Κίμων ο Νεώτερος
Cimon, Κίμωνας
- Ένας στρατηγός και πολιτικός της Αθήνας.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: 5ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Πολιτικοί |
---|
της Αθήνας |
|
Το όνομα "Κίμων" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "[[ ]]".
Γενεαλογία[]
- Πατέρας: Μιλτιάδης ο Νεώτερος
- Μητέρα: Ηγησιπύλη
- Σύζυγος: Ισοδίκη
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Νεανική Εποχή[]
Δεδομένου ότι εξελέγη στρατηγός το 476 π.Χ., θα πρέπει να ήταν 30 ετών τότε, πρέπει να γεννήθηκε το 506 π.Χ.. Ο Κίμων ανήκε στο μεγάλο γένος των Φιλαϊδών. Πατέρας του ήταν ο Μιλτιάδης, ο νικητής του Μαραθώνα και μητέρα του ήταν η Ηγησιπύλη, μια πριγκίπισσα από τη Θράκη, θυγατέρα του βασιλέα Όλωρου (από την ίδια οικογένεια καταγόταν και ο ιστορικός Θουκυδίδης).
Τα πρώτα έτη της ζωής του Κίμωνα υπήρξαν πολύ δύσκολα, αφού ο πατέρας του πεθαίνοντας του άφησε ένα τεράστιο χρέος (το πρόστιμο που του είχε επιβληθεί για την αποτυχημένη εκστρατεία στην Πάρο). Ωστόσο, η αδελφή του Κίμωνα Ελπινίκη, σύζυγος του πάμπλουτου Αθηναίου Καλλία, τακτοποίησε την πληρωμή του προστίμου, ανοίγοντάς του έτσι τον δρόμο της ανάμειξής του στην πολιτική.
Ο Κίμων ήταν υψηλός με πυκνή σγουρή κόμη και ωραίο πρόσωπο. Η μόρφωσή του δεν ήταν σπουδαία, γιατί στα κρίσιμα χρόνια της νεότητός του έχασε τον πατέρα του που θα του έδινε την σωστή κατεύθυνση. Ήξερε ιππασία, ποίηση και έπαιζε λύρα (τυπική εκπαίδευση Αθηναίου γαιοκτήμονα της προπερσικής εποχής). Ήταν συμπαθητικός και ευπροσήγορος και κατείχε καλά την τέχνη να κερδίζει την αγάπη του κόσμου και με τα φυσικά του χαρίσματα, αλλά και με την ηγεμονική του γενναιοδωρία, όταν απέκτησε και πάλι δική του περιουσία (ο Πλούταρχος αναφέρει ότι έρριξε τους φράκτες από τους κήπους του για να παίρνουν φρούτα οι συνδημότες του κ.α.). Γινόταν συμπαθής με τη σεμνότητά του και έπειθε τους πολίτες με τη λογική παρά με την ευφράδεια του. Ήταν οπαδός της συμμαχίας με την Σπάρτη και σε όλη του την πολιτική σταδιοδρομία αγωνίσθηκε για να καθιερώσει την ειρηνική συνύπαρξη της Σπάρτης με την Αθήνα.
Ο γάμος του με την Ισοδίκη, από το μεγάλο γένος των Αλκμεωνιδών, έγινε αφορμή να σταματήση η διαμάχη που υπήρχε μεταξύ των δύο οικογενειών, με αποτέλεσμα να καρπωθεί ο ίδιος τα οφέλη αυτής της συμφιλιώσεως και σύντομα έγινε ο εκφραστής της αριστοκρατικής παράταξης.
Η πολιτική άνοδος[]
Μετά τα Περσικούς Πολέμους ο Αριστείδης (αριστοκρατικοί) και ο Θεμιστοκλής (δημοκρατικοί), ήταν οι φυσιογνωμίες που λογικά θα δέσποζαν στην πολιτική ζωή της Αθήνας, αλλά ο μεν Αριστείδης άφησε την Αθήνα για να επισκεφθεί τους τόπους των μελών της Αθηναϊκής Συμμαχίας ώστε να καθορίσει τους ανάλογους "φόρους" ο δε Θεμιστοκλής προκάλεσε με τις ενέργειές του δυσπιστία στο πρόσωπό του. Έτσι η τύχη ευνόησε τον Κίμωνα ο οποίος εκλεγόταν στρατηγός από το 476 (που διαδέχθηκε τον Αριστείδη στην ηγεσία των αριστοκρατικών) έως το 462 συνεχώς.
Η Θρακική Εκστρατεία[]
Ο Κίμων από το 476 π.Χ. τέθηκε επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων και με αφετηρία το Βυζάντιο, άρχισε η πρώτη συμμαχική επιχείρηση, να εκκαθαριστούν τα Θρακικά παράλια από τις Περσικές φρουρές.
Πρώτα πολιορκήθηκε η Ηιόνα επιτυχώς και στη συνέχεια ο Δορίσκος, ο οποίος άντεξε (για εκείνο το έτος τουλάχιστον). Με αυτή την εκστρατεία οι Αθηναίοι έκαναν το πρώτη επεμβατική ενέργεια στη Θράκη η οποία ήταν πλούσια σε ξυλεία, υπήρχαν επίσης μεταλλεία χρυσού και αργύρου.
Η κατάληψη της Σκύρου[]
Το 475 καταλήφθηκε η Σκύρος (σημαντικότατο σημείο ελέγχου διακίνησης πλοίων στο Αιγαίο). Η αφορμή δόθηκε όταν οι Δόλοπες κατοικοί της, κατηγορήθηκαν για πειρατεία και καταδικάστηκαν από την Δελφική Αμφικτυονία σε αποζημίωση που δεν μπορούσαν να καταβάλλουν. Ο Κίμων για να εξασφαλίσει την κατοχή της εξεδίωξε τους Δόλοπες και εγκατέστησε Αθηναίους κληρούχους. Σύμφωνα με δελφικό χρησμό, τα οστά του Θησέα έπρεπε να μεταφερθούν από τους Αθηναίους, από τη Σκύρο στην Αθήνα. Ο Κίμων εκπλήρωσε το χρησμό.
Η κατάληψη της Καρύστου[]
Το 474 (ή 472) η Κάρυστος, η μόνη πόλη της Εύβοιας που δεν ανήκε στην Αθηναϊκή συμμαχία, πολιορκήθηκε. Οι Δρύοπες κάτοικοί της, αντιστάθηκαν γενναία αλλά στο τέλος συνθηκολόγησαν και έγιναν αναγκαστικά μέλος της συμμαχίας. Να σημειωθεί ότι η Κάρυστος είχε και αυτή σπουδαία θέση για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο και δεδομένου ότι υπερίσχυε το αριστοκρατικό κόμμα που είχε προτιμήσει φιλοπερσική πολιτική στο παρελθόν, ήταν δύσκολο να δεχθεί η Αθήνα την ουδετερότητά της.
Η αποστασία της Νάξου[]
Το 469 εμφανίσθηκε η πρώτη δυσαρέσκεια μέλους της συμμαχίας. Η Νάξος, η ισχυρότερη νήσος των Κυκλάδων, αποστάτησε. Η Νάξος είχε, όπως και η Κάρυστος, δυνατό αριστοκρατικό κόμμα το οποίο οι Αθηναίοι δεν εμπιστεύονταν. Επίσης είχε παραβιαστεί ο όρκος της συμμαχίας και υπήρχε κίνδυνος ρήγματος της συμμαχίας. Ο Κίμων έδρασε ως «αστυνόμος» της συμμαχίας, η Νάξος πολιορκήθηκε, συνθηκολόγησε και υποχρεώθηκε να περάσει στην τάξη των υποτελών συμμάχων, με βαρύτερο «φόρο».
Η νίκη στον Ευρυμέδοντα[]
Το 468 άρχισαν οι Πέρσες να συγκεντρώνουν στρατό και στόλο στην Παμφυλία με προφανή σκοπό να κινηθούν πρός Μικρά Ασία και Αιγαίο.
Ο Κίμων ορίσθηκε αρχηγός της εκστρατείας με 300 συμμαχικές τριήρεις (200 Αθηναϊκές) και 5.000 οπλίτες.
Στις εκβολές του ποταμού Ευρυμέδοντα, μετά από ναυμαχία και πεζομαχία, οι Περσικές δυνάμεις συνετρίβησαν.
Ήταν μια νίκη του μεγέθους της νίκης στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας ή των Πλαταιών.
Μετά τη νίκη αυτή το κύρος της συμμαχίας ανορθώθηκε κάθετα: κάθε παράλια πόλη της Ιωνίας, της Καρίας ακόμη και της Λυκίας αναγκάσθηκε να προσχωρήσει στη Αθηναϊκή Συμμαχία.
Η αποστασία της Θάσου[]
Το 465 οι Αθηναίοι αποφάσισαν να στείλουν 10.000 αποίκους, Αθηναίους και σύμμαχους, στη Θράκη στις "Εννέα Οδούς" (αργότερα Αμφίπολη), προκειμένου να αρχίσουν την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Θράκης.
Η Θάσος, ένα από τα ισχυρότερα μέλη της συμμαχίας, βλέποντας τα συμφέροντά της να απειλούνται, αποστάτησε.
Ο Κίμων, για άλλη μια φορά, επέβαλε την τάξη μετά από τριετή πολιορκία.
Η Θάσος τιμωρήθηκε βαρύτατα.
Η συντριβή στην Δραβήσκο[]
Ταυτόχρονα, οι άποικοι των Εννέα Οδών προχώρησαν προς την ενδοχώρα (για να περιλάβουν στην κυριότητά τους τα μεταλλεία χρυσού) αλλά όταν βρέθηκαν στη Δράβησκο της Ηδωνίδας (πλησίον στη σημ. Δράμα), δέχθηκαν επίθεση από της τοπικές θρακικές φυλές, με αποτέλεσμα να οι πλείστοι από αυτούς να σφαγούν.
Κατά την τελευταία απουσία του Κίμωνα, οι δημοκρατικοί στην Αθήνα δραστηριοποιήθηκαν, εκμεταλλευόμενοι τη δυσφορία των Αθηναίων από τη φοβερή καταστροφή στη Δραβήσκο και τον κατηγόρησαν για δωροδοκία (ένας από τούς κατήγορους ήταν και ο Περικλής). Οι κατήγοροι υποστήριξαν ότι ενώ έπρεπε μετά την παράδοση της Θάσου να εισβάλλει στη Μακεδονία (είχε και εκεί μεταλλεία), αυτός δεν το έκανε επειδή δωροδοκήθηκε από το βασιλέα της Μακεδονίας Αλέξανδρο. Τελικά, αφού κλήθηκε να λογοδοτήσει, αμύνθηκε με επιτυχία και απαλλάχθηκε των κατηγοριών.
Η Αποστολή βοήθειας στην Σπάρτη[]
Το 462 η Σπάρτη ζήτησε τη βοήθεια των Αθηναίων, γιατί ήταν σε πολύ δύσκολη θέση λόγω της εξεγέρσεως των ειλώτων. Η δημοκρατική παράταξη, η οποία είχε ανακτήσει τη δύναμή της, με αρχηγό τον Εφιάλτη πρότεινε να αφεθεί η Σπάρτη στην τύχη της. Αντίθετα, ο Κίμων πρότεινε και έγινε δεκτό να στείλουν στρατό να τη βοηθήσουν. Όμως η άφιξη 4.000 Αθηναίων οπλιτών με επικεφαλής τον Κίμωνα ανησύχησε τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι με το πρόσχημα ότι δεν τους χρειάζονταν πλέον τους έδιωξαν. Αυτή την προσβολή την πλήρωσε ο Κίμων, ο οποίος τον επόμενο χρόνο εξοστρακίστηκε. Επίσης λύθηκε και η "Διελληνική Συμμαχία" του 481.
Η καταστροφή της Αιγύπτου[]
Από το 460 έως το 454 π.Χ. διήρκεσε η εκστρατεία των Αθηναίων και των συμμάχων τους στην Αίγυπτο,με σκοπό να βοηθήσουν τους εξεγερμένους Αιγυπτίους κατά των Περσών. Παρά την αρχική της επιτυχία κατέληξε σε καταστροφή μεγάλου μεγέθους (χάθηκαν 20.000 άνδρες και 100 πλοία).
Παράλληλα με τη λύση της Ελληνικής Συμμαχίας είχαν αρχίσει εχθροπραξίες μεταξύ Αθήνας και Πελοποννησίων. Οι Αθηναίοι τότε, με πρωτοβουλία του Περικλή, αποφάσισαν να ανακαλέσουν τον Κίμωνα, με την προϋπόθεση να μην εμπλακεί στα εσωτερικά της πόλης και του ανέθεσαν να κλείσει το ένα από τα δύο μέτωπα, αυτό με τη Σπάρτη. Πράγματι ο Κίμων, που ήταν αγαπητός στους Σπαρτιάτες, επέτυχε να συνάψει πενταετή συνθήκη ειρήνης.
Η Κυπριακή Εκστρατεία[]
Το 450 π.Χ. ο Κίμων έπλευσε στην Κύπρο, με 200 τουλάχιστον συμμαχικές τριήρεις, με σκοπό να εκδιώξει τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την Αθηναϊκή κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο.
Στην Κύπρο πολιόρκησε το Μάριο και το Κίτιο. Το πρώτο πιθανότατα το κυρίευσε αλλά η πολιορκία του δεύτερου παρατεινόταν, επιπλέον οι αμυνόμενοι είχαν στις επάλξεις τοξότες που προκαλούσαν φθορά στους πολιορκητές. Οι πολιορκητές υπέφεραν και από έλλειψη εφοδίων.
Το τέλος του Κίμωνα[]
Στο Κίτιο ο Κίμων άφησε την τελευταία του πνοή, είτε από ασθένεια, είτε από τραύμα. Πριν πεθάνει έδωσε εντολή να λυθεί η πολιορκία και να επιστρέψουν στην Αθήνα, χωρίς να γνωστοποιήσουν το θάνατό του (επί 30 ημέρες όλοι νόμιζαν ότι στρατηγούσε ο Κίμων).
Κατά την επιστροφή έγινε ναυμαχία και πεζομαχία στη Σαλαμίνα, όπου οι Αθηναίοι νίκησαν (μεταθανάτια αμοιβή του Κίμωνα).
Η σωρός του έφθασε στην Αθήνα και τάφηκε με μεγάλες τιμές στις Μελίτιδες Πύλες.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Στρατιωτικοί Αθήνας
- Πολιτικοί Αθήνας
- Ηγεμόνες Αθήνας
- Αθήνα
- Αττική
Βιβλιογραφία[]
- "Ιστορία Ελληνικού Έθνους". Εκδοτική Αθηνών, 1974.
- "Ιστορία της Aρχαίας Ελλάδας". Russell Meiggs & John Bury. Εκδόσεις Καρδαμίτσα, 1998.
Ιστογραφία[]
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)