Ιασός
Ιστορική πόλη της Καρίας (και της Δωρίδας.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Ιασός" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Ίασος".
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Τοποθεσία[]
Η Ιασός (Kiyi Kişlacık) είναι μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Καρίας, στις ακτές του κόλπου της Ιασού, μεταξύ της Μιλήτου και των Μυλάσων, σε γεωγραφικό πλάτος 37°15΄ και γεωγραφικό μήκος 27°35΄. Εναλλακτικά παρουσιάζονται η ονομασία Ίασος και η γραφή Ιασσός, που είναι ύστερη. Αναφέρονται, επίσης, επιγραφικά και δύο τοπωνύμια από την πόλη, Βρίδας και Τυεννεσσός.
Ιστορία[]
Προϊστορία[]
Η Ιασός κατοικείται ήδη από τη Νεολιθική Εποχή. Μεγάλη ακμή παρουσιάζει ένας οικισμός της Πρώιμης Χαλκοκρατίας (3η χιλιετία).
Μυκηναϊκή Εποχή[]
Η Ιασός υπήρξε μία από τις σημαντικότερες Μινωικές εγκαταστάσεις της Μικράς Ασίας (1900 ως 1550 π.Χ.). Το ακμάζον Μινωικό πόλισμα το διαδέχτηκε ένας μεγάλος μυκηναϊκός οικισμός (1500 ως 1250 π.Χ.), ο οποίος κατά τα φαινόμενα βρισκόταν υπό την επιρροή, ενδεχομένως των Μυκηναίων της Κρήτης.
Αρχαϊκή Εποχή[]
Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται στο μύθο για την ίδρυση της ελληνικής πόλης από τους Αργείους. Μια πρώτη προσπάθεια των αποίκων αποκρούστηκε από τους Κάρες της περιοχής. Τελικά, η πόλη ιδρύθηκε με τη σύμπραξη των Μιλησίων υπό το γιο του Νηλέα.
Η ίδρυση ανάγεται στο 900 π.Χ.
Αρχικά οι άποικοι εγκαταστάθηκαν σε νησίδα, το οποίο σήμερα έχει ενωθεί με τη ξηρά.
Την ιδιαίτερα έντονη Ροδιακή επιρροή κατά τη Γεωμετρική Εποχή, που διαφαίνεται κυρίως στα σχήματα και στα διακοσμητικά θέματα των καρικών αγγείων, διαδέχεται η μιλησιακή επίδραση κατά τον 7ο και τον 6ο αι. π.Χ.
Κλασσική Εποχή[]
Πρότυπο:Cities /Caria Κάτι τέτοιο βέβαια συνάγεται από τα αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς τίποτε δεν είναι γνωστό για την ιστορία της πόλης πριν από τον 5ο αι. π.Χ. Η ανακάλυψη επιγραφών χαραγμένων σε αγγεία στην καρική γλώσσα πιστοποιεί την ύπαρξη καρικού πληθυσμού στην πόλη.
Είναι προφανές ότι η Ιασός συμμετείχε στην αποτυχούσα Ιωνική Επανάσταση (499-494 π.Χ.).
Κατά το β΄ μισό του 5ου αι. π.Χ., ανήκει στην Αθηναϊκή Συμμαχία.
Από το 414 π.Χ. το αργότερο, αποτελεί έδρα του στασιαστή Αμόργη, νόθου γιου του σατράπη Πισσούθνη, ο οποίος είχε επίσης στασιάσει το 423 π.Χ. Ο Αμόργης είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη των Αθηναίων κατά παράβαση των προηγουμένων συνθηκών.
Με την παρότρυνση του σατράπη της Ιωνίας Τισσαφέρνη, οι Σπαρτιάτες και οι Συρακούσιοι σύμμαχοί τους κατέλαβαν την πόλη, εξανδραπόδισαν τους κατοίκους της και εγκατέστησαν φρουρά.
Σύντομα όμως η πόλη επαναστάτησε, έδιωξε το Σπαρτιάτη αρμοστή και προσχώρησε και πάλι στη συμμαχία των Αθηναίων.
Το 405 π.Χ. αναφέρεται η εκ νέου κατάληψη από το Σπαρτιάτη ναύαρχο Λύσανδρο, που οδήγησε στο φόνο των 800 ενηλίκων ανδρών της πόλης και στην πώληση των γυναικόπαιδων ως δούλων.
Στα τέλη του 5ου αι. π.Χ., ή ίσως το 394-391 π.Χ., η Ιασός είναι μέλος της συμμαχίας (που απαντά μόνο στις νομισματικές πηγές), στην οποία συμμετέχουν επίσης το Βυζάντιο, η Έφεσος, η Κνίδος, η Κύζικος, η Λάμψακος και η Σάμος.
Τον 4ο αι. π.Χ., η Ιασός ανήκει στην Καρική επικράτεια του Μαυσώλου (367-354 π.Χ.), όπως αναφέρεται σε ένα ψήφισμα της πόλης, στο οποίο αναφέρεται η αποκάλυψη μιας συνωμοσίας εις βάρος του Μαυσώλου και της ίδιας της πόλης.
Μακεδονική Εποχή[]
Κατά την πολιορκία της γειτονικής Μιλήτου από τον Αλέξανδρο το 334 π.Χ., η Ιασός συμμετείχε στην προσπάθεια λύσης της πολιορκίας από την πλευρά των Περσών με ένα πλοίο το οποίο αιχαμαλώτισαν οι Μακεδόνες. Οι δημοκρατικοί ηγέτες της πόλης, οι αδελφοί Γόργος και Μιννίων, συντάχθηκαν με τον Αλέξανδρο και κατόρθωσαν να επεκτείνουν την επικράτεια της πόλης σε κάποια διαφιλονικούμενα εδάφη.
Ελληνιστική Εποχή[]
Μετά το θάνατο της δυνάστριας της Καρίας, Άδας, η πόλη προφανώς καταλήφθηκε από στρατεύματα του Μακεδόνα σατράπη της Καρίας Ασάνδρου, τα οποία ο Πολεμαίος, στρατηγός των Αντιγονιδών, πολιόρκησε το 313 π.Χ.
Η πόλη καταλήφθηκε εκ νέου. Ο Πολεμαίος εγκατέστησε εκεί στρατεύματα.
Η πόλη παρέμεινε υπό τον αντιγονιδικό έλεγχο ως το 309 π.Χ., όταν πέρασε στη σφαίρα επιρροής του Πτολεμαίου Α', ο οποίος εγγυήθηκε με συνθήκη την ανεξαρτησία, την αυτονομία και την εξαίρεση της πόλης από την υποχρέωση καταβολής φόρου ή φιλοξενίας φρουράς.
Κατά τον 3ο αι. π.Χ., η πόλη ήταν, ονομαστικά τουλάχιστον, ανεξάρτητη, και μάλιστα απολάμβανε ιδιαίτερο κύρος στο ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη, όπου μαρτυρείται επιγραφικά η δραστηριότητα μια σειράς ευεργετών με καταγωγή από την Ιασό.
Γύρω στο 220 π.Χ., ο Ολύμπιχος των Αλίνδων έστειλε τον Ποδίλο να λεηλατήσει την επικράτειά της, προφανώς εκτελώντας διαταγές του επικυριάρχου του, του Φιλίππου Ε' της Μακεδονίας.
Σύμφωνα με την πλέον αποδεκτή ερμηνεία μιας σειράς διάσπαρτων φιλολογικών αναφορών, η πόλη καταλήφθηκε από το εκστρατευτικό σώμα των Μακεδόνων υπό τον ίδιο το Φίλιππο Ε' το Σεπτέμβριο του 201 π.Χ. και παρέμεινε υπό Μακεδονική κυριαρχία έως το 197/196 π.Χ., όταν η Ρωμαϊκή συγκλητική αποστολή απαίτησε από τους Μακεδόνες να εκκενώσουν τις ασιατικές πόλεις. Λίγο πριν, προφανώς το 199/198 π.Χ., η Ιασός, μαζί με το σύνολο της παραλιακής Καρίας, έπεσε θύμα καταστρεπτικότατου σεισμού. Ο Αντίοχος Γ' πρόλαβε να ανακτήσει την επιρροή του στην πόλη με τη φυγή των Μακεδόνων, προσφέροντας ελευθερία και αυτονομία.
Η σύζυγος του βασιλέα, η Λαοδίκη Γ', πρόσφερε μια μεγάλη ποσότητα σίτου και χρήματα για να προικισθούν οι κόρες των άπορων πολιτών, γεγονός που χάρισε στην ίδια και το σύζυγό της θεϊκές τιμές, ενώ ένα γυμνάσιο της πόλης ονομάστηκε Αντιόχειον.
Ο Αντίοχος εξόρισε τους πολιτικούς του αντιπάλους και τοποθέτησε φρουρά στην πόλη κατά τη διάρκεια του πολέμου με τους Ρωμαίους. Φρόντισε επίσης ώστε να έρθουν στην πόλη δικαστές από άλλες πόλεις.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Οι Ρωμαίοι πολιόρκησαν την Ιασό το 190 π.Χ. Η πόλη σώθηκε μόνο χάρη στην παρέμβαση των Ιασίων εξορίστων, που ζήτησαν τη διαμεσολάβηση των Ροδίων. Οι τελευταίοι έπεισαν τους Ρωμαίους να λύσουν την πολιορκία. Μετά την ειρήνη της Απάμειας (188 π.Χ.), η Ιασός, μαζί με την υπόλοιπη Καρία, πέρασε υπό τον έλεγχο της Ρόδου, περίπου ως το 167 π.Χ., όταν ανέκτησε την ανεξαρτησία της.
Τα πρώτα έτη μετά τον πόλεμο ήταν δύσκολα, καθώς λόγω των οικονομικών δυσκολιών, η πόλη δεν ήταν σε θέση να διοργανώσει τα Διονύσια, ενώ και η επιστροφή των φιλορωμαίων εξορίστων πιθανόν να προκάλεσε έντονες διαμάχες.
Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 180 π.Χ., η πόλη ανέλαβε τα Διονύσια που εορτάζονταν εκ νέου και δέχθηκε πρεσβείες από τον Ευμένη Β', ο οποίος προσκαλούσε τους Ιασίους να συμμετάσχουν στα Νικηφόρια.
Στα μέσα του 2ου αι. π.Χ., κατέφυγε σε έρανο προκειμένου να εξασφαλίσει τους πόρους για την αγορά σίτου.
Το 129 π.Χ. εντάχθηκε στην επαρχία της Ασίας και αποτέλεσε πόλο έλξης Ιταλών εμπόρων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί.
Κατά τον Α' Μιθριδατικό πόλεμο, η Ιασός συντάχθηκε με το βασιλέα του Πόντου, γεγονός που πλήρωσε μετά το 86 π.Χ., όταν πειρατές σύμμαχοι του Σύλλα την λεηλάτησαν υπό την ανοχή του Ρωμαίου στρατηγού. Έκτοτε η πόλη γνώρισε αξιοσημείωτη ηρεμία και προόδευσε μέσα σε ειρηνικές συνθήκες. Κοσμήθηκε ιδιαίτερα με λαμπρά κτήρια την περίοδο του Αδριανού. Πιθανόν καταστράφηκε από επιδρομή των Ερούλων γύρω στο 269 μ.Χ., αλλά ανοικοδομήθηκε εκ νέου.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)