Science Wiki
Register
Advertisement

Καππαδοκία

Cappadocia


Maps-Cappadocia-06-goog

Περσική Καππαδοκία

Maps-Asia-Cappadocia-goog

Καππαδοκία

Maps-Cappadocia-10-goog

Βυζαντινή Καππαδοκία

Maps-Asia-Minor-02-goog

Μικρά Ασία.

Maps-Colchis-Armenia-Iberia-Cappadocia-goog

Υπερκαυκασία Κολχίδα Αρμενία Καυκάσια Ιβηρία Καππαδοκία Μαύρη Θάλασσα Ασιατικός Πόντος

Maps-Cappadocia-03-goog

Καππαδοκία.

Maps-Asia-Minor-BC-240-goog

Μικρά Ασία Ελληνιστική Συρία Ελληνιστική Εποχή Σελευκίδες

- Μία ιστορική χώρα της Μικράς Ασίας.

Ετυμολογία[]

Η ονομασία " Καππαδοκία" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "Katpa".

Ονομασία[]

Ήδη από την το τέλος της 3ης χιλιετηρίδας π.Χ., την εποχή της Ακκαδικής Αυτοκρατορίας, η περιοχή αναφερόταν από τους Ακκάδιους ως "Katpa" (~ Χαμμανηνή σύμφωνα με τον Στράβωνα)

Η λέξη "Katpa" μπορεί να αναλυθεί σε δύο συνθετικά:

α) Η ρίζα "Kat" σημαίνει "Khatti" που είναι η ονομασία της Μικρασιατικής Χερσονήσου από τους Ανατολικούς λαούς που οι Έλληνες εξελλήνισαν σε Ασία.

"Khatti" < Hatti (δηλ. Αττία > Ασσία > Ασία)

β) Η κατάληξη -pa (ή -wa) είναι συνήθης κατάληξη της εποχής (π.χ. Zalpa, Ahhijawa, Arzawa) που σημαίνει χώρα ή πόλη-κράτος.

Όταν η χώρα έγινε τμήμα της Περσικής Αυτοκρατορίας οι Πέρσες προσέθεσαν στο όνομα της χώρας την λέξη "tuka" ("dahyu" σημαίνει στην Περσική Γλώσσα "επαρχία, περιοχή, φυλή"). Οπότε Katpa-tuka = χώρα των Katpa.

Είναι πιθανόν ότι η ονομασία αυτή (ή κάποια παραλλαγή της) θα υπήρχε ήδη στην Ασσυρική Γλώσσα από την οποία μεταφέρθηκε στην Περσική.

Αργότερα οι Έλληνες μετεξέλιξαν την λέξη Katpa-tuka ως "Καππαδοκία".

Εισαγωγή[]

Μία από τις μεγαλύτερες περιοχές της ανατολικής Μικράς Ασίας.

Γεωγραφία[]

Φυσικά όρια της Καππαδοκίας είναι προς Β. ο Εύξεινος Πόντος, προς Α. ο Ευφράτης Ποταμός, προς Ν. το όρος Ταύρος και προς Δ. ο Άλυς Ποταμός.

Τα σύνορά της με χώρες είναι:

Μορφολογία[]

Υψηλότερο όρος ο Αργαίος (4000μ.) συνεχώς χιονοσκεπής και η μεγάλη οροσειρά του Ταύρου.

Κύριοι ποταμοί:

Το έδαφος κατά το πλείστον υψίπεδα βοσκότοποι, εύφορα προς Πόντο και Ευφράτη και δασώδη προς οροσειρά.

Διαίρεση[]

Οι αρχαίοι Έλληνες και Λατίνοι συγγραφείς διακρίνουν δύο Καππαδοκίες:

Μεγάλη Καππαδοκία[]

Ikl Μικρά Ασία Ikl
Χώρες
Δυτική Μικρά Ασία
Ίωνες
Αιολείς
Βιθυνοί
Τρώες
Μυσοί
Λυδοί
Μαίονες
Κάρες
Λύκιοι
Μέση Μικρά Ασία
Παφλαγόνες
Φρύγες
Γαλάτες
Ίσαυροι
Λυκάονες
Πάμφυλοι
Πισίδες
Κίλικες
Ανατολική Μικρά Ασία
Πόντιοι
Καππαδόκες
Αρμένιοι
Κατάονες
Κομμαγήνες



Βρίσκεται στο νότιο μέρος μία προς τον Ταύρο.

Οι κυριότερες πόλεις είναι:

Μικρά Καππαδοκία[]

Βρίσκεται στο βόρειο μέρος προς τον Εύξεινο Πόντο. Λέγεται και Ποντική Καππαδοκία.

Οι κυριότερες πόλεις είναι:

Βυζαντινές Πόλεις[]

Νύσσα, Nαζιανζός, Σάσιμα, Θερμά, Παρνασσός, Pεγέδωρα,

Kόρον, Καισάρεια, Pοδανδός, Ποδανδός, Λούλον,

Nίγδη, Tύανα, Φαυστινούπολη, Mωκισσός, Hράκλεια‑Kύβιστρα

Διαίρεση[]

Οι χώρες που συναποτελούσαν την Καππαδοκία ήταν:

Ιστορία[]

Αρχαία Εποχή[]

Στην αυγή της Ιστορίας η χώρα κατοικείται από τους Katpa, έναν μη-Ινδοευρωπαϊκό λαό που αποκλήθηκε από τους Ιστορικούς, Χατταίοι (Hattians) (= Katpa).

Αργότερα, στα μέσα της 2ης Χιλιετίας π.Χ. καταφθάνει στην Καππαδοκία, διαμέσου της Καυκασίας, ένας λαός, συγγενικός με τους μεταγενέστερους Σαυρομάτες (~ Σαυρο-Μήδοι) που οι άλλοι λαοί και οι ιστορικοί αποκάλεσαν Χετταίους (Hittites).

Οι ίδιοι, όπως και οι Έλληνες της Κλασσικής Εποχής αποκαλούνταν Σύροι (~ "Σαύροι") και οι Μυκηναίοι τους αποκάλεσαν "Αμαζό-νες" (~ Σαμάτες <Σαρμάτες <Σαυρομάτες)

Όταν η Χετταϊκή Αυτοκρατορία κατέρρευσε (περί το 1200 π.Χ.) ο ιθαγενής πληθυσμός επανέφερε το αρχικό όνομά του (Katpa-doku)

Πρώτος που μνημονεύει τη Καππαδοκία ήταν ο Ηρόδοτος και τους κατοίκους της Καππαδόκες που πρέπει να εγκαταστάθηκαν μετά το 1200 π.Χ. αφού εκεί ήταν το κράτος των Χετταίων με πρωτεύουσα τη Κυταία (= Hattusa) (σημ. Μπογκάζγκιοϊ) όπου βρέθηκαν και τα περισσότερα μνημεία.

Οι Καππαδόκες φαίνεται ότι είχαν στρατιωτική οργάνωση με ανώτατο άρχοντα και άλλους δευτερεύοντες ηγεμόνες. Μετά την εγκατάστασή τους δημιούργησαν πολλά μικρότερα κράτη με κληρονομικές δυναστείες. Ένα σύστημα – κράτος φεουδαλικό στηριζόμενο στη στρατιωτική αριστοκρατία.

Το σύστημα αυτό εξακολούθησε και μετά τη υποταγή τους στους Πέρσες, Μακεδόνες, Ρωμαίους. Οι παλαιότεροι Έλληνες τους αποκαλούσαν Λευκόσυρους ή Σύρους Καππαδόκες.

Περσική Εποχή[]

Περί το 1100 π.Χ. δέχθηκαν επίθεση των Ασσυρίων επί βασιλέως αυτών Τιγλατπιλεζάρ Α' (κατάκτηση εφήμερη).

Περί το 9ο αι. π.Χ. σημειώθηκε μεγάλη επιδρομή των Σκυθών.

Τον 8ο αι. π.Χ σημειώθηκε επίθεση των Μήδων και στην συνέχεια Περσών.

Τον 6ο αι.πΧ υποτάχθηκαν οριστικά στους Πέρσες. Τη περίοδο αυτή το κράτος διαιρέθηκε σε Σατραπείες συνήθως με εγχώριους διοικητές.

Έτσι το φεουδαλικό σύστημα συνεχίζει κάτω από τον Μεγάλο Βασιλέα (των Περσών) και των δικών τους ηγεμόνων.

Ένας δε εξ αυτών ο Αριαράθης Α' επέτυχε να ενώσει υπό την εξουσία του όλη τη Καππαδοκία (4ος π.Χ. αι.) την οποία ανέλαβε μετά θάνατο ο γιος του Αριαράθης Β' (επί του οποίου εκστράτευσε ο Αλέξανδρος ο Μέγας). Την περίοδο αυτή η Καππαδοκία αποτελούσε μία αυτόνομη περιοχή μέσα στη Περσική Αυτοκρατορία.

Όταν ο Αλέξανδρος ο Μέγας τη κατέλαβε σεβάστηκε την αυτονομία της και διατήρησε αυτή μέχρι το θάνατό του οπότε και οι διάδοχοί του τη κατέλαβαν ολοσχερώς και την έδωσαν στον Ευμένη (322 π.Χ.) Το 315 π.Χ. καταλήφθηκε από τον Αντίγονο έως την μάχη στην Ιψό όπου και υπάχθηκε στο κράτος των Σελευκιδών.

Σύντομα, όμως, ανέκτησε την αυτονομία της από τον Αριαράθου Γ' που κατέλαβε τη Μεγάλη Καππαδοκία και τον Μιθριδάτη που κατέλαβε την Ποντική.

Ελληνιστική εποχή[]

Με την αυτονομία αυτή αρχίζει ιστορικά όπως και ονομάστηκε η Ελληνοκαππαδοκική περίοδος γιατί από την εσωτερική εκπολιτιστική μεταβολή που υπέστη, από ασιατική χώρα έγινε χώρα ελληνική. Παρά ταύτα δεν έλειψαν οι έριδες μεταξύ των ηγεμόνων των δύο Καππαδοκιών για την ένωση σε μία Καππαδοκία. Το επέτυχε τελικά ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ αφού εξεδίωξε τον Αριαράθης Η' (Α’αι. π.Χ).

Από τον Αριαράθη Γ' μέχρι του Αριαράθη Η' στη Καππαδοκία καλλιεργήθηκαν μετά ζήλου τα ελληνικά γράμματα και φιλοσοφία δίδοντας πρώτοι το παράδειγμα αυτοί οι Ηγεμόνες. Ο δε Αριαράθης ΣΤ' είχε μεταβεί και στην Αθήνα.

Οι δε ηγεμόνες εκείνης του Πόντου συνετέλεσαν πολύ ώστε να καταστήσουν τη χώρα τους κέντρο ελληνισμού. Όταν ένωσαν σε μία τη χώρα εξέτειναν το κράτος προς τη Ταυρική Χερσόνησο, τον Καύκασο τη Κολχίδα και τη Συρία.

Αργότερα ο Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ εισέβαλε στην Ελλάδα και απείλησε την Ρώμη. Διεξήχθησαν τρεις πολέμους με σπουδαιότερο το πρώτο (88-85 π.Χ.) όπου νικήθηκε στη Χαιρώνεια από τον Σύλλα και υποχρεώθηκε με τη Συνθήκη της Δαρδάνου να πληρώση μεγάλη πολεμική αποζημίωση, και το τρίτο (74-65 π.Χ.) που με σύμμαχο το γαμβρό του, Τιγράνη, βασιλέα των Αρμενίων, προσπάθησε να κατακτήσει τη Βιθυνία αλλά ηττηθείς από τον 'Λούκουλο' και μετά από τον 'Πομπήϊο' κατέφυγε στη Κριμαία όπου και δολοφονήθηκε.

Οι Ρωμαίοι τότε κατέλυσαν τη Καππαδοκία μεταβάλλοντάς την σε Ρωμαϊκή επαρχία. Το 70 π.Χ. επανιδρύουν το κράτος της Καππαδοκίας υπό τον Αριοβαρζάνη, θανόντος δε αυτού άνευ απογόνων ο Μάρκος Αντώνιος έδωσε τον θρόνο στον Καππαδόκη Αρχέλαο, λόγιο και συγγραφέα, τον οποίο και κάλεσε στη Ρώμη όπου και απέθανε το 17 μ.Χ. άνευ διαδόχου. Τότε η Καππαδοκία διαχωρίσθηκε σε 3 επαρχίες.

Βυζαντινή Εποχή[]

Κατά τη περίοδο αυτή Καππαδοκία νοείται πλέον μόνο η Μεγάλη Καππαδοκία ενώ εκείνη προς τον Πόντο έχει πλέον καθιερωθεί με το όνομα Ασιατικός Πόντος.

Πόλεις ευημερούσες αυτή τη περίοδο είναι

  • Αριαθάμεια (επί του Σάρου ποτ.),
  • Ταβία (νυν Γκιοζγκάτ),
  • Νύσσα,
  • Μωκισσός (επί του Άλυος ποτ.),
  • Αραβισσός,
  • Κολώνεια,
  • Ηράκλεια και
  • Ναζιανζός.

Τον 1ο Αιώνα μ.Χ. αι. ο εξελληνισμός της περιοχής αυτής είναι πλήρης. Ακόμη κάποιες εβραϊκές κοινότητες ομιλούν και γράφουν ελληνικά. Αυτό βοήθησε τα μέγιστα στη εξάπλωση του Χριστιανισμού. Έτσι εδώ δημιουργούνται αξιόλογα κέντρα του χριστιανισμού όπως η Καισάρεια η πρώτη Μητρόπολη της νέας Θρησκείας. Τον 3ο, 4ο, και 5ο αι. ακμάζουν η παιδεία και η φιλολογία.

Οι μεγάλοι πατέρες του Χριστιανισμού Φερμελιανός ο Καισαρείας, Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας, Λεόντιος και Ευσέβιος οι Καισαρείας, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος Ναζιανζηνός και Γρηγόριος Νύσσης (του Βασιλείου αδελφός) από εδώ διακρίνονται.

Ιδίως η δύναμη και η επιβολή που είχαν οι Μητροπολίτες της Καισαρείας ήταν τόση που πρωτοστατούσαν σε κάθε πολιτική και θρησκευτική κίνηση. Σκοπός του κάθε Μητροπολίτη ήταν η προαγωγή των γραμμάτων και των ευαγών ιδρυμάτων με συνέπεια όλη η Καππαδοκία να γίνει γρήγορα κέντρο κάθε θρησκευτικής και εκπαιδευτικής δράσης διατηρούμενο για αιώνες.

Επί Μεγάλου Κωνσταντίνου η Καππαδοκία ενώθηκε με τον Πόντο και αποτέλεσε μικρό ίδιο κράτος υπό του ανεψιού του Αννιβαλιανού. Αλλά επί διαδόχων αυτού φονευθέντος του Αννιβαβιανού έγινε πάλι επαρχία του Βυζαντίου δεχόμενη επιδρομές από πέριξ λαούς.

Οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες διαπιστώνοντας τη σπουδαιότητα της χώρας στην αντιμετώπιση των Περσών και αργότερα Αράβων και Τούρκων κατέστησαν αυτή μεγάλο στρατιωτικό κέντρο. Και εις μεν τον Ταύρο και Αντίταυρο κατασκεύασαν πολλά αμυντικά οχυρωματικά έργα καλούμενα «Κλεισούρες» εις δε τα πεδινά συγκέντρωναν το στρατό για προετοιμασία επιθέσεων.

Στη Καππαδοκία συγκέντρωσε το στρατό του ο Ιουστινιανός κατά των Περσών, και ο Ηράκλειος όταν νίκησε τον Χοσρόη Β' (623) τελικά όμως υπέκυψε κάτω από το βάρος των επαναλαμβανόμενων επιθέσεων των Αράβων οι οποίοι κατέκλυσαν οριστικά τη πέραν του Αντιταύρου χώρα.

Νεώτερη Εποχή[]

Στα τέλη του 11ου αι. τη Καππαδοκία υπέταξαν οι Σελτζούκοι και μετά τη διαίρεση του μεγάλου σελτζουκικού κράτους απετέλεσε μέρος του κράτους του Ικονίου ή Ρουμ (Ρωμανία). Τον 13ο αι. μετά τη διάλυση και αυτού του κράτους, έγινε αυτόνομη χώρα επί μικρόν ΙΔ – ΙΕ αι. υπό τη Δυναστεία Καραμάν εξ ου και Καραμανία το όνομά της.

Μετά την κατάλυση και αυτού από τους Οθωμανούς Τούρκους λίγο μετά τη κατάλυση της Κωνσταντινούπολης περιήλθε όλη η Καππαδοκία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Σύγχρονη Κατάσταση[]

Σήμερα αποτελεί επαρχία της Τουρκίας και περιλαμβάνει τέσσερεις διοικήσεις

  • τη Καισάρεια,
  • την Νίγδη,
  • την Γκιοζγκάτ και
  • την Κιρ-Σεχίρ.

Μέχρι το 1922 οπότε έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών, οι κάτοικοι της Καππαδοκίας κατά θρήσκευμα και εθνικότητα ήταν:

  • α) Μωαμεθανοί Τούρκοι και Κούρδοι απόγονοι των Καρδούχων ορεσίβιοι, Αφσάροι, και Κιρκάσιοι που μετανάστευσαν περί τον ΙΘ’ αι. από Ρωσία.
  • β) Χριστιανοί ορθόδοξοι Έλληνες και
  • γ) Αρμένιοι που μετανάστευσαν τον Μεσαίωνα από την Αρμενία.

Γλώσσες ομιλούμενες ήταν η Ελληνική με πολλές παραφθορές, η Τουρκική, η Αρμενική και η Κουρδική. Κάτοικοι μετά το 1922: 700.000.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]


Ikl Κίνδυνοι ΧρήσηςIkl

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.



Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

IonnKorr-System-00-goog



>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)


Advertisement