Ερυθραί
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ερυθρές" σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Γεωγραφία[]
Η ακριβής θέση της είναι:
Ο Έλληνας γεωγράφος και ιστορικός Στράβων (63 π.Χ. - 21 μ.Χ.) στα "Γεωγραφικά" αναφέρει:
«Είτα Κώρυκος όρος υψηλόν και λιμήν υπ’ αυτώ Κασύστης και άλλος Ερυθράς λιμήν καλούμενος»
Οι ταυτίσεις είναι οι εξής:
- «Κώρυκος» το όρος Κόρακα (Cape Koraka τουρκ. Koraka Burnu)
- « Κασύστης» ο λιμένας Σάπλιτζα ή Μερσίνι
- και λιμένας Ερυθράς ο όρμος της Αγριλιάς.
Οι τέσσερεις νησίδες που βρίσκονται στον κόλπο απέναντι από την πόλη ονομάζονταν Ίπποι.
Επιγραφές αναφέρουν ένα ποταμό, τον Αλέοντα, που σημειώνεται από τον Πλίνιο
Ιστορία[]
Αρχαιότατοι κάτοικοι θεωρούνται οι Κάρες και οι Λέλεγες.
Η αρχαία ελληνική πόλη Ερυθρά ή Ερυθραί (μετέπειτα Λυθρί, σήμερα Ildiri) πρωτεύουσα της περιοχής, έλαβε το όνομά της σύμφωνα με τον Παυσανία από τον Έρυθρο, υιο του Ραδάμανθυ όταν οι Κρήτες, επεκτείνοντας την κυριαρχία τους, εγκαθίστανται εκεί κατά τον 14ο π.Χ. αιώνα.
Ταυτόχρονα κατοικήθηκαν και από Λύκιους, Κάρες και Παμφύλους.
Ο Έρυθρος δίνει το όνομά του στην πόλη ή προφανώς υιοθετεί αυτό από το φυτό, «Ρουβία η βαφική» ή "Ερυθρόδανον" (Rubia Tinctorum) δηλ. το κοινό ριζάριo ή αλιζάρι που φύεται μέχρι σήμερα σε όλη τη χερσόνησο.
Από τη ρίζα του φυτού παραγόταν από την αρχαιότητα και μέχρι την ανάπτυξη της Χημείας η κόκκινη βαφή με την οποία έβαφαν νήματα, υφάσματα αλλά και τοίχους κτιρίων. Οι αρχαίοι Ερυθραείς, εκτός από τη χρήση της βαφής, πραγματοποιούσαν εξαγωγικό εμπόριο σε μεγάλες ποσότητες. Ο λιμένας που χρησιμοποιούσαν προς το νότο ήταν ο ‘‘Ερυθράς λιμήν’’ του Στράβωνα, δηλαδή το επίνειο των Αλατσάτων, Αγριλιά.
Μετά την άλωση της Τροίας (12ος αιώνας π.Χ.) ο δρόμος για τα ελληνικά φύλλα ανοίγει για τον αθρόο αποικισμό των μικρασιατικών παραλίων.
Όμως η πόλη των Ερυθρών, όπως σημειώνει ο Παυσανίας, αργότερα ενισχύθηκε από Ίωνες αποίκους υπό τον Κλέωνα ή τον Κνώπο, απόγονο του μυθικού Αθηναίου βασιλέα Κόδρου.
Οι Ερυθρές περι τον 9ο αιώνα π.Χ. πρέπει να ανήκαν στην Πανιώνια Ομοσπονδία ( = Ιωνική Δωδεκάπολη) (Φώκαια, Λέβεδο, Κλαζομενές,Τέως, Κολοφώνα, Έφεσο, Πριήνη, Μυούντα, Μίλητο, Χίο και Σάμο) στην οποία αργότερα θα προστεθεί και η αιολική Σμύρνη.
Σύμφωνα με τον Παυσανία και το Στράβωνα, μια από τις φυλές των Ερυθραίων κατοικούν στη Χαλκίδα: :"έστιν μεν χώρα Χαλκίς" στον οριζόντιο δηλαδή άξονα της Ιωνικής χερσονήσου που εκτείνεται ως το ακρωτήριο Πούντα (σήμερα Top corp.) και αυτοί είναι οι Χαλκιδείς.
Στη μέση αυτού του άξονα εκτείνεται η καλλιεργήσιμη πεδιάδα των Ερυθρών όπου μετέπειτα θα ιδρυθεί η πόλη.
Τις πόλεις της Ιωνικής Δωδεκάπολης ενώνει ο χαλαρός δεσμός του «Πανιωνίου»
Στο ιερό άλσος της Μυκάλης (μεταξύ Πριήνης και Μιλήτου) τιμούν τον εθνικό θεό των Ιώνων τον Ποσειδώνα και συζητούν για ζητήματα που τους απασχολούν χωρίς όμως να αποτελούν ένα ενιαίο κράτος.
Αρχαϊκή Εποχή[]
Μετά την ίδρυσή της, η πόλη κυβερνήθηκε για καιρό από μέλη του προαναφερθέντος αθηναϊκού βασιλικού οίκου. Ο Αριστοτέλης αναφέρει την ολιγαρχία των Βασιλιδών στις Ερυθρές κατά την αρχαϊκή εποχή.
Μαζί με την Τέω (κοντά στο σημερινό Σεφερί-χισάρ), οι Ερυθρές έστειλαν Ίωνες ευγενούς καταγωγής, για να ενισχύσουν την ιωνική αποικία στη Φώκαια.
Ο εντόπιος ιστορικός Ιππίας ο Ερυθραίος, που έζησε κατά την ελληνιστική περίοδο, αναφέρει ότι ο βασιλέας Κνώπος εκθρονίστηκε από τους τυράννους Ορτύγη, Ίρο και Έχαρο, οι οποίοι ήταν φίλοι των τυράννων της Χίου Αμφίκλου και Πολυτέκνου.
Σύμφωνα με τον Ιππία, αυτοί οι τύραννοι που κυβέρνησαν με βίαιο τρόπο, εκδιώχθηκαν από τον αδελφό του Κνώπου και απέθαναν κατά τη διαφυγή τους.
Αυτός ο βασιλέας, τον οποίο ο Ιππίας πιθανόν συγχέει με τον μυθικό οικιστή Κνώπο, πρέπει να έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ., δηλαδή σε μια εποχή, κατά την οποία οι περισσότερες Ιωνικές πόλεις είχαν τυραννικά πολιτεύματα.
Από το 560 π.Χ. οι Ερυθρές περιήλθαν υπό Λυδική κατοχή και μετά το 545 π.Χ. υποτάχθηκαν στους Πέρσες.
Κλασσική Εποχή[]
Η πόλη έλαβε μέρος στην Ιωνική Επανάσταση κατά των Περσών (499 π.Χ.) και στη ναυμαχία της Λάδης (494 π.Χ.) με οκτώ πλοία.
Στην Δηλιακή Συμμαχία οι Ερυθρές συνεισέφεραν το αξιόλογο ποσό των επτά ταλάντων που αποδεικνύει την ακμή τους.
Αποχώρησαν για κάποιο διάστημα από τη συμμαχία πιθανόν το 453 π.Χ.
Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Ερυθρές ομού με την γειτονική Χίο επαναστάτησαν εναντίον της αθηναϊκής ηγεμονίας το 412 π.Χ. και απετέλεσαν βάση του Πελοποννησιακού στόλου.
Μετά, συμμάχησαν διαδοχικά με την Αθήνα και την Περσία.
Στα μέσα περίπου του 4ου π.Χ. αιώνα ανέπτυξαν φιλική σχέση με τον Μαύσωλο, το βασιλέα της Καρίας. Σε μια επιγραφή προς τιμήν αυτού του μονάρχη, που βρέθηκε εντοιχισμένη σε οικία του Λυθριού, ο Μαύσωλος αποκαλείται ευεργέτης των Ερυθρών.
Την ίδια περίπου περίοδο, οι Ερυθρές υπέγραψαν συμφωνία με τον Ερμεία, τύραννο της Άσσου και του Αταρνέως στην Αιολίδα, η οποία βασιζόταν στην αμοιβαία βοήθεια σε περίπτωση πολέμου.
Το 334 π.Χ. η πόλη επανέκτησε την ελευθερία της με τη βοήθεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος, σύμφωνα με τον Πλίνιο και τον Παυσανία, σχεδίασε την χάραξη μιας διώρυγας στη χερσόνησο της Ερυθραίας, για να συνδεθεί ο κόλπος της Τέω με τον κόλπο της Σμύρνης (στην περιοχή του Γκιούλμπαξε).
Ελληνιστική Εποχή[]
Οι Ερυθρές συνδέθηκαν με την Πέργαμο και τη Ρώμη.
Μετά το θάνατο του βασιλέως Αττάλου Γ το 133 π.Χ., όταν το βασίλειο της Περγάμου είχε κληροδοτηθεί στους Ρωμαίους, οι Ερυθρές άνθησαν ως πόλη προσκείμενη στη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Την «Pax Romana» διαταράσσουν οι επιδρομές των πειρατών που λεηλατούν τα παράλια
Ταυτόχρονα σημειώνονται μεγάλοι σεισμοί στην περιοχή οι οποίοι επαναλαμβάνονται κάθε έξι έτη (το 17, το 23 και το 29 μ.Χ) επιφέροντας σημαντικές καταστροφές στην παραλιακή Μικρά Ασία.
Σύμφωνα με τον Παυσανία (Αχαϊκά, 3, [7]:
- Ἐρυθραῖοι δὲ τὸ μὲν ἐξ ἀρχῆς ἀφικέσθαι σὺν Ἐρύθρῳ τῷ Ῥαδαμάνθυός φασιν ἐκ Κρήτης καὶ οἰκιστὴν τῇ πόλει γενέσθαι τὸν Ἔρυθρον: ἐχόντων δὲ αὐτὴν ὁμοῦ τοῖς Κρησὶ Λυκίων καὶ Καρῶν τε καὶ Παμφύλων, Λυκίων μὲν κατὰ συγγένειαν τὴν Κρητῶν (καὶ γὰρ οἱ Λύκιοι τὸ ἀρχαῖόν εἰσιν ἐκ Κρήτης, οἳ Σαρπηδόνι ὁμοῦ ἔφυγον), Καρῶν δὲ κατὰ φιλίαν ἐκ παλαιοῦ πρὸς Μίνω, Παμφύλων δὲ ὅτι γένους μέτεστιν Ἑλληνικοῦ καὶ τούτοις (εἰσὶ γὰρ δὴ καὶ οἱ Πάμφυλοι τῶν μετὰ ἅλωσιν Ἰλίου πλανηθέντων σὺν Κάλχαντι), τούτων τῶν κατειλεγμένων ἐχόντων Ἐρυθράς, Κλέοπος ὁ Κόδρου συλλέξας ἐξ ἁπασῶν τῶν ἐν Ἰωνίᾳ πόλεων ὅσους δὴ παρὰ ἑκάστων ἐπεισήγαγεν Ἐρυθραίοις συνοίκους.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)