Ιππόλυτος Β \Χαττία

Ήταν ο τελευταίος βασιλέας της Χετταϊκής Αυτοκρατορίας, νεώτερος υιός του Τάνταλου Δ' (Tudhaliya IV), νεώτερος αδελφός και διάδοχος του βασιλέα Αρνάβανδου Γ' (Arnuwanda III).

Από επιγραφές που βρέθηκαν περιγράφονται πόλεμοι με την πρώην πρωτεύουσα των Χετταίων Ταρκωνία (Tarhuntassa) και την Κύπρο.

Επίσης αναφέρεται μεγάλη πολιτική αστάθεια

Πιθανότατα, κατά την βασιλεία του έγινε η καταστροφή της Τροίας.

Στο τέλος της βασιλείας του δέχθηκε επίθεση των Λαών της Θάλασσας που κατέστρεψαν την Χετταϊκή Αυτοκρατορία.

Από αρχεία της Ugarit φαίνονται επιστολές στις οποίες ζητά βοήθεια από τον βασιλέα της Αγύρτου (Ugarit) για να τους αντιμετωπίσει.

Στην μείωση της ισχύος των Χετταίων σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι Ασκάνιοι (Kaska),

Nεώτερες έρευνες έδειξαν ότι πιθανότερες αιτίες ήταν φυσικές καταστροφές όπως εκτεταμένη ξηρασία συνοδευόμενη από ισχυρούς σεισμούς.

Μετά τον θάνατο του Ιππόλυτου Β' ένας Χετταίος πρίγκιπας που δήλωνε απόγονος του Ιππόλυτου Α' (με άγνωστο όνομα, ενδεχομένως Ιππόλυτος (Γ')) ανέβηκε στον θρόνο και κυβέρνησε ένα περιορισμένο κράτος πέριξ της Κυταίας.

Τελικά, η Κυταία (Hattusa) πυρπολήθηκε (1178 π.Χ.) και όσοι Χετταίοι διασώθηκαν κατέφυγαν στην Συρία.

Εκεί ίδρυσαν (ή ενίσχυσαν τα ήδη υπάρχοντα) Νεο-Χετταϊκά Κράτη που διατηρήθηκαν για μερικούς αιώνες ακόμη.

Ένας ηγεμόνας της Καρχέμιδας (Carchemish), θεωρώντας τον εαυτό του συνεχιστή των Χετταίων βασιλέων, αυτοαποκλήθηκε "Μεγάλος Βασιλεύς".

Σχέση με Αχαϊκό Κόσμο[]

Κατά την διάρκεια της βασιλείας του πατρός του, Τάνταλου (Tudhaliya) άρχισε και ο περίφημος δεκαετής Τρωικός Πόλεμος (1218 - 1209 π.Χ.) (σύμφωνα με την χρονολόγηση του Πάριου Χρονικού)

Ήταν ενδεχομένως αγώνας για την κυριαρχία της περιοχής μεταξύ Τρώων (Wilusa) και Μερόπων (Mira) των δύο μεγαλύτερων δυνάμεων της Β.Δ. Μικράς Ασίας μετά την κατάρρευση της Χετταϊκής κυριαρχίας

Οι Τρώες έχοντας αποκομίσει μεγάλες ποσότητες χρυσού από το εμπόριο Ελλάδας - Μικράς Ασίας μίσθωσαν μισθοφόρους (υπό τον Έλληνα Έκτορα) από τον Ελλαδικό χώρο (όπως ήταν σύνηθες τις εποχές εκείνες)

Όταν όμως οι Μέροπες (Mira) κατέστρεψαν τον στόλο της Τροίας και πολιόρκησαν την πόλη τότε συγκεντρώθηκε (1209 π.Χ.) ένα πολυπληθές μισθοφορικό στράτευμα από Αχαιούς πρίγκιπες (υπό τον Αγαμέμνονα) (καθώς υπήρχε και οργή στην Αχαϊκή Ελλάδα από την κατάληψη της Ελληνικής πόλης του Ίλιου που οι μυθοπλάστες μετέτρεψαν σε απαγωγή Ελληνίδας "Ελένης") με σκοπό την συμμετοχή στην κατάληψη της πόλης.

Καθώς οι Αχαιοί ήταν εμπειροπόλεμοι ο πόλεμος Τρώων-Μερόπων ουσιαστικά μετατράπηκε σε εμφύλια σύγκρουση των δύο Ελληνικών μισθοφορικών στρατευμάτων.

Μία προσπάθεια των αδυνάμων πλέον Χετταίων υπό τον στρατηγό "Pentesili" (Πενθέσιλο) (που οι μυθοπλάστες μετέτρεψαν σε Αμαζόνα "Πενθεσίλεια") για να υποστηρίξουν τους σύμμαχούς τους Τρώες απέτυχε

Η Τροία καταστράφηκε (1η Ιουνίου του 1209 π.Χ.) και οι περισσότεροι πολιορκητές συνειδητοποιώντας την μεγάλη στρατιωτική υπεροχή τους απέναντι στους απόλεμους Μικρασιάτες συνέχισαν την ναυτική εκστρατεία στο Νότο (υπό τον Κάλχαντα και Μόψο) και έγιναν γνωστοί στην Ιστορία ως Λαοί της Θάλασσας.

Αφού κυρίευσαν όλη την Μεσογειακή Ασιατική ακτογραμμή μεταξύ Ελλησπόντου και Παλαιστίνης και την Κύπρο προχώρησαν νοτιότερα (υπό τους Αλκυονέα και Προφυρίωνα) και κατέληξαν στο Δέλτα του Νείλου στην Αίγυπτο (θέρος του 1208 π.Χ.)

Η κατάληψη των πλούσιων πόλεων του Δέλτα φαινόταν μια εύκολη υπόθεση για τον μεγάλο τρομακτικό στόλο και τους εμπειρότατους πολεμιστές του και τους Λίβυες που συμμάχησαν με τους εισβολείς (που ήταν ο μεγαλύτερος στόλος που είχε συγκροτηθεί μέχρι τότε) αλλά ο Αιγύπτιος φαραώ Μέρνεφθις (Merenptah) μετά από εξάωρη μάχη (Μάχη Βουτικής Λίμνης 1208 π.Χ.) επέτυχε να αποτρέψει την απόβαση

Αρκετά πλοία καταστράφηκαν. Ο Οδυσσεύς (που ηγείτο της οπισθοφυλακής) πρόλαβε και επέστρεψε στο Αιγαίο Ο μεγάλος όγκος των πλοίων που διασώθηκαν συνέχισε την παράκτια πορεία του στην Αφρική και διεκπεραιώθηκε σε Σικελία και Ιταλία.

Οι εντυπωσιακοί άθλοι της επικής και γιγάντιας εκστρατείας αυτής μυθοποιήθηκαν και μετατράπηκαν στις "μεταπολεμικές περιπλανήσεις" των ηρώων του Τρωικού Πολέμου.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Trevor Bryce, "Life and Society in the Hittite World," Oxford (2002).
Trevor Bryce, The Kingdom of the Hittites, Oxford (1999).
C. W. Ceram, The Secret of the Hittites: The Discovery of an Ancient Empire. Phoenix Press (2001), ISBN 1842122959.
J. G. Macqueen, The Hittites, and Their Contemporaries in Asia Minor, revised and enlarged, Ancient Peoples and Places series (ed. G. Daniel), Thames and Hudson (1986), ISBN 0-500-02108-2.
McMahon, G., Hittite History, Biblical Archaeologist 52 (1989), 62 - 77

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)