Αχιλλεύς
Achilleus, Αχιλλέας
Ιφιγένεια
Κλυταιμνήστρα
Αγαμέμνων
Αχιλλεύς
Αχιλλεύς
Στύγα
δόξα
Αχιλλεύς
μεταξύ
Αχιλλέως
και Έκτορος
Αχιλλεύς
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
13ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Αχιλλεύς
Ηγεμονικά Ονόματα
Θεσσαλία
Θεσσαλική Ομοσπονδία
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Θεσσαλίας
Αθήνα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Αττικής
Μεγαρίδα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Μεγαρίδας
Σαλαμίνα
Ηγεμόνες Σαλαμίνας
Αίγινα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Αίγινας
Βοιωτία
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Βοιωτίας
Λοκρίδα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Λοκρίδας
Δωρίδα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής
Ευρυτανία
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Ευρυτανίας
Φωκίδα
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Φωκίδας
Αιτωλία
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Αιτωλίας
Εύβοια
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εύβοιας
Πελοπόννησος
Ηγεμόνες Πελοποννήσου
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Θράκης
Κρήτη
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Κρήτης
Αιγαία Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Τροία
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Τρωάδας
Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Φοινίκη
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Φοινίκης
Αίγυπτος
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Αιγύπτου
Αιγυπτιακή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Αιγυπτιακής Αυτοκρατορίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Ο θρίαμβος του Αχιλλέως
Ο Αχιλλεύς ερωτεύεται την ψυχορραγούσα Αμαζόνα βασίλισσα Πενθεσίλεια.
- Πρίγκιπας-διάδοχος της Φθίας.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Μυκηναϊκή Εποχή, 12ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
- Σύμφωνα με μία απλοϊκή άποψη το όνομα προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων άχος ( = βάσανο) + Ίλιον ( = Τροία) + λαός (κατάληξη -λευς κατά το βασιλεύς = στήριγμα, βάση του λαού) και σημαίνει "αυτόν που έφερε βάσανα στο λαό της Τροίας" (Αχ + ιλ + λευς}.
- Μία δεύτερη ετυμολόγηση είναι από την λέξη άχος ( = θλίψη) + ιλλεύς (περιπλανώμαι,τριγυρνώ) δηλ. αυτός που περιφέρεται θλιμμένος. (Αρκετά "τραβηγμένη").
- Μία ορθολογιστική ετυμολόγηση συνδέει το όνομα "Αχιλλεύς", καθώς και το όνομα του ποταμού "Αχελώος", με τις ονομασίες των λαών Αχαιοί και Ελείοι ( = Αιολείς = Έλληνες). Σύμφωνα με αυτήν την ερμηνεία, ο Αχιλλεύς ήταν ταυτόχρονα υιός ενός Αιολέα τοπάρχη (του Πηλέως) και μίας Αχαιής πριγκήπισσας (της Θέτιδας). Έτσι εξηγείται και η ανάπτυξη του μύθου περί της "ημίθεης" υπόστασής του που κατέληξε να τον θεωρεί θνητό μέν αλλά άτρωτο.
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Αιακίδες.
- Πατέρας: Πηλεύς, γιός του Αιακός.
- Μητέρα: Θέτις
- Σύζυγος (σύνευνος): Διηδάμεια
- Τέκνα: Νεοπτόλεμος
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια της βίου του, είναι:
Σύμφωνα με το έπος της Ιλιάδας του Ομήρου ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός ήρωας του Τρωϊκού Πολέμου. Ωστόσο ο Κατάλογος την νηών (Ραψωδία Β) αποδίδει στον πατέρα του βασίλειο (και επομένως και στον ίδιο) βασίλειο αποτελούμενο από μόνον τρεις πόλεις:
- Άλος
- Τραχίνα
- Αλόπη
Γέννηση[]
Ο Αχιλλέας ήταν γιός του Πηλέα, βασιλέα των Μυρμιδόνων της Φθίας και της Νηρηίδας Θέτιδας.
Ο Ζευς και ο Ποσειδών την ζήτησαν για σύζυγό τους αλλά μία προφητεία προέβλεπε ότι θα γεννούσε ένα γιό ισχυρότερο από τον πατέρα του, οπότε και πολύ σοφά απεσύσθησαν.
Σύμφωνα με τον Μεθομηρικό μύθο, η Θέτις προσπάθησε να κάνει τον Αχιλλέα άτρωτο, εμβαπτίζοντάς τον στα ύδατα της λίμνης Στύγας, όμως κρατώντας τον από τη πτέρνα, τον άφησε τρωτό σε αυτό το σημείο.
Ο Όμηρος, εν τούτοις, αναφέρει ένα ελαφρύ τραυματισμό του στην Ιλιάδα.
Σε μια νεότερη και λιγότερο δημοφιλή εκδοχή, η Θέτιδα άλειψε το σώμα του με αμβροσία και έπειτα το έβαλε στην πυρά ώστε να κάψει τα θνητά μέρη του. Διακόπηκε από τον Πηλέα, και εγκατέλειψε πατέρα και υιό, εξοργισμένη. Ο Πηλεύς, τον έδωσε (ίσως μαζί με το μικρό φίλο του Πάτροκλο) στον σοφό Κένταυρο Χείρωνα, στο όρος Πήλιο, να τον μεγαλώσει.
Στην αυλή του Λυκομήδη[]
Σε μια μετα-Ομηρική (αλλά δημοφιλή) εκδοχή του μύθου, ο μάντης Κάλχας δήλωσε ότι οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να νικήσουν τους Τρώες χωρίς τη βοήθεια του Αχιλλέα, όμως η μητέρα του, η Θέτιδα, ήξερε ότι θα πέθαινε αν πήγαινε στην Τροία.
Έτσι τον έστειλε στην αυλή του Λυκομήδη βασιλέα της Σκύρου, μεταμφιεσμένο σε κορασίδα. Εκεί ανέπτυξε ένα δεσμό με τη Δηιδάμεια με αποτέλεσμα ένα γιό, το Νεοπτόλεμο.
Ανακαλύφθηκε, όμως, από τον Οδυσσέα, τον Αίαντα τον Τελαμώνιο που έφθασαν εκεί μεταμφιεσμένοι σε εμπόρους με κοσμήματα και όπλα. Ο Αχιλλέας εντοπίστηκε από το γεγονός ότι ενδιαφέρθηκε για τα όπλα και όχι τα κοσμήματα. Στην συνέχεια πείσθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία κατά της Τροίας, συνοδευόμενος από τον εξάδελφό του Πάτροκλο και το δάσκαλό του, Φοίνικα).
Συμμετοχή στον Τρωϊκό Πόλεμο[]
Ο Αχιλλέας κατέφθασε στην Τροία επικεφαλής των Μυρμιδόνων προτιμώντας να ζήσει έναν βραχύ αλλά ένδοξο βίο, παρά έναν μακροχρόνιο και άδοξο.
Οταν οι Έλληνες έπλευσαν για την Τροία, κατά λάθος σταμάτησαν στη Μυσία, όπου βασίλευε ο Τήλεφος. Στη μάχη, ο Αχιλλέας τραυμάτισε τον Τήλεφο. Η πληγή δεν έκλεινε και έτσι ο Τήλεφος ερώτησε ένα μαντείο το οποίο δήλωσε ότι "αυτός που πλήγωσε θα θεραπεύσει".
Σύμφωνα με αναφορές άλλων περί το χαμένο έργο του Ευρυπίδη, ο Τήλεφος πήγε στην Αυλίδα, προσποιούμενος τον επαίτη και ζήτησε από τον Αχιλλέα να του θεραπεύσει την πληγή. Ο Αχιλλέας του αρνήθηκε, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ιατρικές γνώσεις. Εναλλακτικά, ο Τήλεφος κράτησε τον Ορέστη όμηρο σε αντάλλαγμα με τη βοήθεια του Αχιλλέα στη θεραπεία της πληγής. Ο Οδυσσεύς συμπέρανε ότι το δόρυ δημιούργησε την πληγή άρα το δόρυ θα έπρεπε να την θεραπεύσει. Ξύσματα από το δόρυ τοποθετήθηκαν στην πληγή και ο Τήλεφος θεραπεύτηκε.
Στην Ιλιάδα ο Όμηρος περιγράφει με θαυμαστή γλαφυρότητα τις περιπέτειες του Αχιλλέα σ' όλη τη διάρκεια της πολιορκίας της Τροίας.
Ηγούμενος τω Μυρμιδόνων, ο Αχιλλέας κυρίευσε είκοσι τρεις από τις πόλεις τις συμμαχικές με την Τροία.
Η απόσυρση από τον πόλεμο[]
Στο δέκατο χρόνο του πολέμου, μετά την άλωση της Λυρνησσού, ο Αχιλλέας στη διανομή των λαφύρων παρέλαβε ως δούλη την Βρισηίδα και ο Αγαμέμνων την Χρυσηίδα, την κόρη του ιερέα του Απόλλωνα.
Ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων, όμως, φέρθηκε άσχημα στον πατέρα της Χρυσηίδας, με αποτέλεσμα ο Απόλλων να φέρει λοιμό στο στρατόπεδο, για να τιμωρήσει τον ιερόσυλο Αγαμέμνονα.
Αυτός, μπροστά στον κίνδυνο, αναγκάστηκε να επιστρέψει στον πατέρα της την Χρυσηίδα, αλλά απαίτησε και έλαβε από τον Αχιλλέα τη δική του αιχμάλωτη, τη Βρισηίδα. Ο Αχιλλέας εξοργισμένος από την προσβολή, που του είχε γίνει, αποσύρθηκε μαζί με τους Μυρμιδόνες του και αρνήθηκε, παρά τις εκκλήσεις των Αχαιών, να επανέλθει στον πόλεμο.
Αυτό έδωσε θάρρος στους Τρώες που, μη έχοντας να αντιμετωπίσουν πλέον το φοβερό αυτόν αντίπαλο, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος και να προκαλούν πολλές ήττες στους Αχαιούς.
Μάταια ο Αγαμέμνων του έστειλε δώρα για να τον πείσει να υποχωρήσει στην απόφασή του.
Μεταξύ των προσφορών ήταν και επτά Μεσσηνιακές πόλεις:
Όταν όμως οι Τρώες απείλησαν να καύσουν το Αχαϊκό στρατόπεδο τότε αρκετοί ήρωες έσπευσαν να τον παρακαλέσουν να επανέλθει στον αγώνα και να σώσει τους Αχαιούς.
Η επάνοδος στην δράση[]
Αρχικά ο ήρωας είχε αντιρρήσεις τελικά όμως πείσθηκε να δώσει στον Πάτροκλο την πανοπλία που είχε κατασκευάσει ο Ήφαιστος, για να παραπλανήσει τους Τρώες, ότι δήθεν ήταν ο Αχιλλέας αυτός που έπαιρνε μέρος στη μάχη και να τον αφήσει να πολεμήσει επικεφαλής των Μυρμιδόνων. Ο Έκτορας όμως το κατάλαβε και στη μονομαχία που ακολούθησε σκότωσε τον Πάτροκλο.
Ο πόνος για το θάνατο του φίλου του εξόργισε τον Αχιλλέα, ρίχτηκε στη μάχη για να εκδικηθεί το χαμό του Πάτροκλου, σκοτώνοντας τον Έκτορα. Στην συνέχεια έδεσε το άψυχο σώμα του του αντίπαλου του στο άρμα του και το έσυρε γύρω από τον τάφο του Πάτροκλου και από τα τείχη της Τροίας.
Το τέλος του Αχιλλέα[]
Ο Αχιλλεύς ερωτεύεται την ψυχορραγούσα Αμαζόνα βασίλισσα
Την ασέβειά του αυτή, την πλήρωσε ο ήρωας με το θάνατό του, γιατί προκάλεσε την οργή του Απόλλωνος για την πράξη του αυτή και ο θεός βοήθησε τον Πάριδα να ρίξει με το τόξο του εναντίον του Αχιλλέα. Το βέλος τον κτύπησε στη πτέρνα, στο μόνο τρωτό σημείο του σώματός του και τον φόνευσε.
Σφοδρή μάχη έγινε περί το σώμα του, που τελικά το κέρδισαν οι Αχαιοί. Τον θρήνησαν η μητέρα του, οι Νηρηίδες και οι Μούσες για αρκετές ημέρες.
Ταφή[]
Το σώμα του το έκαψαν με μεγαλόπρεπη τελετή ένδεκα ημέρες μετά από το θάνατό του και τη στάχτη του την έβαλαν σε ένα χρυσό αμφορέα, μαζί με τη στάχτη του φίλου του Πάτροκλου και τον έθαψαν στην ακτή του Ελλήσποντου με μεγάλες τιμές.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Πάπυρος - Λαρούς", Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1964.
- "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Pierre Grimal, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1980.
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)