Ηώς
Τιθωνός
Τιθωνός
Τιθωνός
- Μία θεότητα της Ολυμπιακής Θρησκείας.
Ονομασία[]
Ηώς (αρχ. Έως ή και Αύως), ταυτίζεται με την λατινική Aurora (Αουρόρα).
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ηώς" σχετίζεται, ενδεχομένως ετυμολογικά με τα ονόματα Ήβη, Εύα, Έα (Ea) (Σουμερικός θεός), αυγή
Βιογραφία[]
Ηώς
Η Ηώς ήταν η θεότητα-προσωποποίηση της αυγής, κόρη του Τιτάνα Υπερίωνος και της Τιτανίδας Θείας, και επομένως αδελφή του Ηλίου, (του οποίου προηγείται κάθε ημέρα στο ουράνιο ταξίδιο του) και της Σελήνης.
Κατ΄ άλλη παράδοση ήταν κόρη της Ευρυφάεσσας (χαρακτηριστικό επίθετο της Ηούς) ή του Ηλίου (γενόμενος πατέρας εξ αδελφού) και της Ευφροσύνης (άλλο όνομα της Νύκτας).
Στις παραστάσεις που σώζονται (αγγεία κυρίως), εμφανίζεται να φέρει πτέρυγες, κάτι που είναι λογικό, ως θεότητα που ακολουθεί τον Ήλιο και ίπταται στον ουρανό.
Διακρινόμενη μεταξύ των θεαινών από το ελκυστικό κάλλος της, η Ηώς προσέλκυσε τα ερωτικά βλέμματα του Άρεως με τον οποίο και συνευρέθηκε. Όταν το πληροφορήθηκε η θεά Αφροδίτη την "καταράσθηκε" ο βίος της να είναι πλήρης ερωτικών επεισοδίων χωρίς όμως να βρίσκει και πλήρη ικανοποίηση. Απειράριθμες ήταν πλέον οι θρυλούμενες παραδόσεις γύρω από τις ερωτικές σχέσεις της Ηούς.
Πρώτος στο κατάλογο των συζύγων της φέρεται ο Αστραίος (προσωποποίηση του έναστρου ουρανού) με τον οποίο απέκτησε τους πολυάριθμους αστέρες, τον Εωσφόρο (Αυγερινό) και τους τέσσερις κύριους ανέμους Αργέστη, Βορέα, Ζέφυρο και Νότο (προσωποποιήσεις κυρίων διευθύνσεων) και μία κόρη την Δίκη.
Δεύτερος ήταν ο Τιθωνός, ένας ωραιότατος νεανίας, υιος του Λαομέδοντος, τον οποίο απήγαγε η Ηώς στα ανάκτορά της στις όχθες του Ωκεανού (προσδιορισμός του ορίζοντα), αφού επέτυχε από τον Δία την αθανασία του, λησμονώντας όμως και να ζητήσει την αιώνια νεότητά του. Και παρ' ότι έτρεφε τον Τιθωνό με αμβροσία και τον ενέδυε με λαμπρά ενδύματα, οι τρίχες της κεφαλής του άρχισαν να λευκαίνουν, ρυτίδες να αυλακώνουν το πρόσωπό του έτσι ώστε να γηράσκει, αιωνίως, διατηρώντας μόνο τη γλυκύτητα της φωνής του.
Τότε κατά μία παράδοση η Ηώς ζήτησε από τον Δία και τον μετέτρεψε σε τέττιγα (τζίτζικα), κατ΄ άλλη η Ηώς τον απήγαγε και τον μετέφερε στην Αιθιοπία όπου και μετ΄ αυτού απέκτησε δυό υιους τον Ημαθίωνα (με πλείστες παραδόσεις στη Θεσσαλία και Μακεδονία) και τον περίφημο Μέμνονα, τον περιλάλητο ήρωα αρχαίων μύθων και κύριο ήρωα της "Αιθιόπιδας" έπους του Αρκτίνου.
Τρίτος ερωτικός σύντροφος της Ηούς ήταν ο ωραίος κυνηγός Ωρίων τον οποίον και απήγαγε αυτή από την Τανάγρα και που όμως τον στερήθηκε πολύ γρήγορα. Μεταδίδοντάς του το αθεράπευτο ερωτικό της πάθος βλήθηκε από τα βέλη της θεάς Άρτεμης στη νήσο Ορτυγία, είτε διότι τόλμησε να προκαλέσει αυτήν σε αγώνα δισκοβολίας, είτε εξ αγνοίας της θεάς ενώ αυτός κολυμπούσε, σε παρακίνηση του Απόλλωνα (επειδή έφερε βαρέως τον ερωτικό δεσμό αυτού με την αδελφή του), είτε δια άλλη αιτία.
Κατ΄ άλλη εκδοχή η Ηώς ερωτεύθηκε τον τυφλωμένο Ωρίωνα όταν αυτός έφθασε στα όρια του Ωκεανού (ιδεατή αντίληψη του ορίζοντα, σημερινή έκφραση "στα πέρατα του κόσμου") αναζητώντας θεραπεία και ικέτευσε τον Ήλιο του αποκαταστήσει την όραση με τις ακτίνες του.
Μετά τον φόνο του Ωρίωνος και τη μεταμόρφωσή του από τους θεούς σε ομώνυμο αστερισμό, ακολούθησε ο αττικός ήρωας Κέφαλος, ο υιος του θεού Ερμή και της Έρσης, σύζυγος της Πρόκριδος της οποίας και έγινε ακούσια ο φονεύς της.
Αφού καταδικάστηκε και αυτός από τους θεούς, η Ηώς αναζήτησε ερωτικό δεσμό από τον Μελαμποδίδη Κλείτο, τον υιο του Μαντίου και συγγενή του Αμφιαράου, αλλά και αυτόν ακολούθησαν πολλοί άλλοι.
Ο ρόλος της Ηούς[]
Η θεότητα αυτή κατά την Ολυμπιακή Θρησκεία ήταν καθημερινή πρόδρομος του Ήλιου στον οποίον και άνοιγε κάθε αυγή με τα ρόδινα χέρια της τη "Θύρα της Ανατολής". Έπειτα, στεφανοφορούσα με άνθη που την εφοδίαζαν πτηνά και με πολύπτυχο πέπλο, ανέβαινε στο τέθριππο άρμα της ρίχνοντας άνθη και με υδρίες σκορπούσε ροδόσταμο στη Γη ("πρωινή δρόσος"), της οποίας οι σταγόνες άστραπταν ως αδάμαντες στις πρώτες ακτίνες του Ήλιου που ακολουθούσε αυτήν.
Αυτό ήταν το καθημερινό έργο της Ηούς, της πανέμορφης αυτής θεότητας που εξύμνησαν αρχαίοι Έλληνες ποιητές που με θαυμασμό περιέγραψαν τα ροδόχροα δάκτυλά της, τον χιονόλευκο λαιμό της, τους θαυμαστούς οφθαλμούς της, το απαστράπτοντα πέπλο της (εικόνα λυκαυγούς) συνοδεύοντας το όνομά της με πλήθος θαυμαστικών επιθέτων ή επιφωνημάτων όπως φάενναν, βοώπιν, ευπλόκαμον, κροκόπεπλον, λευκόπτερον, ροδοστεφή, ροδόσφυρον, ροδοδάκτυλον, χρυσήνιον, χρυσόθρονον, χρυσοπέδιλον κ.ά.
Ερμηνεία μύθων[]
Όπως διαφαίνεται στο κάθε καλοπροαίρετο ερευνητή της Ελληνικής Μυθολογίας όλοι οι ελληνικοί μύθοι δεν είναι τίποτε περισσότερο από την αλληγορική και εκλαϊκευμένη αναφορά σε πρώιμες παρατηρήσεις. Το όνομά της ως «ηριγένεια θεά» (γεννημένη το πρωί) έχει την ίδια ετυμολογία με την λατινική Aurora, απόγονος του Υπερίονα, ( = εκείνου που πορεύεται υπεράνω της Γης), και της «Ευρυφάεσσας» (= η διαχέουσα τη λάμψη της μακράν), ή της «Θείας» (= η διατρέχουσα στον ουρανό) και οι συγγένειές της με τον Ήλιο, τη Σελήνη, τον Φαέθοντα, τον αρχαίο Εωσφόρο που ως πτερωτός «δαίμων» προηγείται του άρματος του Ηλίου, αλλά και τα επίθετά της, ομολογούν την ταύτισή της με την ανθρωπόμορφη ιδεατή αντίληψη της αυγής. «Ροδοδάκτυλος» και «χρυσοδάκτυλος» είναι οι πρώτες ακτίνες του Ηλιου, χρυσόθρονος, χρυσήνιος, κροκόπεπλος, τα πρώτα χρώματα του ουρανού λίγο πριν τη ανατολή του Ήλιου.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)