Κέλτες
- Ιστορικός λαός της Κελτικής.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Κέλτες" σχετίζεται, ενδεχομένως, ετυμολογικά με την λέξη "Σάλυες" και "Αλητοί".
Ιστορία[]
Αναφέρεται από τον Στράβωνα στα "Γεωγραφικά" του.
Λαός της κεντρικής Ευρώπης, ο οποίος, από τη 2η χιλιετία π.Χ., άρχισε να μεταναστεύει σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης.
Οι Κέλτες, έπειτα από αλλεπάλληλες μεταναστεύσεις, έφθασαν στην Ιβηρική Χερσόνησο, στις Βρεττανικές Νήσους και στην Ιταλία (κατάληψη της Ρώμης από τον Βρέννο το 390 π.Χ.)
Άλλες μικρές ομάδες έφθασαν στη Σικελία, άλλες εισήλθαν στην Βαλκανικκή Χερσόνησο και κατέλαβαν την Θράκη, διήλθαν τον Βόσπορο και ίδρυσαν το κράτος της Γαλατίας στη Μικρά Ασία.
Οι Κέλτες θεωρούνταν ως "βάρβαροι" από τους Ρωμαίους.
Οι αρχαίοι συγγραφείς τούς περιέγραφαν γενικά ως ανθρώπους υψηλού αναστήματος, ξανθούς και ορμητικούς. Ήταν δεινοί πολεμιστές, διέθεταν καλό οπλισμό και πολεμικά άρματα, ενώ πολεμούσαν με μεγάλη επιδεξιότητα, ακόμα και έφιπποι.
Στην πραγματικότητα, δεν αποτελούσαν μόνο μία φυλή αλλά περιλάμβαναν διάφορες φυλετικές ομάδες, που αναμείχθηκαν κατά τη διάρκεια των μεταναστεύσεων. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι υπήρχαν ανάμεσά τους και διαφορετικοί τύποι, όπως, για παράδειγμα, μελαχρινοί και μικρού αναστήματος.
Φαίνεται ότι από μία από τις κελτικές φυλές οι Ρωμαίοι παρήγαγαν την ονομασία Γαλάτες, της οποίας η ρίζα, με ορισμένες παραλλαγές, εντοπίζεται στη σημερινή γαλλική απόδοση (Galles) της ονομασίας των Ουαλών (Welsh στα αγγλικά).
Οι ευρωπαϊκοί πολιτισμοί της πρώτης περιόδου της εποχής του χαλκού και του σιδήρου (πολιτισμοί Χάλστατ και Λα Τεν) επηρεάστηκαν έντονα από την άφιξη των λαών αυτών, οι οποίοι αποτύπωσαν επάνω τους τη δική τους σφραγίδα, εγκαινιάζοντας καινούργιες τεχνικές δυνατότητες και ανοίγοντας νέους πνευματικούς ορίζοντες.
Αφού εγκαταστάθηκαν σε μόνιμους οικισμούς, εγκαταλείποντας την προηγούμενη νομαδική ζωή τους, δημιούργησαν μια ολόκληρη σειρά εργαλείων εξαιρετικής τελειότητας, επινόησαν την τροχαλία, νέους τύπους αρότρων και άλλων γεωργικών εργαλείων και νέες μεθόδους καλλιέργειας.
Ο πολιτισμός Λα Τεν (από την ονομασία μίας κώμης στα περίχωρα της Νεσατέλ, στην Ελβετία) ήταν διαδεδομένος κατά τους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες, αρχικά στην αριστερή όχθη του Ρήνου και αργότερα στην Ελβετία, στη Γαλλία, στην πεδιάδα του Πάδου και στη Βαυαρία.
Οργανωμένοι σε πατριές και φυλές, μόνο σε περίπτωση πολέμου εξέλεγαν αρχηγό, ο οποίος ασκούσε την εξουσία του με τη βοήθεια ενός συμβουλίου γερόντων.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Γαλατία
- Γαλάτες
- Ιστορικές Πόλεις Γαλατίας
- Ηγεμόνες Γαλατίας
- Κελτική
- Κέλτες
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)