Εγκέφαλος Boltzmann
- Ένας Φυσικός Παρατηρητής
- Είναι ένας υποθετικός παρατηρητής (ακριβέστερα, μία αυτο-συνειδητή οντότητα) που εμφανίζεται στο Σύμπαν εξ αιτίας των τυχαίων διακυμάνσεων του Χωρόχρονου.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Εγκέφαλος Boltzmann" σχετίζεται ετυμολογικά με το όνομα του φυσικού "Boltzmann".
Εισαγωγή[]
Εφόσον παρατηρεί ένα Φυσικό Σύστημα και ιδιαίτερα το Σύμπαν σχηματίζει ατελείς "εικόνες" του (ή αλλιώς "κακέκτυπα").
Ενα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης ήταν ο σταδιακός «εκθρονισμός» του ανθρώπου από την περίοπτη θέση της κορωνίδας της δημιουργίας σε έναν πιο «τυπικό» και «ουδέτερο» ρόλο, αυτόν του κοινού παρατηρητή των φυσικών φαινομένων.
Η έλευση της Κβαντικής Φυσικής διαμόρφωσε μεν τον ρόλο που διαδραματίζει ο παρατηρητής και προπαντός η διαδικασία αλληλεπίδρασής του με ένα Φυσικό Σύστημα, διατήρησε όμως τον ρόλο του ως ενός τυπικού παρατηρητή.
Ακρογωνιαίο λίθο της επιστημονικής σκέψης σήμερα αποτελεί η παραδοχή, ότι το αποτέλεσμα της παρατήρησης, όπως πραγματοποιείται από έναν τυπικό παρατηρητή, αποτελεί αντικειμενική αναπαράσταση της δομής και λειτουργίας ενός φυσικού συστήματος.
Σε κοσμολογικό όμως επίπεδο δεν είναι απαραίτητο τα πράγματα να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο.
Η αναβίωση μιας παλαιάς ιδέας, υπό το πρίσμα των νέων επιστημονικών αντιλήψεων, θα μπορούσε να ανατρέψει τις βαθύτερες παραδοχές της επιστημονικής κοινότητας.
Περιγραφή[]
Οι εγκεφάλοι Boltzmann συχνά αναφέρεται στο πλαίσιο του "Παραδόξου του Εγκεφάλου Boltzmann". Έχουν επίσης αναφερθεί ως "Boltzmann μωρά».
Η ιδέα προκύπτει από την ανάγκη να εξηγηθεί γιατί παρατηρούμε τόσο μεγάλο βαθμό της οργάνωσης στο Σύμπαν.
Ο Δεύτερος Νόμος Θερμοδυναμικής αναφέρει ότι η εντροπία στο Σύμπαν θα αυξάνεται εσαεί. Θα θεωρούσαμε ως την πιθανότερη κατάσταση του Σύμπαντος αυτή που θα είχε υψηλή εντροπία, ομοιόμορφη και χωρίς τάξη. Γιατί, λοιπόν, είναι η παρατηρούμενη εντροπία τόσο χαμηλή;
Ο Boltzmann πρότεινε ότι εμείς και ο παρατηρούμενος, χαμηλής εντροπίας, Κόσμος είμαστε, απλά, μια τυχαία διακύμανση ενός υψηλότερης εντροπίας Σύμπαντος.
Ακόμη και σε μια κατάσταση σχεδόν ισορροπίας (near-equilibrium state), θα υπάρχουν στοχαστικές διακυμάνσεις στο επίπεδο της εντροπίας.
Οι συχνότερες διακυμάνσεις θα είναι σχετικά μικρές, με αποτέλεσμα μόνο μικρού βαθμού οργάνωσης, ενώ οι μεγαλύτερες διακυμάνσεις και προκύπτουσες υψηλότερου επιπέδου οργανώσεις τους, θα είναι συγκριτικά σπανιότερες.
Οι μεγάλες διακυμάνσεις θα είναι σχεδόν απίστευτα σπάνιες, αλλά αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το τεράστιο μέγεθος του Σύμπαντος και από την ιδέα ότι, αν είμαστε τα αποτελέσματα μιας διακύμανσης, υπάρχει μια "μεροληψία της επιλογής": Παρατηρούμε αυτό πολύ απίθανο Σύμπαν, διότι αυτές οι απίθανες συνθήκες είναι απαραίτητες για μας ώστε να είμαστε εδώ.
Αυτό αποτελεί μια έκφραση της Ανθρωπικής Αρχής.
Αυτό οδηγεί στην έννοια του εγκεφάλου Boltzmann:
Εάν το τρέχον επίπεδο της οργάνωσής μας (που διαθέτει πολλές αυτο-επιγνωσιακές οντότητες) είναι αποτέλεσμα μιας τυχαίας διακύμανσης, τότε αυτό είναι πολύ λιγότερο πιθανό από ότι ένα επίπεδο οργάνωσης το οποίο μόλις καταφέρνει να δημιουργήσει μία μόνον αυτο-επιγνωσιακή οντότητα.
Για κάθε Σύμπαν, με το υψηλό επίπεδο οργάνωσης που παρατηρούμε, θα πρέπει να υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός μεμονωμένων εγκεφάλων-Boltzmann, που "επιπλέουν" σε ανοργάνωτα Περιβάλλοντα.
Αυτό αντικρούει το επιχείρημα του παραπάνω παρατηρητή: "Η οργάνωση, που παρατηρώ, είναι πολύ μεγαλύτερη από όση απαιτείται για να εξηγήσει τη συνείδηση μου, και ως εκ τούτου είναι εξαιρετικά απίθανο ότι είμαι το αποτέλεσμα μιας Στοχαστικής Διακύμανσης".
Το παράδοξο του εγκεφάλου-Boltzmann είναι ότι είναι πολύ πιθανότερο ότι ένας εγκέφαλος να διαμορφώνεται, από το Χάος, με τις ψευδείς αναμνήσεις της ζωής του, από ότι το Σύμπαν γύρω μας θα μπορούσε να διαθέτει δισεκατομμύρια αυτο-επιγνωσιακών εγκεφάλων.
Η λογική που υποβόσκει πίσω από αυτό το υπάρχον παράδοξο είναι ότι: "μέσα από το Χάος, είναι πιθανότερο, να αναδυθεί μία Ύπαρξη με περίπλοκη δομή, από ότι να αναδυθούν πολλές Υπάρξεις απλής δομής".
Αυτή αγνοεί την δυνατότητα ότι:
η πιθανότητα ενός Σύμπαντος στο οποίο ένας εγκέφαλος εκπηδά στην Υπαρκτότητα, χωρίς κανένα προηγούμενο μηχανισμό να οδηγεί στη δημιουργία του,
μπορεί να επισκιάζεται από
την πιθανότητα ενός Σύμπαντος στο οποίο υπάρχουν ενεργοί μηχανισμοί που οδηγούν στην διαδικασία της ανάπτυξης, η οποία (δεδομένης μια αρχικής κατάστασης που είναι απίθανη, αλλά όχι όχι τόσο απίθανη όσο η αυθόρμητη εμφάνιση ενός εγκεφάλου χωρίς προδρόμους) προσφέρει μια εύλογη πιθανότητα δημιουργίας οργανικών ειδών, όπως ο Άνθρωπος.
Σε ένα Σύμπαν του τελευταίου είδους, τα σενάρια με τα οποία ένας εγκέφαλος μπορεί να προκύψει, τείνουν φυσικά να παράγουν πολλούς τέτοιους εγκεφάλους, ώστε ο μεγάλος αριθμός αυτών των εγκεφάλων να είναι μια τυχαία λεπτομέρεια.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)