Κέρκυρα \Ιόνιο

Κέρκυρα

Korfu, Corcyra, Κόρκυρα, Σχερία

Maps-Ionian-Islands-01-goog — Ιόνιοι Νήσοι

Maps-Epirus-Cercyra-01-goog — **Κέρκυρα**
Ήπειρος

- Μία νήσος του Ιονίου Πελάγους και ανήκει στο κράτος Ελλάδα.

Οι κάτοικοι καλούνται Κερκυραίοι.

Ετυμολογία[]

Πρότυπο:Islands /Ionian

Η ονομασία "Κέρκυρα", ενδεχομένως, σχετίζεται ετυμολογικά με τις λέξεις:

Σκορδίσκοι
Σκάρδων, πόλη Λιβυρνίας
Σκάρδων, νήσος Λιβυρνίας
Σκάρδος Όρος, όρος Ιλλυρίας
Σαρδική ( = συγχρ. Σόφια)
Σχερία
Κουρήτες, Κάρες
Κόρινθος
κύρα (= χώρα, πόλη)

Ιστορία[]

Τεκμήρια ανθρώπινης παρουσίας στην Κέρκυρα απαντούν από την Παλαιολιθική εποχή αλλά και από την Νεολιθική εποχή έχουν βρεθεί σε διάφορες περιοχές λείψανα. Πιθανόν ήταν η Ομηρική Σάμη.

Ίσως, η λέξη Σάμη είναι παραφθορά της λέξης "Σάλμη", γεγονός που θα σήμαινε την κατοίκησή της από Δαλματούς που ίσως μετοίκησαν αργότερα στην Σαλμώνη της Ηλείας, στην Σάμο της Τριφυλίας ή ενδεχομένως και στην Σαλαμίνα του Σαρωνικού.

Αν είναι αυτή η περίπτωση τότε, κάποιοι από τους αρχικούς κατοίκους της αποίκησαν την Σάμη της Κεφαλληνίας, μεταγενέστερα, ενδεχομένως μετά από κάποια εισβολή στην νήσο.

Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, η παλαιότερη αναφορά για την Κέρκυρα καταγράφεται την Μυκηναϊκή Εποχή περί στο 1300 π.Χ. με την λέξη "ko-ro-ku-ra-i-jo" σε Γραμμική Β που την αποδίδουν ως «Κερκυραίος».^[1]

Μυθολογία[]

Σύμφωνα με τον Στράβωνα, η Κόρκυρα ήταν η Ομηρική νήσος Σχερία και οι κάτοικοι της ήταν οι Φαίακες.^[2]

Η νήσος έχει πραγματικά ταυτισθεί από πολλούς ιστορικούς μετά τον 6ο αιώνα π.Χ. ως "Νήσος των Φαιάκων" που περιγράφεται στην Οδύσσεια του Ομήρου αν και άλλοι ιστορικοί την ταυτίζουν με την Ιθάκη.

Ο Ελλάνικος αναφέρει ότι ο Ποσειδών ερωτεύθηκε παράφορα τη νύμφη Κέρκυρα ή Κόρκυρα, κόρη του ποταμού Ασωπού, την απήγαγε από την Βοιωτία και την έφερε στη νήσο όπου γεννήθηκε ο Φαίαξ.

Η ονομασία "Σχερία" προέκυψε επειδή η Δήμητρα παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να σταματήσει (σχειν) τις προσχώσεις του απέναντι ποταμού, για να μην ενωθεί η νήσος με την απέναντι ακτή-, Φαιακία, Κόρκυρα (δωρικός τύπος), Κέρκυρα. Η ονομασία Κέρκυρα φαίνεται ότι είναι Ιλλυρικής προέλευσης, ίσως προέρχεται και από τη λέξη "Κέρκουρος" (ονομασία ελαφρού τύπου πλοίου, ή ιχθύος).

Ο Απολλώνιος αναφέρει ότι ο Ποσειδώνα έφερε εκεί την θυγατέρα του Ασωπού, Κέρκυρα, μακρυά από τον Φλειούντα της Κορινθίας.

Στην νήσο των Φαιάκων τελέσθηκε και ο γάμος του Ιάσονα με τη Μήδεια στο ιερό σπήλαιο της Μάκρης. Το σπήλαιο ονομάζεται μέχρι και σήμερα «ιερό άντρον της Μήδειας»

Ο Απολλώνιος ονόμασε την νήσο "Δρέπανο" με υπόνοιες ότι εκεί θάφθηκε το δρέπανο με το οποίο ο Κρόνος σύμφωνα με την παράδοση τεμάχισε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού, από το αίμα του κατάγονται οι Φαίακες.

Σε μια εναλλακτική παράγραφο θεωρεί ότι το θαμμένο δρέπανο ανήκει στη θεά Δήμητρα.

Ένας άλλος ιστορικός βασίζεται σε μια αναφορά στα «Αργοναυτικά» με την οποία η νήσος ονομαζόταν Μάκρις ως επώνυμος της τροφού του Διονύσου που δραπέτευσε εκεί από την Εύαβοια.^[3]

Άλλοι ιστορικοί ταυτίζουν την Κέρκυρα με τις Τηλεβοΐδες Νήσους που κατοικούσαν οι Λέλεγες Τάφιοι ή Τηλεβόες.^[4]

Αποικία των Κορινθίων[]

Σύμφωνα με τον Στράβωνα (VI, 269) οι κύριοι της νήσου ήταν οι Λιβυρνοί μέχρι το 735 π.Χ. που εγκαταστάθηκαν Κορίνθιοι οι Κορίνθιοι αποικιστές της νήσου, υπό τον Χερσικράτη του οίκου των Βακχιαδών.

Πριν από τους Κορίνθιους υπήρξαν άποικοι από την Ερέτρεια.

Το μεγάλο πλεονέκτημα η θέση της στον δρόμο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Μεγάλη Ελλάδα και οι εύφορες πεδιάδες στον νότο βοήθησαν σημαντικά στην ταχύτατη ανάπτυξη της νήσου.

Οι Κορίνθιοι κάτοικοι του νησιού ακολούθησαν την συνηθισμένη πρακτική με όλους τους Κορίνθιους μετανάστες, σε όλα τα μέρη που εγκαταστάθηκαν κήρυξαν την ανεξαρτησία τους και την εχθρότητα στην μητρόπολη.^[5]

Η πρώτη σκληρή σύγκρουση ανάμεσα στους Κορίνθιους εποίκους της Κέρκυρας με την Μητρόπολη τους παρουσιάζεται στις αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. όταν οι στόλοι τους πολέμησαν στην πρώτη ναυμαχία που καταγράφει στην Ελληνική ιστορία ο Θουκυδίδης (665 π.Χ.).

Οι εχθρότητες σταμάτησαν όταν ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδος κατέκτησε την Κέρκυρα και ανάγκασε τους κατοίκους να συναποικίσουν με Κορίνθιους την Απολλωνία και Ανακτόριο.

Η νήσος απέκτησε ξανά την ανεξαρτησία της και αφοσιώθηκε σε καθαρά εμπορική πολιτική.

Σύμμαχοι των Αθηναίων[]

Στην Δεύτερη περσική εισβολή στην Ελλάδα (480 π.Χ.) οι Κερκυραίοι συμμετείχαν με 60 πλοία την δεύτερη μεγαλύτερη Ελληνική δύναμη αλλά χωρίς να πολεμήσουν ενεργά.

Στην Ναυμαχία των Συβότων πολέμησαν με την υποστήριξη της Αθήνας τους Κορίνθιους για τον έλεγχο της Επίδαμνου (το σημερινό Δυρράχιο).^[6]

Η εμπλοκή της Αθήνας στον πόλεμο ανάμεσα στους Κορίνθιους και τους Κερκυραίους ήταν από τις σημαντικότερες αιτίες που ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, οι Αθηναίοι την χρησιμοποίησαν ως εμπορικό σταθμό αλλά δεν βρήκαν σημαντική υποστήριξη. Η νήσος σταμάτησε να υποστηρίζει την Αθήνα μετά από δυο προσπάθειες των Ολιγαρχικών να επικρατήσουν αλλά σύντομα οι Δημοκρατικοί επικράτησαν ξανά και πήραν σκληρή εκδίκηση από τους αντιπάλους τους (427 π.Χ. και 425 π.Χ.).^[7] Στην Σικελική Εκστρατεία των Αθηναίων η Κέρκυρα έγινε βάση για τον εφοδιασμό τους, μετά από μια τρίτη σύντομη επικράτηση των Ολιγαρχικών (410 π.Χ.) αποσύρθηκε από τον πόλεμο. Το 375 π.Χ. συμμετείχε ξανά σε συμμαχία με τους Αθηναίους, σε δυο έτη πολιορκήθηκε από μια Σπαρτιάτικη δύναμη, παρά την σκληρή λεηλασία της υπαίθρου τελικά αποκρούστηκαν.

Την Ελληνιστική περίοδο δέχθηκε πολλές επιθέσεις από όλες τις πλευρές.^[8]

Ρωμαϊκή κατάκτηση[]

Ο Κάσσανδρος την πολιόρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα (303 π.Χ.) στην συνέχεια την κατέλαβε ο Λακεδαιμόνιος στρατηγός Κλεομένης της Σπάρτης, αργότερα ανέκτησε την ανεξαρτησία της. Ο Αγαθοκλής των Συρακουσών ήταν ο επόμενος κατακτητής της Κέρκυρας που την έδωσε προίκα στην κόρη του Λάνασσα όταν συζεύχθηκε τον Ηπειρώτη βασιλέα Πύρρο. Τότε δημιουργήθηκε ο οικισμός της Κασσιόπης ως βάση για τις εκστρατείες του Πύρρου, παρέμεινε υπό Ηπειρωτική κυριαρχία μέχρι τον θάνατο του Αλεξάνδρου Β' της Ηπείρου (225 π.Χ.).

Μετά την "Ναυμαχία της Παξού" (229 π.χ.) κατακτήθηκε από την Ιλλυρία αλλά δέχθηκε σύντομα έναν Ρωμαϊκό στόλο και έγινε ναυτική βάση των Ρωμαίων μέχρι το 189 π.Χ., κυβερνήθηκε από νομάρχη αλλά προσαρτήθηκε στην Ρωμαϊκή επαρχία της Μακεδονίας (148 π.Χ.).^[9]

Ο Οκταβιανός Αύγουστος την χρησιμοποίησε ως ναυτική βάση στον πόλεμο με τον Μάρκο Αντώνιο (31 π.Χ.). ^[10]

Διάδοση του Χριστιανισμού[]

Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε στην Κέρκυρα από τον Ιάσονα της Ταρσού, μαθητή του Αποστόλου Παύλου και τον Άγιο Σωσίπατρο, επίσκοπο Ικονίου και μαθητή του Αποστόλου Ανδρέα.

Υποσημειώσεις[]

↑ http://www.palaeolexicon.com/Word/Show/16880
↑ Strab. vi. p. 407
↑ W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008), p. 409 n. 125–27; verses 4.982–992
↑ https://books.google.gr/books?id=weJTNoX5TkQC&pg=PA85&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
↑ Thucydides. "The Revolution in Corcyra." c. 400 BCE. Reprinted in Rogers, Perry. Aspects of Western Civilization. pp. 76–78. Pearson: Upper Saddle River. 2011.
↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.
↑ The Oxford Classical Dictionary, Oxford University Press, Oxford: 1992.
↑ One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

[1] ttp://www.palaeolexicon.com/Word/Show/16880

[2] Strab. vi. p. 407

[3] W.H. Race, Apollonius Rhodius: Argonautica, Loeb Classical Library (2008), p. 409 n. 125–27; verses 4.982–992

[4] ttps://books.google.gr/books?id=weJTNoX5TkQC&pg=PA85&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false

[5] One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.

[6] One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.

[7] Thucydides. "The Revolution in Corcyra." c. 400 BCE. Reprinted in Rogers, Perry. Aspects of Western Civilization. pp. 76–78. Pearson: Upper Saddle River. 2011.

[8] One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.

[9] The Oxford Classical Dictionary, Oxford University Press, Oxford: 1992.

[10] One or more of the preceding sentences incorporates text from a publication now in the public domain: Gardner, Ernest Arthur; Caspari, Maximillian Otto Bismark (1911). "Corfu". In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 7 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 145–146.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

Κέρκυρα \Ιόνιο

Περιεχόμενα

Ετυμολογία[]

Γεωγραφία[]

Μορφολογία[]

Δημογραφία[]

Οικονομία[]