Βισάλται
Οι Θρακικές φυλές στην Αρχαία Εποχή.
Ετυμολογία[]
 Θράκη
|
|---|
| Ιστορική Διαίρεση |
| Θράκες |
|
Η ονομασία "Βισάλτες" σχετίζεται, ενδεχομένως, ετυμολογικά με τις λέξεις Βησσοί + Αλητοί.
Ιστορία[]
Οι Βισάλτες ήταν αρχαίος λαός της Ανατολικής Μακεδονίας που κατοικούσε στην περιοχή του κάτω Στρυμόνα, Θρακικής καταγωγής. Ο Ηρόδοτος αναφέρει για την περιοχή «Ειη δέ Παιονίη επί τω Στρυμόνι ποταμώ πεπολισμένη» (Ηροδ Υ,13).
Ο Βισάλτης αναφέρεται ως υιος του Ήλιου και της Γης, από τον οποίο έλαβε και το όνομά της η χώρα. Ήταν πατέρας της Θεοφανώς, η οποία με μορφή προβάτου, συνέλαβε από τον Ποσειδώνα, που και αυτός είχε πάρει μορφή κριού, τον διάσημο κριό που το δέρας του ήταν το Χρυσόμαλλο Δέρας των Αργοναυτών. Η Θεοφανώ αναφέρεται και ως Βισαλτίς.
Ο λαός αυτός, εκτός από τον Ηρόδοτο, αναφέρεται και από τον Θουκυδίδη, τον Διόδωρο, τον Πλίνιο και τον Πλούταρχο.
Η αρχαία Βισαλτία ανήκε στο χώρο της αρχαίας Μακεδονίας, μεταξύ του όρους Βερτίκου που ήταν το δυτικό της σύνορο, και του Στρυμόνα και της Κερκινίτιδος λίμνης, που ήταν το ανατολικό. Βρίσκεται, δηλαδή, στο γεωγραφικό χώρο που περιλαμβάνεται σήμερα η περιοχή της Νιγρίτας και του Σοχού.
Το 490 π.Χ., κατά την εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδας, ο ηγεμόνας της Βισαλτίας μη θέλοντας να ακολουθήσει τους εισβολείς, διέφυγε στη Ροδόπη, και απαγόρευσε στους υιούς του να συμμετέχουν στην εκστρατεία. Αυτοί όμως παράκουσαν την εντολή. Μετά μετά την υποχώρηση των Περσών ο ηγεμόνας επανήλθε και αν και βρήκε τους γιους του σώους, αυτοτυφλώθηκε.
Από το 479 π.Χ. η Βισαλτία κατακτήθηκε από τον Αλέξανδρο Α'. Αργότερα ο Περικλής απέστειλε 1.000 Αθηναίους αποίκους, οι οποίοι συνέβαλαν πολύ στον εκπολιτισμό των Βισαλτών.
Στη μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ., στην οποία κρίθηκε η τύχη της Μακεδονίας, οι Βισάλτες πολέμησαν στο πλευρό του Περσέα. Τόσο πολύ διακρίθηκαν για την ανδρεία τους, ώστε, σύμφωνα με μία λαϊκή φήμη, ο Περσέας, μετά την ήττα του, απελπίστηκε μόνον όταν τον εγκατέλειψαν και οι "ανδρείοι Βισάλτες".
Η επαρχία αυτή, αν και είχε μικρή έκταση κατά την αρχαιότητα, εν τούτοις διέθετε πολλές πόλεις, οι οποίες συχνά μνημονεύονται από τους αρχαίους συγγραφείς:
- η Άργιλος,
- το Κερδύλιο,
- η Βισαλτία, πρωτεύουσα της χώρας,
- οι Καλλίτεραι,
- η Ορεσκία,
- η Ευπορία,
- η Βέργα και
- η Όσσα.
Η πιο επίσημη από τις παραπάνω πόλεις ήταν η Άργιλος, που σύμφωνα με τη μαρτυρία των αρχαίων κτίσθηκε από τους Θράκες, τους πρώτους κατοίκους της χώρας, σε χρόνο άγνωστο, αποικίστηκε όμως από τους Ανδρίους συγχρόνως με τα Στάγειρα της Χαλκιδικής, γύρω στα μέσα της 7ης εκατονταετηρίδας (περί το 655 π.Χ.).
Μετά τον αποικισμό των Ανδρίων, η Άργιλος παραμένει αναεξάρτητη μέχρι την εκστρατεία του Ξέρξη (480 π.Χ.) οπότε υποκύπτει στην Περσική κυριαρχία. Μετά από την ήττα του συμπεριλήφθηκε στις συμμαχικές πόλεις της Αθήνας.
Αργότερα όμως, αποστάτησε από τους Αθηναίους και διευκόλυνε το στρατηγό των Λακεδαιμονίων να καταλάβει την Αμφίπολη. Αργίλιος ήταν ο άνδρας που πρόδωσε τον Παυσανία στους Σπαρτιάτες, ο οποίος όταν στάλθηκε ως γραμματοκομιστής στον Αρτάβαζο αποσφράγισε τις επιστολές και κατήγγειλε την προδοσία στους Εφόρους.
Οι Βισάλτες ήταν Θράκες στην καταγωγή και ομιλούσαν διάφορες γλώσσες. Απέκτησαν από σημαντικό πλούτο πιθανότατα από την εκμετάλλευση των μεταλλείων της περιοχής τους. Αργότερα, όταν υποτάχθηκαν στους Μακεδόνες (479 π.Χ.) διατήρησαν κάποια αυτονομία. Όμως το 342 π.Χ. καταργείται η αυτονομία των λαών της Θράκης.
Ο Στρυμόνας που λατρευόταν ως θεός, θεωρούνταν θεϊκό δώρο και το λίκνο των Μαινάδων το Παγγαίο, αποτελεί το κέντρο της λατρείας του Διονύσου. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συνέθεταν το χρώμα της κοινωνικής ζωής των Βισαλτών, ήταν ότι παρείχαν ελευθερία στις γυναίκες πριν από το γάμο, ενώ απαιτούσαν πίστη από αυτές όταν τις παντρεύονταν. Εκτός από αυτό, είχαν τη συνήθεια να πωλούν ως δούλους τα τέκνα τους και να εξαγοράζουν τις γυναίκες τους με πολλά χρήματα από τους γονείς τους. Έκαναν μεγάλη χρήση οίνου που ήταν το ιερό ποτό του θεού Διονύσου.
Καλλιεργούσαν τα αμπέλια και τα δημητριακά ενώ ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, την υλοτομία καθώς και την εξόρυξη χρυσού και αργύρου από τα ορυχεία, που τους έκανε πολύ πλούσιους. Πολύ διαδεδομένη ήταν και η καλλιέργεια της ελαίας.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)