλικό έθιμο, μεταξύ του 280 και 272 π.Χ. Αν και αυτό δεν ήταν συμβατό με τα ήθη των Ελλήνων, ωστόσο στην Αίγυπτο η πρακτική αυτή ήταν διαδεδομένη ανάμεσα στους βασιλείς και διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος της δυναστείας. Εξ αιτίας του γάμου τους, ο Πτολεμαίος Β' και η Αρσινόη Β' έλαβαν τον τίτλο “Φιλάδελφοι”.
Βασιλεία στην Αίγυπτο[]
Η Αρσινόη, έξυπνη και φιλόδοξη, έλαβε και αυτή όλους τους τίτλους του Πτολεμαίου και έπαιξε σημαντικό πολιτικό ρόλο. Ο σύζυγός της έδωσε όνομά της σε Αιγυπτιακές πόλεις και αποτύπωσε την μορφή της μαζί του στο Αιγυπτικό νόμισμα. Την ενσωμάτωσε στην οικογενειακή λατρεία, και μαζί έλαβαν την προσωνυμία “θεοί αδελφοί”. Η Αρσινόη έγινε, επίσης, Ολυμπιονίκης σε αγωνίσματα με ίππους το θέρος του 272. Ακόμη, η Αρσινόη άσκησε επιρροή και στην εξωτερική πολιτική, που περιλαμβάνει τη εμπλοκή του Πτολεμαίου στον 1ο Συριακό Πόλεμο ( 274 - 271 π.Χ. ) μεταξύ της Αιγύπτου και της Συρίας στη Μέση Ανατολή.
Ακόμη και μετά το θάνατό της, ο Πτολεμαίος συνέχισε την αναφορά της στα επίσημα έγγραφα και ενθάρρυνε τη λατρεία της. Ωστόσο, καθώς οι δύο σύζυγοι δεν απέκτησαν τέκνα, ορίστηκε ως διάδοχος ο γιος της Αρσινόης Α' που βασίλευσε αργότερα ως Πτολεμαίος Γ' ο Ευεργέτης.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Alan K. Bowman, "Egypt after the Pharaohs", 332 BC - AD 642 (1986 London)
- Günther Hölbl, "Geschichte des Ptolemäerreiches" (1994 Darmstadt)
- J. G. Manning, "The Last Pharaohs - Egypt Under the Ptolemies", 305-30 BC, 2009
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)