Θησεύς
Theseus, Θησέας
- Ένας βασιλέας της Αθήνας (1254 - 1224 π.Χ.) (ενδεικτική χρονολόγηση).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή, 13ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Ηγεμόνες |
---|
της Αττικής |
Προ-Κεκροπίδες |
Κεκροπίδες |
Ερεχθείδες |
Μητιονίδες |
Αιγείδες |
|
Το όνομα "Θησεύς" ενδέχεται να συνδέεται ετυμολογικά με τις λέξεις: Θεσσαλία, Θάσος, Βησσοί.
Γενεαλογία[]
- Οίκος: Ερεχθείδες, Θησείδες
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ήταν ένας από τους περιφημότερους βασιλείς και ήρωες της Μυκηναϊκής Εποχής (2ης χιλιετία π.Χ.), ισάξιος του Ηρακλέους, που απέκτησε και αυτός τεράστια φήμη σε όλη την Ελλάδα για τα θαυμαστά κατορθώματά του.
Γεννήθηκε στην Τροιζήνα από τον βασιλέα των Αθηνών, Αιγέα, και την Αίθρα, θυγατέρα του βασιλέα της Τροιζήνας Πιτθέα, που την γνώρισε, όταν είχε πάει στην αυλή του πατέρα της να του ζητήσει την εξήγηση ενός χρησμού του μαντείου.
Σύμφωνα με μια παράδοση ο Θησέας ήταν γιος του ίδιου του Θεού Ποσειδώνα και συμβόλιζε την προσωποποίηση του ιωνικού πνεύματος που συνδυάζει και εναρμονίζει τη επινοητικότητα με την ευγένεια και την ανδρεία, ενώ ο Ηρακλής, αντίθετα, συμβόλιζε απλά και μόνον την σωματική ρώμη.
Νεανική ηλικία[]
Επειδή οι ευθύνες του Αιγέα τον καλούσαν στην Αθήνα, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την Αίθρα στην Τροιζήνα.
Πριν φύγει, όμως, της έδειξε μια τεράστια πέτρα, στην εξοχή της Τροιζήνας, όπου, είχε κρύψει τα σανδάλια και το ξίφος του. Της έδωσε την εντολή λοιπόν να στείλει στην Αθήνα το γιο της, αν μεγαλώνοντας κατόρθωνε να σηκώσει τη βαριά πέτρα και να πάρει τα αντικείμενα που είχε από κάτω. Με αυτά θα τον αναγνώριζε.
Ο γιος, που γέννησε η Αίθρα, μεγάλωσε στην αυλή της Τροιζήνας και από μικρός άρχισε να δείχνει σημάδια μεγάλου θάρρους και δύναμης. Ήταν επτά ετων όταν πέρασε από την Τροιζήνα, ο Ηρακλής.
Ενώ τα μικρά παιδιά που έπαιζαν μαζί του, βλέποντας τον, τυλιγμένο με τη λεοντή, τρομοκρατήθηκαν, ο Θησέας, νομίζοντας ότι ήταν λέοντας, όρμησε εναντίον του για να τον κτυπήσει. Ο Ηρακλής θαύμασε το θάρρος του και, σηκώνοντάς τον στην αγκαλιά του, του είπε: "Κάποτε, θα γίνεις μεγάλος και σπουδαίος άνδρας".
Αναχώρηση από Τροιζήνα[]
Όταν ο Θησεύς έγινε δεκαπέντε ετών είχε πλέον αρκετή μυική δύναμη ώστε να μετακινήσει τον ογκώδη βράχο και να παραλάβει τα σανδάλια και το ξίφος του πατέρα του και να εκκινήσει για την Αθήνα (αυτός ήταν και ο πρώτος του άθλος).
Αντί όμως να ακολουθήσει τον εύκολο δρόμο για την Αθήνα, με το πλοίο, προτίμησε τον χερσαίο δρόμο (διαμέσου Κορινθίας και Μεγαρίδας).
Θήσειοι Άθλοι[]
Κατά την διαδρομή προς την Αθήνα, διήλθε από διάφορες χώρες όπου αντιμετώπισε μία σειρά από ληστές:
- Στην Επίδαυρο συνάντησε τον Περιφήτη, που φόνευε τους διερχόμενους με ένα χάλκινο ρόπαλο (κορύνη) και για αυτό τον προσφωνούσαν και "Κορυνήτη". Μετά από πάλη του άρπαξε το όπλο και τον φόνευσε κτυπώντας τον με αυτό.
- Στις Κεχρεές, στον Ισθμό της Κορίνθου συνάντησε το φοβερό Σίνη, που τον προσφωνούσαν και Πιτυοκάμπτη από τον τρόπο που σκότωνε τα θύματά του. Έκαμπτε δυο πεύκα, και έδενε στην κορυφή του καθενός από αυτά τον ένα πόδα του άτυχου διερχόμενου. Ύστερα άφηνε ελεύθερα τα δέντρα που, επανερχόμενα στην θέση τους, έσχιζαν το θύμα στα δύο. Ο Θησεύς τον νίκησε και τον τιμώρησε με την ίδια ποινή.
- Στην Κρομμυωνία ενέδρευε ένα θηρίο η "Κρομμυωνία Συς" (συς = γουρούνα). Αυτή φόνευε επίσης όσους τους διερχόμενους συναντούσε. Ο Θησεύς την κυνήγησε και την εξόντωσε.
- Στη Σκιρωνίδα, στο μέσο της διαδρομής Κόρινθου - Μεγάρων, στις Σκιρωνίδες Πέτρες, ενέδρευε ο Σκίρων, που, αφού λήστευε τους διερχόμενους, τους έριχνε από τους βράχους στη θάλασσια παραλία "Χελώνη" όπου τους κατασπάραζε μια άγρια χελώνα. Ο Θησέας τον τιμώρησε ανάλογα.
- Στην Ελευσίνα σκότωσε το φοβερό Κερκύονα, αφού μονομάχησε μαζί του.
- Στο Κορυδαλλό, στο όρος Αιγάλεω, συνάντησε τον Προκρούστου. Αυτός είχε μία κλίνη ("Προκρούστεια Κλίνη") και σε αυτή τοποθετούσε τους συλληφθέντες
- αν ήταν βραχύτεροι τους τέντωνε σπάζοντας τα οστά τους ενώ
- άν ήταν μακρότεροι τους περιέκοπτε τους πόδας.
- Ο Θησέας του επέβαλλε την ίδια ποινή.
Η πορεία του Θησέα προς την Αθήνα πιθανότατα υποκρύπτει ιστορικά γεγονότα.
Ενδέχεται να αποτελεί τον μυθοποιημένο απόηχο της μετανάστευσης των Ιώνων της Ανατολικής Αργολίδας στην Αττική. Αιτία για την μετανάστευση αυτή, ενδεχομένως, να είναι η μίσθωση των Ιώνων αυτών από τον βασιλέα Αιγέα της Αθήνας ώστε να βοηθήσουν στο Αττικό Πόλεμο που διεξήγαγε αυτός κατά των άλλων ηγεμόνων της Αττικής (δηλ. Ελευσίνας, Μεσογαίας κ.α.). Οπότε, ο Θησεύς ή ήταν ο Αχαιός πρίγκηπας που στάλθηκε από την Αθήνα να οργανώσει την μεταφορά ή ήταν ένας εξόριστος Αχαιός πρίγκηπας στην Τροιζήνα που ανέλαβε την ηγεσία της εκστρατείας. Σε κάθε περίπτωση η όλη μετακίνηση έγινε με την έγκριση της Αχαϊκής Αυτοκρατορίας των Μυκηνών που είχε κάθε λόγο να θέλει να απαλλαγεί από την επικίνδυνη Ιωνική εγκατάσταση στην Ανατολική Αργολίδα. Οι "ληστές" που ο Θησεύς συνάντησε στην πορεία ήταν κατά πάσα πιθανότητα τοπικοί ηγεμόνες ή λαοί που αντιτάχθηκαν στην διέλευση του εχθρικού στρατεύματος από τις περιοχές τους και την συνεπακόλουθη λεηλασία τους.
Η Άφιξη στην Αθήνα[]
Όταν, ο Θησεύς, μετά από αυτές τις περιπέτειες, ήλθε στην Αθήνα διαπίστωσε ότι η φήμη του είχε ήδη φθάσει πριν από αυτόν. Ο Αιγεύς τον φιλοξένησε στο ανάκτορό του ως σπουδαίο ξένο, χωρίς να ξέρει ότι ήταν γιος του. Ο Αθηναίος βασιλέας είχε ήδη συζευχθεί την Μήδεια που, μετά από τα ανατριχιαστικά εγκλήματά της, έφυγε κυνηγημένη από τον Ιάσονα και κατέφυγε στην Αθήνα.
Η Μήδεια γέννησε ένα παιδί, τον Μήδο, που τον προόριζε για διάδοχο του θρόνου. Όταν ήρθε ο Θησέας, η Μήδεια διαισθανόμενη, λόγω και των μαντικών της ικανοτήτων, την βασιλική καταγωγή του και γνωρίζοντας ότι ο γιος της θα έχανε τον θρόνο, έπεισε τον Αιγέα να τον δηλητηριάσει στο δείπνο.
Ενώ όμως ο Αιγέας ετοιμαζόταν να χύσει το δηλητήριο στο ποτήρι του Θησέα, είδε το ξίφος, που με αυτό ο νέος έκοβε το κρέας του. Ζήτησε τότε από τον Θησέα να αποκαλύψει την καταγωγή του και αφού πείστηκε ότι πράγματι ήταν γιος του, τον ανακήρυξε διάδοχο του θρόνου του, ενώ ταυτόχρονα εξόρισε την Μήδεια και το γιο της τους.
Η δράση του ως διαδόχου[]
Οι δυσκολίες όμως δεν τελείωσαν για τον Θησέα καθώς σημειώθηκε εξέγερση των πενήντα υιών του Πάλλαντα, του αδελφού του Αιγέα, που είχαν πάντοτε ελπίδα ότι αυτοί θα έπαιρναν το θρόνο της Αθήνας.
Στην σύγκρουση που ακολούθησε ο Θησέας τους νίκησε και τους εξόντωσε.
Νέα δοκιμασία απετέλεσε ο περίφημος Μαραθώνιος Ταύρος που είχε φέρει από την Κρήτη ο Ηρακλής στον Ευρυσθέα και αυτός τον είχε εγκατέλειψε ελεύθερο. Ο ταύρος΄΄αφησε την Πελοπόννησο έφθασε στην Αττική και επιδόθηκε στην συστηματική καταστροφή των αθηναϊκών κτημάτων. Ο Θησέας όμως επέτυχε να τον συλλάβει. Ακολούθως τον θυσίασε στη θεά Αθηνά.
Εκστρατεία Αχαιών κατά των Αμαζόνων στον Πόντο[]
Καθοριστικό περιστατικό της σταδιοδρομίας του Θησέα υπήρξε η συμμετοχή στην Αχαϊκή εκστρατεία εναντίον των Αμαζόνων, στον Πόντο, υπό την ηγεσία του Ηρακλή.
Κατά την εκστρατεία αυτή, οι Αχαιοί νίκησαν τις φοβερές γυναίκες και δήωσαν την πρωτεύουσα Θεμίσκυρα.
Επιπλέον, συνελήφθηκε αιχμάλωτη η πριγκίπισσα Αντιόπη, την οποία ο Ηρακλής παρέδωσε στον Θησέα, ως βραβείο για την συμμετοχή του στην εκστρατεία.
Στην συνέχεια μετά την επιστροφή στην Αττική, ο Θησέας έλαβε την νεαρή αιχμάλωτη ως σύζυγο και απέκτησε μαζί της ένα γιο, τον Ιππόλυτο.
Αργοναυτική Εκστρατεία[]
Επιπλέον ο Θησεύς, πιθανώς πριν αναρριχηθεί στον Αθηναϊκό θρόνο, έλαβε μέρος και στην Αργοναυτική Εκστρατεία, υπό τον Ιάσονα, μαζί με τον Ηρακλή και άλλους ήρωες της αρχαίας Ελλάδας.
Φαίνεται αρκετά προφανές ότι η συμμετοχή του Θησέα καθώς και άλλων Αχαιών ηρώων, πλήν των τοπικών Θεσσαλών, στην Αργοναυτική Εκστρατεία είναι μεταγενέστερη προσθήκη που έγινε όταν η εκστρατεία αυτή απέκτησε αίγλη και έτσι όλοι οι Αχαϊκοί Οίκοι, αλλά και πόλεις-κράτη, της Ελλάδας ήθελαν να συμμετέχει σε αυτήν ένας πρόγονός τους (συνήθως ο επιφανέστερος).
Η μετάβαση στην Κρήτη[]
Στο μεταξύ, νέες όμως δυσχέρειες ανέμεναν το Ατττικό βασίλειο. Είχε πλησιάσει και πάλι η εποχή που η Αθήνα έπρεπε να πληρώσει το βαρύ τίμημα που της είχε επιδικασθεί από τον βασιλέα της Κρήτης Μίνωα
Πριν μερικά έτη είχε φθάσει στην Αθήνα, ο Ανδρόγεως, ο γιος του Μίνωα, που έλαβε μέρος στους αγώνες της εορτής των Παναθηναίων όπου και νίκησε όλους τους αντιπάλους του. Οι ανταγωνιστές του όμως, για εκδίκηση, τον σκότωσαν. Ο Μίνως, πληροφορούμενος τον άδικο θάνατο του γιου του, οργίστηκε πολύ. Οργάνωσε εκστρατεία εναντίον της Αθήνας και αφού νίκησε, επέβαλε στους Αθηναίους πολύ σκληρούς όρους. Θα έπρεπε κάθε έτος, επί μία εννεατία, να αποστέλλουν στην Κρήτη, επτά νέους και επτά νέες για τροφή του φοβερού ανθρωποφάγου τέρατος, του Μινώταυρου, που διέμενε στο Λαβύρινθο.
Ο Θησέας, χωρίς δισταγμό αποφάσισε να απαλλάξει την Αθήνα από το φρικτό αυτό φόρο αίματος. Συμμετείχε λοιπόν στην αποστολή θυσίας στην Κρήτη.
Όταν έφθασαν στην Κνωσό ο Μίνως οδήγησε τους Αθηναίους ομήρους στον Λαβύρινθο. Ακόμη και σε περίπτωση ήττας του Μινώταυρου οι όμηροι θα αδυνατούσαν να βρούν την έξοδο και ο επομένως ο θάνατος τους ήταν προδιαγεγραμμένος.
Όμως η Αριάδνη, η θυγατέρα του Μίνωα, ερωτεύθηκε τον Θησέα και του έδωσε ένα νήμα (τον διάσημο μίτο της Αριάδνης) που ο Θησέας έδεσε στην είσοδο του Λαβύρινθου. Καθώς το νήμα εκτυλισσόταν, κατά την πορεία μέσα στον Λαβύρινθο, εξασφάλιζε την βέβαιη επιστροφή.
Τελικά, ο Θησέας κατόρθωσε να σκοτώσει το τέρας και να εξέλθει με τους ομήρους από τα Κνωσιακά ανάκτορα. Φεύγοντας από την Κρήτη, πήρε μαζί του και την Αριάδνη.
Όταν όμως έπλευσε στην νήσο Νάξο, ο θεός Διόνυσος τον ειδοποίησε ότι ήθελε την Αριάνδη για τον εαυτό του. Έτσι ο Θησεύς αναγκάσθηκε να την εγκαταλείψει εκεί.
Καθώς ο ενθουσιασμός για την απρόσμενη επιστροφή ήταν μεγάλος, ο νεαρός ήρως λησμόνησε να αλλάξει τα μαύρα ιστία του πλοίου με λευκά, όπως είχε συμφωνηθεί με τον πατέρα του, φεύγοντας από την Αθήνα.
Έτσι, ο βασιλέας Αιγεύς, βλέποντας από μακρυά το χρώμα τους και θεωρώντας ότι ο υιός και διάδοχός του φονεύθηκε, έπεσε στη θάλασσα, που από τότε έλαβε το όνομά του και αποκλήθηκε Αιγαίο Πέλαγος.
Βιογραφία (μετά την άνοδο)[]
Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια της βασιλείας του, είναι:
Ενωση της Αττικής[]
Ο Θησέας, αφού επέστρεψε στην πόλη, αντικατέστησε τον θανόντα πατέρα του στο θρόνο της Αθήνας. Αμέσως επιδόθηκε στην αναδιοργάνωση του κράτους.
Στην συνέχεια υποχρέωσε τις δώδεκα ανεξάρτητες έως τότε πόλεις της Αττικής που βρίσκονταν γύρω από την Αθήνα, να τεθούν υπό το σκήπτρο του.
Όμως υπληραξαν αντιδράσεις
ο Πάλλας (υιος του Πανδίονα, αδελφός του Αιγέα και θείος του Θησέα) και οι Παλλαντίδες (οι 50 υιοι του), μετά τον θάνατο του Αιγέα, δεν αναγνώριζαν ως νόμιμο διάδοχο του αττικού βασιλείου τον Θησέα και διεκδίκησαν το θρόνο του.
Ο Θησέας, ο οποίος απουσίαζε αρχικά στην Κρήτη έμαθε, ότι στον δήμο του Γαργηττού έχει εδραιωθεί η κυριαρχία των Παλλαντιδών και ότι έχει γίνει μεταφορά της πρωτεύουσας στην Παλλήνη.
Όταν επιστρέφει ξανά στην Αθήνα κηρύσσεται πόλεμος με τους Παλλαντίδες.
Η μία πτέρυγα των Παλλαντιδών με επικεφαλής τον Πάλλαντα ανέμενε το Θησέα στη νοτιοανατολική διέξοδο του Υμηττού, στη περιοχή του δήμου του Σφηττού, ενώ η δεύτερη στήνει ενέδρα στη βορειοανατολική είσοδο στη περιοχή του δήμου του Γαργηττού.
Ο Θησέας όμως καθώς είχε πληροφορηθεί τα σχέδιά τους από τον κήρυκα Λεώ με μια αιφνιδιαστική επίθεση κατορθώνει να εξοντώσει την δεύτερη ομάδα του Γαργηττού και να διασκορπίσει τη πρώτη ομάδα του Σφηττού, εδραιώνοντας έτσι την εξουσία του.
Ο κήρυκας Λεώς ο Αγνούσιος, ο οποίος πληροφόρησε τον Θησέα, ήταν πλέον για τους κατοίκους του Γαργηττού, του Σφηττού, της Παλλήνης και των άλλων συμμαχικών δήμων, μισητός ως προδότης, ενώ ήταν σεβαστός και τιμώμενος στο δήμο του.
Από τότε υπήρχε ένταση μεταξύ των δήμων αυτών και είχαν απαγορευτεί οι γάμοι μεταξύ κατοίκων του Αγνούντα και της Παλλήνης
Εκστρατεία Αμαζόνων στην Αττική[]
Οι Αμαζόνες όμως δεν λησμόνησαν την προσβολή και όταν ανένειψαν από το πλήγμα εκστράτευσαν στην Αττική (προσπαθώντας κατά τον μύθο να απελευθερώσουν την αιχμάλωτη ομοεθνή τους).
Η απειλή που αντιμετώπισε η Αθήνα ήταν σοβαρότατη αλλά ο Θησεύς επέτυχε να συνενώσει τους κατοίκους της Αττικής και να συντρίψει τον επιδραμόντα εχθρό στην θέση που αργότερα ονομάσθηκε Άρειος Πάγος.
Οι Αθηναίοι της Κλασσικής Εποχής θεωρούσαν την νίκη κατά των Αμαζόνων ως ιστορικό γεγονός που έσωσε ολόκληρη την Ελλάδα από ξενική κυριαρχία και ως επιτυχία ισάξια της νίκης, κατά των Περσών, στον Μαραθώνα.
Κατά μία ερμηνεία, που θεωρεί ότι οι Αμαζόνες είναι η "μυθοπλαστική μετεξέλιξη" των Χετταίων, του ιστορικού λαού που κυριάρχησε στην Μικρά Ασία, την 2η χιλιετηρίδα π.Χ., η επιδρομή αυτή των Αμαζόνων έχει ιστορικό πυρήνα και απηχεί Χετταϊκή επιδρομή στην Αττική (ενδεχομένως, κατά την εποχή του Χετταίου βασιλέα Μυρσίλου Β').
Συνδρομή στο Άργος[]
Ακόμη ο Θησέας βοήθησε και τον ήρωα του Άργους τον Άδραστο να σώσει τα πτώματα των έξι νεκρών συντρόφων του που έπεσαν στην εκστρατεία των "Επτά επί Θήβας".
Κένταυροι[]
Σε μία άλλη φάση του βίου του ο Θησέας συνδέθηκε με μεγάλη φιλία με τον Πειρίθοα, το βασιλέα των Λαπιθών και έλαβε μέρος στην Κενταυρομαχία, που ήρθε σε ρήξη τους Κενταύρους επειδή ένας από αυτούς θέλησε να απαγάγει τη ημέρα των γάμων του την σύζυγό του Ιπποδάμεια.
Ελένη και Διόσκουροι[]
Όταν αργότερα απέθανε η Ιπποδάμεια, ο Πειρίθοος και ο Θησέας αποφάσισαν να λάβουν ως συζύγους, θυγατέρες του Δία. Έτσι οργάνωσαν μαζί δύο μεγάλες επιχειρήσεις για την επίτευξη του σκοπού τους.
Στην πρώτη τους επιχείρηση ήρθαν στην Σπάρτη όπου ο Θησέας απήγαγε την ωραία Ελένη, σύζυγο αργότερα του Μενέλαου.
Η πράξη αυτή είχε ως συνέπεια την μεταγενέστερη Αργειακή εισβολή στην Αττική κατά την οποία οι αδελφοί της, οι Διόσκουροι, (δηλ. ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης δήωσαν την Αττική και ελευθέρωσαν την αδελφή τους.
Κατάβαση στον Άδη[]
Ο Πειρίθους, όμως, θέλησε κάτι ακόμη εντυπωσιακότερο. Αποφάσισε να απαγάγουν την Περσεφόνη, την σύζυγο του Πλούτωνα στον Κάτω Κόσμο.
Έτσι οι δύο ήρωες κατέβηκαν στον Άδη, όπου όμως ο Πλούτων δεν αστειευόταν. Συνέλαβε τους δύο αλαζόνες και τους φυλάκισε.
Αργότερα, ο Ηρακλής απελευθέρωσε το Θησέα αλλά απέτυχε να σώσει τον Πειρίθοα.
Καθαίρεση και Θάνατος[]
Ο Θησέας, επιστρέφοντας στην Αθήνα, βρήκε το θρόνο του κατειλημμένο από τον Μενεσθέα που ανέλαβε την εξουσία μετά την εισβολή των Διοσκούρων.
Ο Μενεσθεύς, εκφράζοντας και την αγανάκτηση των Αθηναίων για την αλαζονική συμπεριφορά του Θησέα τον εξόρισε στη Σκύρο, όπου βρήκε άδοξο θάνατο, καθώς δολοφονήθηκε εκεί από το βασιλέα της, Λυκομήδη.
Μεταθανάτια Τιμή[]
Αργότερα, στην Κλασσική Εποχή, τον Ε' αιώνα, ο Κίμων μετάφερε τα οστά του στην Αθήνα όπου οι Αθηναίοι τον τίμησαν ως ήρωα και ευεργέτη και έκτισαν προς τιμήν του το Θησείο, ένα μεγαλόπρεπο ναό που τα ερείπιά του δεν εντοπίσθηκαν ακόμη. Το σημερινό Θησείο δεν είναι παρά ναός του Ήφαιστου.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Παράδοξο Θησέως (= Θήσειο Πλοίο)
- Αθήνα
- Ηγεμόνες Αθήνας
- Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
- Κεκροπίδες
- Ερεχθείδες
- Θησείδες
Βιβλιογραφία[]
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Πάπυρος - Λαρούς", Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1964.
- "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Pierre Grimal, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1980.
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Παράδοξο Θησέα, Καθημερινή
- Θησεύς & Πειρίθους, ionnkorr
- Αδιαβατικό Θεώρημα, ionnkorr.blogspot.com
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)