Δαρδανία
- Μία ιστορική χώρα της Βαλκανικής Χερσονήσου.
Ετυμολογία[]
Είναι ενδεχόμενο η ονομασία "Δαρδανία" να σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Σάρδεις".
- Σαυρομάτες
- Δαλμάτες
- Ασιατική Δαρδανία
- Δάρδανοι
- Σάρδεις
- Αρσαβία (Arzawa)
- Αμάλθεια
- Τερμίλες
- Ελυμεία
- Ελυμειώτες
- Σαλμωνεύς
- Σαλαμίνα
- Σαλαμίνα
- Τελαμών
- Αιμονία
- Αίμονες
- Αίμων
- Αιμονιαί Αρκαδίας
- Αίμων
- Σά(λ)μος
- Σά(λ)μη
- Σαμικό
- Σαλμώνη
- Σα(λ)μοθράκη
Εισαγωγή[]
Μερικοί μελετητές δέχονται ότι οι Δάρδανοι (ή Δαρδάνιοι) δεν ανήκον στην Θρακική οικογένεια.
Οί Δαρδάνιοι, κατά τον Στράβωνα, ήσαν τελείως άγριοι και ρυπαροί, αλλά εφημίζοντο ως φίλοι της μουσικής. "Άγριοι δε όντες οι Δαρδάνιοι τελείως, ωσθ' υπό ταίς κοπρίαις ορύξαντες σπήλαια ενταύθα δίαιτας ποιείσθαι, μουσικής δ' όμως, επεμελήθησαν αεί χρώμενοι και αυλοίς και τοίς εντατοίς οργάνοις". [Στράβ. Ζ,313]
"Δαρδανείς, Ιλλυρικόν έθνος, τρις εν τω βίω λούονται μόνον, όταν γεννώνται και επί γάμοις και τελευτώντες". [Fragm. Hist. Graec. Τόμ. Γ', Νικολ.. Δαμασκ. 110.]
Η γνώμη του γεωγράφου Στράβωνα, ότι οι Δαρδάνιοι κατοικούσαν "υπό τάς κοπρίας" σκάπτοντες ύπ' αυτάς σπήλαια, δεν φαίνεται ακριβής, διότι υπήρχαν πολλές πόλεις τους, όπως ρητά αναφέρουν ο Λέπιδος και ο ένα αιώνα ακριβώς μετά τον Στράβωνα, περί τα 150 μ.Χ., ακμάσας ερευνητικώτατος Αλεξανδρινός, γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος. "Σκούποι, πόλις Θράκης. Λέπιδος εν Ιστορικής Επιτομής ογδόω. [Τόμ. Δ', Λεπίδου]
Κατά τόν Αππιανό οι Δαρδάνιοι και οι γείτονες αυτών Μαίδοι επέδραμον το 119 π.Χ. μετά των Κελτών και Ιλλυριών στην Ελλάδα και εσύλησαν πολλά από τα Ιερά, ανάμεσά τους και το Δελφικό.
Ιδίως δε κατά τα έτη 90 και 85 π.Χ. οι Θράκες όχι μόνον την Μακεδονίαν κατέκλυσαν, αλλ' εισβαλόντες ερήμωσαν το μεγαλύτερον μέρος της Ηπείρου, λεηλατήσαντες καί τον ναόν της Δωδώνης. Διά της συνδρομής όμως της Θρακικής φυλής των Δενθηλατών ο Ρωμαίος διοικητής της Μακεδονίας εκδίωξεν από την χώραν τους Θράκας.
"Ότι οι Θράκες αναπεισθέντες υπό του Μιθριδάτου την τε Ήπειρον και τά άλλα μέχρι Δωδώνης κατέδραμον, ώστε και τό του Διός ιερόν συλήσαι". [Δίων. Κασσ. Τόμ. Α', σελ. 56.-Χέρτσβεργ. Ίστορ. Τόμ. Α', σελ. 436]
"Οι Δάρδανοι την πρόσορον σφίσι Μακεδονίαν εκακούργουν". [Ιωάν. Ζωναρά, Ιστορ. Τόμ. Β', σελ. 294. "Εκδ. Λειψίας.]
Κλασσική Εποχή[]
Η Δαρδανία καταγράφεται για πρώτη φορά τον 4ο αιώνα π.Χ., ο υπέργηρος βασιλέας Βάρδυλις ένωσε όλες τις Ιλλυρικές φυλές, ενίκησε πολλές φορές τους Μακεδόνες και τους Μολοσσούς. Για λίγο κυβέρνησε τη Μακεδονία και τοποθέτησε υποτελή βασιλέα (392 π.Χ. - 391 π.Χ.).
Μετά από συμμαχία που έκανε μαζί του ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, λεηλάτησε τη Μολοσσία, θανάτωσε 15.000 άνδρες και κυβέρνησε την περιοχή για ένα μικρό διάστημα.
Ο Αμύντας Γ' της Μακεδονίας αναγκάστηκε από τις πολλές επιδρομές να γίνει υποτελής του Βαρδύλιος (372 π.Χ.), επέστρεψε λεηλατώντας τους Μολοσσούς (360 π.Χ.).
Ο δεύτερος αδελφός του Αμύντα Γ', ο Περδίκκας Γ' υπέστη μεγάλη συντριβή από τους Δαρδάνιους (359 π.Χ.), όταν 4.000 Μακεδόνες στρατιώτες φονεύθηκαν και ο ίδιος ο βασιλέας έπεσε στο πεδίο της μάχης.
Ο μικρότερος αδελφός τους Φίλιππος Β' (ίσως υποτελής αρχικά στον Βάρδυλιν) εμπλέχθηκε σε πολέμους με τους διεκδικητές. Επισφράγιση της συμμαχίας ήταν η σύζευξη του Φίλιππου με την Αυδάα-Ευρυδίκη, εγγονή ή δισέγγονη του Βαρδύλιος. Όταν όμως ο Φίλιππος εδραίωσε την θέση του και συμμάχησε με την Αθήνα στράφηκε εναντίον των Ιλλυριών. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στην Ηράκλεια Λυγκιστίδα στη Πελαγονία (336 π.Χ.), η συντριβή που γνώρισαν οι Ιλλυριοί ήταν τρομερή, 7.000 από αυτούς φονεύθηκαν ανάμεσα τους και ο υπέργηρος Βάρδυλις. Η Ιλλυρική αυτοκρατορία διαλύθηκε.
Ο υιος του Βαρδύλιος Κλείτος συμμάχησε με άλλες Ιλλυρικές φυλές (334 π.Χ.), ο ισχυρότερος των οποίων ήταν ο Γλαυκίας βασιλέας των Ταυλαντίων, και στράφηκαν κατά των Μακεδόνων που κυβερνούσε ο υιος του Φίλιππου, Αλέξανδρος Γ' ο Μέγας. Μετά από μερικές επιτυχίες στην αρχή ηττήθηκαν ξανά, ο Κλείτος παρέμεινε στο βασίλειο του ως υποτελής των Μακεδόνων.
Ελληνιστική Εποχή[]
Οι Κέλτες εμφανίστηκαν στην Βαλκανική (279 π.Χ.), οι Δαρδάνιοι στάθηκαν πρόθυμοι να στείλουν στους Μακεδόνες 20.000 άνδρες για βοήθεια, το αρνήθηκε ο τότε βασιλέας Πτολεμαίος Κεραυνός.
Οι Δαρδάνιοι εξακολουθούσαν πάντα να είναι απειλή για το Μακεδονικό κράτος.
Ο Λόγγαρος κατέλαβε τη Βυλάζωρα (230 π.Χ.) από τους Παίονες και επιτέθηκε στη Μακεδονία, ο βασιλέας Δημήτριος Β΄ Αιτωλικός ηττήθηκε στην κρίσιμη μάχη.
Πολλοί Ιλλυρικοί λαοί που κυβερνούσε τότε η Τεύτα αποστάτησαν από τους Αρδιαίους στους Δαρδανούς, η Τεύτα αναγκάσθηκε να αποχωρήσει από την Ήπειρο.
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Φίλιππος Ε', ο υιος του Δημητρίου Β', οι συγκρούσεις με τους Δάρδανους (220 π.Χ. - 219 π.Χ.) επανήρχισαν. Ο Φίλιππος Ε' ανακατέλαβε τη Βυλάζωρα (217 π.Χ.).
Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν (211 π.Χ., 209 π.Χ.) όταν οι Δάρδανοι επιτέθηκαν ξανά με τον διεκδικητή του Μακεδονικού θρόνου Αέροπο, κατέλαβαν την Οχρίδα, λεηλάτησαν την περιοχή, συνέλαβαν 20.000 αιχμαλώτους και έφυγαν πριν επιστρέψει ο Φίλιππος Ε΄.
Ο βασιλέας της Δαρδανίας Βάτων, ο βασιλιέας των Αρδιαίων Πλευράτος Γ', ο θείος του Αμυνάνδρος της Αθαμανίας και ο Ρωμαίος ύπατος συμμάχησαν εναντίον του Φιλίππου Ε΄ (201 π.Χ.).
Ο Φίλιππος Ε΄ συμμάχησε με τους Βάσταρνες (183 π.Χ.) και τους κάλεσε να εγκατασταθούν Κοιλάδα Πόλογκ, στην περιοχή της Δαρδανίας που ήταν εγγύτερα στη Μακεδονία. Οι Μακεδόνες και οι Βάσταρνες προχώρησαν σε εκστρατεία κατά των Ιλλυριώνν αλλά ο Φίλιππος Ε' απέθανε και ο γιος του Περσεύς αποσύρθηκε από την εκστρατεία.
Οι Βάσταρνες συνέχισαν μόνοι τους, περίπου 30.000 από αυτούς προχώρησαν βόρεια τον Δούναβη και νίκησαν τους Δαρδάνιους. Οι Βάσταρνες κατέκτησαν τους Δαρδάνιους (179 π.Χ.) και τους έδιωξαν (174 π.Χ.), αργότερα τους νίκησαν και οι Μακεδόνες (170 π.Χ.).
Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία έκανε την περιοχή υποτελή (168 π.Χ.) αλλά το Δαρδάνειο βασίλειο διατηρήθηκε μέχρι το έτος που ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος το κατέκτησε και το προσάρτησε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (28 π.Χ.).
Οι Σκορδίσκοι μια φυλή Κέλτικης καταγωγής φαίνεται ότι κατέκτησε τους Δαρδάνιους τον 2ο αιώνα π.Χ. και από τότε δεν αναφέρεται το όνομα τους στην ιστορία.
Ιστορικές Πόλεις[]
Πόλεις της Δαρδανίας γνωστές ήσαν:
- η Ναϊσσός(Νύσσα),
- το Αρριβάντιον,
- το Ουλπιανόν και
- οι Σκούποι (σημ. Σκόπια).
[Πτολεμ. Γεωγρ. Τόμ. Α', σελ, 455.]
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)