Κίνα
- Κράτος και Ιστορική Χώρα της Ανατολικής Ασίας.
Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Κίνα" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Σίνες".
Εισαγωγή[]
Η Κίνα είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας. Είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο, 1.306.313.812 άτομα. Η έκτασή της είναι 9.596.960 χλμ².
Πρωτεύουσα της Κίνας είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά την Ρωσία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τοποθεσία[]
Συνορεύει με 14 κράτη: Βιετνάμ, Λάος, Βιρμανία, Ινδία, Μπουτάν, Νεπάλ, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τατζικιστάν, Κιργιστάν, Καζακστάν, Ρωσία, Μογγολία και Βόρεια Κορέα.
Διεθνής Πολιτική[]
Σε μια διαμάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα στην Ταϊβάν και ζητεί κάποια γειτονικά νησιά, από τη διεκδίκηση των οποίων δεν παραιτήθηκε ποτέ.
Ιστορία []
Αρχαία Κίνα.
Αρχαία Κίνα.
Αρχαία Κίνα.
Κίνα.
 Κίνα
|
|---|
| Δυναστείες |
|
Η Κίνα είναι ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς και ο πρώτος σημαντικός πολιτισμός τις ανατολικής ασίας. Oι Κινέζοι ανάπτυξαν την επεξεργασία τον κεραμικών και την κατασκευή τις πορσελάνης περίπου το 5000 έως το 3000 π.Χ.
Αρχική Οργάνωση της Αυτοκρατορίας[]
Το 16ο με 11ο αιώνα π.χ. υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι η Κίνα είχε οργανωθεί σε κράτος. Από την εποχή αυτή χρονολογείται η πρώτη Σινική δυναστεία, η δυναστεία των Σανγκ ή Γιν. Σύμφωνα με την παράδοση, ο αυτοκράτορας Φου - Χι (2200 π.Χ.) εφεύρε τη γραφή κι ήταν και ο πρώτος νομοθέτης. Ο Σεν - Νουνγκ έβαλε τις βάσεις της γεωργίας και της ιατρικής. Ο αυτοκράτορας Χουάνγκ - Τι δημιούργησε το ημερολόγιο, ενώ η σύζυγός του του δίδαξε πρώτη την τέχνη της εκτροφής του μεταξοσκώληκα.
Δυναστεία Zhou (Τσέου)[]
Ακολουθεί η δυναστεία των Zhou (1050 - 221 π.Χ.). Σε όλους τους τομείς τις σύγχρονης επιστήμης υπάρχει ανάπτυξη αυτήν την εποχή. Η οργάνωση του κράτους ήταν ανάλογη σε εκείνη που είχε η Ευρώπη κατά το Μεσαίωνα. Την τελευταία περίοδο της δυναστείας των Τσόου αναπτύχθηκαν σημαντικά οι αντιλήψεις για την κοινωνική, και πολιτική ζωή κι η γεωργία, με την ανακάλυψη του σιδήρου, αναπτύχθηκε πολύ. Την εποχή αυτή θα πρέπει να αναφερθεί ο Κομφούκιος και η διδασκαλία του, που άφησε τη σφραγίδα του στις μελλοντικές εξελίξεις της Κίνας.
Δυναστεία Qin (Σίνες)[]
Το 221 π.Χ. ένας ηγεμόνας, ο Τσιν Σι Χουάνγκ - Τι, κατάφερε να ενώσει όλα τα βασίλεια της Κίνας και να στεφθεί αυτοκράτορας. Ο ηγεμόνας αυτός πολέμησε με τους Ούννους και αποπεράτωσε το μεγάλο Σινικό Τείχος. Καθιέρωσε ακόμη για όλη την Κίνα ενιαία μέτρα και σταθμά. Παράλληλα όμως έδωσε εντολή να καταστραφούν τα βιβλία και τα κείμενα του Κομφούκιου, πράγμα που τον έκανε πολύ μισητό. Τελικά το 206 π.Χ. εξέσπασε επανάσταση και στην εξουσία ανέβηκε άλλη δυναστεία, οι Χαν.
Δυναστεία Han[]
Οι Han επανέφεραν τη διδασκαλία του Κομφούκιου, αναγνωρίζοντας τον Κομφουκιανισμό ως επίσημο θρησκευτικό δόγμα του κράτους.
Μογγολική Κυριαρχία[]
Οι αντιθέσεις όμως μεταξύ του Βορρά και του Νότου οδήγησαν στην κατάργηση της δυναστείας των Χαν και στη διαίρεση της Κίνας σε τρία βασίλεια που υπόφεραν πολύ απ' τις συνεχείς επιθέσεις των Τούρκων και των Μογγόλων. Το 1279 μ.Χ. η Κίνα υποδουλώνεται στους Μογγόλους μέχρι το 1368. Για τη ζωή της Κίνας κάτω απ' την κυριαρχία των Μογγόλων μας μιλούν οι διηγήσεις του Μάρκο Πόλο. Την ίδια εποχή αρχίζουν να καταφτάνουν και οι διάφοροι ιεραπόστολοι. Οι Μογγόλοι ίδρυσαν τη δυναστεία των Γιάν, που επέβαλε μερικές αξιόλογες μεταρρυθμίσεις.
Δυναστεία των Μινγκ[]
Το 1368 μέχρι το 1644 ανέβηκε η δυναστεία των Μινγκ.
Δυναστεία των Μαντσού[]
Στην συνέχεια η εξουσία στην Κίνα περνά στους Μαντζουριανούς, που ίδρυσαν τη δυναστεία των Τσινγκ, που βασίλευσε από το 1644 μέχρι το 1912. Στη διάρκεια της δυναστείας αυτής η Κίνα γνώρισε νέα επέκταση των συνόρων της. Μερικοί από τους αυτοκράτορες της δυναστείας των Τσινγκ προστάτεψαν τα γράμματα και τις τέχνες, αλλά η δυναστεία οδήγησε την Κίνα σε απομόνωση στην προσπάθειά της να αποφύγει την αλλοίωση του πολιτισμού της από την εισαγωγή του ευρωπαϊκού. Στις αρχές όμως του 19ου αιώνα άρχισε οικονομική, πολιτική και κοινωνική παρακμή της χώρας.
Η επεμβάσεις της Δύσης[]
Την ίδια εποχή διαδίδεται στην Κίνα το όπιο. Η συστηματική ανάμιξη των Άγγλων στα εσωτερικά της χώρας προκαλεί αναβρασμό στην Κίνα. Το 1840 άρχισε ο Σινοαγγλικός Πόλεμος που επονοσμάσθηκε "πόλεμος του οπίου". Τελικά οι Κινέζοι ηττήθηκαν και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, να παραχωρήσουν στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ και να επιτρέψουν στα αγγλικά εμπορικά πλοία να χρησιμοποιούν πέντε λιμάνια.
Το 1844 οι ΗΠΑ και η Γαλλία πέτυχαν καινούρια προνόμια και παραχωρήσεις σε βάρος της Κίνας. Μέσα σε λίγα έτη η Κίνα απώλεσε πολλές κτήσεις και επαρχίες της από τους Ευρωπαίους. Παράλληλα η οικονομική διείσδυση των Ευρωπαίων γίνεται μεγαλύτερη με αποτέλεσμα η οικονομία της να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ευρωπαϊκές εμπορικές εταιρείες.
Η κατάργηση της Μοναρχίας[]
Πολλοί διανοούμενοι προσπαθούν να δώσουν νέα ώθηση και οργάνωση του κράτους. Εκσπούν διάφορες λαϊκές εξεγέρσεις που καταστέλλονται από τις συντηρητικές δυνάμεις, όπως η εξέγερση των "Μπόξερ" το 1900. Τελικά οι διάφορες επαναστατικές τάσεις ενώθηκαν και ίδρυσαν την οργάνωση "Κουομιτάνγκ". Το 1912 καταλύεται η αυτοκρατορία κι η χώρα ανακηρύχτηκε δημοκρατία στις 12 Μαρτίου στην πόλη Ναντζίνγκ με πρόεδρο τον Σουν Γιάτ Σεν.
Παράλληλα στην Κίνα υπήρχαν διάφοροι τοπικοί κυβερνήτες που εξουσίαζαν μια ορισμένη περιοχή και που έπαιρναν τους φόρους για λογαριασμό τους, με ιδιωτικούς στρατούς και που ο καθένας τους προσπαθούσε να επεκτείνει την περιοχή του σε βάρος των άλλων, υποδαυλιζόμενος από τους Ευρωπαίους. Την οξύτητα αυτή σταμάτησε το 1927 ο Τσακγκ Κάι Σεκ, όταν με το Κουομιτάνγκ κατέλαβε την εξουσία.
Σινοϊαπωνικός Πόλεμος[]
Οι Ιάπωνες, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες αυτές, εισέβαλαν στη Μαντζουρία το 1931 και και την απέσπασαν από την Κίνα (ίδρυση του "Μαντζουκούο"). Η ηγεσία του Κουομιτάνγκ, αντί να οργανώσει την αντίσταση της χώρας, στράφηκε εναντίον των οπαδών του Μάο Τσε Τουνγκ κι έτσι έγινε η διάσπαση του Κουομιτάνγκ. Τελικά οι Ιάπωνες το 1937 κατέλαβαν όλο το βόρειο τμήμα της χώρας. Στο διάστημα μεταξύ του 1937 και του 1942 έγιναν πολλές προσπάθειες να ενωθούν τα δύο κινήματα του Κουομιτάνγκ κι εκείνου στο οποίο είχε την ηγεσία το κομμουνιστικό κόμμα, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η κομμουνιστική κυριαρχία[]
Το 1946 οδηγήθηκαν σε σύγκρουση, που τέλειωσε με τη νίκη του "Μάο Τσε Τουνγκ" ενώ ο "Τσάνγκ Κάι Σεκ" πέρασε στην νήσο Ταϊβάν και ίδρυσε την "Δημοκρατία της Κίνας". Η λαϊκή δημοκρατία της Κίνας αναγνωρίστηκε ως κράτος και έγινε μέλος του ΟΗΕ. Μετά τον θάνατο του "Μάο Τσε Τουνγκ", η ηπειρωτικη Κίνα κυβερνήθηκε από την ομάδα των τεσσάρων. Η οικονομική και πολιτιστική μεταρρύθμιση έγινε με τον "Ντενγκ Ξιαοπίνγκ".
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
| Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)