Εξερεύνησις
- Η εξέταση και η έρευνα της ύπαρξης μιας χώρας ή ενός τόπου.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Εξερεύνηση" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "έρευνα".
Εισαγωγή[]
Από τους αρχαιότατους χρόνους ο άνθρωπος είχε την περιέργεια να γνωρίσει τον Κόσμο, που τον περιέβαλε.
Έτσι άρχισε η μετακίνηση των ανθρώπων για να ανακαλύψουν νέες περιοχές που ενδεχομένως διέθεταν διάφορα αγαθά όπως τροφή, νερό κλπ.
Πρώτος λαός, που έκανε εξερευνήσεις, είναι, όπως λέει η Ιστορία, οι Φοίνικες.
Έφτασαν ως την Τύρο και τη Σιδώνα και ίδρυσαν στα παράλια της Μεσογείου αποικίες.
Αργότερα άρχισαν τις εξερευνήσεις οι Έλληνες και ακολούθησαν οι Καρχηδόνιοι.
Διάσημες Εξερευνήσεις[]
Απώτερη Αρχαιότητα[]
Την 3η Χιλιετία π.Χ., περί το 2300 π.Χ. από την Αίγυπτο, την εποχή της Αρχαίας Αυτοκρατορίας ο φαραώ της 6ης Δυναστείας Πέπις Β' απέστειλε τον Χαρκούφ, διοικητή της περιοχής της Ελεφαντίνης, στο νοτιότατο άκρο της χώρας, να αναπλεύσει τον Νείλο και να ανακαλύψει τις πηγές του.
- Την 2η Χιλιετία π.Χ, περί το 1500 π.Χ., μερικούς αιώνες αργότερα, την εποχή της Νέας Αυτοκρατορίας, η φαραώ Χατσεπσούδη (Χατσεπσούτ) της 18ης Δυναστείας απέστειλε εξερευνητική απόστολή στη χώρα Πούντ, δηλαδή στη σημερινή Σομαλία.
- Την 1η Χιλιετία π.Χ, περί το 900, πεντακόσια έτη αργότερα, Φοίνικες ναυτικοί στην υπηρεσία των βασιλέων της Τύρου Χιράμ και της Ιερουσαλήμ Σολομώντα, έφθασαν στη χώρα Οφίρ, δηλαδή στην σύγχρονη Υεμένη ή την Αιθιοπία.
- Η Αργοναυτική Εκστρατεία αποτελεί μια εξερευνητική αποστολή, που περιγράφει την εμπορική οδό προς την Κολχίδα.
- Επιπλέον ταξίδια στην Δυτική Μεσόγειο περιλαμβάνονται στους άθλους του Ηρακλή (Γιβραλτάρ - Ηράκλειες στήλες).
Ιστορική Εποχή[]
- Την 1η Χιλιετία π.Χ, περί το 600 π.Χ., Φοίνικες ναυτικοί, στην υπηρεσία του φαραώ Νεχώ της 23ης Δυναστείας, πραγματοποίησαν έναν απίστευτο άθλο. Εκκινώντας από τον μυχό του Αράβιου Κόλπου (σημ. Ερυθρά Θάλασσα) έφθασαν μετά από τρία έτη στις εκβολές του Νείλου στη Μεσόγειο, περιπλέοντας ολόκληρη την Αφρική, δυο χιλιάδες έτη πριν ο Βάσκο ντα Γκάμα επιτύχει το ίδιο κατά αντίστροφη πορεία.
Στην συνέχεια την σκυτάλη αναλαμβάνουν οι βασιλείς της Περσικής Αυτοκρατορίας
Ο Δαρείος Α' απέστειλε τον Σκύλακα, έναν Έλληνα ναυτικό, από την πόλη της Λυκίας Καρύανδα να εξερευνήσει τις χώρες που βρέχει ο Ινδός Ποταμός και τις ακτές του Ινδικού Ωκεανού. Ο Σκύλαξ εκκίνησε από την Πακτυϊκή, (το σημερινό Αφγανιστάν) και αφού κατέβηκε τον ποταμό Ινδό ως τις εκβολές του, περιέπλευσε τις ακτές της Γεδρωσίας (σημ. Βελουχιστάν), της Περσίας και της Αραβίας, καταλήγοντας, μετά εννέα μήνες, στο μυχό του Αράβιου Κόλπου(σημ. Ερυθράς Θάλασσας), στο ίδιο σημείο από το οποίο εκκίνησαν οι Φοίνικες του Νεχώ.
Ο διάδοχος του Δαρείου, ο Ξέρξης Α', συνέχισε τις εξερευνητικές αποστολές του πατέρα του. Έχοντας προφανώς πληροφορίες ότι οι Καρχηδόνιοι έστελναν εξερευνητές στις δυτικές ακτές της Αφρικής απέστειλε έναν Πέρση αριστοκράτη, τον Σατάσπη, υιο του Τεάσπιος που ανήκε στην βασιλική δυναστεία των Αχαιμενιδών. Αυτός αναγκάσθηκε να δεχθεί την εξερεύνηση ως ποινή για τον βιασμό την θυγατέρας του Ζωπύρου, του υιου του Μεγάβυζου.
Έτσι ο Σατάσπης πήγε στο Δέλτα της Αιγύπτου όπου παρέλαβε ένα καλά εφοδιασμένο πλοίο και ξεκίνησε με δυτική κατεύθυνση.
Περιέπλευσε τις ακτές της Βόρειας Αφρικής, έφθασε στον Ηράκλειο Πορθμό (σημ. Στενά του Γιβλαρτάρ), ακολούθησε την ακτή προς νότον, πέρασε το ακρωτήριο Σολόεις (το σημερινό ακρωτήριο Tarfaya του Μαρόκου) και προχώρησε ακόμα νοτιότερα. Εκεί όμως αποφάσισε να επιστρέψει.
Στην ακρόαση που έδωσε στον Ξέρξη, αφηγήθηκε τις περιπέτειες που δήθεν αντιμετώπισε στο ταξίδιο του, βγάζοντας τις περισσότερες από το μυαλό του. Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι έφθασε σε μια χώρα νάνων με ερυθρά φορέματα που όταν έβλεπαν τους Πέρσες ναύτες να βγαίνουν στη ξηρά εγκατέλειπαν τις οικίες τους και κατέφευγαν στα όρη. Επιπλέον ανέφερε ότι το πλοίο του κόλλησε κάπου (προφανώς στα αβαθή ύδατα της νήσου Κέρνης) και δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο (προφανώς στις νηνεμίες που επικρατούν στην περιοχή του ισημερινού) οπότε αδυνατούσε να συνεχίσει. Οι αντίπαλοί του τον κατηγόρησαν για ψευδή αναφορά και καταδικάσθηκε σε θάνατο.
Οι Καρχηδόνιοι, υπό τον Άννωνα, έφθασαν μέχρι τα παράλια της δυτικής Αφρικής (465 π.Χ.) (Αννώνιος Περίπλους).
Ο Πυθέας ο Μασσαλιώτης περί το 315 π.Χ. ανακαλύπτει την Θούλη (Ισλανδία) αλλά και τη θάλασσα της Βαλτικής.
Και ο Μέγας Αλέξανδρος με τις εκστρατείες του έγινε ένας από τους εξερευνητές της αρχαιότητας στην Ασία.
Ρωμαϊκή εξερεύνηση Αφρικής[]
Sub-Saharan Africa was explored by Roman expeditions between 19 BCE - 90 CE, most likely in an effort to locate the sources of valuable trade goods and establish routes to bring them to the seaports on the coast of North Africa, thereby minimizing disruption in trade caused by conflicts among indigenous tribes and kingdoms.
Most of these expeditions began as military campaigns, while the last one may have been initiated in the interests of trade relations, but the purpose of all of them seems to have been in the interests of expanding Roman presence in Africa and locating the source of the most valuable trade goods. Rome had established trade relationships with a number of kingdoms in Africa, most notably Meroe, whose merchants brought goods for trade from the interior to the three great Roman centers on the North African coast – Leptis Magna, Oea, and Sabratha – but the desire for even more goods, and direct access to them, prompted Roman excursions to the Sub-Saharan regions. The five expeditions were:
- Cornelius Balbus – 19 BCE
- Suetonius Paulinus – 41 CE
- Septimius Flaccus – 50 CE
- Valerius Festus – 70 CE
- Julius Maternus – 90 CE
Μεσαιωνική Εποχή[]
Αρχικά, οι Άραβες και οι Κινέζοι επιτέλεσαν σημαντικές εξερευνήσεις στην Ασία.
Αργότερα, στην εποχή του μεσαίωνα, οι Ευρωπαίοι κατόρθωσαν να αποβάλλουν τις δεισιδαιμονίες και τους φόβους του άγνωστου και επιδοθήκαν σε περιορισμένες εξερευνήσεις.
Οι Βίκινγκς έφθασαν στις βόρειες θάλασσες, ο Ερρίκος Κυανοπώγων ανακάλυψε την νήσο Γροιλανδία και ο γιος του Λάιφ τη Βόρεια Αμερική, όπου ιδρύθηκαν αποικίες.
Αναγέννηση[]
Στις αρχές του 15ου αιώνα άρχισαν οι άνθρωποι να επιδίδονται συστηματικά και άφοβα πλέον στις ανακαλύψεις και εξερευνήσεις νέων χωρών. Δεν υπήρχαν πλέον ούτε θαλάσσια τέρατα, που κατάπιναν τα πλοία, ούτε καυτές θαλασσες. Τα πλοία τελειοποιήθηκαν έγιναν καλύτερα και πιο κατάλληλα για μακρινά ταξίδια. Επιπλέον τελειοποιήθηκαν και τα όργανα προσανατολισμού στη θάλασσα και κατασκευάσθηκαν οι πρώτες πυξίδες.
Σημαντικά βοήθησε και η πείρα των εμπορικών ταξιδιών στη Μεσόγειο, Εύξεινο Πόντο και βόρειες θάλασσες.
Τα αίτια για τις ανακαλύψεις ήταν οικονομικά και εμπορικά. Μέχρι τότε το μονοπώλιο για τα είδη της Ανατολής το είχαν οι Ιταλοί και οι Άραβες.
Έτσι οι άλλοι Ευρωπαίοι αρχικά, Πορτογάλοι και Ισπανοί και στην συνέχεια Ολλανδοί, Γάλλοι, Άγγλοι) ενδιαφέρθηκαν να ανακαλύψουν άλλο δρόμο, για να φθάσουν στους λιμένες της Ασίας και να προμηθεύονται τα προϊόντα της.
Η δίψα για χρυσό ενισχύθηκε από ένα βιβλίο του Βενετού θαλασσοπόρου, του Μάρκο Πόλο, σχετικό με χώρες της Ανατολής από πληροφορίες του πατέρα και του θείου του και από προσωπικές εμπειρίες του ίδιου, που είχε επισκεφθεί τις χώρες αυτές.
Αρχή για τις εξερευνήσεις έκαναν οι Πορτογάλοι και αργότερα οι άλλοι. Οι επιχειρήσεις των ανακαλύψεων είχαν ως χρηματοδότες τους βασιλείς των κρατών και ως αποτέλεσμα την ίδρυση αποικιών.
Το 1456 ανακαλύφθηκαν οι νήσοι του Πράσινου Ακρωτηρίου από τον Κάντα Μόντσο και το 1484 ο Ντιέγκο Κάον φτάνει μέχρι τις εκβολές του ποταμού Κογκό.
Οι Πορτογάλοι πρώτοι με τον Ερρίκο το θαλασσοπόρο γιο του βασιλέα της χώρας τους Ιωάννη Α', έφθασαν ως τις Αζόρες τη Μαδέρα και τις ακτές της Γουινέας.
Τον Ερρίκο διαδέχθηκε ο Βαρθολομαίος Ντιάζ, που έφτασε στο νότιο άκρο της Αφρικής στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας (1486) και το 1498 ο Βάσκο ντε Γκάμα ανακαλύπτει τη χώρα των Ινδών, φθάνοντας στον λιμένα της Καλκούτας.
Οι Πορτογάλοι, αφού βρήκαν το δρόμο για την Ανατολή ίδρυσαν αποικίες σε όλα τα δυτικά και νοτιοανατολικά παράλια της Αφρικής, στον Περσικό κόλπο, στις Ινδίες, στην Ιάβα και Κίνα και επέφεραν
- αφενός αναστάτωση στους Άραβες, που κυριαρχούσαν το εμπόριο της περιοχής μέχρι τότε, και
- αφ' ετέρου την παρακμή στο ιταλικό εμπόριο.
Μετά τις επιτυχίες αυτές των τολμηρών θαλασσοπόρων της Πορτογαλίας, άρχισαν πολλοί επιστήμονες και λόγιοι της εποχής εκείνης, που, στηριζόμενοι στις θεωρίες για το σφαιρικό σχήμα της γης, υποστήριζαν ότι μπορούν να φτάσουν στην Ανατολή πηγαίνοντας προς τη Δύση. Τα όνειρα αυτά θέλησε να πραγματοποιήσει ο Γενουάτης Χριστόφορος Κολόμβος. Τα μέσα, που του έλειπαν, του τα πρόσφερε η βασίλισσα της Ισπανίας, η Ισαβέλλα, δίνοντάς του τρεις καραβέλες και πλήρωμα, αφού τον διόρισε ναύαρχο και διοικητή των χωρών, που θα ανακάλυπτε. Ο Κολόμβος, ξεκινώντας τις 3 Αυγούστου του 1492 από τον λιμένα της Πάλου και μετά από ατέλειωτες μέρες και κινδύνους, έφθασε με τα καράβια του σε ένα νησί, που ονόμασε Σαν Σαλβαντόρ (Άγιο Σωτήρα). Ανακάλυψε ακόμη την Κούβα, την Αϊτή και τις Αντίλλες.
Δεύτερο ταξίδιο τον οδηγεί στα βόρεια παράλια της νότιας Αμερικής.
Τα έτη που ακολούθησαν τα χαρακτηρίζει το πάθος για τις άγνωστες χώρες, για τα μακρινά ταξίδια. Έτσι ο Ιω. Καμπόττο ανακαλύπτει τις ακτές της Β. Αμερικής, ο Ιάκ. Καρτιέ τον Καναδά και οι Πορτογάλοι τυχαία τη Βραζιλία. Οι Ευρωπαίοι κατάλαβαν τώρα ότι οι χώρες αυτές δεν ήταν οι Ινδίες, όπως νόμιζαν πριν, αλλά μια άλλη, ολότελα άγνωστη χώρα.
Βεβαιώθηκαν γι' αυτό όταν ο Μαγγελάνος, Πορτογάλος θαλασσοπόρος, πλέοντας δίπλα στα παράλια της νότιας Αμερικής, πέρασε από τον πορθμό, που έχει το όνομά του, στον Ειρηνικό ωκεανό. Είναι ο πρώτος Ευρωπαίος, που γνώρισε τον ωκεανό αυτό, το 1520. Φονεύθηκε όμως, όταν έφθασε στις Φιλιππίνες, από τους ιθαγενείς.
Ένα από τα πλοία του, το 1522, έφθασε στο λιμένα από όπου είχαν ξεκινήσει, κάνοντας για πρώτη φορά το γύρο του κόσμου.
Οι ανακαλύψεις αυτές έδωσαν τη δυνατότητα στην Ισπανία και την Πορτογαλία να ιδρύσουν αποικίες για την εκμετάλλευση του πλούτου που βρήκαν στις χώρες αυτές. Οι βασιλείς απέκτησαν πλούτο από τους φόρους, που είχαν επιβάλλει στους αποίκους και ισχυροποίησαν τη θέση τους στην Ευρώπη. Δεν μπόρεσαν όμως να αξιοποιήσουν τον πλούτο, που είχαν οι νέες χώρες και να τις κυβερνήσουν, γι' αυτό γρήγορα το εμπόριο πέρασε στα χέρια των Ολλανδών.
Το 1519 Ισπανοί τυχοδιώκτες με αρχηγό τον Κορτέζ κατέλαβαν το Μεξικό. Ο Πιζάρρο και ο Αλμάγκρο, το 1532, φτάνουν στη Βενεζουέλα και στη Χιλή εξοντώνοντας πολλούς ιθαγενείς και καταστρέφοντας θαυμάσιους πολιτισμούς των λαών αυτών, όπως των Αζτέκων, των Μάγια και των Ίνκας.
Οι νέοι κάτοικοι αυτών των χωρών έφεραν από την Ευρώπη το αμάξι, το σίδερο, διάφορα ζώα (αρνιά, άλογα, σιτάρι, κλήματα, ελιές, βόδια κ.ά.). Ανέπτυξαν την καλλιέργεια του εδάφους, εκμεταλλεύτηκαν το υπέδαφος, υποχρεώνοντας τους ντόπιους να εργάζονται σκληρά, ώστε να τους εξοντώσουν. Μετά άρχισαν να φέρνουν μαύρους από τις αφρικανικές αποικίες δημιουργώντας μια αφόρητη κατάσταση για τους ιθαγενείς της Αφρικής και ένα τεράστιο ανθρώπινο πρόβλημα στην Αμερική.
Οι άνθρωποι, που έφθασαν στις νέες χώρες, ήταν κατάδικοι που τους έβγαλαν από τις φυλακές ή τυχοδιώκτες που κυνηγούσαν τον πλούτο.
Για αυτό αδιαφόρησαν για τα θαυμάσια αρχιτεκτονικά κτίρια των κατοίκων στους οποίους φέρθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα εξαφανίζοντάς τους.
Βέβαια η σημασία των ανακαλύψεων είναι μεγάλη, γιατί ανοίχθηκαν νέοι δρόμοι για την Ανατολή και τη Δύση.
Τα ξένα προϊόντα μεταφέρονται απευθείας στις ευρωπαϊκές χώρες και αναπτύσσεται το εμπόριο και η ναυτιλία.
Η Ευρώπη γνωρίζει τον καπνό, την πατάτα, την τομάτα, τον καφέ και το κακάο και άλλες ύλες, που βοήθησαν στη βιομηχανική ανάπτυξη. Άρχισε η εγκατάσταση Ευρωπαίων και η μετάδοση του πολιτισμού.
Οι γνώσεις για το έδαφος, τους ανθρώπους, τα φυτά και τα ζώα πλουτίστηκαν και βοήθησαν στην ανάπτυξη των επιστημών (φυσική, γεωγραφία κ.ά.). Οι ανακαλύψεις αυτές αναστάτωσαν την οικονομία των κρατών με το άργυρο και χρυσό, που άρχισαν να εισάγονται σε αφθονία.
Νεότερη Εποχή[]
Με την παρέλευση του Χρόνου, την τελειοποίηση των γεωγραφικών γνώσεων και των διάφορων οργάνων οι εξερευνήσεις έγιναν με άλλη μορφή, με σύστημα και οργάνωση. Διάφορες αποστολές, για την εξερεύνηση χωρών με ειδικούς επιστήμονες, γίνονται τα επόμενα έτη.
Ο Δαβίδ Λίβινγκστον και ο Ερρίκος Στάνλεϊ φθάνουν στο κέντρο της παρθένας Αφρικής, ο Άμουνδσεν ανακαλύπτει το Νότιο Πόλο, ο Σκοτ Φόσετ μας αποκαλύπτει τα μυστικά της ζούγκλας του Αμαζόνιου, ενώ ο Χίλλαρι με τον Τένσιγκ πατούν και κατακτούν την υψηλότερη κορυφή της Ασιατικής οροσειράς Ιμαλάια, το Έβερεστ.
Για τις ανακαλύψεις και τους ανθρώπους που τις πραγματοποίησαν, γράφηκαν πολλά βιβλία, ιστορώντας τις περιπέτειές τους, τις κατακτήσεις τους, καθώς και την ομορφιά του ταξιδιού και των άγνωστων τόπων και εξυμνώντας το θάρρος και την τόλμη των ανδρών αυτών.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)