Θρασύβουλος \Στειρία

Θρασύβουλος

Thrasybulus

Κλασσική Εποχή
Στρατιωτικοί Κλασσικής Εποχής
5ος Αιώνας π.Χ.
4ος Αιώνας π.Χ.

---

---

Όνομα: Θρασύβουλος
Ηγεμονικά Ονόματα

---

---

Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αττική
‎Ηγεμόνες Αττικής

---

Σπάρτη
Ηγεμόνες Σπάρτης
Στρατιωτικοί Σπάρτης
Πολιτικοί Σπάρτης
Λακωνία
‎Ηγεμόνες Λακωνίας

---

Θήβα
Ηγεμόνες Θήβας
Στρατιωτικοί Θήβας Θηβαίοι Βοιωτία
‎Ηγεμόνες Βοιωτίας

---

Άργος
Ηγεμόνες Άργους
Στρατιωτικοί Άργους
Αργολίδα
‎Ηγεμόνες Αργολίδας

---

Κόρινθος
Ηγεμόνες Κορίνθου
Στρατιωτικοί Κορίνθου
Κορινθία
‎Ηγεμόνες Κορινθίας

---

Φωκίδα
‎Ηγεμόνες Φωκίδας
Στρατιωτικοί Φωκίδας

---

Πελοπόννησος
‎Ηγεμόνες Πελοποννήσου

---

Μέση Ελλάδα
‎Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας

---

Θεσσαλία
Θεσσαλική Ομοσπονδία
‎Ηγεμόνες Θεσσαλίας

---

Ήπειρος
‎Ηγεμόνες Ηπείρου

---

Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Στρατιωτικοί Μακεδονίας
Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας

---

Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης

---

Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης

---

Αιγαία Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας

---

Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας

---

Ασιατική Αιολίδα
Ηγεμόνες Ασιατικής Αιολίδας

---

Ασιατική Ιωνία
Ηγεμόνες Ασιατικής Ιωνίας

---

Ασιατική Δωρίδα
Ηγεμόνες Ασιατικής Δωρίδας

---

Σικελία
Ηγεμόνες Σικελίας

---

Κάτω Ιταλία
Ηγεμόνες Κάτω Ιταλίας

---

Κυρήνη
Ηγεμόνες Κυρήνης

---

Καρχηδόνα
Ηγεμόνες Καρχηδόνας
Στρατιωτικοί Καρχηδόνας

---

Φοινίκη
Ηγεμόνες Φοινίκης

---

Περσική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Περσικής Αυτοκρατορίας
Έπαρχοι Περσικής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Περσικής Αυτοκρατορίας
Πρίγκιπες Περσικής Αυτοκρατορίας

- Ένας στρατηγός της Αθήνας.

- Χρονική Περίοδος Ακμής: 5ος Αιώνας π.Χ., 4ος Αιώνας π.Χ.

- Γέννηση: μέσα 5ου αιώνα π.Χ.

- Θάνατος:- 388 π.Χ.

Ετυμολογία

Το όνομα "Θρασύβουλος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "θράσος".

Γενεαλογία

- Οίκος:

- Πατέρας:

- Μητέρα:

- Σύζυγος:

- Τέκνα:

Βιογραφία

Τα σπουδαιότερα γεγονότα του βίου του είναι:

Ο Θρασύβουλος ήταν Αθηναίος στρατηγός και ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης.

Το 411 π.Χ., όταν έλαβε χώρα πραξικόπημα των ολιγαρχικών στην Αθήνα, εξελέγη στη Σάμο στρατηγός, λαμβάνοντας την αρχηγία του αντιστασιακού κινήματος των δημοκρατικών. Από τη θέση αυτή, ανακάλεσε τον αμφιλεγόμενο πολιτικό Αλκιβιάδη από την εξορία, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά κατά τη διάρκεια των επόμενων ετών. Το 411 και το 410 π.Χ., ο Θρασύβουλος και οι συνεργάτες του επέτυχαν μια σειρά από σημαντικές νίκες σε θαλάσσιες μάχες.

Μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Θρασύβουλος ηγήθηκε της δημοκρατικής αντίστασης κατά της νέας ολιγαρχικής κυβέρνησης, γνωστή ως οι Τριάκοντα Τύραννοι, την οποία οι νικητές του πολέμου, Σπαρτιάτες, είχαν επιβάλει στην Αθήνα.

Το 404 π.Χ., οδήγησε μια μικρή δύναμη εξόριστων, εισέβαλε στην Αττική και, μετά από μερικές μάχες, νίκησε αρχικά τη σπαρτιατική φρουρά και κατόπιν τις ολιγαρχικές δυνάμεις. Ως ηγέτης της αναγεννημένης δημοκρατίας τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Θρασύβουλος προώθησε μια πολιτική αντίστασης στη Σπάρτη και προσπάθησε να οδηγήσει την Αθηναϊκή Ηγεμονία σε ανάκαμψη.

Φονεύθηκε το 388 π.Χ., ενώ είχε τεθεί επικεφαλής μιας αθηναϊκής ναυτικής μοίρας κατά τη διάρκεια του Κορινθιακού Πολέμου.

Πρώιμη εποχή

Ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για την καταγωγή και την παιδική ηλικία του Θρασύβουλου. Το όνομα του πατέρα του ήταν Λύκος και καταγόταν από το Δήμο Στειρίας (το σημερινό "Πόρτο Ράφτη").

Γεννήθηκε πιθανώς ανάμεσα στο 455 και 441 π.Χ., αν και μια ημερομηνία κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 430 π.Χ. δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Συζεύχθηκε και απέκτησε δύο τέκνα. Διάφορα στοιχεία υποδεικνύουν πως καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Ανέλαβε το αξίωμα του τριηράρχου, το οποίο απαιτούσε μεγάλες προσωπικές δαπάνες, ενώ κάποια στιγμή ο υιος του στάθηκε ικανός να πληρώσει ένα βαρύ πρόστιμο 10 ταλάντων.

Μέχρι το 411 π.Χ., ο Θρασύβουλος είχε ήδη καταξιωθεί σε κάποιο βαθμό ως πολιτικός. Δεν αναφέρεται σε καμία πηγή πριν από την ημερομηνία αυτή, συνεπώς είναι αδύνατον να συνθέσουμε μια εικόνα για τις δραστηριότητές του.

Ως πολιτικός, συνηγορούσε υπέρ του αθηναϊκού ιμπεριαλισμού και επεκτατισμού, ήταν δε μεγάλος υποστηρικτής της δημοκρατίας του Περικλή. Δεν φαίνεται να ήταν προικισμένος ομιλητής, ωστόσο ο Πλούταρχος αναφέρει ότι είχε «τη δυνατότερη φωνή από όλους τους Αθηναίους». Κατά την περίοδο που πρωτοστατούσε στα πολιτικά πράγματα φαίνεται ότι ακολούθησε φιλολαϊκή πολιτική.

Το πραξικόπημα του 411 π.Χ.

Το 413 π.Χ., ένα ογκωδέστατο αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα εκμηδενίστηκε στη Σικελία. Την επομένη της ήττας αυτής, η Αθήνα βρέθηκε να αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή κρίση. Διάφορες πόλεις που άνηκαν στην Αθηναϊκή Ηγεμονία στο Αιγαίο άρχισαν να επαναστατούν, με το στόλο τον Πελοποννησίων να σπεύδει να τους βοηθήσει.

Σε μια προσπάθεια να περιοριστεί η ζημία, η Αθήνα επένδυσε τα εφεδρικά της χρήματα στην αναδημιουργία του στόλου της και έστειλε εκείνα που της απέμεναν στη Σάμο για να δημιουργήσουν εκεί ναυτική βάση.

Στην ατμόσφαιρα αυτή της γενικής κρίσης, Αθηναίοι αριστοκράτες που επιθυμούσαν από καιρό να περιορίσουν τη δημοκρατία, άρχισαν να δρουν ανοικτά με στόχο την αλλαγή της διακυβέρνησης, και συνωμότησαν να μετατρέψουν το πολίτευμα σε ολιγαρχία. Στα σχέδιά τους περιλαμβανόταν και η ανάκληση του Αλκιβιάδη, τον οποίο είχε εξορίσει η δημοκρατική κυβέρνηση. Οι ολιγαρχικές απόψεις επεκτάθηκαν και στην Σάμο, όπου ενθάρρυναν μια ομάδα ολιγαρχικών κατοίκων να πραγματοποιήσουν παρόμοια στάση.

Υπάρχει διχογνωμία ανάμεσα στους σύγχρονους ιστορικούς σχετικά με το ρόλο του Θρασύβουλου στη συγκεκριμένη υπόθεση. Ο Ντόναλντ Κάγκαν υποστήριξε ότι ο πολιτικός ήταν ανάμεσα στους πρωτεργάτες αυτής της συνωμοσίας επιθυμώντας να υποστηρίξει μια μετριοπαθή ολιγαρχία, αλλά στην πορεία άλλαξε γνώμη εξ αιτίας των ακραίων πράξεων των συντρόφων του. Ο Ρ. Τζ. Μπακ, από την άλλη, θεωρεί ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Θρασύβουλος ουδέποτε συμμετείχε στη στάση, ίσως επειδή απουσίαζε από τη Σάμο την εποχή της έναρξής της.

Μετά την επιστροφή τους στην Αθήνα, οι συνωμότες επέτυχαν την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος, εγκαθιστώντας ολιγαρχία 400 προσώπων.

Στη Σάμο, ωστόσο, η στάση δεν είχε την ίδιο αποτέλεσμα. Οι Σάμιοι δημοκρατικοί έμαθαν για τη συνωμοσία και ενημέρωσαν τέσσερις επιφανείς Αθηναίους, τους στρατηγούς Λέοντα και Διομέδοντα, το Θρασύβουλο και το Θράσυλλο, που εκείνη την εποχή ήταν οπλίτης.

Με την υποστήριξη των ανδρών αυτών και των Αθηναίων στρατιωτών γενικότερα, οι δημοκρατικοί στη νήσο επέτυχαν να νικήσουν τους συνωμότες όταν προσπάθησαν να καταλάβουν την εξουσία.

Ένα πλοίο αναχώρησε για την Αθήνα για να ενημερώσει τους πολίτες για την επιτυχία αυτή κατά των ολιγαρχικών. Μόλις έφθασε, ωστόσο, το πλήρωμα συνελήφθη, καθώς τα νέα της νίκης των δημοκρατικών δεν ήταν ευπρόσδεκτα από τη νέα ολιγαρχική κυβέρνηση.

Πληροφορηθείς το γεγονός, ο στρατός της Σάμου καθαίρεσε τους στρατηγούς του και εξέλεξε νέους, που θεωρούνταν περισσότερο αποφασιστικοί στις πράξεις τους για την προάσπιση της δημοκρατίας, με το Θρασύβουλο και το Θράσυλλο ανάμεσά τους. Οι στρατιώτες, υποστηρίζοντας ότι δεν επαναστάτησαν κατά της πόλης, αλλά ότι η πόλη επαναστάτησε εναντίον τους, αποφάσισε να υπερασπιστεί τη δημοκρατία, ενώ παράλληλα θα συνέχιζε τον πόλεμο εναντίον της Σπάρτης.

Μια από τις πρώτες κινήσεις του Θρασύβουλου από τη θέση του στρατηγού ήταν να φέρει στην επιφάνεια το θέμα της ανάκλησης του Αλκιβιάδη, κάτι που υποστήριζε και πριν συμβούν τα γεγονότα αυτά.

Αφού έπεισε τους ναύτες του για τη σκοπιμότητα του σχεδίου του, απέπλευσε για να αναζητήσει τον Αλκιβιάδη και επέστρεψε μαζί του στη Σάμο. Στόχος αυτής της πολιτικής ήταν να αποσπάσει την εύνοια των Περσών από τους Σπαρτιάτες, καθώς εθεωρείτο ότι ο Αλκιβιάδης είχε μεγάλη επιρροή στον Τισσαφέρνη. Ο Αλκιβιάδης επίσης εκλέχθηκε στρατηγός ομού με τον Θρασύβουλο και άλλους. Λίγο καιρό μετά, αφού συντελέστηκε και επανάσταση στην Εύβοια, η κυβέρνηση των 400 στην Αθήνα ανατράπηκε και αντικαταστάθηκε από μια ευρύτερη ολιγαρχία, που με τη σειρά της έδωσε τη θέση της στη δημοκρατία.

Ως ναύαρχος

Κατά τους μήνες που ακολούθησαν τα γεγονότα αυτά, ο Θρασύβουλος ηγήθηκε του αθηναϊκού στόλου σε πολλαπλές σημαντικές ναυμαχίες.

Στη Ναυμαχία του Κυνός Σήματος, οδήγησε μια πτέρυγα του στόλου και απέτρεψε αθηναϊκή ήττα απλώνοντας έτσι τα άκρα του σχηματισμού τους ώστε να καταστήσει αδύνατη την περικύκλωση. Η μάχη ολοκληρώθηκε με νίκη των Αθηναίων.

Λίγο αργότερα, έξω από την Αβυδο, οι Αθηναίοι νίκησαν πάλι τους Σπαρτιάτες χάρη και στην έγκαιρη επέμβαση του Αλκιβιάδη, ο οποίος κατέφθασε με 18 ακόμη πλοία.

Ο Θρασύβουλος ήταν και πάλι διοικητής ενός τμήματος του αθηναϊκού στόλου στη Ναυμαχία της Κυζίκου, μια μεγάλη αθηναϊκή νίκη.

Στη μάχη αυτή, οι Αθηναίοι παρέσυραν τον εκεί ναυλοχούντα Σπαρτιατικό στόλο για να καταδιώξει μια μικρή ομάδα πλοίων της οποίας ηγείτο ο Αλκιβιάδης. Όταν οι Σπαρτιάτες βρίσκονταν πλέον σε μια ικανή απόσταση από την ξηρά, δυο άλλες ομάδες πλοίων, υπό τις διαταγές του Θρασύβουλου και του Θηραμένη, εμφανίστηκαν στα νώτα τους για να αποκόψουν την υποχώρησή τους. Οι Σπαρτιάτες αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια ακτή, όπου ο Αλκιβιάδης αποβίβασε τους άνδρες του σε μια προσπάθεια να καταλάβει τα εχθρικά πλοία. Οι Σπαρτιάτες ωστόσο, με τη βοήθεια Περσικών στρατευμάτων, άρχισαν να απωθούν τη δύναμη αυτή προς τη θάλασσα. Βλέποντας την εξέλιξη αυτή, ο Θρασυβουλος αποβίβασε και τις δικές του δυνάμεις για να άρει την πίεση από τον Αλκιβιάδη, και παράλληλα διέταξε τον Θηραμένη να ενώσει τις δυνάμεις του με Αθηναίους πεζούς που βρίσκονταν στην περιοχή και να έρθουν όλοι μαζί να βοηθήσουν τους ναύτες στην παραλία. Σπαρτιάτες και Πέρσες, καταβεβλημένοι από την άφιξη δυνάμεων από όλες τις κατευθύνσεις, ηττήθηκαν και εκδιώχθηκαν, ενώ οι Αθηναίοι κατέλαβαν όλα τα Σπαρτιατικά πλοία που δεν κατεστράφησαν.

Το 409 και 408 π.Χ., ο Θρασύβουλος παρέμεινε επικεφαλής του στόλου, αν και οι πράξεις του δεν έχουν καταγραφεί σαφώς. Φαίνεται ότι δαπάνησε αρκετό από τον χρόνο του σε εκστρατεία στη Θράκη, ανακτώντας πόλεις για την Αθηναϊκή Ηγεμονία και αποκαθιστώντας τις εισροές φόρων από την περιοχή.

Το 407 π.Χ. τέθηκε επικεφαλής ενός στόλου που πολιόρκησε τη Φώκαια, πόλη της Μικράς Ασίας. Ωστόσο, αυτή η πολιορκία έπρεπε να λυθεί αφού οι Σπαρτιάτες υπό το Λύσανδρο νίκησαν το κυρίως τμήμα του αθηναϊκού στόλου στο Νότιο. Αυτή η ήττα οδήγησε στην πτώση και στην εξορία του Αλκιβιάδη. Ο Θρασύβουλος είτε απομακρύνθηκε από το αξίωμα του επί τόπου από τον Αλκιβιάδη είτε δεν επανεξελέγη μόλις έλαβε τέλος η θητεία του. Όπως και να έχει έμεινε ανενεργός μέχρι το τέλος του πολέμου.

Ο Θρασύβουλος επέστρεψε στη δράση ωστόσο, στη Ναυμαχία των Αργινουσών το 406 π.Χ. Ορίστηκε τριήραχος του αθηναϊκού βοηθητικού στόλου που εστάλη να υποστηρίξει το ναύαρχο Κόνωνα, που είχε αποκλειστεί στη Μυτιλήνη. Η μάχη αυτή είχε θετικό αποτέλεσμα για τους Αθηναίους.

Ακολούθως, οι ναύαρχοι αναχώρησαν με πλειονότητα των πλοίων για να επιτεθούν στους Πελοποννήσιους που απειλούσαν τον Κόνωνα, αφήνοντας πίσω τον Θρασύβουλο και το συνεργάτη του, Θηραμένη, να συλλέξουν τους επιζώντες. Η επιχείρηση αυτή εμποδίσθηκε, ωστόσο, από μια αιφνίδια καταιγίδα που παρέσυρε τα διασωστικά στην ξηρά, με αποτέλεσμα ένας τεράστιος αριθμός Αθηναίων - οι εκτιμήσεις αναφέρουν έναν αριθμό ανάμεσα στους 1.000 και 5.000 - βρήκαν το θάνατο από πνιγμό. Έτσι εξέσπασε ένα από τα μεγαλύτερα πολεμικά σκάνδαλα της αθηναϊκής ιστορίας, με το Θηραμένη και τους άλλους στρατηγούς να αλληλοκατηγορούνται σχετικά με το ποιος ήταν κύριος υπεύθυνος. Ο Θρασύβουλος για άγνωστους λόγους, ενεπλάκη ελάχιστα στις διαμάχες αυτές.

Τριάκοντα τύραννοι

Το 404 π.Χ., μετά την ήττα τους στη Ναυμαχία των Αιγός Ποταμών, οι Αθηναίοι αναγκάστηκαν να παραδοθούν, τερματίζοντας τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Λίγο αργότερα, ο Σπαρτιάτης ναύαρχος Λύσανδρος εγκατέστησε στην πόλη μια ολιγαρχική κυβέρνηση, που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως οι Τριάκοντα Τύραννοι. Η κυβέρνηση αυτή εκτέλεσε έναν αριθμό πολιτών και αφαίρεσε από την πλειονότητα των πολιτών σημαντικά δικαιώματά τους, φθάνοντας σε τόσο ακραίο σημείο ώστε να εκτελέσει και ένα από τα δικά της μέλη, τον μετριοπαθή ολιγαρχικό Θηραμένη. Φοβούμενοι για τη ζωή τους, πολλοί πολίτες δραπέτευσαν από την πόλη με κατεύθυνση τη Θήβα.

Ο Θρασύβουλος ήταν ανάμεσα στους πρώτους που εναντιώθηκαν στην ολιγαρχία και είχε εξορισθεί στη Θήβα λίγο καιρό μετά την άνοδό της στην εξουσία. Εκεί τον υποδέχτηκε θερμά και τον υποστήριξε ο Θηβαίος ηγέτης Ισμηνίας και οι οπαδοί του, που τον βοήθησαν να προετοιμάσει την επιστροφή του στην Αθήνα.

Το 403 π.Χ., οδήγησε μια ομάδα 70 εξόριστων με την οποία κατέλαβε τη Φυλή, ένα οχυρό στα σύνορα της Αττικής με τη Βοιωτία.

Μια καταιγίδα εμπόδισε τις δυνάμεις των Τριάκοντα να τον απομακρύνουν άμεσα, με αποτέλεσμα πολυάριθμοι εξόριστοι να προλάβουν να ενταχθούν στις δυνάμεις του. Όταν η Σπαρτιατική φρουρά της Αθήνας, υποστηριζόμενη από Αθηναϊκό ιππικό, εστάλη εναντίον του, ο Θρασύβουλος οδήγησε τους άνδρες του, που πλέον έφθαναν τους 700, σε μια αιφνιδιαστική επιδρομή στο στρατόπεδο του εχθρού, θανατώνοντας 120 Σπαρτιάτες και αναγκάζοντας τους υπόλοιπους να τραπούν σε φυγή.

Πέντε ημέρες μετά, ο Θρασύβουλος οδήγησε την δύναμή του - η οποία ήταν πλέον αρκετά μεγάλη σε αριθμό ώστε να αφήσει 200 στη Φυλή και να παραλάβει 1.000 μαζί του - στον Πειραιά, το λιμένα των Αθηνών. Εκεί, οχυρώθηκε στη Μουνιχία, ένα λόφο από όπου μπορούσε να επιβλέπει όλο το λιμένα, και ανέμενε την επίθεση των ολιγαρχικών. Οι δυνάμεις των Τριάκοντα, με τη συνδρομή των Σπαρτιατών, προήλασαν στον Πειραιά για να τον αντιμετωπίσουν.

Ο Θρασύβουλος και οι άνδρες του ήταν κατά πολύ ολογαριθμότεροι (5 προς 1), αλλά είχαν εγκατασταθεί σε καλύτερη θέση και ίσως επωφελήθηκαν και από τη σύγχυση ανάμεσα στις γραμμές των ολιγαρχικών. Κατά τη διάρκεια της μάχης, οι εξόριστοι έτρεψαν σε φυγή τους αντιπάλους τους, ενώ θανάτωσαν και τον Κριτία, άτυπο αλλά ουσιαστικό αρχηγό των Τριάκοντα.

Μετά τη νίκη αυτοί, οι υπόλοιποι από τους Τριάκοντα έφυγαν από την πόλη κατευθυνόμενοι στην Ελευσίνα, ενώ οι ολιγαρχικοί μέσα στην πόλη άρχισαν να μάχονται μεταξύ τους. Νέοι αρχηγοί εξελέγησαν, αλλά δεν επέτυχαν τίποτε κατά του Θρασύβουλου.

Συνεπώς στράφηκαν στη Σπάρτη για βοήθεια. Από τη Σπάρτη ωστόσο, δεν κατέφθασε ο Λύσανδρος, αλλά ο συντηρητικότερος Παυσανίας. Οι δυνάμεις του τελευταίου νίκησαν τους άνδρες του Θρασύβουλου.

Μη θέλοντας να πιέσει καταστάσεις, ο Παυσανίας κανόνισε μια συμφωνία ανάμεσα στις δύο μαχόμενες παρατάξεις. Η δημοκρατία αποκαταστάθηκε, ενώ όσοι ολιγαρχικοί το επιθυμούσαν μπόρεσαν να φύγουν με ασφάλεια για την Ελευσίνα. Όντας πλέον σε θέση εξουσίας, ο Θρασύβουλος επέβαλε ένα νόμο που παραχωρούσε συγχώρεση σε όλους, εκτός από ελάχιστους από τους ολιγαρχικούς, αποτρέποντας μια αιματηρή εκδίκηση εκ μέρους των δημοκρατικών. Για τις πράξεις του, ο Θρασύβουλος στεφανώθηκε με στέφανο ελαίας από τους συμπατριώτες του.

Ύστερη Εποχή

Στα πλαίσια της αναγεννημένης δημοκρατίας του 403 π.Χ., ο Θρασύβουλος εξελίχθηκε σε μείζονα και επιφανή ηγέτη, αν και σύντομα υποσκελίστηκε ως κεφαλή του κράτους από τον Αρχίνο. Ο Θρασύβουλος φαίνεται να προώθησε μια ριζοσπαστική δημοκρατική πολιτική την οποία δεν έγινε αποδεκτή. Πρότεινε να επαναφέρουν την πληρωμή προκειμένου να ασκήσει κάποιος πολιτική θητεία, και προσπάθησε να δώσει το δικαίωμα του Αθηναίου Πολίτη στους μετοίκους και τους ξένους που πολέμησαν στο πλευρό του κατά των Τυράννων.

Αρχικά ήταν πολύ προσεκτικός ώστε να μην προσβάλλει τη Σπάρτη, αλλά, όταν κατά την αρχή του Κορινθιακού Πολέμου, η Αθήνα απέκτησε πρόσβαση στην Περσική βοήθεια, εξελίχθηκε σε υπέρμαχο της επιθετικής πολιτικής, κερδίζοντας όπως φαίνεται και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στην αθηναϊκή πολιτική σκηνή.

Άρχισε την ανοικοδόμηση των Μακρών Τειχών, τα οποία είχαν καταστραφεί με τη λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου, και ηγήθηκε των Αθηναίων στις μάχες στην Νεμέα και την Κορώνεια που έληξαν με ήττα.

Αυτές οι δύο του ήττες ωστόσο, τραυμάτισαν το πολιτικό του κύρος, και έτσι παραμερίστηκε από τον Κόνωνα, του οποίου η νίκη στην Κνίδο τερμάτισε τα όνειρα της Σπάρτης για μια υπερπόντια αυτοκρατορία.

Ο Θρασύβουλος έπαιξε περιορισμένο ρόλο τα επόμενα έτη στην πολιτική σκηνή, καθώς ο Κόνων οδήγησε τον Αθηναϊκό στόλο σε μια σειρά από νίκες.

Εν τούτοις, το 392 π.Χ. ο τελευταίος φυλακίσθηκε από τον Πέρση σατράπη Τιρίβαζο, ενώ βρισκόταν σε μια διάσκεψη για ειρήνη στις Σάρδεις. Αν και απελευθερώθηκε, απέθανε στην Κύπρο, χωρίς να επιστρέψει ποτέ στην Αθήνα.

Ο Θρασύβουλος, οδηγώντας τη φατρία που ήταν αντίθετη στη σύναψη ειρήνης, κέρδισε και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το 389 π.Χ., οδήγησε έναν στόλο από τριήρεις που εστάλησαν να συλλέξουν φόρους από διάφορες παράκτιες πόλεις του Αιγαίου, καθώς και για να υποστηρίξει τη Ρόδο, όπου η δημοκρατική παράταξη κινδύνευε εξαιτίας των Σπαρτιατών.

Τότε, ίσως, οδήγησε στην συμμαχία με την Αθήνα τους Οδρύσες βασιλείς Σεύθη Β' και Αμάδοκο Α'.

Με την εκστρατεία αυτή, ο Θρασύβουλος έθεσε εκ νέου τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας αθηναϊκής αυτοκρατορίας στα πρότυπα εκείνης του 5ου αιώνα π.Χ. Κατέλαβε το Βυζάντιο, επέβαλε διόδια στα πλοία που ήθελαν να διαπλεύσουν τον Ελλήσποντο, και συνέλεξε φόρους υποτέλειας από πολλές νήσους του Αιγαίου Πελάγους.

Το 388 π.Χ., καθώς οδηγούσε το στόλο του νότια, οι στρατιώτες του λεηλάτησαν τους αγρούς της Ασπένδου. Ως αντίποινα, οι κάτοικοι επιτέθηκαν νύκτα στο αθηναϊκό στρατόπεδο. Ο Θρασύβουλος βρήκε το θάνατο στη σκηνή του.

Ό,τι είχε κερδίσει ο Θρασύβουλος με την εκστρατεία του, σύντομα χάθηκε εξ αιτίας της Περσικής παρέμβασης.

Αναστατωμένοι από την επανεμφάνιση μιας δύναμης που θύμιζε την αυτοκρατορία που τους εκτόπισε κάποτε από το Αιγαίο, οι Πέρσες υποστήριξαν και πάλι τη Σπάρτη, στέλνοντας ένα στόλο στον Ελλήσποντο απειλώντας τον εφοδιασμό των Αθηνών με σιτηρά.

Μια νέα ειρήνη υπογράφηκε, με τους ίδιους όρους που οι Αθηναίοι είχαν απορρίψει το 392 π.Χ.

Οι εκστρατείες του Θρασύβουλου, αν και ανέστησαν με εντυπωσιακό τρόπο την Αθηναϊκή επιρροή, είχαν βραχύβιο αποτέλεσμα, εφόσον κινητοποίησαν τους Πέρσες κατά των Αθηναίων, ώστε να εγκαταλείψουν ότι είχαν κερδίσει.

Κριτική

Ο Θρασύβουλος χαίρει ευρείας αναγνώρισης ως επιτυχημένος στρατιωτικός. Οι πλειονότητα των σημαντικότερων αρχαίων ιστοριογράφων απέδωσαν στον Αλκιβιάδη τα εύσημα για τις μεγάλες νίκες του 411 π.Χ., αλλά ορισμένοι, όπως ο Κορνήλιος Νέπως, υπογράμμισαν το σημαντικό ρόλο που έπαιξε ο Θρασύβουλος σε αυτές. Σύγχρονοι ιστορικοί, έχουν την τάση να συμφωνούν με την άποψη αυτή, τονίζοντας τη συμβολή του Θρασύβουλου στον καθορισμό της αθηναϊκής στρατηγικής στις περιπτώσεις αυτές, και ειδικά την αποφασιστικότητα που επέδειξε στην Κύζικο, όταν έσωσε τους άνδρες του Αλκιβιάδη από την ήττα, μετατρέποντας μια πιθανή αθηναϊκή ήττα σε εκπληκτική νίκη.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Θρασύβουλος υπερασπίστηκε τη δημοκρατία στην Αθήνα από τους εχθρούς της. Αποτέλεσε έναν από τους λίγους επιφανείς Αθηναίους πολίτες τον οποίο οι Σάμιοι εμπιστεύτηκαν να υπερασπισθεί τη δική τους δημοκρατία, και τον οποίο ο στόλος κάλεσε να τους οδηγήσει κατά τη διάρκεια δύσκολων καιρών, όταν έπρεπε να νικηθούν οι 400. Αργότερα, πολεμώντας τους Τριάκοντα, ο Θρασύβουλος έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του όταν ελάχιστοι άλλοι θα το έκαναν, και ήταν οι δικές του πράξεις που συνέβαλαν στη ταχεία επαναφορά της δημοκρατίας. Όπως αναφέρει ο Κορνήλιος Νέπως:

Αυτή η ευγενική πράξη, τότε, ανήκει αποκλειστικά στο Θρασύβουλο. Επειδή όταν οι Τριάκοντα Τύραννοι, τους οποίους διόρισαν οι Λακεδαιμόνιοι, καταπίεζαν την Αθήνα σε μια κατάσταση δουλείας, και που εν μέρει έδιωξαν από τη χώρα τους, κι εν μέρει θανάτωσαν, μεγάλο αριθμό πολιτών των οποίων την τύχη είχαν λυπηθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, και είχαν μοιραστεί μεταξύ τους την περιουσία τους που είχε κατασχεθεί, δεν ήταν απλά ο πρώτος, αλλά και ο μοναδικός άνδρας που από την αρχή τους κήρυξε τον πόλεμο.

Έτσι ο Θρασύβουλος κέρδισε φήμη για τον πατριωτισμό και την αφοσίωσή του στη δημοκρατία. Ωστόσο, έχει δεχθεί και κριτική από σύγχρονους μελετητές, επειδή απέτυχε να αναγνωρίσει ότι η Αθήνα του 4ου αιώνα δεν μπορούσε να συνεχίσει την ιμπεριαλιστική της πολιτική. Ο Ρ. Τζ. Μπακ είναι της άποψης ότι ο Θρασύβουλος, ο οποίος ενηλικιώθηκε κατά τις μεθυστικές ημέρες όπου η δημοκρατία γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της υπό τον Περικλή, ποτέ δεν αποδέχθηκε ότι οι φρικτές απώλειες των Αθηνών εξ αιτίας του Πελοποννησιακού Πολέμου θα καθιστούσαν αδύνατη την επιστροφή των ένδοξων ημερών.

Εσωτερική Αρθρογραφία

• Στρατιωτικοί Αθήνας
• Πολιτικοί Αθήνας
• Ηγεμόνες Αθήνας
• Αθήνα
• Αττική

Βιβλιογραφία

• "Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
• "Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.
• Σοφία Καραμούτσου-Τέζα, Ο Θρασύβουλος Και Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Σχολή Φιλοσοφικής, Τμήμα Ιστορίας Και Αρχαιολογίας, 1998
• Θουκυδίδης,  «Ιστορία»   (Αρχαίο Κείμενο)
• Ξενοφών,  «Ελληνικά»   (Μετάφραση στα αγγλικά)
• Δημοσθένης,  «Περὶ τῆς παραπρεσβείας

»,   (Μετάφραση στα αγγλικά)

• Πλούταρχος,  «Βίοι Παράλληλοι: Αλκιβιάδης»   (Αρχαίο Κείμενο)
• Διόδωρος Σικελιώτης,  «Ιστορική Βιβλιοθήκη»   (Αρχαίο Κείμενο)
• Κορνήλιος Νέπος,  «Βίοι: Θρασύβουλος»   Μετάφραση στα αγγλικά

Ιστογραφία

• Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
• Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
• [ ]
• [ ]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη, την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο, η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης" του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει." Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς, και για μακρά χρονική περίοδο, αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία, ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε. Επίσης, Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)" (όχι μόνον, της Sciencepedia αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)), αν και άκρως απαραίτητοι, είναι αδύνατον να ελεγχθούν (λόγω της ρευστής φύσης του Web), και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

---

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

---