Ελληνικό Αλφάβητο

Ελληνικόν Αλφάβητον

Alphabet-Kadmus-01-goog — Φοινικικό Αλφάβητο
Oι Φοίνικες λοιπόν αυτοί που ήλθαν μαζί με τον Kάδμο, στους οποίους ανήκαν οι Γεφυραίοι, όταν εγκαταστάθηκαν σε τούτη τη χώρα, δίδαξαν τους Έλληνες πολλά καινούρια πράγματα και πρώτα πρώτα τα γράμματα, που κατά τη γνώμη μου δεν τα είχαν πριν οι Έλληνες. Aρχικά ήταν αυτά που χρησιμοποιούν όλοι οι Φοίνικες· με τον καιρό όμως άλλαξαν μαζί με την προφορά και το σχήμα των γραμμάτων. Oι Έλληνες που κατοικούσαν εκείνη την εποχή στις περισσότερες από τις γύρω περιοχές ήταν Ίωνες. Aυτοί πήραν τα γράμματα που τους δίδαξαν οι Φοίνικες και αλλάζοντας μερικά από αυτά άρχισαν να τα χρησιμοποιούν· έτσι λοιπόν καθιέρωσαν, όπως ήταν και το σωστό, επειδή οι Φοίνικες τα είχαν εισαγάγει στην Eλλάδα, να έχουν την ονομασία φοινικήια.

Το Ελληνικό αλφάβητο είναι το αλφαβητικό σύστημα γραφής που χρησιμοποιείται για την γραφή της ελληνικής γλώσσας, αλλά και ως πηγή συμβόλων για χρήση σε διάφορες επιστήμες.

Πίνακας[]

Γράμμα	Όνομα		Προφορά σύμφωνα με το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο		Ανάλογο φοινικικό γράμμα
Γράμμα	αρχαίο	νέο	αρχαία	νέα	Ανάλογο φοινικικό γράμμα
Α α	ἄλφα	άλφα	[a] [aː]	[a]	Aleph Άλεφ
Β β	βῆτα	βήτα	[b]	[v]	Beth Μπετ
Γ γ	γάμμα	γάμμα	[g]	[ʝ] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [ɣ]	Gimel Γκιμέλ
Δ δ	δέλτα	δέλτα	[d]	[ð]	Daleth Ντάλετ
Ε ε	ἒ ψιλόν	έψιλον	[e]	[e̞]	He Χε
Ϝ ϝ ¹	Ϝαυ ;	δίγαμμα	[w]	-	Waw Βάου ή Βαυ
Ζ ζ	ζῆτα	ζήτα	[zd], αργότερα [zː]	[z]	Zayin Ζαγίν
Η η	ἦτα	ήτα	[ɛː] ([h])	[i]	Heth Χετ
Θ θ	θῆτα	θήτα	[tʰ]	[θ]	Teth Τετ
Ι ι	ἰῶτα	ιώτα	[i] [iː]	[i], [j]	Yodh Γιοντ
Κ κ	κάππα	κάππα	[k]	[c] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [k]	Kaph Καφ
Λ λ	λάμβδα	λάμδα	[l]	[l]	Lamedh Λαμέντ
Μ μ	μῦ	μι	[m]	[m]	Mem Μεμ
Ν ν	νῦ	νι	[n]	[n]	Nun Νουν
Ξ ξ	ξῖ	ξι	[ks]	[ks]	Samekh Σαμέκ
Ο ο	ὄ μικρόν	όμικρον	[o]	[o̞]	Ayin Αγίν
Π π	πῖ	πι	[p]	[p]	Pe Πε
Ϻ ¹ (ϻ)		σαν	([z])	-	Sade Τσάντε
Ϙ (Ϟ) ¹ (ϙ Ϟ)		κόππα	([k])	-	Qoph Κόφ
Ρ ρ	ῥῶ	ρω	[r], [r̥]	[ɾ]	Res Ρες
Σ σ ς	σῖγμα	σίγμα	[s]	[s]	Sin Σιν
Τ τ	ταῦ	ταυ	[t]	[t]	Taw Τάου ή Ταυ
Υ υ	ὒ ψιλόν	ύψιλον	([u]) [y] [yː]	[i]	από το Waw Βάου ή Βαυ
Φ φ	φῖ	φι	[pʰ]	[f]
Χ χ	χῖ	χι	[kʰ] ([ks])	[ç] πριν από [e̞], [i], αλλιώς [x]
Ψ ψ	ψῖ	ψι	[ps]	[ps]
Ω ω	ὦ μέγα	ωμέγα	[ɔː]	[o̞]
Ϡ ϡ ¹		σαμπί	([ss] [ks])	-

(1): Το γράμμα αφαιρέθηκε σε πρώιμες περιόδους, πριν την κλασική εποχή. Η αρχαία γραφή ήταν μεγαλογράμματη, Η μικρογράμματη γραφή είναι βυζαντινή ανάπτυξη. Το σαμπί έχει μια πολύπλοκη ιστορία καί αμφισβητείται αν η σημερινή μορφή χρησιμοποιήθηκε ποτέ σαν γράμμα. Βλ. sampi
(2): Η αρχαϊκή προφορά φαίνεται εντός παρενθέσεως.

Ιστορία[]

Για το πότε ακριβώς, σε ποιο μέρος και με ποιον τρόπο δημιουργήθηκε το ελληνικό αλφάβητο υπάρχουν πολλές απόψεις. Η περισσότερο αποδεκτή ερμηνεία θεωρεί πως πρότυπο υπήρξε το φοινικικό, το οποίο πρέπει να γνώρισαν οι Έλληνες καθώς ταξίδευαν στα τέλη του 9ου π.Χ. αιώνα στην ανατολική Μεσόγειο. ^[1] ^[2] ^[3] ^[4] ^[5] ^[6] ^[7] ^[8] ^[9] ^[10] ^[11] ^[12]

Κυριώτερα επιβεβαιωτικά στοιχεία αυτής της άποψης είναι ότι τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου διατήρησαν τα φοινικικά τους ονόματα, αν και τα ονόματα αυτά δε σήμαιναν στα ελληνικά τίποτα. Αντίθετα στα φοινικικά κάθε γράμμα ήταν ονομασμένο κατά μία λέξη που ξεκινούσε με αυτό (aleph=βόδι, beth=σπίτι, gimel=καμήλα κλπ.). Για τον λόγο αυτόν και τα ονόματα των γραμμάτων παρέμειναν άκλιτα στα ελληνικά^[13] ^[14].

Μέσα στον 7ο π.Χ. αι. όλες οι ελληνικές πόλεις-κράτη είχαν ήδη διαμορφώσει και χρησιμοποιούσαν η καθεμιά το δικό της αλφάβητο με κατά τόπους ιδιομορφίες.

Επιπλέον πληροφορίες[]

Τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου χρησιμοποιούνται και στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης. Το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται ευρέως ως δεξαμενή συμβόλων για χρήση στις επιστήμες είτε ως καθιερωμένα σύμβολα (πχ π =3.14...) είτε για κάθε πρόσφορη χρήση.

Όπως και το λατινικό αλφάβητο το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση όταν μας ενδιαφέρει μόνο η σειρά (π.χ. για την αρίθμηση των ραψωδιών της Οδύσσειας). Ιδιαιτέρως στην Αστρονομία το ελληνικό αλφάβητο χρησιμοποιείται για την αρίθμηση των αστέρων. (π.χ. το άλφα κενταύρου είναι ο φωτεινότερος αστέρας του αστερισμού του κενταύρου ενώ ωμέγα είναι ο 24ος σε φωτεινότητα. Μετά το τέλος των ελληνικών γραμμάτων ακολουθούν τα λατινικά και κατόπιν ακολουθούν οι αραβικοί αριθμοί)

Σύνοψη[]

Ελληνικό Αλφάβητο Φωνήεντα
-	Μακρά	Βραχέα	Δίχρονα
-	η, ω	ε, ο	α, ι, υ
Δίφθογγοι
-	Δίφθογγοι με υ	Δίφθογγοι με ι	Απηρχαιωμένοι
-	ευ, ου, αυ	ει, οι, αι,	ηυ, υι

Ελληνικό Αλφάβητο Άφωνα Σύμφωνα
-	Ουρανικά	Χειλικά	Οδοντικά
Ψιλά	κ	π	τ
Μέσα	γ	β	δ
Δασέα	χ	φ	θ
Ημίφωνα Σύμφωνα
-	Γλωσσικά (υγρά)	ρινικά (ένρινα)	συριστικά
-	λ, ρ	μ, ν	σ, ς
Διπλά Σύμφωνα
-	ξ	φ	ζ

Υποσημειώσεις[]

↑ «Με τo αλφάβητο αυτό είναι γραμμένες οι ελληνικές επιγραφές, που είχαν βρεθή κατά καιρούς στα ανάκτορα της Κνωσού, Πύλου κ. ά., και που έγινε δυνατόν να διαβασθούν μόνο στα 1953, υστέρα από την ανακάλυψη της σημασίας των γραμμάτων από τον Άγγλο Μ. Ventris (βλ. Τόμ. Α', σ. 235). Επειδή όμως παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες, γιατί, ως συλλαβική, απαιτούσε 90 γράμματα, δηλαδή τόσα όσοι ήταν οι συλλαβικοί συνδυασμοί, οι Έλληνες κατά τον 10ο ή 9ο αι. π.Χ. το εγκατέλειψαν και πήραν το φοινικικό, που ήταν αλφαβητικό φωνητικό, και το χρησιμοποίησαν προσαρμόζοντας το στις ανάγκες της ελληνικής φθογγολογίας»
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Γ2, σελ. 570)
↑ «Είναι φανερό ότι οι Έλληνες πήραν το αλφάβητο τους από τους Φοίνικες»
(Αρχαία Ελληνική Ιστορία, Botsford & Robinson, ΜΙΕΤ, 1979, σελ. 54)
↑ «Η προσαρμογή και υιοθέτηση του φοινικικού αλφαβήτου και η ανάλυση των συλλαβών στα συνθετικά τους φωνήεντα και σύμφωνα αποτελεί καλό παράδειγμα της ικανότητας των Ελλήνων να ανάγονται στις πρώτες αρχές και να βελτιώνουν τα πρότυπα που έβρισκαν»
(Αρχαία Ελληνική Κοινωνία, Antony Andrewes, ΜΙΕΤ, 1983, σελ. 365)
↑ «Το σημαντικότερο επίτευγμα της ανατολίζουσας περιόδου, για τη γενική ιστορία του πολιτισμού, είναι η υιοθέτηση του φοινικικού αλφαβήτου από τους Έλληνες και η επιδέξια προσαρμογή του στην ελληνική φωνητική»
(Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός: Η επίδραση της Ανατολής, Walter Burkert, Παπαδήμας, 2000, σελ. 47)
↑ «Δεν υπήρξε κανένα ρήγμα σε ό,τι άφορα στην ικανότητα ανάγνωσης καί γραφής κατά την επακολουθήσασα αρχαιοελληνική ιστορία από τη στιγμή που οι Έλληνες υιοθέτησαν το φοινικικό αλφάβητο σε κάποια χρονολογία πριν από το τέλος του 8ου π.Χ. αιώνα.»
(Οι Έλληνες και οι Κληρονομιές τους (τίτλος πρωτοτύπου.: The Greeks and their Heritage, Oxford University Press, 1981), Arnold Toynbee, Καρδαμίτσας, 1992, σελ. 359)
↑ «Έτσι η επινόηση ενός εύκολου φωνητικού αλφάβητου (προφανώς στα τέλη του 9ου αι.), με πρότυπο το χαναανικό-φοινικικό συμφωνικό αλφάβητο, το οποίο με διάφορες παραλλαγές εξαπλώθηκε γρήγορα στον ελληνικό κόσμο [...]»
(Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία, Heinz-Gunther Nesselrath, Τόμ. A', Παπαδήμας, 2001, σελ. 375)
↑ «Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πεπεισμένοι ότι η γραφή τους προερχόταν από τα φοινικικά [...] το ελληνικό αλφάβητο προκύπτει από έναν ορισμένο αριθμό μετατροπών του φοινικικού αλφαβήτου»
(Μέσα Επικοινωνίας στην Αρχαία Ελλάδα, Corinne Coulet, Παπαδήμας, 1997, σελ. 13 & 20)
↑ «Όταν οι Έλληνες θα αντιγράψουν το φοινικικό αλφάβητο, κατά τον 8ο αιώνα, θα τους λείπουν τα αντίστοιχα σημεία των φωνηέντων, ώστε να αποδώσουν τη γλώσσα τους με κατανοητό τρόπο. Τότε θα δώσουν αξία φωνηέντων σε έναν ορισμένο αριθμό σημιτικών συμφώνων που είναι άγνωστα στην ελληνική γλώσσα. Από τότε, λοιπόν, το αλφάβητο θα είναι πλήρες: σύμφωνα και φωνήεντα.»
(Οι Μνήμες της Μεσογείου, Προϊστορία και Αρχαιότητα, Fernand Braudel, Λιβάνης, 2000, σελ. 273)
↑ «Αλλά και στα τελευταία χρόνια του όγδοου αιώνα, όταν το φοινικικό αλφάβητο, κατάλληλα προσαρμοσμένο, είχε υιοθετηθεί για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας»
(Αντιγραφείς και Φιλόλογοι, L.D.Reynolds & N.G.Wilson, ΜΙΕΤ, 1981, σελ. 15)
↑ «[...]παραμένει η ιστορικά τεκμηριωμένη πληροφορία ότι το ελληνικό αλφάβητο έχει προέλευση φοινικική και ότι από τη Φοινίκη διαδόθηκε στην ηπειρωτική και στη νησιωτική Ελλάδα.»
(Εισαγωγή στην Ελληνική Παλαιογραφία, Elpidio Mioni, ΜΙΕΤ, 1985, σελ. 54
↑ «[...] αρχικά οι Ετρούσκοι, είχαν παραλάβει τη γραφή από τους Έλληνες, οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν προσαρμόσει ένα αλφάβητο των Φοινίκων.»
(Το Βιβλίο στην Αρχαιότητα, Horst Blanck, Παπαδήμας, 1994, σελ. 13)
↑ «Στην πραγματικότητα, το ελληνικό αλφάβητο είναι ένα αλφάβητο φοινικικό»
(Encyclopedie De La Pleiade: Ιστορία και Μέθοδοι της, Διεύθυνση Charles Samarant, ΜΙΕΤ, 2003, σελ. 109)
↑
«Η σύγχρονη έρευνα επιβεβαίωσε την ακρίβεια του χαρακτηρισμού αυτού, ότι δηλαδή πρότυπο του ελληνικού αλφαβήτου υπήρξε το φοινικικό ή ορθότερα το βόρειο σημιτικό αλφάβητο. Αυτό αποδεικνύεται από τα ακόλουθα στοιχεία:
- Το σχήμα όλων σχεδόν των πρώιμων ελληνικών γραμμάτων είναι βασικά τό ίδιο μέ τό σχήμα του βόρειου σημιτικού.
- Η σειρά των ελληνικών γραμμάτων, όπως τη γνωρίζουμε από πρώιμα αλφαβητάρια και από την αριθμητική τους αξία, είναι αντίστοιχη με τη σειρά του σημιτικού (με λίγες ευκολονόητες εξαιρέσεις).
- Τo όνομα των γραμμάτων ενώ στα ελληνικά δεν έχουν κανένα νόημα (άλφα, βήτα κλπ.), στις σημιτικές γλώσσες είναι λέξεις με ωρισμένη έννοια (aleph = βόδι, beth = σπίτι κλπ.).
Υστερα από τή διαπίστωση αυτή, θα φαινόταν αδικαιολόγητη η αρχική κρίση για τη σημασία του ελληνικού αλφαβήτου στην ιστορία του πολιτισμού. Οι Έλληνες όμως πραγματοποίησαν μια βασική μετατροπή στο σημιτικό αλφάβητο, μεταμορφώνοντας το ριζικά.»
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Β, σελ. 196)
↑ Μπαμπινιώτης, Συνοπτική Ιστορία της Ελληινκής Γλώσσας, 5η Έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 89 επ.

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

[1] «Με τo αλφάβητο αυτό είναι γραμμένες οι ελληνικές επιγραφές, που είχαν βρεθή κατά καιρούς στα ανάκτορα της Κνωσού, Πύλου κ. ά., και που έγινε δυνατόν να διαβασθούν μόνο στα 1953, υστέρα από την ανακάλυψη της σημασίας των γραμμάτων από τον Άγγλο Μ. Ventris (βλ. Τόμ. Α', σ. 235). Επειδή όμως παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες, γιατί, ως συλλαβική, απαιτούσε 90 γράμματα, δηλαδή τόσα όσοι ήταν οι συλλαβικοί συνδυασμοί, οι Έλληνες κατά τον 10ο ή 9ο αι. π.Χ. το εγκατέλειψαν και πήραν το φοινικικό, που ήταν αλφαβητικό φωνητικό, και το χρησιμοποίησαν προσαρμόζοντας το στις ανάγκες της ελληνικής φθογγολογίας»
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Γ2, σελ. 570)

[2] «Είναι φανερό ότι οι Έλληνες πήραν το αλφάβητο τους από τους Φοίνικες»
(Αρχαία Ελληνική Ιστορία, Botsford & Robinson, ΜΙΕΤ, 1979, σελ. 54)

[3] «Η προσαρμογή και υιοθέτηση του φοινικικού αλφαβήτου και η ανάλυση των συλλαβών στα συνθετικά τους φωνήεντα και σύμφωνα αποτελεί καλό παράδειγμα της ικανότητας των Ελλήνων να ανάγονται στις πρώτες αρχές και να βελτιώνουν τα πρότυπα που έβρισκαν»
(Αρχαία Ελληνική Κοινωνία, Antony Andrewes, ΜΙΕΤ, 1983, σελ. 365)

[4] «Το σημαντικότερο επίτευγμα της ανατολίζουσας περιόδου, για τη γενική ιστορία του πολιτισμού, είναι η υιοθέτηση του φοινικικού αλφαβήτου από τους Έλληνες και η επιδέξια προσαρμογή του στην ελληνική φωνητική»
(Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός: Η επίδραση της Ανατολής, Walter Burkert, Παπαδήμας, 2000, σελ. 47)

[5] «Δεν υπήρξε κανένα ρήγμα σε ό,τι άφορα στην ικανότητα ανάγνωσης καί γραφής κατά την επακολουθήσασα αρχαιοελληνική ιστορία από τη στιγμή που οι Έλληνες υιοθέτησαν το φοινικικό αλφάβητο σε κάποια χρονολογία πριν από το τέλος του 8ου π.Χ. αιώνα.»
(Οι Έλληνες και οι Κληρονομιές τους (τίτλος πρωτοτύπου.: The Greeks and their Heritage, Oxford University Press, 1981), Arnold Toynbee, Καρδαμίτσας, 1992, σελ. 359)

[6] «Έτσι η επινόηση ενός εύκολου φωνητικού αλφάβητου (προφανώς στα τέλη του 9ου αι.), με πρότυπο το χαναανικό-φοινικικό συμφωνικό αλφάβητο, το οποίο με διάφορες παραλλαγές εξαπλώθηκε γρήγορα στον ελληνικό κόσμο [...]»
(Εισαγωγή στην Αρχαιογνωσία, Heinz-Gunther Nesselrath, Τόμ. A', Παπαδήμας, 2001, σελ. 375)

[7] «Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν πεπεισμένοι ότι η γραφή τους προερχόταν από τα φοινικικά [...] το ελληνικό αλφάβητο προκύπτει από έναν ορισμένο αριθμό μετατροπών του φοινικικού αλφαβήτου»
(Μέσα Επικοινωνίας στην Αρχαία Ελλάδα, Corinne Coulet, Παπαδήμας, 1997, σελ. 13 & 20)

[8] «Όταν οι Έλληνες θα αντιγράψουν το φοινικικό αλφάβητο, κατά τον 8ο αιώνα, θα τους λείπουν τα αντίστοιχα σημεία των φωνηέντων, ώστε να αποδώσουν τη γλώσσα τους με κατανοητό τρόπο. Τότε θα δώσουν αξία φωνηέντων σε έναν ορισμένο αριθμό σημιτικών συμφώνων που είναι άγνωστα στην ελληνική γλώσσα. Από τότε, λοιπόν, το αλφάβητο θα είναι πλήρες: σύμφωνα και φωνήεντα.»
(Οι Μνήμες της Μεσογείου, Προϊστορία και Αρχαιότητα, Fernand Braudel, Λιβάνης, 2000, σελ. 273)

[9] «Αλλά και στα τελευταία χρόνια του όγδοου αιώνα, όταν το φοινικικό αλφάβητο, κατάλληλα προσαρμοσμένο, είχε υιοθετηθεί για τη γραφή της ελληνικής γλώσσας»
(Αντιγραφείς και Φιλόλογοι, L.D.Reynolds & N.G.Wilson, ΜΙΕΤ, 1981, σελ. 15)

[10] «[...]παραμένει η ιστορικά τεκμηριωμένη πληροφορία ότι το ελληνικό αλφάβητο έχει προέλευση φοινικική και ότι από τη Φοινίκη διαδόθηκε στην ηπειρωτική και στη νησιωτική Ελλάδα.»
(Εισαγωγή στην Ελληνική Παλαιογραφία, Elpidio Mioni, ΜΙΕΤ, 1985, σελ. 54

[11] «[...] αρχικά οι Ετρούσκοι, είχαν παραλάβει τη γραφή από τους Έλληνες, οι οποίοι με τη σειρά τους είχαν προσαρμόσει ένα αλφάβητο των Φοινίκων.»
(Το Βιβλίο στην Αρχαιότητα, Horst Blanck, Παπαδήμας, 1994, σελ. 13)

[12] «Στην πραγματικότητα, το ελληνικό αλφάβητο είναι ένα αλφάβητο φοινικικό»
(Encyclopedie De La Pleiade: Ιστορία και Μέθοδοι της, Διεύθυνση Charles Samarant, ΜΙΕΤ, 2003, σελ. 109)

[13] «Η σύγχρονη έρευνα επιβεβαίωσε την ακρίβεια του χαρακτηρισμού αυτού, ότι δηλαδή πρότυπο του ελληνικού αλφαβήτου υπήρξε το φοινικικό ή ορθότερα το βόρειο σημιτικό αλφάβητο. Αυτό αποδεικνύεται από τα ακόλουθα στοιχεία:

Το σχήμα όλων σχεδόν των πρώιμων ελληνικών γραμμάτων είναι βασικά τό ίδιο μέ τό σχήμα του βόρειου σημιτικού.

Η σειρά των ελληνικών γραμμάτων, όπως τη γνωρίζουμε από πρώιμα αλφαβητάρια και από την αριθμητική τους αξία, είναι αντίστοιχη με τη σειρά του σημιτικού (με λίγες ευκολονόητες εξαιρέσεις).

Τo όνομα των γραμμάτων ενώ στα ελληνικά δεν έχουν κανένα νόημα (άλφα, βήτα κλπ.), στις σημιτικές γλώσσες είναι λέξεις με ωρισμένη έννοια (aleph = βόδι, beth = σπίτι κλπ.).
Υστερα από τή διαπίστωση αυτή, θα φαινόταν αδικαιολόγητη η αρχική κρίση για τη σημασία του ελληνικού αλφαβήτου στην ιστορία του πολιτισμού. Οι Έλληνες όμως πραγματοποίησαν μια βασική μετατροπή στο σημιτικό αλφάβητο, μεταμορφώνοντας το ριζικά.»
(Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, Τόμ. Β, σελ. 196)

[14] Το σχήμα όλων σχεδόν των πρώιμων ελληνικών γραμμάτων είναι βασικά τό ίδιο μέ τό σχήμα του βόρειου σημιτικού.

[15] Η σειρά των ελληνικών γραμμάτων, όπως τη γνωρίζουμε από πρώιμα αλφαβητάρια και από την αριθμητική τους αξία, είναι αντίστοιχη με τη σειρά του σημιτικού (με λίγες ευκολονόητες εξαιρέσεις).

[16] Τo όνομα των γραμμάτων ενώ στα ελληνικά δεν έχουν κανένα νόημα (άλφα, βήτα κλπ.), στις σημιτικές γλώσσες είναι λέξεις με ωρισμένη έννοια (aleph = βόδι, beth = σπίτι κλπ.).

[14] Μπαμπινιώτης, Συνοπτική Ιστορία της Ελληινκής Γλώσσας, 5η Έκδ., Αθήνα 2002, σελ. 89 επ.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]