Ισραήλ
Ισραηλία
Ιουδαία
Αραμαία
Ισραηλία
Ιουδαία
Αραμαία
Γαλιλαία Ισραηλία Ιουδαία Μωαβίτιδα Φιλισταία
- Ιστορική χώρα της Δυτικής Ασίας.
- Οι κάτοικοι καλούνται Ισραηλίτες.
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Ισραήλ" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη " ".
Γεωγραφία[]
Τα σύνορά της είναι:
- Β:
- Ν:
- Α:
- Δ:
Μορφολογία[]
Πρότυπο:Countries /Asia
Ιστορία[]
Οι Εβραίοι κατοίκησαν την χώρα την 2η Χιλιετία π.Χ.
Ισραηλιτικές Φυλές[]
Οι λεγόμενες Δώδεκα Φυλές του Ισραήλ ήταν σύμφωνα με την Εβραϊκή Βίβλο Τανάκ και την Παλαιά Διαθήκη, το έθνος του Ισραήλ που είχε επιλέξει ο Γιαχβέ, ως "περιούσιο λαό" δηλαδή οι Ισραηλίτες.
Σε κάθε μία η μεταγενέστερη Εβραϊκή Γραμματεία επικόλλησε ένα από τα δώδεκα τέκνα του Ιακώβ, που θεωρήθηκαν οι γενάρχες τους.
Η ιστορία των δώδεκα αυτών φυλών προσδιορίζεται την περίοδο 1200 - 1000 π.Χ.
Σύμφωνα με τη Παλαιά Διαθήκη ο Ιακώβ αφού εξαπάτησε τόσο τον πατέρα του Ισσάκ όσο και τον αδελφό του Ησαύ, κατόπιν προτροπής της μητέρας του Ρεβέκκας, προκειμένου να πάρει τα πρωτοτόκια κατέφυγε στη συνέχεια στο θείο του Λάβαν. Κατά την εκεί παραμονή του ο Ιακώβ συζεύχθηκε και τις δύο κόρες του Λάβαν την Λεία και την Ραχήλ, αφού προηγουμένως εγκατέλειψε εν ζωή την πρώτη, κατά παράβαση του νόμου. Από τις δύο αυτές συζύγους απέκτησε οκτώ γιους. Εκτός όμως αυτών τεκνοποίησε και με τις υπηρέτριες των συζύγων του τη Βαλλά και Ζελφά αποκτώντας και άλλους τέσσερις γιους, συνολικά δώδεκα γιους.
Στην Βιβλική Γένεση βρίσκουμε τις εξής αναφορές:
- Γεν 29,31-30,24:
- γιοί Ιακώβ εκ της Λείας: Ρουβήν, Συμεών, Λευί, Ιούδας, Ισσάχαρ, Ζαβουλών.
- γιοί Ιακώβ εκ της Βαλλά (υπηρέτριας της Ραχήλ): Δαν, Νεφθαλί.
- γιοί Ιακώβ εκ της Ζελφά (υπηρέτριας της Λείας): Γαδ, Ασήρ.
- γιοί Ιακώβ εκ της Ραχήλ: Ιωσήφ, Βενιαμίν
- Γεν 35,23-26:
- γιοί Ιακώβ εκ της Λείας: Ρουβήν, Συμεών, Λευί, Ιούδας, Ισσάχαρ, Ζαβουλών.
- γιοί Ιακώβ εκ της Ραχήλ: Ιωσήφ, Βενιαμίν.
- γιοί Ιακώβ εκ της Βαλλά (υπηρέτριας της Ραχήλ): Δαν, Νεφθαλί.
- γιοί Ιακώβ εκ της Ζελφά (υπηρέτριας της Λείας): Γαδ, Ασήρ
Εποχή Κριτών[]
Πρόκειται για μια ταραγμένη περίοδο που διαρκεί δύο περίπου αιώνες (1220-1012 π.Χ.).
Μετά την είσοδό τους στη Παλαιστίνη οι Ισραηλίτες δεν κατέκτησαν αμέσως όλη τη χώρα, αλλά σταδιακά. Στα έτη που ακολούθησαν, οι ειρηνικές περίοδοι εναλλάσσονταν με πολεμικές. Εναντίον των Ισραηλιτών στράφηκαν όχι μόνον οι Χαναναίοι, που επιδίωκαν να διατηρήσουν τα εδάφη τους, αλλά και άλλοι λαοί που διεκδικούσαν τις ίδιες περιοχές: Φιλισταίοι, Αμμωνίτες, Μωαβίτες, Εδωμίτες, Μαδιανίτες.
Στις κρίσιμες αυτές περιόδους οι ισραηλιτικές φυλές, αν και ήταν διασκορπισμένες, βοηθούσαν η μια την άλλη ή ενώνονταν κατά των εχθρών τους.
Αρχικά οι Ισραηλιτικές φυλές εγκαταστάθηκαν κυρίως στις ορεινές και πιο άγονες περιοχές, ενώ οι κοιλάδες και οι πεδιάδες παρέμεναν στην κατοχή των Χαναναίων. Στη Χαναάν, όπως επιβεβαιώνεται και αρχαιολογικά, υπήρχε κοσμοπολιτικός πολιτισμός, δηλαδή με επιδράσεις από άλλους πολιτισμούς, όπως της Αιγύπτου, της Μεσοποταμίας, της Αραβίας, των Μυκηναίων, του Αιγαίου, της Κύπρου. Γρήγορα οι Ισραηλίτες ήρθαν σε επαφή με τον πολιτισμό των Χαναναίων και γνώρισαν τη ζωή των πόλεων. Όπως ήταν φυσικό, η καθημερινή τους ζωή άλλαξε. Από νομάδες και κτηνοτρόφοι έγιναν κτηματίες και γεωργοί. Εγκαταστάθηκαν στις πόλεις, είχαν πλέον περισσότερα αγαθά και ευμερούσαν.
Βαθμιαία, υιοθέτησαν το χαναανιτικό τρόπο ζωής. Έτσι, η λιτότητα και η αυστηρότητα της ερήμου αντικαταστάθηκε από την πολυτέλεια και τη χαλαρότητα της ζωής στην πόλη και η ισότητα των μελών της φυλής από τις κοινωνικές διαφορές.
Όμως και θρησκευτικά επηρεάστηκαν. Η θρησκεία των Χαναναίων ήταν πολυθεϊστική με κύρια χαρακτηριστικά τη μαγεία και τη λατρεία της Φύσης.
Ως σημαντικότεροι θεοί λατρεύονταν ο Βάαλ, θεός της βλάστησης και της βροχής, και η Αστάρτη, θεά της γονιμότητας.
Κατοικώντας λοιπόν πλησίον των Χαναναίων οι Ισραηλίτες εγκατέλειπαν κατά καιρούς τις παραδόσεις τους. Εγκατέλειπαν τον Γιαχβέ και λάτρευαν το Βάαλ και την Αστάρτη.
Εποχή Βασιλέων[]
από το 1012 έως το 926 π.Χ. Οι μεγάλοι βασιλείς αυτής της περιόδου ήταν ο Σαούλ, ο Δαβίδ και ο Σολομών. Στην εποχή των βασιλέων και στο χώρο της βασιλικής αυλής, κάποιοι μορφωμένοι άνθρωποι άρχισαν να συγκεντρώνουν τις παλιές παραδόσεις της ιστορίας των Ισραηλιτών και να τις καταγράφουν με στόχο να τις διασώσουν. Τα κείμενα αυτά αποτέλεσαν το πρώτο υλικό για τη σύνθεση και τη συγγραφή των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, που θα ολκληρωθεί αιώνες αργότερα.
Ρωμαϊκή Εποχή[]
Εκδιώχθηκαν από τους Ρωμαίους και κατοίκησαν σε διάφορα μέρη της Γης. Οι Ρωμαίοι μετονόμασαν τη χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη κατά την "Παλαιστίνη Συρία" του Ηροδότου.
Μεσαιωνική Εποχή[]
Η περιοχή κατακτήθηκε μεταγενέστερα από Βυζαντινούς (330-640 μ.χ.), κατόπιν Άραβες (7ο αιώνα μ.χ.), Σελτζούκους Τούρκους (1071 μ.χ.), Σταυροφόρους Ευρωπαίους (1099 - 1187 μ.Χ.), Μαμελούκους Αιγύπτιους (περί το 1250 - 1516 μ.χ.), Οθωμανούς (1516-1831), Αιγύπτιους (1831-1841) και πάλι Οθωμανούς/Τούρκους (1841 - 1917) ενώ διετέλεσε βρετανικό προτεκτοράτο μεταξύ 1920 - 1948.
Νεώτερη Εποχή[]
Ο πρώτος μαζικός επαναπατρισμός Εβραίων συνέβη κατά τον 14ο αιώνα κυρίως από την Ισπανία προς την Ιερουσαλήμ.
Σύγχρονη Εποχή[]
Από τον 19ο αιώνα το σιωνιστικό κίνημα (που είχε ιδρυθεί το 1897 με σκοπό την ίδρυση του Ισραήλ), απαίτησε τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εβραϊκού κράτους, ενώ ανέλαβε την παράνομη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων στην Παλαιστίνη, την οποία προσπάθησαν αρχικά να σταματήσουν οι Βρετανοί οι οποίοι είχαν μετατρέψει την περιοχή σε προτεκτοράτο. Το 1917 όμως η Βρετανία άλλαξε στάση και ο υπουργός εξωτερικών Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφουρ δήλωσε πως υποστηρίζει τη μελλοντική ίδρυση Εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη "στο βαθμό που δεν επηρεάζονται οι Άραβες κάτοικοι". Η Εβραϊκή παράνομη μετανάστευση συνεχίστηκε και αυξήθηκε σημαντικά στα επόμενα χρόνια και πολλές καθαρά εβραϊκές νέες πόλεις και ιδρύματα χτίστηκαν.
Το 1947, ο ΟΗΕ ανέλαβε τον έλεγχο της Παλαιστίνης, και στις 29 Νοεμβρίου η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση Αρ. 181 για τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα ισραηλινό και ένα αραβικό κράτος, και τη μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων. Σύμφωνα με αυτήν την απόφαση η παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ, καθώς και η δυτική όχθη του Ιορδάνη, τέθηκε υπό τον έλεγχο της Ιορδανίας, ενώ η νέα πόλη ελέγχθηκε από τους Ισραηλινούς.
Οι Άραβες άρχισαν βίαιες διαμαρτυρίες κατά των Εβραίων, τη στιγμή που στην περιοχή κατοικούσαν 590.000 Εβραίοι και 1.320.000 Άραβες.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Παλαιστίνη
- Πόλεις Ισραήλ
- Ηγεμόνες Ισραηλίας
- Ισραήλ
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)