Κέκροψ Α' ο Πρεσβύτερος, ο Διφυής
Cecrops, Κέκρωπας, Κέκροπας
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
(αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση)
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
16ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Κέκροψ
Ηγεμονικά Ονόματα
Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Μεγαρίδα
Ηγεμόνες Μεγαρίδας
Σαλαμίνα
Ηγεμόνες Σαλαμίνας
Αίγινα
Ηγεμόνες Αίγινας
Βοιωτία
Ηγεμόνες Βοιωτίας
Φωκίδα
Ηγεμόνες Φωκίδας
Οπουντία Λοκρίδα
Ηγεμόνες Οπουντίας Λοκρίδας
Επικνημίδεια Λοκρίδα
Ηγεμόνες Επικνημίδειας Λοκρίδας
Οζόλεια Λοκρίδα
Ηγεμόνες Οζόλειας Λοκρίδας
Δωρίδα
Ηγεμόνες Δωρίδας
Ευρυτανία
Ηγεμόνες Ευρυτανίας
Αιτωλία
Ηγεμόνες Αιτωλίας
Ακαρνανία
Ηγεμόνες Ακαρνανίας
Εύβοια
Ηγεμόνες Εύβοιας
Πελοπόννησος
Ηγεμόνες Πελοποννήσου
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαία Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Φοινίκη
Ηγεμόνες Φοινίκης
Αίγυπτος
Ηγεμόνες Αιγύπτου
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
- Ένας βασιλέας της Αθήνας (1556 - 1506 π.Χ.) (μεγάλη προσέγγιση).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή, 16ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
 Ηγεμόνες
|
|---|
| της Αττικής |
| Προ-Κεκροπίδες |
| Κεκροπίδες |
|
| Ερεχθείδες |
| Μητιονίδες |
| Αιγείδες |
|
Το όνομα "Κέκροψ" σχετίζεται ετυμολογικά με τις ονομασίες "Κεκρυφάλεια", Κρωπία, Κεγχρεαί, Κίχυρος, Γραία, Κρήτη
Πιθανόν το μυθικό πρόσωπο "Κέκροψ" να υποκρύπτει εθνολογική αντιπροσώπευση.
Στην περίπτωση αυτή πρέπει να υπήρχε προελληνικός λαός «*Κέκροπες». Δεν υπάρχει όμως αναφορά για αυτόν τον λαό στις διασωθείσες πηγές της Ελληνικής Μυθολογίας.
Η γλωσσολογική εξέταση του ονόματος δείχνει ότι η ονομασία «Κέκροψ» προκύπτει από την ρίζα *Ccr-, *Κκρ-.
Η κατάληξη -οψ / -οπος ( = όψη) είναι μία συνήθης αρχαία ελληνική κατάληξη ονομάτων προσώπων.
Η παραπάνω ρίζα, ίσως, είναι συγγενική με την ρίζα *Ccl- , *Κκλ- από την οποία προκύπτει η λέξη «Κύκλωψ».
Αν υποτεθεί λοιπόν, ότι συνέβη διαγλωσσική μεταφορά των λέξεων, από μία προ-ελληνική γλώσσα στην ελληνική, τότε ενδεχομένως ίσχυσε ο γλωσσολογικός νόμος εναλλαγής υγρών συμφώνων (l, r).
Άρα: Κέκροψ < *Κέκρωψ < *Κέκλωψ < Κύκλωψ < Κύκλωπες.
Η άποψη υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι οι Έλληνες της Κλασσικής Εποχής θεωρούσαν όλα, σχεδόν, τα αρχαία τείχη και τις ακροπόλεις των πόλεών τους ως έργα Κυκλώπεια.
Επομένως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες λογοπλάστες μετέτρεψαν (εξηλλήνισαν) το φυλετικό όνομα Κέκροπες σε Κύκλωπες. (Στην Αττική όμως το όνομα του γενάρχη διατηρήθηκε αυτούσιο).
Προφανώς, το επόμενο φυλετικό κύμα που κατέλαβε την Αττική (ίσως Βερέσκυνθες (> Βρύγες) υπό τον Ερεχθέα) εκτόπισε τους "Κεκρωπείς" που κατέφυγαν στις Κυκλάδες.
Γενεαλογία[]
- Ηγεμονικός Οίκος: Κεκροπίδες
- Πατέρας:
- Μητέρα:
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ο Κέκροπας, γιος της Γαίας και μυθικός ιδρυτής της πρώτης πόλης των Αθηνών, στην Ακρόπολη, (που ονομαζόταν Κεκρωπία, είναι ο πρώτος αττικός ήρωας και χθόνια θεότητα, εμφανιζόμενος συνήθως ως διφυής, από τη μέση και άνω άνθρωπος και από τη μέση και κάτω όφις.
Θεωρείται γενάρχης των Αθηναίων (Κεκροπίδες).
Σε αυτόν αποδίδονται η θέσπιση διάφορων νόμων, η εφεύρεση της γραφής, η απογραφή του πληθυσμού, η κατάργηση των ανθρωποθυσιών, η ταφή των νεκρών, ο τρόπος οικοδόμησης οικιών αλλά η διαιτησία στη διαφωνία μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κηδεμονία της πόλης.
Ο Κέκροπας πρέπει να έζησε περί το 1600 π.Χ.. Σύζυγος του Κέκροπος ήταν η Άγραυλος, κόρη του Ακταίου, πρώτου βασιλέα των Αθηνών, ενώ αργότερα αναφέρεται ότι ο Κέκροπας έλαβε ως σύζυγο τη Μητιάδουσα, αδελφή του Δαιδάλου.
Η Άγλαυρος ήταν η προσωποποίηση της γονιμότητας του εδάφους και του λαμπρού φωτός.
Ο Κέκροπας έκτισε πόλεις στην Εύβοια και την Κωπαΐδα.
Αγώνας Αθηνάς - Ποσειδώνα[]
Ο Κέκροψ θεωρούνταν ότι ήταν ο κριτής στη διαμάχη μεταξύ του Ποσειδώνος και της Αθηνάς για την θεϊκή προστασία της πόλης.
Προτίμησε την Αθηνά. Σύμφωνα με τον μύθο, οι αντίπαλοι ανέβηκαν πάνω στον βράχο της Ακρόπολης, όπου κατέφθασαν και οι άλλοι δέκα Ολύμπιοι θεοί ως δικαστές στη διαφωνία των δυο θεών. Ο Κέκροπας παρίστατο ως μάρτυρας.
Πρώτος άρχισε ο Ποσειδών, στάθηκε στη μέση του βράχου και με την τρίαινά του κτύπησε δυνατά στο έδαφος. Αμέσως αναδύθηκε μία πηγή ύδατος που σχημάτισε μια μικρή λίμνη που την ονόμασαν «Ερεχθηίδα Θάλασσα».
Μετά ήρθε η σειρά της Αθηνάς να παρουσιάσει το δώρο της. Αυτή φύτευσε μια ελαία στον βράχο, που αμέσως έδωσε άφθονο καρπό. Θεωρούνταν ότι το δέντρο αυτό διατηρούταν ακόμη και στην Κλασσική Εποχή.
Στην συνέχεια ο Ζεύς κήρυξε το τέλος του αγώνα και κάλεσε τους άλλους θεούς να κρίνουν τον νικητή. Αυτοί ζήτησαν τη μαρτυρία και τη γνώμη του Κέκροπα. Αυτός θεώρησε σημαντικότερο το δώρο της Αθηνάς. Έτσι έγινε αυτή η επώνυμη θεά της πόλης. Δυσαρεστημένος ο Ποσειδών στέρησε την πολυυδρία από τους ποταμούς της Αττικής.
Πολιτειακή Ρύθμιση[]
Σύμφωνα με Αθηναϊκό μύθο ο Κέκροψ (και που κατά το Πάριο Μάρμαρο βασίλευε το έτος 1318 πριν από το Διόγνητο = 1582 π.Χ.) προσπαθώντας να προστατεύσει την Αττική από τους θαλασσοκράτορες Κάρες από την θάλασσα και τους Βοιωτούς από την ξηρά, διένειμε την Αττική σε δώδεκα περιοχές
Οι δώδεκα περιοχές ήταν:
- Αφίδναι,
- Βραυρώνα,
- Δεκέλεια,
- Επακρία,
- Ελευσίνα,
- Κεκρωπία,
- Κηφισία,
- Κυθαιρός, Κιθαιρών
- Φάληρο,
- Σφαιττός, Σφηττός
- Μαραθωνία Τετράπολις,
- Θορικός.
Έδωσε επίσης εντολή, ο καθένας πολίτης να ρίξει από ένα λίθο και μετά την μέτρηση βρέθηκαν είκοσι χιλιάδες κάτοικοι.
Λατρεία[]
Λατρευόταν κυρίως στην Ακρόπολη υπό τη μορφή όφεως, έχοντας το δικό του ιερέα.
Λατρευόταν επίσης στα Μέγαρα, τη Βοιωτία, τον Αλίαρτο, την Εύβοια, τη Θράκη και τη Σαλαμίνα της Κύπρου.
Θεωρείται ο ιδρυτής της λατρείας του Δία Υπάτου και της Πολιάδας Αθηνάς.
Ταφή[]
Πιστεύεται ότι ο τάφος του βρισκόταν στο βορειοδυτικό τμήμα της στοάς των Καρυάτιδων στο Ερεχθείο (Κεκρώπιο).
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
- Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό "Πάπυρος - Λαρούς", Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1964.
- "Λεξικό της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Μυθολογίας", Pierre Grimal, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1980.
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)