- Χρονολογία:
== Βιογραφία==
Τα σημαντικότερα γεγονότα του βίου της είναι:
ΣΠΟΥΔΕΣ 1980-1983: Γερμανικό Κολέγιο Γραφικών και Καλών Τεχνών
1983-1988: Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, Αθήνας. Θέμα: Ζωγραφική.Δάσκαλοι: Δ. Μυταράς και Η. Δεκουλάκος
ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ 2010 Galerie Αστρολάβος 'Δεξαμενή'
2006 Galerie έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου
2003 Galerie Ζουμπουλάκη
2000 Galerie Αστρολάβος Δεξαμενή
1998 Galerie Ολγα Γεωργαντέα
1995 Galerie Ολγα Γεωργαντέα
ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ
2005 Galerie Ζουμπουλάκη
2004 Galerie Ζουμπουλάκη
2003 Μικροζωγραφική Ε.Ε.Τ.Ε.
2003 Πνευματικό κέντρο Ύδρας
2003 Galerie Ζουμπουλάκη
2001 Αθήνα 2004 πεζόδρομος Δ. Αρεοπαγίτου
2000 Tεχνόπολις Γκάζι Ε.Ε.Τ.Ε..
2000 Κτήμα Βουρκαριανή Τζιά
1998 Galerie Ολγα Γεωργαντέα
1996 Εικαστική εξόρμηση Δήμος Βύρωνα
1996 Galerie Ολγα Γεωργαντέα
1995 Galerie Ολγα Γεωργαντέα
1989 Συλλογή Α.Σ.Κ.Τ. Υδρα
1988 Αποφοίτων Α.Σ.Κ.Τ. Ωδείο Αθηνών
Εργογραφία[]
Η Ειρήνη Ηλιακοπούλου έχει ασχοληθεί με τη διδασκαλία ζωγραφικής σε παιδιά και σε ενήλικες και με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων για τις εκδόσεις Φυτράκη, Πατάκη και Ελληνικά Γράμματα.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Γκαλερί Αστρολάβος ‘δεξαμενή’
Τίτλος ‘bye-bye’
Δελτίο τύπου
Ο τίτλος “bye-bye”αποτελείμια συμβολική αναφορά στις αλλαγές και κατά συνέπεια στους αποχαιρετισμούς που καλούμαστε να κάνουμε ανά περιόδους στη ζωή μας, αναγκαίους για την εξελικτική της πορεία, και στα συναισθήματα που διακινούνται εξ’ αιτίας αυτών των αλλαγών. Συγχρόνως ο τίτλος“bye-bye” παραπέμπει στην απλότητα της καθημερινότητας, μετατρέπεται σε ένα'φυσικό' αναμενόμενο και αποδυναμώνει τη βαρύτητα των συναισθημάτων του αποχαιρετισμού, έτσι ώστε να καταλαγιάσει η ένταση, να διευκολυνθεί η διαχείριση των συναισθημάτων και να γίνει το επόμενο βήμα.
Μορφές με έκφραση ενήλικης σοβαρότητας, αυστηρότητας, μελαγχολίας, ηρεμίας, γνώσης, αθωότητας, τρυφερότητας, αποδίδουν στο περιεχόμενο αφ’ ενός την πολυπλοκότητα και τα διαφορετικά μεγέθη των πεδίων των συναισθημάτων και αφ’ εταίρου τις σχέσεις αντίθεσης ή σύμπλευσης που αυτά έχουν μεταξύ τους.
Μία σπουδή πάνω στην αναγνώριση και διαχείριση των αρχέγονων συναισθημάτων και χαρακτηριστικών της ανθρώπινης φύσης, μέσα από μια φιλοσοφική περιήγηση βασισμένη στον Υπαρξισμό και την ψυχαναλυτική θεώρηση περί ασυνειδήτου.
Η όλη διαδικασία μοιάζει να μας καλεί να κοιτάξουμε κατάματα τη ζωή και τη φθαρτότητα της ύπαρξης και να απελευθερωθούμε αντέχοντας αυτή τη γνώση.
Οκτώβριος 2006
γκαλερί « έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου »'
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στην τελευταία δουλειά της Ειρήνης Ηλιακοπούλου, που θα παρουσιάσει στη γκαλερί « έκφραση Γιάννα Γραμματοπούλου » τα ανθρωπόμορφα ζώα, σύμβολα των συναισθημάτων αλλά και των κρυφών πλευρών της ανθρώπινης ύπαρξης που έχουμε γνωρίσει στις προηγούμενες δουλειές της, τώρα καταλαγιάζουν, απομυθοποιούνται και τελικά παραμερίζουν και επιτρέπουν να συνυπάρξουν με την ανθρώπινη φιγούρα, μεταμορφωμένη περισσότερο σε έννοια παρά σε αναπαράσταση, πρωτόλεια και μορφολογικά πρωτόγονη, απαλλαγμένη από κάθε τι περιττό ή άχρηστο, μέσα από μια διαδικασία αναζήτησης της ουσίας.
Η παιχνιδιάρικη διάθεση υποχωρεί αφήνοντας χώρο στο βάρος της ωριμότητας. Το πέρασμα στην « ενηλικίωση » σηματοδοτείται εξίσου από την ανάδυση της επιθυμίας : το μήλο που επαναλαμβάνεται ως μοτίβο κατέχει μια ισχυρή συμβολικά θέση εκφράζοντας τον πειρασμό και τελικά την ίδια την επιθυμία, μέσα από μια διαδικασία ωρίμανσης που περιλαμβάνει την επεξεργασία και την αποδοχή των βαθύτερων συναισθημάτων του ανθρώπου.
Μέσα από την αναγνώριση και διαχείριση των αρχέγονων συναισθημάτων και χαρακτηριστικών της ανθρώπινης φύσης
(ζωόμορφη φιγούρα), αναδύονται άλλα πιο εξελιγμένα και συνειδητά, περισσότερο « εξανθρωπισμένα » (ανθρώπινη φιγούρα) σαν και αυτά που ίσως οφείλουμε να αναδείξουμε.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι: τι σημαίνει εξανθρωπισμός; Είναι η αποδοχή και χειραγώγηση του « ζωώδους » και η ιδανική συνύπαρξή του με τη διάνοια; Ή μήπως το νόημα της ύπαρξής μας βρίσκεται στην ανακάλυψη της επώδυνης αλλά και γοητευτικής ισορροπίας πάνω στο τεντωμένο σχοινί ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση και το πνεύμα, που γίνεται με καλοζυγισμένα βήματα και με το βλέμμα εστιασμένο στον ουρανό αντί στο κενό που βρίσκεται από κάτω;
Μάρτιος 2003
Γκαλερί Ζουμπουλάκη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ '
Στη καινούρια δουλειά της Ειρήνης Ηλιακοπούλου, συναντάμε στοιχεία από τις προηγούμενες δουλειές της: παρόμοια χρωματική γκάμα, παράξενα ζώα, παραμυθιακός χώρος, ονειρική ατμόσφαιρα. Αν όμως στην προηγούμενη δουλειά της η καλλιτέχνης μας οδηγούσε σε έναν παραμυθιακό χώρο ιδωμένο μέσα από τα μάτια της παιδικότητας, τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μπορεί ο περιβάλλον χώρος να μην αλλάζει δραματικά, μπορεί τα όντα που τον κατοικούν να διατηρούν την αμφισημία και να είναι λίγο-πολύ απροσδιόριστα, όμως για πρώτη φορά συναντάμε ένα καινούριο στοιχείο: την ανθρώπινη παρουσία. Η ανθρώπινη παρουσία δηλώνεται διστακτικά, αντικαθιστά τα ζώα σταδιακά, σαν να αποτελεί μια φυσική εξέλιξή τους. Υποδηλώνει με αυτό τον τρόπο συναισθήματα λιγότερο αρχέγονα, πιο εξελιγμένα και συνειδητά, λιγότερο επικίνδυνα.
Στη δουλειά αυτή ο θεατής βρίσκεται αντιμέτωπος με την εξής αγωνία: μπορούμε να συμφιλιωθούμε με το μη- οικείο, με τις καλές και τις κακές πλευρές μας; Τα ανθρωπόμορφα ζώα, αλλοπρόσαλλα, άλλοτε πονηρά κι άλλοτε χαρούμενα και ευεργετικά, άλλοτε τσαχπίνικα κι άλλοτε τρομακτικά, δεν αποτελούν παρά τις μεταμφιεσμένες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, τις «άλλες» πλευρές του καθένα από εμάς,. Τα ζώα αυτά δεν δανείζονται τα φυσικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης παρουσίας, αλλά την έκφρασή της, την συμβολική διάσταση που αυτή παίρνει και κατά συνέπεια το συναίσθημα που προκαλεί. Μας κοιτούν άλλοτε με νάζι και πονηράδα κι άλλοτε με περιπαικτική διάθεση αντανακλώντας το ίδιο μας το βλέμμα σε ένα φανταστικό καθρέφτη. Η καλλιτέχνης δεν στέκεται στα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά στην αποτύπωση της πολυμορφίας συναισθημάτων προκαλώντας μας να αντιδράσουμε σε αυτά.
Το κοριτσάκι-κοκκινοσκουφίτσα ανακαλεί την χαμένη μας παιδικότητα, τα σπίτια (εστία, οικείος χώρος) που βρίσκονται στον ορίζοντα, παραπέμπουν σε όλα τα οικεία και ζεστά πράγματα που αφήνουμε πίσω μας καθώς προχωρούμε στο χρόνο και στην ενηλικίωση, ενώ συναντάμε στο δρόμο μας τις κρυμμένες πλευρές του εαυτού μας ή την πληθώρα ανθρώπινων χαρακτήρων και χαρακτηριστικών.
Τελικά, τα ζώα που συναντάμε στην πορεία, συμβολίζουν όχι μόνο μεταμφιεσμένα συναισθήματα, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, μεταμφιεσμένη σε κάτι πιο «ανώδυνο», πιο χαριτωμένο, πιο ακίνδυνο.
Μπορεί άραγε, ο καθένας από εμάς, να σκύψει με τρυφερότητα και να τα χαϊδέψει, να τα φροντίσει ίσως, όπως θα έκανε με ένα παράξενο ζωάκι που θα συναντούσε στο δρόμο του; Μπορούμε με άλλα λόγια να αναγνωρίσουμε τις καλές και τις κακές πλευρές του εαυτού μας, να τις αποδεχτούμε, να τις διαχειριστούμε και να προχωρήσουμε;
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)