Γραφή
Γραφή είναι η χάραξη γραμμικών σχημάτων (στην αρχή πάνω σε σκληρή ύλη (πέτρα), αργότερα με τη χρησιμοποίηση της βαφής και σε μαλακή ύλη), με την οποία παριστάνονται διάφορα σύμβολα ή εικόνες που έχουν προκαθορισμένη σημασία (δηλαδή τα γνωστά γράμματα) και με το συνδυασμό αυτών των γραμμάτων δημιουργία λέξεων, φράσεων και νοημάτων.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Γραφή" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "γράμμα".
Εισαγωγή[]
Χρήση της Γραφής[]
Χρησιμοποιείται στην προσπάθεια του ανθρώπου να κάνει αντιληπτή τη σκέψη του σε άλλους συνανθρώπους του, να μεταφέρει τις γνώσεις και τις σκέψεις του σε μεγάλες αποστάσεις και να τις διαιωνίζει. Η γραφή γεννήθηκε από αυτήν την ανάγκη του ανθρώπου, αλλού ενωρίτερα και αλλού αργότερα, στα διάφορα μέρη της Γης.
Ιδεογραφήματα[]
Η πρώτη μορφή της ήταν η προσπάθεια πιστής ζωγραφικής αναπαράστασης των διάφορων αντικειμένων του εξωτερικού κόσμου, με την οποία ή εννοούσαν αυτά τα ίδια τα αντικείμενα τα οποία και ζωγράφιζαν ή διάφορες άλλες ιδέες που αντιστοιχούσαν στη ζωγραφική τους. Γι' αυτό το λόγο και η γραφή αυτή ονομάζεται ιδεογραφική και τα γράμματα της γραφής αυτής λέγονται ιδεογραφήματα. Από την ιδεογραφική γραφή προήρθε η ονομαζόμενη εικονογραφική.
Εξέλιξη της Γραφής[]
Συστήματα Γραφής[]
Τα συστήματα γραφής είχαν μία εξελικτική πορεία.
- Προηγήθηκαν τα Εικονογραφικά Συστήματα.
- Ακολούθησαν τα Ιδεογραφικά Συστήματα
- Στη συνέχεια αναπτύχθηκε το Συλλαβικό Σύστημα και
- Τελικά προέκυψε το Αλφαβητικό Σύστημα.
Η Γραφή στη Σουμερία[]
Θεωρείται βέβαιο ότι η γραφή άρχισε από το σύστημα μέτρησης των Σουμέριων στην αρχαία Μεσοποταμία. Οι αρχαιότερες Σουμεριακές πινακίδες που έχουν ανάσκαφεί ως σήμερα ανάγονται στο 3500 π.Χ., που γίνεται αποδεκτό σήμερα ως η εποχή εφεύρεσης από τον άνθρωπο της γραφής.
Οι περισσότερες γραφές που χρησιμοποιούνται σήμερα, με εξαίρεση κυρίως τα κινέζικα ιδεογράμματα, κατάγονται, μέσα από μια μακρά εξελικτική πορεία, από την σφηνοειδή Σουμεριακή Γραφή.
Η Γραφή στην Αίγυπτο[]
Σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες, η γραφή εμφανίζεται στην αρχαία Αίγυπτο περίπου το 3100 π.Χ., λίγο αργότερα από την πρώτη επιβεβαιωμένη εμφάνιση της στη Μεσοποταμία. Παρόλο που η Ιερογλυφική Γραφή δεν αποτελεί απευθείας δάνειο από τη Σφηνοειδή Γραφή, είναι πιθανόν το αιγυπτιακό σύστημα γραφής να αναπτύχθηκε ύστερα από την επίδραση του σουμεριακού. Καθένας από τους χαρακτήρες που συναντάμε στο σουμεριακό σύστημα -λογογράμματα, φωνητικά σύμβολα και προσδιοριστικά- εμφανίζονται επίσης και στην αιγυπτιακή γραφή. Σε αυτήν την πορεία, στην Αίγυπτο του 2600 π.Χ. αναπτύχθηκε ένα σύνολο 22 ιερογλυφικών συμβόλων για να σημειώσουν ξεχωριστά σύμφωνα της γλώσσας, αλλά και ένα 23ο για να σημειώνει αρχικά ή τελικά φωνήεντα.
Η Γραφή σε Παλαιστίνη και Ελλάδα[]
Από την Αιγυπτική Γραφή αναπτύχθηκε το Φοινικικό Αλφάβητο, που δημιουργήθκε γύρω στο 1050 π.Χ. και στο οποίο μπορούν να αναχθούν όλα σχεδόν τα αλφάβητα που χρησιμοποιήθηκαν ποτέ.
Από το Φοινικικό Αλφάβητο κατάγεται το Ελληνικό Αλφάβητο και επίσης από το φοινικικό μέσω του αραμαϊκού αλφαβήτου το εβραϊκό, το αραβικό, τα ινδικά αλφάβητα καθώς και τα αλφάβητα της νοτιοανατολικής Ασίας κ.ά.
Η εξάπλωση του Φοινικικού Αλφαβήτου οφείλεται από την εμπορική κυριαρχία των Φοινίκων στη Μεσόγειο την περίοδο 1100 π.Χ.-800 π.Χ. και την υιοθέτηση αραμαϊκού αλφάβητου από την Περσική Αυτοκρατορία τον 7ο αιώνα π.Χ. ως επισημου αλφαβήτου του κράτους.
Η Γραφή σε Κίνα, Αμερική, Βόρεια Ευρώπη[]
Ανεξάρτητες εξελίξεις αποτελούν γραφές όπως τα κινέζικα ιδεογράμματα, τα ιερογλυφικά των Μάγιας, το κελτικό αλφάβητο Όγκαμ κ.ά.
Είδη Γραφών[]
Ιερογλυφική Γραφή[]
Κύριος εκπρόσωπος της εικονογραφικής γραφής είναι η από το 4.000 - 3.000 π.Χ. δημιουργημένη γραφή των αρχαίων Αιγυπτίων, η ονομαζόμενη ιερογλυφική, που κάθε σύμβολό της εκφράζει ή έννοια ή λέξη ή συλλαβή ακόμη και ένα μόνο γράμμα.
Το πρώτο βήμα για την ανακάλυψη της γραφής πρέπει να δημιουργήθηκε με τη ζωγραφική απεικόνιση των διάφορων αντικειμένων. Έχουν βρεθεί σε ολόκληρο τον κόσμο πάρα πολλά σπήλαια που περιέχουν τοιχογραφίες, που απεικονίζουν τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων αυτών, τα κυνήγια που έκαναν και γενικά μας δίνουν μια εικόνα της πολιτιστικής τους στάθμης.
Η εξέλιξη της γραφής αυτής (ιερογλυφικής) διαβάστηκε για πρώτη φορά από το Γάλλο αρχαιολόγο Σαμπολιόν. Η γραφή αυτή λεγόταν ιερογλυφική, γιατί την έγραφαν ιερείς. Πράγματι η ιερογλυφική γραφή είναι φοβερά δύσκολη τόσο απ' την πλευρά της συγγραφής, όσο και απ' την πλευρά της ανάγνωσης. Στην αρχαία Αίγυπτο μόνο οι ιερείς είχαν τη δυνατότητα να τη μελετήσουν και να τη μάθουν, γιατί η γνωριμία με τη γραφή απαιτούσε ασχολία πολλών χρόνων. Εκτός από τους ιερείς υπήρχαν ειδικοί άνθρωποι, κάτι σαν επιστήμονες εκείνης της εποχής, οι ονομαζόμενοι γραφείς.
Στούς νεότερους χρόνους η ανάγνωση της ιερογλυφικής γραφής οφείλεται στην ανακάλυψη της τρίγλωσσης επιγραφής της Ροζέτας. Αυτή είναι γραμμένη στα ιερογλυφικά, στη δημοτική αιγυπτιακή γραφή και στην ελληνική. Με το συσχετισμό αυτό των γραφών μεταξύ τους κατόρθωσε ο Σαμπολιόν να τη διαβάσει. Κάθε συλλαβή της είναι και ένα ιδιαίτερο γραφικό σύμβολο. Αργότερα το σύμβολο έχασε την αρχική σημασία του και σήμαινε το πρώτο γράμμα του.
Σφηνοειδής Γραφή[]
Την ίδια εποχή αναπτύχθηκε και το σφηνοειδές σύστημα γραφής από τους κατοίκους της Μεσοποταμίας, που είναι γραφή που αποτελείται από μερικές γραμμές που έχουν λίγη μόνο ομοιότητα με τις παλιές εικόνες. Η γραφή αυτή λέγεται γραμμογραφική και διαιρείται στη συλλαβογραφική γραφή, όταν με κάθε σύμβολο υπονοούσαν μία συλλαβή και τη φθογγογραφική, όταν κάθε σύμβολο αποδίνει μόνο ένα φθόγγο.
Τη γραφή αυτή χρησιμοποίησαν και οι πρώτοι κάτοικοι της Ελλάδας. Τη γραφή αυτή διατήρησαν οι Έλληνες σχεδόν ως το 1000 π.Χ., οπότε χρησιμοποίησαν το ονομαζόμενο φθογγογραφικό ή ακρόφωνο σύστημα, εξελίξεις του οποίου αποτελούν οι γραφές των Ελλήνων και η από τους Έλληνες παραληφθείσα γραφή των λατινικών λαών, από την οποία προέρχονται όλες σχεδόν οι νεολατινικές γραφές.
Γραμμικές Γραφές Ελληνικού Χώρου[]
Άλλη σπουδαία γραφή, εκτός της ιερογλυφικής και της σφηνοειδούς είναι αυτή που δημιουργήθηκε στον ελλαδικό χώρο. Η Γραμμική Α και η Γραμμική Β αποτελούν εξέλιξη της Κρητικής ιερογλυφικής γραφής
Όπως είναι γνωστό, στην Κρήτη αναπτύχθηκε ένας σπουδαίος πολιτισμός, ο μινωικός, που από τα αρχαιολογικά ευρήματά του βλέπομε καθαρά την εξέλιξη της κρητικής γραφής. Το περιφημότερο μνημείο κρητικής γραφής είναι ο δίσκος της Φαιστού, που ανακαλύφθηκε τον Ιούλιο του 1908 στα ερείπια του ανακτόρου της Φαιστού από τον Αρθουρ Έβανς. Είναι ένας πήλινος δίσκος με μοναδικά στον κόσμο τυπωμένα σχέδια που όμως, δυστυχώς δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί ακόμα, αν και πριν πολλά χρόνια ο Βούλγαρος ακαδημαϊκός Βλαδίμηρος Γκεοργκίεφ, είχε ανακοινώσει ότι πέτυχε την αποκρυπτογράφησή του.
Ο Βλαδίμηρος Γκεοργκίεφ βεβαιώνει ότι έλυσε το μυστήριο των 241 συμβόλων του δίσκου.
Η αποκρυπτογράφηση του δίσκου της Φαιστού αποκαλύπτει μια ιστορία εμφύλιας διαμάχης που είχε αναστατώσει την πολιτεία της Τροίας. Πράγματι, στη μια πλευρά του δίσκου αναγράφεται η περιπέτεια μιας ηγετικής προσωπικότητας της πόλης αυτής που ονομαζόταν Ιάρα και που είχε εξοριστεί ύστερα από μια αποτυχημένη εκστρατεία του. Ο Ιάρα όμως ορκίστηκε αργότερα στο νικητή αντίπαλό του, το Σανταντιμούβα, που ήταν ο συντάκτης του περιεχομένου της επιγραφής της Φαιστού, ότι δε θα του προκαλούσε στο εξής δυσκολίες. "Ο Ιάρα, αναφέρεται επί λέξει στο δίσκο, μου πρόσφερε δημητριακά, μου εγγυήθηκε μια ζωή χωρίς ενοχλήσεις και ορκίστηκε ότι δε θα μου δημιουργούσε δυσκολίες, γιατί αυτό ήταν και το δικό του συμφέρον".
Η ανακάλυψη του Γκεοργκίεφ προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον στους επιστημονικούς κύκλους, γιατί δημιουργεί ελπίδες για την αποκρυπτογράφηση και των άλλων επιγραφών σε εικονιστική επιγραφή. Αν αποδειχτεί ότι αποκρυπτογράφησε πράγματι το δίσκο της Φαιστού, υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες ότι θα γίνει γνωστή μια περίοδος χιλίων ετών της αρχαίας ιστορίας.
Σινική Γραφή[]
Άλλες γραφές αξιόλογες, που αναπτύχθηκαν μακριά από το χώρο της Μεσογείου θάλασσας, είναι:
- η ινδική,
- η γραφή των Μάγια και
- των Αζτέκων,
- η ιαπωνική και
- η κινέζικη.
Η κινέζικη γραφή είναι μία από τις πιο δύσκολες που έχουν παρουσιαστεί ποτέ στον κόσμο. Κάθε σημείο της παριστάνει και μία λέξη. Τα κύρια σημεία της κινεζικής γλώσσας είναι 600. Κάθε της λέξη έχει περισσότερες από μία σημασίες. Μια λέξη μπορεί να έχει και 30 διαφορετικές σημασίες. Δεδομένου ότι όλες οι λέξεις της γλώσσας αυτής είναι μονοσύλλαβες υπάρχουν στη γλώσσα αυτή και άλλα σημεία που προσδιορίζουν την έννοια των λέξεων και λέγονται κλειδιά ή προσδιοριστικό.
Ιαπωνική Γραφή[]
Η Ιαπωνική γραφή είναι και αυτή συλλαβική, αλλά αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στη γλώσσα των Ιαπώνων που έχει και πολυσύλλαβες λέξεις. Έτσι δημιουργήθηκαν 2 είδη γραφής: η "χιραγκάνα" (64 χαρακτήρες) και η "κατανάκα"(64 χαρακτήρες). Η πρώτη χρησιμοποιείται για καθαρά ιαπωνικές λέξεις ένω η δεύτερη χρησιμοποιείται για να μεταφέρει ξένες λέξεις.
Γραφές Αμερικής[]
Η γραφή των λαών της κεντρικής και νότιας Αμερικής είναι και αυτή γραφή που χρησιμοποιεί εικόνες και σχήματα. Είναι δηλ. μία "ζωγραφική" γραφή. Βλέπουμε δηλ. ότι η ζωγραφική αποτελούσε και αποτελεί το πιο απλό μέσο έκφρασης των λαών.
Φορά Γραφής[]
Οι τρόποι γραφής (ο τρόπος δηλ. με τον οποίο τα διάφορα σύμβολα τοποθετούνται στη σειρά, για να δημιουργήσουν λέξεις και έννοιες) είναι διαφορετικοί, ανάλογα με τον τόπο και το χρόνο που χρησιμοποιήθηκαν. Οι Έλληνες, όπως και όλοι οι άλλοι Ινδοευρωπαϊκοί λαοί, έγραφαν και γράφουν απ' τα αριστερά προς τα δεξιά. Στην αρχαία Ελλάδα όμως χρησιμοποιήθηκε και μια άλλη γραφή. Σύμφωνα μ' αυτή, το γράψιμο γίνεται με τον τρόπο που οργώνουν τα βόδια, "βουστροφηδόν", όπως χαρακτηριστικά λεγόταν. Η γραφή δηλ. παρουσίαζε το σχήμα μιας συνεχιζόμενης τεθλασμένης γραφής. Οι Σημίτες έγραφαν από τα δεξιά προς τα αριστερά και με τον ίδιο τρόπο εξακολουθούν να γράφουν σήμερα οι Εβραίοι και άλλοι ανατολικοί λαοί.
Γραφή και Πολιτισμός[]
Η γραφή αποτέλεσε ένα βασικό συντελεστή στην όλη εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Με τη γραφή έγινε δυνατή η μεταβίβαση της σκέψης των μεγάλων ανδρών και των ανακαλύψεων της επιστήμης που τόσο πολύ συντέλεσαν στην τεχνολογική εξέλιξη και στον πολιτισμό. Γι' αυτό το λόγο η ιστορία, η πραγματική ιστορία, αρχίζει από τότε που έχομε γραπτά μνημεία. Οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές προσπαθούν, εάν είναι δυνατό, να βρουν και γραπτά μνημεία, για να τεκμηριώσουν τις εργασίες του. Χάρη στη γραφή έγινε δυνατό η ανθρωπότητα να πληροφορηθεί την ύπαρξη των επών του Ομήρου (Ιλιάδα-Οδύσσεια), τη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, τις σαιξπηρικές τραγωδίες κ. ά.
Γραφή και Γλώσσα[]
Η συνηθισμένη γραφή μιας γλώσσας είναι η λεγόμενη ιστορική γραφή. Αυτή χαρακτηρίζεται από την τάση της διατήρησης της παλιάς ορθογραφίας, ακόμη και όταν αυτή δεν ανταποκρίνεται στη σύγχρονη προφορά (όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και η ελληνική. Στην ελληνική ανάγνωση το μακρό φωνήεν πρέπει να έχει μεγαλύτερη διάρκεια προφοράς απ' ότι το βραχύ). Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στην επιθυμία να διατηρηθεί στη μνήμη η καταγωγή κάθε λέξης. Στην τελευταία αυτή περίπτωση η γραφή λέγεται ετυμολογική.
Άλλη μορφή γραφής είναι και η γραφή που χρησιμοποιείται από τους φθογγολόγους. Αυτοί παριστάνουν τους φθόγγους με σύστημα φωνητικών γραφών που είναι ακριβώς προσαρμοσμένες στην προφορά του φθόγγου (φωνητικό αλφάβητο). Η γραφή αυτή βοηθά στην ορθή προφορά τόσο των λέξεων, όσο και των γραμμάτων ξεχωριστά.
Αρχαίο Ελληνικό Δίκαιο[]
Αττικό Δίκαιο: Οι γραφές για τις οποίες ενδιαφέρεται το Αττικό Δίκαιο λέγονταν δημόσιες γραφές, για να ξεχωρίζουν από τις "ιδίες" γραφές. Μέχρι ενός σημείου ο όρος δημόσια γραφή αντιστοιχεί με το σύγχρονο όρο της "μήνυσης", ενώ ο όρος ιδία γραφή με το σύγχρονο όρο "καταγγελία".
Με την έννοια δημόσια γραφή εννοούμε την καταγγελία (στον εκάστοτε αρμόδιο άρχοντα) πράξης που θίγει βασικά το συνολικό συμφέρον.
Το όνομα γραφή χρησιμοποιήθηκε, επειδή η μήνυση έπρεπε να γίνει γραπτά. Πολλές φορές αντί του όρου γραφή χρησιμοποιούταν ο όρος δημόσια δίκη ή φάση. Στη γενική της έννοια περιελάμβανε την απαγωγή και την αφήγηση. Τα είδη των γραφών, που έχουν γίνει γνωστά σε μας, είναι πολλά. Έχουμε τις γραφές των παράνομων, του αγαμίου, του ανδραποδισμού κλπ.
Στη σημερινή εποχή η έννοια γραφή από οικονομική άποψη δηλώνει τη μήνυση και εισαγωγή σε δίκη μετά από έγγραφη κατηγορία και η προς το συμφέρον της πολιτείας ποινική δίωξη.
Αγία Γραφή[]
Αγία Γραφή
Ονομάζονται έτσι από το χριστιανικό πληθυσμό της γης τα βιβλία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Πράγματι τα βιβλία αυτά θεωρούνται ιερά, επειδή γράφτηκαν από μεγάλους της Εκκλησίας και μεταφέρουν στον κόσμο τις εντολές του Θεού προς τον άνθρωπο. Οι εντολές αυτές δόθηκαν, είτε με την καθοδήγηση του Πατρός προς τους προφήτες και από αυτούς στο λαό είτε από το στόμα του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.
Ο όρος Αγία Γραφή χρησιμοποιείται πάρα πολύ συχνά στα βιβλία της Καινής Διαθήκης και αναφέρεται για τα βιβλία της Παλαιάς.
Παλαιότερα συναντιόνταν ο όρος ιερά γράμματα, που αναφερόταν στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Η ονομασία των μετά Χριστού βιβλίων της Αγίας Γραφής σε Καινή Διαθήκη δόθηκε απ' τον ίδιο το Χριστό.
Η Παλαιά Διαθήκη αποτελείται από 49 βιβλία και η Καινή από 27. Η γλώσσα στην οποία είναι γραμμένη η Παλαιά Διαθήκη είναι η εβραϊκή, εκτός από ορισμένα τμήματα του βιβλίου της Γένεσης, που είναι στα αραμαϊκά.
Η Καινή Διαθήκη έχει γραφτεί στην ελληνική γλώσσα. Όταν λέμε ελληνική, εννοούμε την ελληνιστική γλώσσα εκείνης της εποχής που ποικίλλει ανάλογα με τους συγγραφείς.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- γράμμα
- φώνημα
Βιβλιογραφία[]
- Comrie, Bernard, Stephen Matthews & Maria Polinsky, Οι Γλώσσες του Κόσμου, μετ.Γ. Αθανασίου, Σαββάλας, Αθήνα 2004.
- Coulmas, Florian, Writing Systems: An Introduction to Their Linguistic Analysis, (Cambridge Textbooks in Linguistics), Cambridge University Press, Cambridge 2002.
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Omniglot γενικός οδηγός για τα συστήματα γραφής
- Ιστορία των αλφαβήτων
- τα αλφάβητα της Ευρώπης του Michael Everson
- Unicode Consortium
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)