Ευμορφία
Μαθηματικά
ωραιότητα
Γνώση
- Μία ιδιότητα.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ευμορφία" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "μορφή".
Το κλασσικό ελληνικό επίθετο του όμορφος ήταν καλλός. Η κοινή ελληνική λέξη για το εύμορφος ήταν "ωραίος", ένα επίθετο το οποίο ετυμολογικά προέρχεται από την λέξη "ώρα".
Στα κοινά ελληνικά, η ευμορφία ήταν συνεπώς συσχετισμένη με το να είναι κα-νείς ‘της μιας ώρας’. Ένα ώριμο φρούτο (όταν δηλαδή είναι στην ώρα του) θεωρείτο εύμορφο, ενώ μια νεαρή γυναίκα η οποία προσπαθεί να δείχνει μεγαλύτερη ή μια μεγαλύτερη γυναίκα που προσπαθεί να δείχνει νεότερη δεν θα θεωρείτο εύμορφη. Η λέξη ωραίος στην Αττική Ελληνική Γλώσσα είχε πολλές σημασίες συμπεριλαμβανομένου του νέου και του ώριμου.
Εισαγωγή[]
Η ευμορφία γενικά είναι το χαρακτηριστικό ενός ατόμου, ενός τόπου, ενός αντικειμένου ή μιας ιδέας που προσφέρει μια αέναη εμπειρία απόλαυσης, ευχαρίστησης, νοήματος και ικανοποίησης. Η ευμορφία μελετάται ως κλάδος της αισθητικής, της κοινωνιολογίας, της κοινωνικής ψυχολογίας και του πολιτισμού.
Ως δημιούργημα του πολιτισμού, έχει εμπορευματοποιηθεί εξαιρετικά με όχι πάντα θετικά αποτελέσματα. Μια "ιδανική ευμορφία" είναι η ύπαρξη η οποία θαυμάζεται, ή κατέχει χαρακτηριστικά τα οποία χαρακτηρίζονται ευρέως ως όμορφα σε έναν συγκεκριμένο πολιτισμό ή κοινωνία.
Η έννοια του ‘εύμορφου’ συχνά περιλαμβάνει και την περίπτωση όπου μια ύπαρξη βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία και αρμονία με την Φύση, κατάσταση η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αισθήματα έλξης και συναισθηματικής ευημερίας. Επειδή όμως, είναι μια υποκειμενική εμπειρία, συχνά λέγεται ότι η ευμορφία βρίσκεται στα οφθαλμούς του ορώντος. Ωστόσο, στην πιο βαθυστόχαστή της έννοια, η ευμορφία μπορεί να δημιουργεί μια περίοπτη εμπειρία θετικής αντανάκλασης γύρω από το νόημα της ύπαρξης κάθε ατόμου. Υποκείμενο δε της ευμορφίας είναι οτιδήποτε συνηχεί με την προσωπική ολοκλήρωση.
Η ιστορία της ευμορφίας[]
Η πρώιμη Δυτική θεωρία της ευμορφίας βρίσκεται στα έργα πολλών πρώιμων Ελλήνων φιλοσόφων από την προΣωκρατική περίοδο, όπως ο Πυθαγόρας. Το Πυθαγόρειο σχολείο διείδε μία δυνατή σχέση μεταξύ των μαθηματικών και της ευμορφίας. Συγκεκριμένα, παρατήρησαν, ότι τα αντικείμενα τα οποία ήταν διαμοιρασμένα αναλογικά σύμφωνα με την Χρυσή Τομή φαίνονται πιο ελκυστικά.
Η αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική στηρίζεται στην ιδέα της συμμετρίας και της αναλογίας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Παρθενώνα, αλλά και η παγκόσμια αρχιτεκτονική έχει βασιστεί πολλές φορές σε αυτή την νοοτροπία. Γνωστό παράδειγμα το Τατζ Μαχάλ στην Ινδία.
Η σύγχρονη έρευνα μάλιστα εισήγαγε την ιδέα ότι οι άνθρωποι των οποίων τα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι συμμετρικά και αναλογικά σύμφωνα με την χρυσή τομή θεωρούνται πιο ελκυστικοί από αυτούς στους οποίους δεν υπάρχει μαθηματική συμμετρία. Η συμμετρία είναι επίσης σημαντική γιατί δηλώνει την απουσία γενετικών ή επίκτητων ατελειών.
Παρόλο που το ύφος, το στυλ και η μόδα διαφέρει ευρύτατα, η διαπολιτισμική έρευνα έχει ανακαλύψει μία ποικιλία από ομοιότητες στην αντίληψη των ανθρώπων περί ευμορφίας. Οι μεγάλοι οφθαλμοί και η καθαρή επιδερμίδα, για παράδειγμα, θεωρούνται εύμορφα χαρακτηριστικά τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες σε όλους τους πολιτι-σμούς του κόσμου. Τα νεογνικά χαρακτηριστικά είναι ενυπάρχων ελκυστικά και η νεότητα γενικά συσχετίζονται με την ευμορφία.
Υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η προτίμηση για εύμορφα πρόσωπα εμφανίζεται στο προσκήνιο νωρίς στην ανάπτυξη ενός παιδιού, καθώς και ότι τα κριτήρια της ελκυστικότητας είναι όμοια ανάμεσα σε διαφορετικά φύλα και πολιτισμούς.
Οι βάσεις, τοποθετημένες από Έλληνες και Ρωμαίους καλλιτέχνες έχουν επίσης τροφοδοτήσει τα κριτήρια της ανδρικής ευμορφίας στο Δυτικό πολιτισμό. Ο ιδανικός Ρωμαίος περιγραφόταν ως υψηλός, μυώδης, με μακριά πόδια με πλούσια κόμμωση, ένα υψηλό μέτωπο –ένδειξη ευφυΐας-, μεγάλα μάτια, ‘δυνατή’ γραμμή φρυδιού, μία δυνατή και τέλεια μύτη και προφίλ, ένα μικρότερο στόμα και ένα δυνατό περίγραμμα σαγονιού. Αυτός ο συνδυασμός παραγόντων θα μπορούσε, όπως συμβαίνει και σήμερα, να δημιουργήσει μία εντυπωσιακά αξιοπρόσεκτη όψη ενός εύμορφου αρσενικού χαρακτήρα.
Τα ιδανικά της ομορφιάς μπορούν να οδηγήσουν σε ρατσιστική καταπίεση. Για παράδειγμα, μία κοινή ιδέα στον Αμερικανικό πολιτισμό και τρόπο ζωής έχει καθιερωθεί η πεποίθηση ότι τα σκουρόχρωμα χαρακτηριστικά είναι λιγότερο ελκυστικά ή επιθυμητά από τα ανοιχτόχρωμα. Η πεποίθηση ότι η μελαψή επιδερμίδα ήταν άσχημη και αποκρουστική ήταν ιδιαίτερα καταστρεπτική για την ψυχολογία των αφροαμερικάνων, δηλωμένος ως εσωτερικευμένος ρατσισμός. Η πολιτισμική κινητοποίηση ‘Το μαύρο είναι όμορφο’ στόχευε στο να διαλύσει αυτήν την αντίληψη. Αντιστρόφως, τα ιδανικά της ομορφιάς μπορούν επίσης να προωθηθούν φυλετική ενότητα. Τα παιδιά που προκύπτουν από την ανάμειξη φυλών συχνά παρατηρείται να είναι περισσότερο όμορφα και ελκυστικά από τους γονείς τους επειδή η γενετική τους ποικιλία τους προστατεύει από τα κληρονομικά ψεγάδια των γονέων τους.
Η ανθρώπινη ευμορφία[]
Ευμορφία.
Ο χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου ως εύμορφου, είτε σε ατομικό επίπεδο είτε κατά κοινή ομολογία, βασίζεται συχνά και σε κάποιο συνδυασμό εσωτερικής ευμορφίας, η οποία συμπεριλαμβάνει ψυχολογικούς παράγοντες όπως προσωπικότητα, ευφυΐα, χάρη, κοινωνικότητα, γοητεία, ηθική ακεραιότητα, αρμονία και κομψότητα και εξωτερικής ομορφιάς, η οποία περιλαμβάνει φυσικούς σωματικούς παράγοντες, όπως η υγεία, η νεότητα, η σεξουαλικότητα, η συμμετρία, η κοινοφιλία και η χροιά της επιδερμίδας του προσώπου.
Ένας συνηθισμένος τρόπος να μετρήσουμε την εξωτερική ομορφιά, βασισμένη στην κοινή γνώμη ή στην επικρατούσα άποψη της εποχής, είναι να οργανώσουμε ένα διαγωνισμό ομορφιάς, πασαρέλα, όπως ο διαγωνισμός για την ανάδειξη της "Μις Κόσμος". Η εσωτερική ομορφιά, ωστόσο, είναι πιο δύσκολο να μετρηθεί σε ποσοστά, παρόλο που οι κριτικοί των διαφόρων καλλιστείων και διαγωνισμών ομορφιάς συχνά ισχυρίζονται ότι την λαμβάνουν υπόψη στην λήψη της απόφασής τους.
Ένας σταθερός δείκτης της φυσικής ομορφιάς είναι η κοινοφιλία ή μετριότητα. Όταν εικόνες ανθρώπινων προσώπων υπολογίζονται μαζί για να δημιουργήσουν μία σύνθετη εικόνα, έρχονται προοδευτικά πιο κοντά στην ιδανική εικόνα και φαίνονται πιο ελκυστικά. Αυτό παρατηρήθηκε αρχικά το 1883, όταν ο Φράνσις Γκάλτον , εξάδερφος του Δαρβίνου, επίστρωσε φωτογραφικές σύνθετες εικόνες προσώπων χορτοφάγων και εγκληματιών για να δει εάν υπήρχε κάποιο τυπικό παρουσιαστικό προσώπου για τον καθένα. Ενώ το έκανε αυτό παρατήρησε ότι η σύνθετη εικόνα που περιείχε και τα δυο πρόσωπα ήταν πολύ πιο ελκυστική από τις ατομικές εικόνες τους.
Οι ερευνητές έχουν επαναλάβει το πείραμα κάτω από πιο ελεγμένες συνθήκες και βρέθηκε ότι η εικόνα που ήταν σύνθεση μιας σειράς προσώπων εκτιμήθηκε και κρίθηκε πιο ελκυστική από τις ατομικές φωτογραφίες των ίδιων προσώπων που συμμετείχαν στην σύνθετη εικόνα και έλαβαν μικρότερη βαθμολογία. Ακολούθως, είναι απολύτως φυσικό το ότι τα σεξουαλικά πλάσματα θα πρέπει μάλλον να έλκονται από ταίρια, τα οποία κατέχουν προεξέχοντα κοινά ή μέσα χαρακτηριστικά.
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό των όμορφων γυναικών, το οποίο έχει εξερευνηθεί από τους ερευνητές είναι μια αναλογία μέσης-με-γοφό, waist-to-hip ratio (WHR), που είναι περίπου 0,70 για τις γυναίκες. Η ιδέα και το νόημα της WHR σχηματίστηκε αρχικά ως θεωρία από την καινοτόμο ψυχολόγο Δρα Devendra Singh στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν το 1993. Ψυχολόγοι έχουν δείξει ότι αυτή η αναλογία υποδεικνύει επακριβώς την γονιμότητα των γυναικών. Σύμφωνα με την παράδοση, τους προηγούμενους αιώνες όπου η τροφή ήταν πιο σπάνια, οι υπέρβαροι άνθρωποι θεωρούνταν πιο ελκυστικοί από τους αδύνατους και η αναλογία μέσης-γοφού είχε ακόμη πιο καθοριστικό ρόλο.
Ο όρος Bishōnen[]
Η ομορφιά όμως δεν είναι ολοκληρωτικά περιορισμένη στο θηλυκό γένος. Η αρχή της ανδρικής ομορφιάς συναντάται πιο συχνά με τον όρο “bishōnen ,” και έχει αναπτυχθεί σε όλη την διάρκεια της ιστορίας κυρίως στην Ανατολική Ασία, και πιο έντονα στην Ιαπωνία. Αυτό είναι ξεκάθαρο και από την ιδέα του metro-sexual , η οποία εστιάζει κυρίως στην θηλυπρεπή συμπεριφορά των ανδρών, δηλαδή σε άνδρες που έχουν συνήθειες και τρόπους που παραδοσιακά χαρακτηρίζονται ως γυναικείοι.
Ο όρος Bishōnen αναφέρεται σε αρσενικά με ευδιάκριτα γυναικεία χαρακτηριστικά, φυσικά χαρακτηριστικά καθιερώνοντας τα κριτήρια της ομορφιάς στην Ιαπωνία, τα οποία τυπικά χαρακτηρίζουν είδωλα του λαϊκού πολιτισμού. Η απαρχή μιας τόσο ιδιότυπης προτίμησης είναι ακαθόριστη αλλά σίγουρα υπάρχει μέχρι και σήμερα.
Η συμμετρία ενός προσώπου[]
Πολλοί ισχυρίζονται ότι η ευμορφία είναι υποκειμενική. H αλήθεια, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι συμφωνούμε στο τι είναι εύμορφο και τι όχι. Υπάρχει, λένε οι ειδικοί, βιολογικό αίτιο αυτής μας της συμφωνίας.
Ο πατέρας της επιστημονικής μελέτης της ευμορφίας, ο Ράντι Θόρνχιλ του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού, διαπίστωσε ότι η συμμετρία ενός προσώπου είναι αυτή που το κάνει ελκυστικό. Αλλοιώνοντας κάποιες φωτογραφίες προσώπων, έτσι ώστε να είναι περισσότερο ή λιγότερο συμμετρικές, διαπίστωσε ότι οι εθελοντές που έλαβαν μέρος στο πείραμα επέλεγαν ως ελκυστικότερες όσες είχαν συμμετρικότερα χαρακτηριστικά. Κάθε συμμετρία ήταν σημαντική, ακόμα και αν επρόκειτο για τη συμμετρία του μή-κους των δακτύλων όσων εικονίζονταν στις φωτογραφίες, ακόμα και στο ίδιο φύλο. Αιτία της προτίμησής μας στην τέλεια συμμετρία είναι ότι πρόκειται για χαρακτηρι-στικό που με δυσκολία διατηρεί το αναπτυσσόμενο έμβρυο και τα καταφέρνει μόνον όποιο έχει «καλά» γονίδια. Είναι προφανές πως το γεγονός ότι συνδυάζουμε την υγεία με την ομορφιά (πόσες φορές δεν μιλάμε για «υγεία και ομορφιά») δεν είναι τυχαίο. Και άλλα στοιχεία ομορφιάς είναι δείκτες υγείας, όπως η κατάσταση του δέρματος και των μαλλιών, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στις ασθένειες και τον υποσιτισμό.
Και το πρόσωπο μαρτυρά πολλά για την οξύνοιά μας. Πριν από μερικά χρόνια, η Λέσλι Ζέμπροβιτς του Πανεπιστημίου Μπράνταϊς και ο Τζίλιαν Ρόουντς του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας επαναξιολόγησαν εννέα μελέτες που είχαν πραγματοποιηθεί παλαιότερα και διαπίστωσαν ότι πραγματικά είναι δυνατόν να «κριθεί» το πόσο έξυπνοι ή όχι είμαστε έστω από μία φωτογραφία του προσώπου μας. Παραδόξως, τα πρόσωπα των παιδιών και των μεσηλίκων φανέρωναν οξύνοια σε αντίθεση με αυτά των εφήβων και ηλικιωμένων. Αυτό προκάλεσε μεγάλη έκπληξη, διότι είναι προφανές ότι η «ανάγνωση» του προσώπου είναι σημαντική για την επιλογή συντρόφου και εξίσου προφανές είναι ότι η σημαντικότερη ηλικία για τέτοιες επιλογές είναι η εποχή της εφηβείας. Ακριβώς, μάλιστα, σε αυτή την ηλικιακή ομάδα η εξέλιξη καταβάλλει τις μεγαλύτερες προσπάθειες για να κρύψει τις ατέλειες. Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι κάνουν οι αλλαγές που συντελούνται λόγω των ορμονικών μεταβολών στην εφηβεία.
Όπως και να έχει, τα φυσικά, εξωτερικά χαρακτηριστικά μαρτυρούν πολλά στοιχεία για την οξύνοια, τα οποία συνδέονται και με την ομορφιά.
Η εσωτερική ευμορφία[]
Η εσωτερική ευμορφία είναι η έννοια που χρησιμοποιείται για να περιγράψουμε την θετική πλευρά ενός ανθρώπου ή αντικειμένου (σπανιότερα) το οποίο δεν είναι αισθητικά όμορφο (δηλαδή δεν διαθέτει φυσική εξωτερική μορφιά).
Ενώ τα περισσότερα είδη χρησιμοποιούν φυσικά γνωρίσματα και φερομόνες για να έλκουν τα ταίρια τους, πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι στηρίζουν τις επιλογές τους στην εσωτερική ευμορφία που έχει το ταίρι που έχουν επιλέξει. Αξίες, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και η ευγένεια, η ευαισθησία, η τρυφερότητα ή η συμπόνια, η δημιουργικότητα και η ευφυΐα λέγεται ότι μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο που τις κατέχει επιθυμητό από την αρχαιότητα. Ωστόσο, νέες έρευνες που συγκρίνουν αυτό που πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι βρίσκουν ελκυστικό στις ίδιες τους τις συνήθει-ες «ζευγαρώματος» υπογραμμίζουν την επιπολαιότητα της "εσωτερικής ευμορφίας", υποστηρίζοντας το γεγονός ότι το ανθρώπινο γένος στηρίζεται και αυτό σε φυσικά γνωρίσματα και φερομόνες όπως ακριβώς και όλα τα υπόλοιπα ζώα προκειμένου να βρει ταίρι.
Η ευμορφία στους διάφορους πολιτισμούς[]
Ευμορφία.
Η ευμορφία είναι στο μάτι του θεατή, και αυτό δεν είναι ποτέ περισσότερο αλήθεια από ότι ισχύει και κατά τη διάρκεια του χρόνου και μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών. Με την πάροδο του χρόνου, η έννοια της ευμορφίας, φαίνεται να παρουσιάζει διακυμάνσεις, ιδίως όσον αφορά τους ανθρώπους, μερικές φορές ευνοώντας μάλλον βαρύ άτομα και άλλες φορές πολύ κοκαλιάρικα άτομα. Σε διαφορετικούς πολιτισμούς, τα μέρη του σώματος μπορεί να είναι εσκεμμένα υπερβολικοί, στο όνομα της ομορφιά, τα αποτελέσματα των οποίων θα μπορούσε μάλιστα να φαίνεται γελοίο με αυτά μιας άλλης κουλτούρας. Για παράδειγμα, διάφορες φυλές σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους για να επιμηκύνουν το λαιμό, να επεκτείνουν το στόμα, τα αυ-τιά, ακόμη και το σχήμα του κεφαλιού.
Κάθε πολιτισμός, λοιπόν, έχει και το δικό του τρόπο να ορίζει το ωραίο. Στην κεντρική Αυστραλία, οι Αβορίγινες Αράντα φορούσαν περούκες από φτερά πτηνών ενώ οι Αζαντέ του Περού προτιμούσαν περούκες από σπόγγο. Τέτοια φαινόμενα ακόμη απαντώνται σε απομονωμένες φυλές, όπως στην φυλή Χούλι στα υψίπεδα της Παπούα - Νέας Γουινέας , όπου οι άνδρες κορδώνονται, βαδίζουν καμαρωτά, τινάζονται και σείουν τις φτερωτές φορεσιές τους, μιμούμενοι τα παραδείσια πτηνά του τόπου τους, καθώς ετοιμάζονται για τον ετήσιο εορτασμό του γένους τους. Σε αυτές τις φυλές οι άνδρες είναι το «ωραίο φύλο».
Το τυπικό της ευμορφίας στην Κίνα[]
Το τυπικό της ευμορφίας στην Κίνα διαφέρει κατά πολύ από τον δυτικό πολιτισμό και ιδιαίτερα όσο αφορά την γυναικεία ευμορφία. Σε σύγχρονες δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει όπου έχουν ερωτηθεί άντρες και γυναίκες γύρω από τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει το ιδανικό όμορφο πρόσωπο διαπιστώθηκε κάποια ομοφωνία απόψεων. Σύμφωνα με τους περισσότερους Κινέζους άντρες, μια ιδανικά όμορφη γυναίκα θα πρέπει να έχει σχήμα κεφαλής όπως ένα αυγό χήνας και ένα μικρό στόμα με λεπτά κόκκινα χείλη (πολλοί αυτό το παρομοιάζουν με κεράσι), λευκό δέρμα, μακριά μαύρα μαλλιά και μια λεπτή φιγούρα. Οι μακριές και έντονα μαύρες βλεφαρίδες είναι επίσης αναγκαίες. Θα πρέπει επίσης μια γυναίκα για να φαίνεται εύμορφη να αποφύγει να φαίνεται σεξουαλικά ενεργή έτσι ώστε να φαίνεται αγνή και με παρθενική τιμή και επίσης να αποφεύγεται η μετριότητα ενώ θα πρέπει να διατηρείται και να φαίνεται υγιείς. Τέλος, τα φρύδια θα πρέπει να είναι όπως «τα άνθη του δέντρου ιτιά» και η μύτη θα πρέπει να είναι μικρή. Βέβαια όλα αυτά θα πρέπει να συνδυάζονται και με ένα μικροκαμωμένο σώμα με μικρά άκρα, εφόσον στην Κίνα θεωρούνταν όμορφες οι λεπτές και μικροκα-μωμένες γυναίκες.
Η έννοια της αρχαίας Αιγυπτιακής ευμορφίας[]
Φαίνεται να υπάρχουν ορισμένες έννοιες της κλασσικής ευμορφίας που δεν είναι ασυμβίβαστες με πολλές από τις σύγχρονες απόψεις μας, και φαίνεται ότι οι αρχαίες Αιγυπτιακές έννοιες της ευμορφίας δεν είναι πολύ διαφορετικές από τις δικές μας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη μορφή. Ταυτόχρονα, οι Αιγύπτιοι φαίνεται να είχαν εξίσου επηρεαστεί από την ευμορφία, αν όχι περισσότερο, από ό, τι επηρεαζόμαστε εμείς στον σύγχρονο κόσμο μας.
Πράγματι, φαίνεται ότι κάποια στιγμή η ευμορφία μπορεί να αποτελούσε ένα μέρος της ιδέας που συνδεόταν με την έννοια ma'at , τον θρησκευτικό κανόνα που είχαν ανακαλύψει οι Αιγύπτιοι και πίστευαν ότι κυριαρχούσε στον κόσμο τους. Για παράδειγμα, θεωρείτο από τους αρχαίους Αιγύπτιους ότι οι ξένες χώρες αποτελούσαν μέρος του χάους, το αντίθετο της Μαάτ, και οι ξένοι πολύ συχνά απεικονίζονταν σε μια μορφή πολύ διαφορετική από την μορφή των ίδιων των Αιγυπτίων, και με πολύ διαφορετικό καλλιτεχνικό ύφος. Συχνά, μπορεί ακόμη και να παρουσιάζονταν με ένα πιο ρεαλιστικό, και πολύ λιγότερο ιδεαλιστικό στυλ. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι αυτό της βασίλισσας του Punt που καταγράφεται κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Hatshepsut αλλά οι κρατούμενοι πολύ συχνά εκπροσωπούνταν από πολύ λιγότερο ιδανικές μορφές.
Οι αποδείξεις μας για το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αντιλαμβάνονταν την ευμορφία προέρχεται από πολλές διαφορετικές πηγές, συμπεριλαμβανομένης της εικονικής, των γλυπτών σε περιεκτική θέα ή αναπαράσταση και διαφόρων ειδών κειμένων. Μεγάλο μέρος αυτής διακηρύσσει ένα ειδικό και συγκεκριμένο μοντέλο της ευμορφίας, ιδιαίτερα σε άτομα και ίσως και πιο συγκεκριμένα στις γυναίκες.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν είχαν συγκεκριμένες λέξεις που αναφέρονταν σε σύγχρονες εννοιολογικές ιδέες. Για παράδειγμα, φαίνεται να μην υπήρχε όρος στην πραγματικότητα που αναφερόταν στην τέχνη γενικά. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, είχαν αναπτύξει μια σειρά από εννοιολογικούς όρους για ορισμένες ιδέες. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η έννοια της ευμορφίας. Κατά τη μελέτη της αρχαίας αιγυπτιακής ιδέας (έννοιας) της ομορφιάς, είναι χρήσιμο να εξετάσει κανείς τις πολλές λέξεις που χρησιμοποιούσαν για την έννοια αυτή.
Υπήρχαν δύο επίθετα που χρησιμοποιούνταν για να περιγράψουν τα όμορφα πράγματα, ή τα όμορφα άτομα, που αποτελούνται από το "ν" και το "νφρ". Ο όρος «νφρ», ο οποίος συνήθως γράφεται και ως «νέφερ» όπως αποκαλύφθηκε στις σύγχρονες Αιγυπτιολογικές ανασκαφές, ήταν ένα από τα πιο κοινά επίθετα, που χρησιμοποιούνταν σε ονόματα και ακόμα μερικές φορές χρησιμοποιούνται μέχρι τις μέρες μας. Υπάρχουν επίσης ουσιαστικά και ακόμη και ρήματα που σχετίζονται με αυτόν τον όρο. Τα ρήματα που προέρχονται από τον όρο «νφρ» και περιλαμβάνουν τους όρους «σνφρ», που σημαίνει όμορφα ή στολισμένος, τον όρο «νφρω» ή «νφρ», και αργότερα το «βω νφρ» ίσως χρησιμοποιούνταν ως μια αφηρημένη έννοια της ομορφιάς. Και ενώ ο όρος «νφρ» ή «νφρτ» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή ενός άνδρα ή μιας γυναίκας, ο ίδιος όρος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη σημασία από την απλή έννοια που εκφράζει ένα όμορφο πρόσωπο.. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι όροι συχνά αναφέρονται σε μια ειδική κατηγορία ατόμου, και μπορούν να αποκαλύψουν κάτι για το τι οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ως όμορφο.
Στην αιγυπτιακή τέχνη, η ιδανική μορφή είναι μια νεανική και λεπτή φιγούρα με στενούς γοφούς, που οι ανθρωπομετρικές μελέτες των μούμιων των φαραώ αποκάλυ-ψαν ότι είναι μια αρκετή καλή εκπροσώπηση της πραγματικότητας, τουλάχιστον στην περίπτωση των αιγυπτιακών γυναίκες. Επιπλέον, οι αναλογίες των γοφών με τους ώμους δεν είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που βρέθηκαν στις αρσενικές αιγυπτιακές μούμιες. Ενώ και τα δύο φύλα μπορεί να απεικονίζεται με τον τρόπο αυτό, οι απεικονίσεις των ανδρών είναι πολύ πιθανό να διαφέρουν από το ιδανικό.
Γενικότερα, το πόσο σημαντική ήταν η ευμορφία για τους αρχαίους Αιγύπτιους και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να την αποκτήσουν φανερώνεται σε όλες τις τοιχογραφίες που απεικονίζουν ανθρώπινες μορφές και τους πάπυρους με τα κείμενα που έχουν διαδοθεί. Οι Αιγύπτιοι φρόντιζαν για την εμφάνιση τους ως προς την τελευταία λεπτομέρεια (τόσο όσο αφορά την ενδυμασία, όσο και τον καλλωπισμό του προσώπου και του σώματός τους γενικότερα. Για παράδειγμα, ένα ανάγλυφο στο ναό του Αιγύπτιου ευγενή Πταχοτέπ που έζησε στο 2400 π.Χ. τον απεικονίζει την ώρα που του κάνουν πετντικιούρ. Ενώ η Κλεοπάτρα έβαφε τα μάτια της με κολ, μολύβι φτιαγμένο από τριμμένα ορυκτά ενώ έκανε μπάνιο μέσα σε γάλα προκειμένου να διατηρεί το σώμα της νεανικό και υγειές.
Οι επιδράσεις της ευμορφίας στην κοινωνία[]
Η ομορφιά προσφέρεται ως ένα σταθερό κριτήριο σύγκρισης και μπορεί να προκαλέσει αποστροφή και δυσαρέσκεια όταν δεν επιτευχθεί. Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ταιριάζουν στο "ιδανικό της ομορφιάς" είναι δυνατό να νιώθουν εξόριστοι μέσα στις ίδιες τους τις κοινωνίες. Η τηλεοπτική σειρά επεισοδίων "Άσχημη Μπέτυ" παρουσιάζει την ζωή ενός κοριτσιού, η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα στην εργασία της εξαιτίας του άδικου κοινωνικού ρατσισμού που επικρατεί απέναντι σε αυτούς που θεωρούνται μη ελκυστικοί και ίσως αποκρουστικοί. Στην "Μαλένα", σε αντίθετη περίπτωση, μία εντυπωσιακά όμορφη γυναίκα είναι αναγκασμένη να ζει στην φτώχεια επειδή οι γυναίκες της κοινωνίας αρνούνται να της προσφέρουν εργασία από φόβο μην η Μαλένα φλερτάρει τους συζύγους τους αποσκοπώντας σε κάποιο οικονομικό όφελος.
Οι επιστήμονες έχουν δείξει επίσης ότι οι ευπαρουσίαστοι μαθητές λαμβάνουν μεγαλύτερους βαθμούς από τους δασκάλους και καθηγητές τους από ότι τα παιδιά που διαθέτουν μια συνηθισμένη εμφάνιση. Επιπλέον, οι ελκυστικοί ασθενείς έχει αποδειχθεί ότι απολαμβάνουν καλύτερης μεταχείρισης από τους γιατρούς που είναι υπεύθυνοι για την υγεία τους. Μελέτες έχουν δείξει ακόμη ότι οι όμορφοι εγκληματίες λαμβάνουν πιο μικρές ποινές φυλάκισης από καταδικασμένους, που είναι λιγότερο ελκυστικοί. Οι άσχημοι είναι δηλαδή, η μοναδική κατηγορία ανθρώπων που πέφτει θύμα διακρίσεων χωρίς κανείς να διαμαρτύρεται γι’ αυτό.
Και τούτο διότι, όπως αποδεικνύεται, η ομορφιά και η εργασιακή επιτυχία συμβαδίζουν.
Γενικά, η διάκριση εις βάρος άλλων βασισμένη στην εξωτερική τους εμφάνιση είναι γνωστή στην αγγλική γλώσσα ως “Lookism”.
Η Πλαστική Χειρουργική[]
Η γήρανση είναι ένα φυσικό φαινόμενο και αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της ευμορφίας. Για αυτό τον λόγο, ο άνθρωπος προσπαθεί με ορισμένους τρόπους και τεχνάσματα να διατηρήσει την νεότητα στο πρόσωπό και το σώμα του. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τα διάφορα καλλυντικά και τις κρέμες προκειμένου να δείχνουν νεότεροι ενώ πολλοί είναι και αυτοί που καταφεύγουν σε πλαστικές χειρουργικές επεμβάσεις.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις, βέβαια, δεν είναι φυσικές, είναι όμως εφικτές και κάνουν πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους.
Όντως κάνουν πολλούς ανθρώπους ευτυχισμένους. Σύμφωνα με την "Αμερικανική Εταιρία Αισθητικής Πλαστικής Χειρουργικής", σχεδόν τρία εκατομμύρια αισθητικές επεμβάσεις έγιναν στις ΗΠΑ το 1998. Το 42% των χειρουργηθέντων ήταν μεταξύ τριάντα πέντε (35) και πενήντα (50) ετών.
Η αναζήτηση της τέλειας εμφάνισης είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στη Ρωσία οι φτηνές πλαστικές εγχειρίσεις προσελκύουν άτομα από το Λονδίνο και το Σίντνεϊ ενώ στην Κίνα, οι κλινικές πλαστικής χειρουργικής ξεφυτρώνουν η μία δίπλα στην άλλη.
Στην Βραζιλία, οι γυναίκες κάνουν λιποαναρρόφηση στα 18 τους και σμίκρυνση στήθους μεταξύ 16 και 22. Προτιμούν μικρά στήθη και μεγάλα οπίσθια, ενώ οι Αμερικανίδες θέλουν μεγάλο στήθος. Στη δεκαετία του ’70 μόνο το 8% τέτοιου είδους ασθενών ήταν άντρες ενώ τώρα ανέρχονται στο 25%. Σήμερα η κοινωνία αποδέχεται την ιδέα της βελτίωσης της εμφάνισης.
Τα όρια ανάμεσα στη βελτίωση της εμφάνισης και στη νεύρωση μπορεί να είναι ασαφής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τραγουδιστής Michael Jackson με τη μακριά λίστα επεμβάσεων που φημολογείται ότι έκανε προκειμένου από μαύρος να γίνει λευκός.
Οι κίνδυνοι στο κυνήγι της ευμορφίας[]
Το κυνήγι της ευμορφίας μπορεί να γίνει θανατηφόρο. Το 18ο αιώνα, το κιννάβαρι, κοκκινάδι για τα χείλη, ήταν μείγμα θείου και υδραργύρου. Άντρες και γυναίκες το χρησιμοποιούσαν με κίνδυνο να χάσουν τα δόντια τους και να πρηστούν τα ούλα τους. Αρρώσταιναν και συχνά πέθαιναν από τον μόλυβδο που περιείχε η λευκή πούδρα που έβαζαν στο πρόσωπο. Το 19ο αιώνα, οι γυναίκες φορούσαν κορσέδες από ατσάλι με μπανέλες που δυσχέραιναν την αναπνοή.
Παρά τον πόνο, το κυνήγι της ομορφιάς συνεχίζεται. Ακραίο παράδειγμα αυτής της εμμονής είναι η προτίμηση των γυναικών μιας φυλής Εσκιμώων για ένα είδος μπότες που αφήνουν τον χιόνι να μπαίνει μέσα, αλλά αρέσει στους άντρες εξαιτίας του λικνίσματος των γοφών που προξενεί το βάδισμα – μια επιταγή της μόδας που δεν απέχει πολύ από το αρχαίο κινεζικό έθιμο του μπανταρίσματος των ποδιών ή από την ψηλοτάκουνη γόβα του εικοστού αιώνα.
Μια ακόμη θλιβερή πλευρά της ευμορφίας: το 1997 σε έρευνα ενός περιοδικού το 15% των γυναικών και το 11% των ανδρών που ερωτήθηκαν δήλωσαν ότι θα θυσίαζαν πάνω από πέντε χρόνια από την ζωή τους προκειμένου να αποκτήσουν το ιδανικό βάρος. Σε μια από τις χειρότερες εκδηλώσεις της, η δυσαρέσκεια που αισθανόμαστε για το σώμα μας μπορεί να οδηγήσει σε διατροφικές διαταραχές όπως νευρική ανορεξία, σύν-δρομο εκούσιας ασιτίας, ή βουλιμία, ένα φαύλο κύκλο γαστριμαργικής ασυδοσίας, οπότε καταβροχθίζει κανείς τεράστιες ποσότητες και ύστερα κάνει εμετό ή χρησιμοποιεί καθαρκτικά. Και οι δύο μορφές μπορούν να αποβούν μοιραίες.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)