Βαρυτικόν Πεδίον
- Ένα από τα θεμελιώδη Πεδία της Φύσης.
Περιγραφή[]
Το βαρυτικό πεδίο είναι ένα Φυσικό Πεδίο που χρησιμοποιείται στη Φυσική για να εξηγήσει πώς η βαρύτητα υπάρχει στο Σύμπαν.
Στην αρχική της σύλληψη, η βαρύτητα ήταν μια Φυσική Επίδραση μεταξύ σημειακών φυσικών σωμάτων (υλικών σημείων).
Μετά τον Ισαάκ Νεύτωνα, ο Laplace προσπάθησε να μοντελοποιήσει την βαρύτητα ως ένα είδος δυναμικού πεδίου ή ρευστού, και από τον 19ο αιώνα οι ερμηνείες για την βαρύτητα οδηγήθηκαν στο πλαίσιο πεδίων, παρά μιας σημειακής έλξης.
Στο μοντέλο πεδίου, σε αντίθεση με την αμοιβαία έλξη μεταξύ των σωματιδίων, τα σωματίδια παραμορφώνουν τον Χωροχρόνο εξ αιτίας της μάζας τους, και αυτή η παραμόρφωση είναι αυτή γίνεται αντιληπτή ως επίδραση ("δύναμη"). Στην πραγματικότητα η δύναμη σε αυτό το μοντέλο δεν υφίσταται, απλώς η ύλη αντιδρά στην καμπύλωση του Χωροχρόνου.
Βαρυτικό Πεδία στην Κλασσική Φυσική[]
Στην Κλασσική Φυσική, το πεδίο δεν είναι μια πραγματική οντότητα, αλλά μόνο ένα "επιστημονικό μοντέλο" που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα αποτελέσματα της βαρύτητας.
Το πεδίο μπορεί να καθοριστεί χρησιμοποιώντας τον Νόμο της Παγκόσμιας Έλξης του Ισαάκ Νεύτωνα. Καθορίζοντάς το με αυτόν τον τρόπο, το βαρυτικό πεδίο γύρω από ένα απλό σωματίδιο έχει την μαθηματική δομή ενός Διανυσματικού Πεδίου, σε κάθε σημείο του οποίου αντιστοιχεί ένα διάνυσμα με κατεύθυνση προς το σωματίδιο.
Η Βαρυτική Ένταση του πεδίου σε κάθε σημείο υπολογίζεται με τον νόμο της παγκόσμιας έλξης και εκφράζει τη δύναμη ανά μονάδα μάζας ενός οποιουδήποτε σώματος που βρίσκεται σε αυτό το σημείο στον Χώρο.
Το πεδίο γύρω από περισσότερα του ενός σωματίδια είναι απλώς η συνισταμένη (δηλ. το διανυσματικό άθροισμα των πεδίων κάθε σωματιδίου χωριστά.
Βαρυτικά πεδία στην Γενική Σχετικότητα[]
Στη Γενική Σχετικότητα, το βαρυτικό πεδίο ως το αποτέλεσμα των εξισώσεων πεδίων του Einstein.
Αυτές οι εξισώσεις εξαρτώνται από την κατανομή ύλης και ενέργειας σε μια περιοχή του χώρου, αντίθετα με την Νευτώνεια Μηχανική, που εξαρτάται μόνο από την κατανομή ύλης. Τα πεδία αυτά καθαυτά στη Γενική Σχετικότητα αντιπροσωπεύουν την καμπύλωση του χωροχρόνου.
Σύμφωνα με τη Γενική Σχετικότητα, η ύπαρξη ενός σώματος σε μια καμπυλωμένη περιοχή του χώρου είναι ισοδύναμη με την επιτάχυνσή του σύμφωνα με την κλίση του πεδίου.
Σύμφωνα με τον δεύτερο νόμο του Νεύτωνα αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δρα πάνω στο αντικείμενο μια Αδρανειακή Επίδραση, εφόσον το σώμα θεωρηθεί ακίνητο ως προς το πεδίο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ένας άνθρωπος αισθάνεται να έλκεται από τη Γη (Βαρυτική Επίδραση) ενώ στέκεται ακίνητος στην επιφάνεια της Γης.
Γενικά τα βαρυτικά πεδία όπως υπολογίζονται στην Σχετικιστική Φυσική (με βάση Γενική Σχετικότητα) διαφέρουν ελάχιστα ως προς τα αποτελέσματά τους από τα υπολογιζόμενα από την Κλασσική Φυσική.
Ωστόσο, υπάρχουν μερικές περιπτώσεις στις οποίες η διαφορά γίνεται αισθητή, ιδαίτερα όταν εμφανίζονται φαινόμενα όπως η καμπύλωση του φωτός, που ενώ προβλέπεται από την Γενική Σχετικότητα αδυνατεί να ερμηνευθεί από την Κλασσική Φυσική.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Γαιοβαρυτικό Πεδίο
- Βαρύτητα, Βαρυτικό Κύμα
- Βαρυτική Επίδραση
- Βαρυτική Φυσική
- Κλασσική Μηχανική
- Νόμοι Newton
- Νόμος Παγκόσμιας Έλξης
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)