Γεωλογία
Επιστήμες
Φυσικές Επιστήμες
Οικονομικές Επιστήμες
Θεωρητικές Επιστήμες
Κοινωνικές Επιστήμες
Επιστήμες Υγείας
Τεχνολογία
Επιστημονικός Κλάδος
Επιστημονικός Νόμος
Επιστημονική Μέθοδος
Επιστημονική Θεωρία
Επιστημονικά Κέντρα Γης
Επιστήμονες Γης
μελετά ενδιαφέρον πέτρωμα
Ηφαιστειολογία
Σπηλαιολογία
Γεωλογία Γεωστοιβάδες
Φλοιός
(Crust)
Μανδύας
(Mantle)
Πυρήνας
(Core)
Είναι η επιστήμη που μελετά την δομή του πλανήτη Γη αλλά και άλλων ουράνιων σωμάτων γενικότερα.
Ετυμολογία[]
H λέξη Γεωλογία προέρχεται ετυμολογικά από τις Ελληνικές λέξεις γη και λόγος .
Εισαγωγή[]
Η γεωλογία ως επιστήμη βοήθησε σημαντικά στον προσδιορισμό της ηλικίας της Γης στα 4.5 δισεκατομμύρια (4.5x109) χρόνια και καθόρισε ότι η Λιθόσφαιρα της Γης διαχωρίζεται σε τεκτονικές πλάκες, που κινούνται στον άνω Μανδύα (ασθενόσφαιρα) μέσω διαδικασιών που χαρακτηρίζονται εν γένει ως τεκτονικές πλάκες. Επίσης, η γεωλογία ασχολήθηκε με τον εντοπισμό και τη διαχείριση φυσικών πόρων της γης, όπως είναι το πετρέλαιο, ο άνθρακας, τα μέταλλα και το φυσικό αέριο.
Η Αστρογεωλογία αναφέρεται στην εφαρμογή των γεωλογικών αρχών σε άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, αν και χρησιμοποιούνται και εξειδικευμένοι όροι, όπως Σεληνολογία ή Αρεολογία, ανάλογα με το πλανητικό σώμα που εξετάζεται. Η λέξη "γεωλογία" χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Ζαν-Αντρέ Ντελύ (Jean-André Deluc) το 1778 και εισήχθη ως καθιερωμένος όρος απο τον Οράτιο-Βενέδικτο ντε Σοσύρ (Horace-Bénédict de Saussure) το 1779. Ένα παλαιότερο νόημα της λέξης πρωτοχρησιμοποίησε ο Ρίτσαρντ ντε Μπέρυ (Richard de Bury), για να διακρίνει μεταξύ της κοσμικής και της θεολογικής νομολογίας.
Ιστορία[]
Στην Κίνα, ο πολυμαθής Shen Kua (1031 - 1095) διατύπωσε μια υπόθεση για τη διαδικασία σχηματισμού της γης, βασισμένη στην παρατήρηση πετρωμάτων και ζωικών απολιθωμάτων (όστρεα) σε ένα ορεινό γεωλογικό στρώμα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον Ωκεανό. Θεώρησε πως η γη σχηματίστηκε από τη διάβρωση των ορέων και από την απόθεση ιλύος.
Το έργο Περί λίθων του Θεόφραστoυ και η ερμηνεία των απολιθωμάτων που έδινε, δεν ανατράπηκε παρά μόνον μετά την Επιστημονική Επανάσταση. Μεταφράστηκε στη Λατινική και άλλες γλώσσες της Ευρώπη\Ευρώπης. Ο Georg Bauer ή Georg Agricola, ιατρός, έγραψε μια σύνοψη της μεταλλουργίας και της εξόρυξης που εκδόθηκε το 1556. Ήταν η πρώτη συστηματική πραγματεία για την εξόρυξη και την μεταλλουργία, De re metallica libri XII, με βοήθημα το Βιβλίο των υποχθόνιων πλασμάτων (Buch von den Lebewesen unter Tage), που κάλυπτε θέματα όπως η υδροδυναμική, η αιολική ενέργεια η εξαγωγή του θείου κ.α.
Κατά το 18° αιώνα άρχισε μια πρώτη συστηματική μελέτη των συστατικών του φλοιού της Γης (ορυκτά, πετρώματα), χωρίς όμως οργάνωση και συγκρότηση κάποιου επιστημονικού κλάδου. Η ανάγκη που προέκυψε από την αυξανόμενη δημιουργία ορυχείων, ώθησε την παρατήρηση και έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή και έτσι πρωτοδημιουργήθηκε η Ορυκτολογία και άρχισαν να λειτουργούν τα πρώτα Σχολεία Ορυχείων (Αγγλία, Σκωτία, Γερμανία, Γαλλία). Το 1700 ο Jean-Etienne Guettard και ο Nicolas Desmarest περιηγήθηκαν την κεντρική Γαλλία και κατέγραψαν τις παρατηρήσεις τους σε γεωλογικούς χάρτες. Ο Γκετάρ κατέγραψε πετρώματα ηφαιστειακής προέλευσης.
Το 1788 ο James Hutton κατέγραψε τη Θεωρία της Γης στα Πρακτικά της Βασιλικής Εταιρείας του Εδιμβούργου πού ονομάστηκε αργότερα Ομοιομορφισμός οποίος, σε αντίθεση με τον καταστροφισμό, δέχεται μια συνεχή και ομοιόμορφη διαδικασία εξέλιξης του γήινου φλοιού και διατυπώνεται ως "οι εξωτερικές και εσωτερικές διεργασίες που αναγνωρίζονται σήμερα, λειτουργούν αδιάλειπτα και με τους ίδιους ρυθμούς σε όλο το διάστημα της γεωλογικής ιστορίας της Γης". Ο ομοιομορφισμός σταδιακά αντικαταστάθηκε και συμπληρώθηκε από τον Πραγματισμό, ο οποίος αποδίδει σαφέστερα την έννοια της συνεχιζόμενης φυσικής διεργασίας και την διατυπώνεται ως αρχή που δέχεται ότι οι ίδιοι φυσικοί νόμοι και οι ίδιες διεργασίες που κυριάρχησαν στο παρελθόν, ισχύουν και σήμερα. Η υπόθεση του πραγματισμού αποτελεί βασική αρχή για τη σύγχρονη Γεωλογία.
Η λέξη "Γεωλογία" με την έννοια της διακριτής επιστήμης χρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Είναι η εποχή κατά την οποία η νεαρή επιστήμη άρχισε να θεμελιώνει τις πρώτες θεωρίες και να προσκομίζει αποδείξεις για τον τρόπο δημιουργίας της Γης ως πλανήτη, της δομής και εξέλιξης του φλοιού, τον τρόπο σχηματισμού των πετρωμάτων κ.λπ. Η γεωλογία του 19ου αιώνα περιστράφηκε γύρω από το ζήτημα της ηλικίας της Γης, με εκτιμήσεις που ποίκιλαν από 100.000 έως δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Το 1811 οι Georges Cuvier και Alexandre Brongniart δημοσίευσαν την ερμηνεία τους για την αρχαιότητα της Γης, εμπνευσμένη από την ανακάλυψη του Κουβιέ απολιθωμάτων ελεφάντινων οστών στο Παρίσι. Για να αποδείξουν τη θεωρία τους, διατύπωσαν της αρχή της στρωματογραφικής διαδοχής των στρωμάτων της Γης. Στα ίδια συμπεράσματα είχε καταλήξει ανεξάρτητα από τη δική τους έρευνα και ο William Smith με τις στρωματογραφικές έρευνες που διεξήγαγε στην Αγγλία και τη Σκωτία. Το 1827 το βιβλίο του Τσαρλς Λάιελ Αρχές της Γεωλογίας επανέλαβε τον Ομοιομορφισμό του Χάττον επηρεάζοντας τη σκέψη του Δαρβίνου (Charles Darwin) και ανέδειξε την ανάγκη διαμόρφωσης μιας ενιαίας χρονολογικής κλίμακας ως σταθερού σημείου αναφοράς.
Η σημαντικότερη πρόοδος της γεωλογίας στον 20ο αιώνα, επανάσταση για τις Γεωεπιστήμες, ήταν η ανάπτυξη της θεωρίας των τεκτονικών πλακών το 1960, η οποία επανέφερε στο προσκήνιο την λησμονημένη θεωρία μετατόπισης των ηπείρων. Η θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων προτάθηκε από τον Άλφρεντ Βέγκενερ το 1912 και από τον Arthur Holmes, αλλά δεν έγινε δεκτή έως το 1960, όταν αναπτύχθηκε η θεωρία των τεκτονικών πλακών.
Κλάδοι της Γεωλογίας[]
Με τη σταδιακή συσσώρευση σημαντικού όγκου γνώσεων, ανάπτυξη μεθόδων και εξειδίκευση, η σύγχρονη Γεωλογία αποτελείται από πάρα πολλούς κλάδους, οι οποίοι δεν ανήκουν στο στενότερο χώρο της Γεωλογίας, αλλά σε ένα ευρύτερο σύνολο Γεωεπιστημών ή επιστημών της Γης όπως αποκαλούνται ενίοτε.
Επιστημονικοί Κλάδοι Γεωλογίας[]
- Ιστορική Γεωλογία
- Παλαιογεωγραφία,
- Στρωματογραφία
- Κοιτασματολογία
- Ορυκτολογία
- Πετρολογία
- Γεωδυναμική
- Φυσική Γεωλογία
- Τεκτονική Γεωλογία
- Ηφαιστειολογία
- Γεωχημεία,
- Μικροπαλαιοντολογία,
- Οικονομική Γεωλογία
- Φωτογεωλογία
- Τεχνική Γεωλογία,
- Υδρογεωλογία,
- Υδροχημεία,
- Γεωφυσική,
- Σεισμολογία,
- Θαλάσσια Γεωλογία,
- Ωκεανογραφία
- Ωκεανολογία
- Ιζηματολογία
- Αστρογεωλογία
Διεπιστημονικοί Κλάδοι[]
- Παλαιοντολογία (σχετίζεται με Βιολογία)
- Γεωφυσική (σχετίζεται με Φυσική)
- Γεωχημεία (σχετίζεται με Χημεία)
Εφηρμοσμένοι Κλάδοι[]
- Τεχνική Γεωλογία
- Οικονομική Γεωλογία
- Υδρογεωλογία (Γεωλογία υπόγειου ύδατος)
- Πετρογεωλογία (Γεωλογία Πετρελαίου)
- Αεριογεωλογία (Γεωλογία φυσικού αερίου}
- Γεωλογία Περιβάλλοντος
- Κοιτασματολογία
- Εφαρμοσμένη Γεωφυσική
Γεωεπιστήμες[]
- Μετεωρολογία
- Κλιματολογία
- Υδρομετεωρολογία
- Γεωχρονολόγηση
- Ωκεανολογία
- Γεωδαισία
Αρχές της Γεωλογίας[]
- Υφίσταται ένα πλήθος βασικών αρχών στη Γεωλογία. Πολλές από αυτές περιλαμβάνουν τη δυνατότητα εντοπισμού της σχετικής ηλικίας των στρωμάτων ή του τρόπου με τον οποίο διαμορφώθηκαν:
- Αρχή Ομοιομορφισμού
- Αρχή Υπέρθεσης
- Αρχής Διαδοχής Πανίδας
- Αρχή Συμπερίληψης
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- πέτρωμα
- Γη
- Xρονολογική Γεωλογική Kλίμακα
- Ορυκτό
- Μάρμαρο
- Οψιανός
- Θεωρία Tεκτονικών Πλακών
- Θεωρία Mετατόπισης Hπείρων
- Παγγαία
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Σημειώσεις προπτυχιακών μαθημάτων και άλλων χρησίμων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
- Νορβηγικό γεωτεχνικό ινστιτούτο.
- Γεω-οδηγός συντηρείται από δύο γερμανικά πανεπιστήμια.
- James Hutton, Θεωρία της Γης.
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)