Γηρυόνιοι Βόες
Hercules, βόδια του Γηρυόνη

1. Νεμεάτης Λέων 2. Λερναία Ύδρα 3. Κερυνίτις Έλαφος 4. Ερυμάνθιος Κάπρος 5. Αύγειος Κόπρος 6. Στυμφαλίδες Όρνιθες 7. Μαραθώνιος Ταύρος 8. Διομήδειοι Ίπποι 9. Ιππολύτεια Ζώνη 10. Γηρυόνειοι Βόες 11. Εσπερίδεια Μήλα 12. Αΐδιος Κέρβερος


Ηρακλής και Γηρυόνης.
- Μυθικά ζώα της Ελληνικής Μυθολογίας.
- Η αρπαγή τους αποτέλεσε τον δέκατο άθλο του ήρωα Ηρακλή
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Γηρυόνιοι" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Γηρυόνης" που πιθανότατα αποτελεί παραφθορά του ονόματος της νήσου Κύρνου ( = Κορσικής).
Μυθική Περιγραφή[]
Ο Γηρυόνης, ήταν τερατόμορφος γιος του Ποσειδώνα.
Κατοικούσε στην νήσο Ερύθεια, στο τέλος του Ωκεανού.
Ο μύθος τοποθετεί την νήσο αυτή στα Γάδειρα στην Ατλαντική ακτή της Ιβηρίας (προσπαθώντας να αποδώσει στον Ηρακλή, Εξωμεσογειακή Ωκεάνεια περιπέτεια).
(Προφανώς, η νήσος "Ερύθεια" (σύνηθες όνομα που απέδιδαν οι μύθοι σε εξωτικές νήσους ή χώρες) ταυτίζεται με την Κορσική)
Ο Γηρυόνης είχε αναθέσει τη φύλαξη των ζώων του σε δύο φύλακες, τον Ευρυτίωνα και τον Όρθρο.
- Ο Ευρυτίων ήταν γιος του Άρεως και της Ερυθείας.
- Ο Όρθρος ήταν ένας τερατόμορφος σκύλος, γιος του Τυφώνα και της Έχιδνας. Είχε δύο κεφαλές σκύλου και επιπλέον επτά κεφαλές όφεος.
Όταν ο ήρωας έφθασε στην Ερύθεια, κατασκήνωσε στο όρος Άβας.
Όμως έγινε αντιληπτός από τον Όρθρο. Ακολούθησε μάχη που συμμετείχε και ο Ευρυτίων.
Τόσο ο Όρθρος, όσο και ο Ευρυτίων βρήκαν τον θάνατο κτυπημένοι από το ρόπαλο του Ηρακλή.
Στη συνέχεια ο Μενοίτης, φύλακας των βοών του Άδη, ειδοποίησε το Γηρυόνη για τα συμβάντα και έτσι εκείνος έσπευσε να αντιμετωπίσει τον εισβολέα. Ο Ηρακλής επέτυχε να εξολοθρεύσει το Γηρυόνη, αφού τον τόξευσε με τα βέλη του, σε μονομαχία που έγινε στον ποταμό Ανθεμούντα της νήσου.
Η επιστροφή[]
Στο δρόμο της επιστροφής, ο Ηρακλής αντιμετώπισε πολλές περιπέτειες.
Το ποίμνιο του έγινε στόχο πολλών επίδοξων ανταπαιτητών.
Μόλις διεκπερεώθηκε στην Λιγυστική, οι βόες του εκλάπησαν από τους Αλεβίωνα (ενδεχομένως αντιπροσωπεύει την Άλβα (Alba Logga)) και Δέρκυνο (ενδεχομένως αντιπροσωπεύει την Τυρρηνία (Τυρσηνία)), υιούς του Ποσειδώνα και βασιλείς των Λιγύων.
Ο Ηρακλής τους κυνήγησε και τους φόνευσε και συνεχίζοντας την πορεία του, διήλθε την Τυρρηνία (= Ετρουρία) και την Μέση και Νότιο Ιταλία.
Όταν έφθασε στο Ρήγιο, ένας από τους ταύρους του αποκόπηκε από τους υπόλοιπους, πήδησε στη θάλασσα και κολυμπώντας διεκπεραιώθηκε απέναντι στην Σικελία και μίχθηκε με την αγελάδα του Έρυκος, υιού του Ποσειδώνος, βασιλέα των Ελύμων.
Τότε, ο Ηρακλής, αφού άφησε το ποίμνιο στη φύλαξη του Ήφαιστου, έπλευσε στη Σικελία για να επαναφέρει τον διαφυγόντα ταύρο.
Ο Έρυξ όμως δεν ήθελε να τον παραδώσει.
Επακολούθησε άγρια πάλη μεταξύ τους και αφού ο Ηρακλής νίκησε τον αντίπαλό του τρείς φορές, τελικά τον φόνευσε.
Όταν, τελικά, επέστρεψε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αμβρακία, ένας οίστρος σταλμένος από την Ήρα διασκόρπισε το ποίμνιο στα όρη της Θράκης.
Ο ήρωας επέτυχε με πολύ κόπο να περισυλλέξει το μεγαλύτερο μέρος των ζωών. Τα υπόλοιπα παρέμειναν στα Θρακικά Όρη και περιήλθαν σε άγρια κατάσταση.
Τελικά, ο Ηρακλής έφθασε στις Μυκήνες, παρέδωσε τα βόδια στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα θυσίασε στη Ήρα.
Εξορθολογική Υπόθεση[]
Πιθανότατα, ο μύθος έχει ιστορικό πυρήνα.
Αργότερα, και η Μυκηναϊκή αυτή επιτυχία, όπως και πολλές άλλες, αποδόθηκε, από τους μεταγενέστερους μυθοπλάστες, στον πρίγκιπα της Μυκηναϊκού Άργους, Ηρακλέα.
Πιθανότατα όμως, ο μύθος μεταφέρθηκε αργότερα από την Θράκη στην Δυτική Μεσόγειο, όπως συνέβη και με πολλούς άλλους μύθους
Στην περίπτωση αυτή, ο Γηρυόνης απλά αντιπροσωπεύει τους μία Θρακική φυλή (που στην Κλασσική Εποχή αναφέρονται ως Κεβρήνες) η οποία συγκρούσθηκε με τους Αργείους (~ Μυκηναίους) όταν αυτοί εμφανίσθηκαν στα βόρεια Αιγαιωτικά παράλια, αναζητώντας μέταλλα και ιδρύοντας εμπορικούς σταθμούς (15-14-13ος Αιώνας π.Χ.)
Σε αυτό το πλαίσιο, ως "Ερύθεια νήσος" πρέπει να νοηθεί η Σαμοθράκη, νήσος απέναντι από τις εκβολές του Έβρου.
Το τρικέφαλο σώμα του Γηρυόνη προφανώς αντιπροσωπεύει τις τρείς φυλές που κυριαρχούσαν κατά την Μυκηναϊκή Εποχή στην Θράκη.
Ο Όρθρος πρέπει να ταυτισθεί με τον μεταγενέστερο ποταμό Έβρο.
Ας σημειωθεί ότι Κεβριόνης ήταν ένας υιός του Πριάμου καθώς οι μυθοπλάστες συμμαχικές φυλές των Τρώων αλλά και αρχηγούς Ελλήνων μισθοφόρων που χρησιμοποίησε η Τροία τους μετέπλασαν σε βασιλικούς υιούς
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Ζαν Ρισπέν, «Ελληνική Μυθολογία», τόμος Β', εκδόσεις Δαρεμάς, Αθήνα 1953. (επιμέλεια: Σπύρος Μαρινάτος, μετάφραση Νίκος Τετενές)
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)