Γάδαρα
Seleucid Syria, Αντιόχεια







Βόρεια Μεσοποταμία

Παλαιστίνη
Ορόντης Ποταμός

- Ιστορική πόλη της Γαλιλαίας (στα σύνορα με την Αυρανίτιδα).
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Γάδαρα" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]".
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Γεωγραφία[]
Η ακριβής θέση της είναι:
Ιστορία[]
Τα Γάδαρα (Αραβικά: أم قيس, Umm Qais, Εβραϊκά: גדרה, gad´a-ra) είναι μια πόλη της σημερινής Ιορδανίας, μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της Αραβικής ερήμου.
Κλασσική Εποχή[]
Η πόλη (βάσει μαρτυριών και ανασκαφών) πρωτοϊδρύθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, την εποχή που κατέλαβε την Παλαιστίνη (333/2 π.Χ.). Τα Γάδαρα ήταν αρχικά ένας στρατιωτικός μακεδονικός συνοικισμός που με την πάροδο του χρόνου μεταβλήθηκε σε πόλη. Ως δείγμα του προχωρημένου εξελληνισμού της χώρας αυτής, είναι το ότι η πόλη λεγόταν Ατθίς εν Ασσυρίοις ναιομένα Γαδάροις. Ως προς την ετυμολογία του ονόματος μπορούν να προταθούν δύο εικασίες:
- Από την σημιτική λέξη gader (גדר) που σημαίνει οχυρό, σύνορο ή φράγμα (με την ίδια λέξη ετυμολογούν μερικοί και τα Γάδειρα της Ιβηρίας).
- Από την πόλη Γάδαρα της Μακεδονίας, πράγμα το οποίο αναφέρεται από τον Στέφανο τον Βυζάντιο.[1] Αυτός ο δεύτερος ισχυρισμός επικυρώνεται από τα μακεδονικά ονόματα των πέριξ πόλεων της Δεκαπόλεως (π.χ. Πέλλα, Δίον, Ασιατική Πιερία).
Ελληνιστική Εποχή[]
Μετά τον θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη, η πόλη περιήλθε στην σφαίρα εξουσίας των Λαγιδών της Αιγύπτου.
Κατά την διάρκεια του 4ος Συριακού Πολέμου (219 - 217 π.Χ.), ο βασιλέας της Συρίας Αντίοχος Γ' ο Μέγας κατά την εκστρατεία του στην Κοίλη Συρία κατά του Πτολεμαίου Δ' του Φιλοπάτορος, διήλθε από την Δεκάπολη.
Μόλις έφθασε έξω από τα Γάδαρα έστησε τις πολιορκητικές του μηχανές, με αποτέλεσμα οι τρομοκρατημένοι Γαδαρηνοί να του παραδώσουν αμαχητί την πόλη τους (218 π.Χ.).
Μετά την ήττα των σελευκιδικών δυνάμεων στην Μάχη της Ραφίας (217 π.Χ.), τα Γάδαρα -όπως και οι άλλες πόλεις της Κοίλης Συρίας- κατελήφθησαν με έφοδο των Πτολεμαϊκών στρατευμάτων.
Τελικά, η πόλη περιήλθε στην Συριακή κυριαρχία μετά την νίκη του Αντιόχου επί του Αιτωλού στρατηγού Σκόπα του Πτολεμαίου Ε' του Επιφανούς στο (Μάχη του Πανείου), επί των πηγών του Ιορδάνη (198 π.Χ.).
Δεν αποκλείεται τότε η πόλη να έλαβε και τις επιπλέον ονομασίες Αντιόχεια και Σελεύκεια, τουλάχιστον αν όχι από τον Αντίοχο Γ΄, τότε από τον Αντίοχος Δ' τον Επιφανή.
Το 83/2 π.Χ. ο Ιουδαίος βασιλέας Αλέξανδρος Ιανναίος απέσπασε τα Γάδαρα από τους Σελευκίδες και τα κατέστρεψε.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Το 64/3 π.Χ. ο στρατηγός Πομπηίος κατέλαβε την πόλη και την ανοικοδόμησε για χάρη του φίλου του Δημητρίου του Γαδαρηνού που ήταν απελεύθερος και είχε αποκτήσει δύναμη στη Ρώμη.
Το 30 π.Χ. ο Οκταβιανός Αύγουστος προσέφερε την πόλη (που ήταν ως τότε αυτόνομη και έκοβε δικό της νόμισμα) στον βασιλέα Ηρώδη.
Τότε οι Γαδαρηνοί έστειλαν πρεσβεία στην Λέσβο και διαμαρτυρήθηκαν στον εκπρόσωπο του αυτοκράτορα Αγρίππα το 29 π.Χ., γεγονός το οποίο επανέλαβαν εμπρός στον αυτοκράτορα το 28 π.Χ. όταν επισκέφτηκε την Συρία.
Μετά τον θάνατο του Ηρώδου, το 4 π.Χ., τα Γάδαρα ενώθηκαν με την Ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας.
Από την Αγία Γραφή υπάρχει η πληροφορία ότι οΙησούς Χριστός θεράπευσε στην πόλη έναν δαιμονισμένο, από τον οποίο έδιωξε τα δαιμόνια σε μια αγέλη χοίρων που κρημνίστηκαν στην Τιβεριάδα λίμνη.
Με την έναρξη του Ρωμαιο-Ιουδαϊκού πολέμου το 66 μ.Χ. η περιοχή γύρω από τα Γάδαρα ερημώθηκε, όταν ο Βεσπασιανός εισέβαλε στην πόλη και αφάνισε τον ανθό της.
Τότε οι Γαδαρηνοί συνέλαβαν τους τολμηρότερους Ιουδαίους, εκ των οποίων άλλοι θανατώθηκαν και άλλοι φυλακίστηκαν.
Άλλοι παραδόθηκαν στον Βεσπασιανό που τοποθέτησε φρουρά στην πόλη.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ. το υδραγωγείο της πόλεως παρείχε πόσιμο ύδωρ σε απόσταση 170 χιλιομέτρων. Το μεγαλύτερό τμήμα του τούνελ του υδραγωγείου είναι για 94 χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος και είναι η μακρύτερη γνωστή σήραγγα της αρχαιότητος.
Την εποχή εκείνη γνωστές ήταν και οι θέρμες της πόλεως (Hammath Gader), στις οποίες προσέρχονταν επιφανείς Ρωμαίοι.
Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους τα Γάδαρα συνέχιζαν να υπάρχουν ως μια σημαντική πόλη στην Δεκάπολη.
Το 303 μ.Χ. μαρτύρησαν εκεί οι άγιοι Ζαχαρίας και Αλφειός επί Διοκλητιανού.
Μεσαιωνική Εποχή[]
Ο επίσκοπος της πόλεως Σαβίνος συμμετείχε στην Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ.
Μετά την μάχη της Πέλλας (635 μ.Χ.) και την αποφασιστική μάχη στον παραπόταμο του Ιορδάνη Ιερομύακα (Yarmouk το 636 μ.Χ.) οι Άραβες νίκησαν τους Βυζαντινούς και εξασφάλισαν τον έλεγχο της νοτίου Συρίας.
Οι Γαδαρηνοί διατήρησαν την χριστιανική τους πίστη και την περιουσία, έναντι υψηλού φόρου που θα πλήρωναν στους κατακτητές.
Μετά τον σεισμό που σημειώθηκε το 749 στο όρος Ερμών, τα Γάδαρα οδηγήθηκαν σε βαθμιαία παρακμή, ώστε στην εποχή των Σταυροφοριών να αναφέρονται ως ένα απλό χωρίο.
Υποσημειώσεις[]
- ↑ Στέφανος Βυζάντιος Εθνικά στο λήμμα Γάδαρα: Γάδαρα, πόλις Κοίλης Συρίας, ήτις και Αντιόχεια και Σελεύκεια εκλήθη. Το εθνικόν Γαδαρεύς, και Γαδαρίς και η γυνή και η χώρα. Εντεύθεν ήν Μένιππος ο σπουδογελοίος. Έστι και Γάδαρα, κώμη Μακεδονίας.
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Συρία
- Σύροι
- Ηγεμόνες Συρίας
- Όρη Συρίας
- Ποταμοί Συρίας
- Λίμνες Συρίας
Βιβλιογραφία[]
- Επαμεινώνδας Βρανόπουλος Οδοιπορικό στην Ιορδανία, εκδόσεις Πελασγός.
- Johann Gustav Droysen Ιστορία των Επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου εκδόσεις ελεύθερη σκέψις.
- Πολυβίου Ιστορίαι.
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)