Ζεύς
Jupiter, Zeus, Δίας



Ιώ

Ευρώπη
Κρόνος
Τιτάν
- Ένας πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος.
Μορφολογία[]
![]() | ||||||
Δίας, ο γίγαντας των πλανητών | ||||||
Τροχιακά χαρακτηριστικά (Εποχή J2000) | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Μεγάλος ημιάξονας | 778,412,027 km (5.203 363 01 AU) | |||||
Τροχιακή περιφέρεια | 4.888 Tm (32.657 AU) | |||||
Εκκεντρότητα | 0.048 392 66 | |||||
Περιήλιο | 740,742,598 km (4.951 558 43 AU) | |||||
Αφήλιο | 816,081,455 km (5.455 167 59 AU) | |||||
Αστρονομική τροχιακή περίοδος | 4333.2867 d (11.86 a) | |||||
Συνοδική Περίοδος | 398.88 d | |||||
Μέση Ταχύτητα Τροχιάς | 13.056 km/s | |||||
Μέγιστη Ταχύτητα Τροχιάς | 13.712 km/s | |||||
Ελάχιστη Ταχύτητα Τροχιάς | 12.446 km/s | |||||
Κλίση ως προς την Εκλειπτική | 1.305 30° (6.09° ως προς τον Ηλιακό ισημερινό) | |||||
Μήκος Ανερχόμενου Σημείου | 100.556 15° | |||||
Όρισμα Περιηλίου | 274.197 70° | |||||
Δορυφόροι | 63 | |||||
Φυσικά Χαρακτηριστικά | ||||||
Ισημερινή διάμετρος | 142,984 km (11.209 γήινες) | |||||
Πολική διάμετρος | 133,709 km (10.517 γήινες) | |||||
Πλάτυνση | 0.064 87 | |||||
Επιφάνεια | 6.14×1010 km² (120.5 γήινες) | |||||
Όγκος | 1.431×1015 km³ (1321.3 γήινοι) | |||||
Μάζα | 1.899×1027 kg (317.8 γήινες) | |||||
Πυκνότητα | 1.326 g/cm³ | |||||
Επιφανειακή Βαρυτική Ένταση στον Ισημερινό | 23.12 m/s² 1 (2.358 Τζι) | |||||
Ταχύτητα Διαφυγής | 59.54 km/s | |||||
Αστρονομική περίοδος περιστροφής | 0.413 538 021 d (9 h 55 min 29.685 s) | |||||
Ταχύτητα περιστροφής | 12.6 km/s = 45,300 km/h (στον ισημερινό) | |||||
Κλίση του Άξονα | 3.13° | |||||
Ορθή Αναφορά του βόρειου πόλου |
286.05° (17 h 52 min 12 s) | |||||
Απόκλιση | 64.49° | |||||
Λευκαύγεια | 0.52 | |||||
Επιφανειακή θερμοκρασία
| ||||||
Ατμοσφαιρικά χαρακτηριστικά | ||||||
Ατμοσφαιρική Πίεση | 70 kPa | |||||
Υδρογόνο | ~86% | |||||
Ήλιο | ~14% | |||||
Μεθάνιο | 0.1% | |||||
Υδρατμοί | 0.1% | |||||
Αμμωνία | 0.02% | |||||
Αιθάνιο | 0.0002% | |||||
Φωσφίνιο | 0.0001% | |||||
Υδρόθειο | <0.00010% | |||||
Πρότυπο:Edit |

(Καλλιτεχνική αναπαράσταση)
O Δίας είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος σε διαστάσεις και μάζα. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά πλανήτης ξεκινώντας από τον Ήλιο.
Εισαγωγή[]
Ο Δίας θα μπορούσε να περιλάβει στο εσωτερικό του όλους τους άλλους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος.
Η μάζα του είναι 318 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης, και 2,5 φορές μεγαλύτερη του συνόλου των πλανητών και δορυφόρων. Ο όγκος του 1.318 φορές μεγαλύτερος από τον όγκο της Γης. Παρά ταύτα η πυκνότητα του είναι μόλις 1,33 έναντι της πυκνότητας της Γης που είναι 5,52 και πλησιέστερη στην πυκνότητα του Ήλιου(1,4), λαμβάνοντας ως μονάδα τη πυκνότητα του ύδατος.
Η μέση διάμετρος του είναι 142.000 χλμ. Η απόσταση του από τη Γη κυμαίνεται ανάμεσα στα 591.000.000 χλμ και 965.000.000 χλμ. (περίπου ± 5,2 α.μ.). Σε αυτό οφείλεται η τροχιά του.
Περιστρέφεται πάρα πολύ γρήγορα γύρω από τον άξονα του, περίπου σε 10 ώρες, ταχύτερα από όλους τους Πλανήτες, για την ακρίβεια σε 9 ώρες και 51 λεπτά. Με αυτό το ρυθμό της περιστροφής, ο Δίας, που αποτελείται κατά κύριο λόγο από αέριο υδρογόνο παρουσιάζει πλάτυνση ίση προς 1/15. Ο χρόνος που χρειάζεται για μια περιφορά γύρω από τον Ήλιο είναι περίπου 12 γήινα έτη (11 έτη και 315 ημέρες γης). Η ένταση του πεδίου βαρύτητας υπολογίζεται 2,5 φορές μεγαλύτερη της έντασης της Γης. Δέχεται δε από τον Ήλιο ποσότητα φωτός και θερμότητα ίση προς το 1/25 εκείνης που φθάνει στη Γη.
Δίια Ατμόσφαιρα[]
Με το τηλεσκόπιο δεν φαίνεται η επιφάνεια του Πλανήτη αλλά η πυκνή ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει και η οποία παρουσιάζει πλατιές σκοτεινές ταινίες, παράλληλες προς τον ισημερινό του Πλανήτη, που διαχωρίζονται από φωτεινές ζώνες. Η φωτεινότητα, το πλάτος και η θέση των ζωνών αλλάζουν συνέχεια όψη και εύρος, στο διάστημα ενός έτους. Η ατμόσφαιρα του Δία όπως και των άλλων τριών Δίιων πλανητών, περιέχει υδρογόνο περίπου 78%, ήλιο 11%, με το υπόλοιπο 1% να αποτελείται από αμμωνία, μεθάνιο, νερό και άλλες ενώσεις όπως ο άνθρακας, το αιθάνιο, to ακετυλένιο και το υδροκυάνιο.
Η θερμοκρασία εκεί είναι -130 βαθμοί κελσίου έως -140 βαθμοί κελσίου. Σε αυτές τις θερμοκρασίες το ύδωρ και η αμμωνία βρίσκονται σε μορφή πάγου.
Χαρακτηριστικό της ατμόσφαιρας του Δία είναι η κόκκινη κηλίδα (ερυθρά κηλίδα) με διάμετρο τετραπλάσια του γήινου δίσκου. Καλύπτει περίπου το 1% της επιφάνειας του Δία, που φαίνεται να μετατοπίζεται αργά. Το χρώμα της και ο χρόνος περιστροφής αλλάζουν συνέχεια. Υποστηρίζεται ότι η μεγάλη κόκκινη κηλίδα που υπάρχει στην ατμόσφαιρά του, είναι μια τεράστια καταιγίδα, ένας αντικυκλώνας, που υπάρχει περίπου 300 έτη ή νησίδα ατμοσφαιρικής ύλης μεταξύ υγράς και αεριώδους κατάστασης.
Κανένας λόγος περί ζωής, αναλόγου προς τη γήινη, είναι δυνατόν να γίνει προκειμένου για τον πλανήτη Δία. Το 1976 ο αμερικανός φυσικός Καρλ Σαγκάν πρότεινε ότι μορφές ζωής με οργανική χημεία που βασίζεται στην υγρή αμμωνία (και όχι στο νερό όπως γίνεται στη Γη) θα μπορούσαν να επιβιώσουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας του Δία. Ο Σαγκάν βάσισε την άποψη του στην οικολογία των Γήινων θαλασσών όπου υπάρχει φυτοπλαγκτόν στα ανώτερα στρώματα, πιο χαμηλά ιχθύες που τρέφονται από τα πλαγκτόν και στα χαμηλότερα βάθη κυνηγοί που τρέφονται με τους ιχθύες.
Δίιο Μαγνητικό Πεδίο[]
Ο Δίας είναι ένα ισχυρότατο Μαγνητικό Δίπολο, 1.600 φορές ισχυρότερο από εκείνο της Γης.
Η γνητόσφαιρά του, δηλαδή το μαγνητισμένο περιβάλλον του που σχηματίζεται γύρω του, καθώς το Μαγνητικό Πεδίο του αλληλεπιδρά με τον Ηλιακό Άνεμο, αυτό το ταχύτατο, μαγνητισμένο και ιονισμένο αέριο που εκπέμπει συνεχώς ο Ήλιος στον διαπλανητικό χώρο με τεράστια ταχύτητα.
Διπολικά πεδία και μαγνητόσφαιρες έχουν η Γη, ο Κρόνος και οι άλλοι γίγαντες πλανήτες.
Η μαγνητόσφαιρα του Δία προσομοιάζει με γιγάντια σφαιρική σταγόνα προς τον Hλιο με ακτίνα 100 έως 150 ακτίνες του Δία, και είναι ατρακτοειδής προς τη σκοτεινή πλευρά που εκτείνεται ίσως και περισσότερο από μία Αστρονομική Μονάδα.
Ο Δίας έχει έντονες ζώνες ακτινοβολίας (ζώνες Van Allen) και εμφανίζεται Πολικό Σέλας όπως στη Γη.
Η έκταση της μαγνητόσφαιρας αυξομειώνεται καθώς μεταβάλλεται η πίεση του ηλιακού ανέμου και κάποια σωμάτια (ενεργητικά ηλεκτρόνια) που επιταχύνονται από τη μαγνητόσφαιρα φθάνουν έως τη Γη, όπου τα παρατηρούν τα διαστημόπλοια όταν υπάρχει μαγνητική σύνδεση με τον Δία μέσω του διαπλανητικού μαγνητικού πεδίου κάθε δεκατρείς μήνες.
Δορυφόροι[]
![]() ![]() ![]() |
---|
Αστρικές Ζώνες
|
Εσω/κή Πλανητική Ζώνη: |
Αστεροειδής Ζώνη: |
|
Εξω/κή Πλανητική Ζώνη: |
|
Εσω/κή Ζώνη Kuiper:
|
|
Μέση Ζώνη Kuiper:
|
|
Εξω/κή Ζώνη Kuiper:
|
|
Διάσπαρτος Δίσκος
|
|
Νέφος Oort: |
|
Έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη 63 δορυφόρων διαφόρων μεγεθών σε τροχιά περί τον Δία από τους οποίους οι τέσσερεις
ανακαλύφθηκαν από τον Γαλιλαίο όταν παρατήρησε τον ουρανό με το τηλεσκόπιό του το 1610, είναι πολύ μεγάλοι με διάμετρο από 4.980 έως 2880 χλμ. Οι δύο πρώτοι είναι μεγαλύτεροι της Σελήνης. Αυτοί οι τέσσερεις φαίνονται με απλά κυάλια κατά τη διεύθυνση του ισημερινού του πλανήτη.
Κατά τη κίνησή τους περί τον Δία άλλοτε υφίστανται "εκλείψεις", άλλοτε "διαβάσεις" (προ του δίσκου του Δία) και άλλοτε "επιπροσθήσεις".
Ονόματα μερικών από τους υπόλοιπους δορυφόρους είναι:
- Αμάλθεια,
- Ιμαλία,
- Ελάρα,
- Πασιφάη,
- Σινώπη,
- Λυσιθέα,
- Κάρμη,
- Ανάγκη,
- Λήδα,
- Θήβη,
- Αδράστεια,
- Μήτις,
- Καλλιρρόη,
- Θεμιστώ,
- Μεγακλίτη,
- Ταϋγέτη,
- Χαλδήνη,
- Αρπαλύκη,
- Καλύκη,
- Ιοκάστη,
- Ερινόμη,
- Ισονόη,
- Πραξιδίκη,
- Αυτονόη,
- Θυώνη,
- Ερμίππη,
- Αίτνη,
- Ευρυδόμη,
- Ευάνθη,
- Ευπορία,
- Ορθωσία,
- Σπονδή,
- Καλή,
- Πασιθέα,
- Ηγεμόνη,
- Μνήμη,
- Αοιδή,
- Θελξινόη,
- Άρχη,
- Καλλιχόρη,
- Ελίκη,
- Καρπώ,
- Ευκελάδη,
- Κυλλήνη,
- Κόρη.
Ιστορία[]
Στις 13 Ιανουαρίου, του 1610 όταν ανακαλύφθηκε και ο τέταρτος δορυφόρος του Δία, ο Γαλιλαίος ονόμασε αυτούς «Πλανήτες των Μεδίκων».
Ο Γερμανός αστρονόμος Μάγερ Σίμων ή Μάριος ισχυριζόταν ότι εκείνος είναι ο πρώτος που παρατήρησε τους εν λόγω δορυφόρους την 27 Δεκεμβρίου του 1609 και ονόμασε, εκ λάθους του, αυτούς «Αστέρες του Βρανδεμβούργου» και ακολούθως έδωσε σε κάθε ένα ιδιαίτερο όνομα από την Ελληνική Μυθολογία καλώντας Γανυμήδη τον ένα εξ αυτών. Παρά ταύτα επεκράτησε ο Γαλιλαίος.
Με την ανακάλυψη αυτών των δορυφόρων αποδείχθηκε για πρώτη φορά ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, όπως πιστευόταν έως τότε, αφού υπήρχαν τέσσερα, έστω μικρά, ουράνια σώματα που περιφέρονταν γύρω από τον Δία. Αυτό οδήγησε στην εγκαθίδρυση και αποδοχή του ηλιοκεντρικού συστήματος που πρωτοδιατύπωσε ο Αρίσταρχος ο Σάμιος και επανάφερε ο Κοπέρνικος λίγο πριν τον Γαλιλαίο.
Οι εκλείψεις της Ιούς χρησίμευσαν στον Roemer για τον προσδιορισμό της ταχύτητας του φωτός.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Ομώνυμο άρθρο στην Astronomia
- Jovian Satellite Fact Sheet(En)
- Λίστα Δορυφόρων του Δία(En)
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)