Κοσμολογία

Κοσμολογία

Cosmology

Για τις κοσμολογικές απόψεις των αρχαίων λαών βλέπε Κοσμογονία

Σχήμα Χωρόχρονου

Σχήμα Χωρόχρονου

Σχήμα Χωρόχρονου

Σχήμα Χωρόχρονου

Σχήμα Χωρόχρονου

Σχήμα Χωρόχρονου

Κοσμικός Πληθωρισμός

Κοσμολογία

Κοσμολογική Ιεραρχία

Φυσική

---

Φυσικοί Γης Νόμοι Φυσικής Νόμοι Φυσικής Θεωρίες Φυσικής Πειράματα Φυσικής Παράδοξα Φυσικής

Συμπαντική Διαστολή.

Κοσμολογία Σύμπαν

---

Πεδιακές Εξισώσεις Einstein Γενική Σχετικότητα Σχετικότητα Σχετικιστική Φυσική Βαρυτικό Πεδίο Τανυστής Einstein Τανυστής Ricci Κοσμολογική Σταθερά Θεωρία Διαστολής Σύμπαντος

Εσχατολογία

Κοσμολογία Κοσμολογική Εσχατολογία

---

Σύμπαν Πολυσύμπαν

---

---

Θεωρία Μεγάλης Αναπήδησης (Big Bounce)

---

Θεωρία Μεγάλης Πέδησης (Big Brake)

---

Θεωρία Μεγάλης Σύνθλιψης (Big Crunch)

---

Θεωρία Μεγάλης Απόσχισης (Big Rip)

---

Θεωρία Μεγάλης Ψύξης (Big Freeze)

---

Θεωρία Μεγάλης Αστάθειας (Big Lurch)

---

Θεωρία Μεγάλης Κλαυθμηδίας (Big Whimper)

---

---

Θεωρία Μαθηματικού Σύμπαντος (Mathematical Universe Hypothesis)

---

Εκκεντρικές Κοσμολογικές Θεωρίες

Σύμπαν.

Συντέλεια.

Σύμπαν.

Πλανήτες.

Συμπαντική Διαστολή.

Συμπαντική Διαστολή.

Συμπαντική Διαστολή.

Συμπαντική Διαστολή.

Εγκέφαλος Boltzmann.

Αστρονομία

Χορδιακή Κοσμολογία

Σχήμα Σύμπαντος

- Η επιστήμη που μελετά την Κοσμογένεση δηλ. την δημιουργία και εξέλιξη του Σύμπαντος.

Ετυμολογία

Η ονομασία "Κοσμολογία" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "κόσμος".

Εισαγωγή

Η Κοσμολογία, που είναι κλάδος της Αστροφυσικής με επεκτάσεις και σε άλλες επιστήμες (Φιλοσοφία, Χημεία, κ.ά.), είναι μια σύγχρονη επιστήμη που μελετά τη δομή του Σύμπαντος σε μεγάλη κλίμακα, την προέλευσή του, τα στάδια της εξέλιξης του και την κατάληξη που θα έχει.

Αντίθετα η Κοσμογονία ασχολείτο από τους αρχαίους χρόνους (Κοσμογονία Ησιόδου, Descartes, Kant, Laplace, κ.ά.) με τη μελέτη της δημιουργίας των αντικειμένων μέσα στο Σύμπαν και ειδικότερα με το Ηλιακό Σύστημα.

Αντικείμενα Μελέτης

Τα βασικά ερωτήματα που μπαίνουν σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο της γένεσης του Σύμπαντος, τον τρόπο που δημιουργήθηκαν οι Γαλαξίες και απέκτησαν τη μορφή που βλέπουμε, τον τρόπο που γεννήθηκαν και πεθαίνουν οι Αστέρες και και την πορεία που θα ακολουθήσει τελικά η εξέλιξη του Σύμπαντος αφορούν την σύγχρονη Κοσμολογία.

Αλλά πριν περίπου σαράντα έτη ήταν αδύνατο να απαντηθούν με βεβαιότητα πολλά ερωτήματα που αφορούσαν τη δημιουργία και την εξέλιξη του Σύμπαντος. Όμως μετά από τα ευρήματα της παρατηρησιακής Αστρονομίας (Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων, ανάλυση κβάζαρ, διαστολή του Σύμπαντος από τον Hubble, ευρήματα των διαστημικών παρατηρητηρίων Hubble, Chandra κ.ά.) η γνώση για το Σύμπαν τεκμηριώθηκε με όλες εκείνες τις αποδείξεις για την θεμελίωση του Καθιερωμένου Μοντέλου ή όπως αλλιώς λέγεται Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης όπως συμπληρώθηκε και με την θεωρία του Πληθωρισμού.

Κοσμολογική Αρχή

Σύμφωνα με την Κοσμολογική Αρχή το Σύμπαν είναι ισότροπο, δηλαδή για έναν σχετικά ακίνητο παρατηρητή παρουσιάζει τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά προς όλλες τις κατευθύνσεις, και ομογενές δηλαδή διέπεται από τους ίδιους φυσικούς νόμους στο σύνολο της έκτασης του. Η ισοτροπία αποδεικνύεται με την εξέταση της κατανομής των Γαλαξιών που παραμένει σταθερή σε κάθε διεύθυνση και της μόνιμης σταθερής έντασης μικροκυμάτων και ακτινοβολίας Χ από κάθε κατεύθυνση του Σύμπαντος. Η ομογένεια αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η κατανομή των Σμηνών Γαλαξιών δεν παρουσιάζει σημαντική διαφορά στα δύο Γαλαξιακά ημισφαίρια, ούτε σημαντικές διαφορές συναρτήσει της απόστασης. Έχουμε ενδείξεις ομογένειας για κλίμακα της τάξεως των 10.000.000 parcec.

Θεωρία της Σχετικότητας και Κοσμολογία

Σύμφωνα με την θεωρία της σχετικότητας, ο Χρόνος δεν θεωρείται διακριτό μέγεθος αλλά συνδυάζεται με τον χώρο σε μια τετραδιάστατη οντότητα γνωστή ως Χωρόχρονος μέσα στον οποίο εξελίσσεται το Σύμπαν.

Σύγχρονες Κοσμολογικές Θεωρίες

Θεωρία Μεγάλης Έκρηξης

Δείτε το κύριο άρθρο επί του θέματος: Μεγάλη Έκρηξη

Στην επιστήμη της Κοσμολογίας, Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) ονομάζεται η θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη αυτή την στιγμή στην επιστημονική κοινότητα. Ο όρος Big Bang χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Fred Hoyle σε μια ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας δημοσιεύτηκε το 1950. Ο Χόιλ δεν χρησιμοποίησε τον ορο για να περιγράψει μια θεωρία, αλλά για να ειρωνευτεί τη νέα ιδέα. Παρόλα αυτά ο όρος έμεινε χάνοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο.

Κοσμολογία της Συνεχούς Δημιουργίας

Δείτε το κύριο άρθρο επί του θέματος: Συνεχής Δημιουργία

Κοσμολογική θεωρία που υποστηρίζει ότι στο Σύμπαν γεννιέται συνεχώς ύλη από το μηδέν. Είναι γνωστή και ως θεωρία Σταθερής Κατάστασης. Εισηγητές της θεωρίας ήταν το 1948 οι Φρεντ Χόυλ, Χέρμαν Μπόντι και Τόμας Γκολντ, όταν σε ξεχωριστές εργασίες τους υποστήριξαν ότι εκτός της Κοσμολογικής Αρχής πρέπει το Σύμπαν να είναι και σταθερής πυκνότητας. Αυτό ονομάστηκε τέλεια Κοσμολογική Αρχή. Δεδομένης όμως της πειραματικά διαπιστωμένης διαστολής του Σύμπαντος για να παραμείνει σταθερή η πυκνότητά του θα έπρεπε να δημιουργείται ύλη από το μηδέν.

Η θεωρία προχώρησε με την διατύπωση του Σερ Φρέντ Χόυλ που υποστήριξε ότι η δημιουργία από την ανυπαρξία ενός ατόμου υδρογόνου ανά κυβική παλάμη κάθε 1,000,000,000 έτη είναι δυνατή και ικανή να κρατήσει την Πυκνότητα του Σύμπαντος σταθερή. Αξίζει να σημειωθεί ότι, μολονότι δημιουργείται νέα ύλη από το μηδέν, το μοντέλο κατορθώνει να διατηρήσει την συνολική ποσότητα ενέργειας στο Σύμπαν σταθερή, με την ενέργεια αδρανείας της δημιουργούμενης ύλης να παρέχεται από την βαρυτική ενέργεια διαστολής του σύμπαντος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί διότι η βαρυτική δυναμική ενέργεια έχει αρνητικό πρόσημο και εξισορροπεί έτσι την θετική ενέργεια που περικλείεται στην δημιουργούμενη ύλη. Το μοντέλο κατορθώνει έτσι να είναι συμβατό με τις θεμελιώδεις αρχές διατήρησης της Φυσικής.

Θεωρία Linde

Τα αναπάντητα ερωτήματα της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης προσπάθησαν να απαντήσουν δύο επιστήμονες: Ο αμερικανός αστροφυσικός, καθηγητής του ΜΙΤ Alan Guth προσπάθησε να δώσει μια απάντηση στο πρώτο ερώτημα προσθέτωντας στην θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης την ιδέα ότι στην αρχή της δημιουργίας του Σύμπαντος η διαστολή γινόταν με ταχύτητα μεγαλύτερη από του φωτός.

Ο Ρώσος φυσικός Andrei Linde διατύπωσε τη θεωρία ότι θα μπορούσαμε να έχουμε διαστολή του Σύμπαντος χωρίς την προϋπόθεση της κοινής αρχής από σημείο μεγάλης πυκνότητας και θερμοκρασίας. Εξέφρασε την ιδέα ενός αυτοαναπαραγόμενου και διαστελλόμενου Σύμπαντος το οποίο αναπτύσσεται ως φράκταλ. Σχηματικά παρουσίασε το Σύμπαν ως φυσαλλίδα της οποίας η οποιαδήποτε διαταραχή δημιουργεί νέα κοσμική φυσαλλίδα. Οι φυσαλλίδες περιορίζονται αρχικά και ύστερα επεκτείνονται με ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός. Άρα στο μοντέλο αυτό το Σύμπαν μας δεν είναι παρά μια φυσαλλίδα σε ένα Πολυσύμπαν φυσαλίδων.

Θεωρίες Μεταβαλλόμενης Σταθεράς Παγκόσμιας Έλξης

Δείτε το κύριο άρθρο επί του θέματος: Θεωρίες Μεταβαλλόμενης Σταθεράς Παγκόσμιας Έλξης

Κοσμολογικές θεωρίες που προβλέπουν μεταβολή της Σταθερά Παγκόσμιας Έλξης. Οι κυριότερες είναι:

Θεωρία Brans-Dicke

Θεωρία στηριγμένη στην Αρχή του Mach με βάση την οποία η αδράνεια κάθε σώματος και η μάζα του εξαρτώνται από την επίδραση του συνόλου της συμπαντικής ύλης πάνω του.

Εισηγητές της θεωρίας είναι οι αστροφυσικοί Brans και Robert Dicke.

Σύμφωνα με τις απόψεις τους εφόσον το Σύμπαν διαστέλεται τότε οι αποστάσεις αυξάνουν, η πυκνότητα του Σύμπαντος μειώνεται και ως εκ του αποτελέσματος η επίδραση του συνόλου της Συμπαντικής Ύλης στα σώματα μειώνεται.

Αυτό συμπερασματικά σύμφωνα με την αρχή του Μαχ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο περνάει ο χρόνος η αδράνεια και η μάζα των σωμάτων μικραίνει πράγμα που οδηγεί στην μείωση της τιμής της Σταθεράς Παγκόσμιας Έλξης (G). Η θεωρία προβλέπει αρχική μεγάλη έκρηξη άρα συμβαδίζει με την θεωρία του Big Bang.

Θεωρία Dirac

O Dirac κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με άλλο σκεπτικό. Βλέποντας ότι η τιμή της Ηλικίας του Σύμπαντος μετρούμενη σε te (δηλαδή σε χρόνο που απαιτείτε προκειμένου το φώς να διετρέξει την ακτίνα του ηλεκτρονίου), ο λόγος μεταξύ βαρυτικής προς ηλεκτρονικής δύναμης ηλεκτρονίου - πρωτονίου και η τετραγωνική δύναμη των σωματιδίων του Σύμπαντος είναι σχεδόν ίδιες κατέληξε στα εξής:

1. Θα πρέπει να ελαττώνονται οι μάζες ηλεκτρονίου και πρωτονίου ή η Σταθερά Παγκόσμιας Έλξης συναρτήσει του χρόνου.
2. Ο αριθμός των Σωματιδίων θα πρέπει να αυξάνεται αυξανόμενης της ηλικίας του Σύμπαντος.

Η θεωρία παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την θεωρία Brans-Dicke καθώς και με την θεωρία της Συνεχούς Δημιουργίας. Παρ'όλα αυτά έχουν και πολλές διαφορές.

Πίνακας Κοσμολογικών Θεωριών

Name	Author and date	Classification	Remarks
Ινδουιστική Κοσμολογία (Hindu cosmology]]	Hindu Rigveda (2000  BC)	Cyclical or oscillating, Infinite in time	One cycle of existence is around 311 trillion years and the life of one universe around 8 billion years. This Universal cycle is preceded by an infinite number of universes and to be followed by another infinite number of universes. Includes an infinite number of universes at one given time.
Ζεϊνική Κοσμολογία (Jain cosmology]]	Jain Agamas (written around 500 AD as per the teachings of Mahavira 599–527 BC)	Cyclical or oscillating, eternal and finite	Jain cosmology considers the loka, or universe, as an uncreated entity, existing since infinity, the shape of the universe as similar to a man standing with legs apart and arm resting on his waist. This Universe, according to Jainism, is broad at the top, narrow at the middle and once again becomes broad at the bottom.
Βαβυλωνιακή Κοσμολογία (Babylonian cosmology)	Babylonian literature (c. 3000 BC)	Flat earth floating in infinite "waters of chaos"	The Earth and the Heavens form a unit within infinite "waters of chaos"; the earth is flat and circular, and a solid dome (the "firmament") keeps out the outer "chaos"-ocean.
Ελεατική Κοσμολογία (Eleatic cosmology]]	Parmenides (c. 515 BC)	Finite and spherical in extent	The Universe is unchanging, uniform, perfect, necessary, timeless, and neither generated nor perishable. Void is impossible. Plurality and change are products of epistemic ignorance derived from sense experience. Temporal and spatial limits are arbitrary and relative to the Parmenidean whole.
Βιβλική Κοσμολογία (Biblical cosmology]]	Genesis creation narrative (c. 500 BC)	Flat earth floating in infinite "waters of chaos"	Based on Babylonian cosmology. The Earth and the Heavens form a unit within infinite "waters of chaos"; the earth is flat and circular, and a solid dome (the "firmament") keeps out the outer "chaos"-ocean.
Atomist universe	Anaxagoras (500–428 BC) & later Epicurus	Infinite in extent	The universe contains only two things: an infinite number of tiny seeds (atoms) and the void of infinite extent. All atoms are made of the same substance, but differ in size and shape. Objects are formed from atom aggregations and decay back into atoms. Incorporates Leucippus' principle of causality: "nothing happens at random; everything happens out of reason and necessity". The universe was not ruled by gods.Πρότυπο:Citation needed
Pythagorean universe	Philolaus (d. 390 BC)	Existence of a "Central Fire" at the center of the Universe.	At the center of the Universe is a central fire, around which the Earth, Sun, Moon and planets revolve uniformly. The Sun revolves around the central fire once a year, the stars are immobile. The earth in its motion maintains the same hidden face towards the central fire, hence it is never seen. First known non-geocentric model of the Universe.
Stoic universe	Stoics (300 BC – 200 AD)	Island universe	The cosmos is finite and surrounded by an infinite void. It is in a state of flux, and pulsates in size and undergoes periodic upheavals and conflagrations.
Aristotelian universe	Aristotle (384–322 BC)	Geocentric, static, steady state, finite extent, infinite time	Spherical earth is surrounded by concentric celestial spheres. Universe exists unchanged throughout eternity. Contains a fifth element, called aether, that was added to the four classical elements.
Aristarchean universe	Aristarchus (circa 280 BC)	Heliocentric	Earth rotates daily on its axis and revolves annually about the sun in a circular orbit. Sphere of fixed stars is centered about the sun.
Ptolemaic model	Ptolemy (2nd century AD)	Geocentric (based on Aristotelian universe)	Universe orbits around a stationary Earth. Planets move in circular epicycles, each having a center that moved in a larger circular orbit (called an eccentric or a deferent) around a center-point near Earth. The use of equants added another level of complexity and allowed astronomers to predict the positions of the planets. The most successful universe model of all time, using the criterion of longevity. Almagest (the Great System).
Aryabhatan model	Aryabhata (499)	Geocentric or Heliocentric	The Earth rotates and the planets move in elliptical orbits around either the Earth or Sun; uncertain whether the model is geocentric or heliocentric due to planetary orbits given with respect to both the Earth and Sun.
Medieval universe	Medieval philosophers (500–1200)	Finite in time	A universe that is finite in time and has a beginning is proposed by the Christian philosopher John Philoponus, who argues against the ancient Greek notion of an infinite past. Logical arguments supporting a finite universe are developed by the early Muslim philosopher Alkindus, the Jewish philosopher Saadia Gaon, and the Muslim theologian Algazel.
Multiversal cosmology	Fakhr al-Din al-Razi (1149–1209)	Multiverse, multiple worlds and universes	There exists an infinite outer space beyond the known world, and God has the power to fill the vacuum with an infinite number of universes.
Maragha models	Maragha school (1259–1528)	Geocentric	Various modifications to Ptolemaic model and Aristotelian universe, including rejection of equant and eccentrics at Maragheh observatory, and introduction of Tusi-couple by Al-Tusi. Alternative models later proposed, including the first accurate lunar model by Ibn al-Shatir, a model rejecting stationary Earth in favour of Earth's rotation by Ali Kuşçu, and planetary model incorporating "circular inertia" by Al-Birjandi.
Nilakanthan model	Nilakantha Somayaji (1444–1544)	Geocentric and heliocentric	A universe in which the planets orbit the Sun, which orbits the Earth; similar to the later Tychonic system
Copernican universe	Nicolaus Copernicus (1473–1543)	Heliocentric with circular planetary orbits	First described in De revolutionibus orbium coelestium.
Τυχονική Κοσμολογική Θεωρία (Tychonic system]]	Tycho Brahe (1546–1601)	Geocentric and Heliocentric	A universe in which the planets orbit the Sun and the Sun orbits the Earth, similar to the earlier Nilakanthan model.
Bruno's cosmology	Giordano Bruno (1548–1600)	Infinite extent, infinite time, homogeneous, isotropic, non-hierarchical	Rejects the idea of a hierarchical universe. Earth and Sun have no special properties in comparison with the other heavenly bodies. The void between the stars is filled with aether, and matter is composed of the same four elements (water, earth, fire, and air), and is atomistic, animistic and intelligent.
Κεπλεριανή Κοσμολογική Θεωρία (Keplerian	Johannes Kepler (1571–1630)	Heliocentric with elliptical planetary orbits	Kepler's discoveries, marrying mathematics and physics, provided the foundation for our present conception of the Solar system, but distant stars were still seen as objects in a thin, fixed celestial sphere.
Νευτώνεια Κοσμολογική Θεωρία (Static Newtonian	Isaac Newton (1642–1727)	Static (evolving), steady state, infinite	Every particle in the universe attracts every other particle. Matter on the large scale is uniformly distributed. Gravitationally balanced but unstable.
Cartesian Vortex universe	René Descartes, 17th century	Static (evolving), steady state, infinite	System of huge swirling whirlpools of aethereal or fine matter produces what we would call gravitational effects. But his vacuum was not empty; all space was filled with matter.
Καντιανή Κοσμολογική Θεωρία (Hierarchical universe	Immanuel Kant, Johann Lambert, 18th century	Static (evolving), steady state, infinite	Matter is clustered on ever larger scales of hierarchy. Matter is endlessly recycled.
Einstein Universe with a cosmological constant	Albert Einstein, 1917	Static (nominally). Bounded (finite)	"Matter without motion". Contains uniformly distributed matter. Uniformly curved spherical space; based on Riemann's hypersphere. Curvature is set equal to Λ. In effect Λ is equivalent to a repulsive force which counteracts gravity. Unstable.
Κοσμολογική Θεωρία De Sitter (De Sitter universe]]	Willem de Sitter, 1917	Expanding flat space. Steady state. Λ > 0	"Motion without matter." Only apparently static. Based on Einstein's general relativity. Space expands with constant acceleration. Scale factor increases exponentially (constant inflation).
Κοσμολογική Θεωρία MacMillan (MacMillan universe	William Duncan MacMillan 1920s	Static and steady state	New matter is created from radiation; starlight perpetually recycled into new matter particles.
Friedmann universe, spherical space	Alexander Friedmann 1922	Spherical expanding space. k= +1 ; no Λ	Positive curvature. Curvature constant k = +1 Expands then recollapses. Spatially closed (finite).
Friedmann universe, hyperbolic space	Alexander Friedmann, 1924	Hyperbolic expanding space. k= -1 ; no Λ	Negative curvature. Said to be infinite (but ambiguous). Unbounded. Expands forever.
Dirac large numbers hypothesis	Paul Dirac 1930s	Expanding	Demands a large variation in G, which decreases with time. Gravity weakens as universe evolves.
Friedmann zero-curvature	Einstein and DeSitter, 1932	Expanding flat space k= 0 ; Λ = 0 Critical density	Curvature constant k = 0. Said to be infinite (but ambiguous). "Unbounded cosmos of limited extent". Expands forever. "Simplest" of all known universes. Named after but not considered by Friedmann. Has a deceleration term q =½, which means that its expansion rate slows down.
The original Big Bang (Friedmann-Lemaître)	Georges Lemaître 1927–29	Expansion Λ > 0 Λ > |Gravity|	Λ is positive and has a magnitude greater than gravity. Universe has initial high-density state ("primeval atom"). Followed by a two-stage expansion. Λ is used to destabilize the universe. (Lemaître is considered the father of the big bang model.)
Oscillating universe (Friedmann-Einstein)	Favored by Friedmann, 1920s	Expanding and contracting in cycles	Time is endless and beginningless; thus avoids the beginning-of-time paradox. Perpetual cycles of big bang followed by big crunch. (Einstein's first choice after he rejected his 1917 model.)
Κοσμολογική Θεωρία Eddington (Eddington universe	Arthur Eddington 1930	First static then expands	Static Einstein 1917 universe with its instability disturbed into expansion mode; with relentless matter dilution becomes a DeSitter universe. Λ dominates gravity.
Milne universe of kinematic relativity	Edward Milne, 1933, 1935; William H. McCrea, 1930s	Kinematic expansion without space expansion	Rejects general relativity and the expanding space paradigm. Gravity not included as initial assumption. Obeys cosmological principle and special relativity; consists of a finite spherical cloud of particles (or galaxies) that expands within an infinite and otherwise empty flat space. It has a center and a cosmic edge (surface of the particle cloud) that expands at light speed. Explanation of gravity was elaborate and unconvincing.
Friedmann–Lemaître–Robertson–Walker class of models	Howard Robertson, Arthur Walker, 1935	Uniformly expanding	Class of universes that are homogeneous and isotropic. Spacetime separates into uniformly curved space and cosmic time common to all co-moving observers. The formulation system is now known as the FLRW or Robertson–Walker metrics of cosmic time and curved space.
Steady-state expanding	Hermann Bondi, Thomas Gold, 1948	Expanding, steady state, infinite	Matter creation rate maintains constant density. Continuous creation out of nothing from nowhere. Exponential expansion. Deceleration term q = -1.
Κοσμολογική Θεωρία Hoyle (Steady-state expanding	Fred Hoyle 1948	Expanding, steady state; but unstable	Matter creation rate maintains constant density. But since matter creation rate must be exactly balanced with the space expansion rate the system is unstable.
Ambiplasma	Hannes Alfvén 1965 Oskar Klein	Cellular universe, expanding by means of matter–antimatter annihilation	Based on the concept of plasma cosmology. The universe is viewed as "meta-galaxies" divided by double layers and thus a bubble-like nature. Other universes are formed from other bubbles. Ongoing cosmic matter-antimatter annihilations keep the bubbles separated and moving apart preventing them from interacting.
Κοσμολογική Θεωρία Brans-Dicke (Brans-Dicke theory]]	Carl H. Brans, Robert H. Dicke	Expanding	Based on Mach's principle. G varies with time as universe expands. "But nobody is quite sure what Mach's principle actually means."Πρότυπο:Citation needed
Cosmic inflation	Alan Guth 1980	Big Bang modified to solve horizon and flatness problems	Based on the concept of hot inflation. The universe is viewed as a multiple quantum flux—hence its bubble-like nature. Other universes are formed from other bubbles. Ongoing cosmic expansion kept the bubbles separated and moving apart.
Eternal inflation (a multiple universe model)	Andreï Linde, 1983	Big Bang with cosmic inflation	Multiverse based on the concept of cold inflation, in which inflationary events occur at random each with independent initial conditions; some expand into bubble universes supposedly like our entire cosmos. Bubbles nucleate in a spacetime foam.
Κυκλική Κοσμολογική Θεωρία (Cyclic model]]	Paul Steinhardt; Neil Turok 2002	Expanding and contracting in cycles; M-theory.	Two parallel orbifold planes or M-branes collide periodically in a higher-dimensional space. With quintessence or dark energy.
Cyclic model	Lauris Baum; Paul Frampton 2007	Solution of Tolman's entropy problem	Phantom dark energy fragments universe into large number of disconnected patches. Our patch contracts containing only dark energy with zero entropy.

Table notes: the term "static" simply means not expanding and not contracting. Symbol G represents Newton's gravitational constant; Λ (Lambda) is the cosmological constant.

Εσωτερική Αρθρογραφία

• Κοσμολογικό Ωό
• Χωρόχρονος
• Γεωδαισιακή Καμπύλη
• Γενικευμένη Ορμή
• Εξίσωση Einstein
• Καμπυλότητα
• Μετρική Schwarzschild.

• Μελανή Οπή Schwarzschild
• Μελανή Οπή Kerr

• Ακτινοβολία Hawking
• Bαρυτική Aκτινοβολία
• Gravitons

• Διαστολή Σύμπαντος.
• Μετρική Robertson-Walker,
• Μοντέλο Friedmann.

• Ορίζοντας Γεγονότων.
• Big Bang
• Σκοτεινή Ύλη.
• Λαμπρότητα
• Κύρια Ακολουθία
• Ερυθροί Γίγαντες,
• Λευκοί Νάνοι
• Νετρονικοί Αστέρες
• Pulsars
• Supernovae.
• Κοσμολογική Προσομοίωση
• Θεωρία Μεγάλης Σιωπής (great silence)
• Παράδοξο Fermi

Ιστογραφία

• Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
• Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
• Ομώνυμο άρθρο στην Astronomia
• Physics4u

Αγγλική Ιστογραφία

• [1] - από το Πανεπιστήμιο Καίμπριτζ (Δημόσια Αρχική Σελίδα).
• Cosmology 101 - από την ομάδα WMAP της NASA.
• Origins, Nova Online - Προσφέρεται από την PBS.
• Cosmology - Η Κοσμολογία του Σύμπαντος.
• Center for Cosmological Physics. Πανεπιστήμιο Σικάγου, Σικάγο, Ιλλινόις.
• Dictionary of the History of Ideas:
  • Cosmic Images
  • Cosmology from Antiquity to 1850
  • Cosmology since 1850
• Cosmos - ένα Εικονογραφημένο Διαστασιακό Ταξίδι από τον μικρόκοσμο στον μακρόκοσμο - από την DNA: Digital Nature Agency
• Γκέιλ, Τζώρτζ, "Cosmology: Methodological Debates in the 1930s and 1940s", The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Έντουαρντ Ν. Ζάλτα (ed.)
• Χόιλαντ, Πωλ, "Modern Cosmology Examined"Musing on the Evolution of a Cosmos Γκούλντσμπορο, Μέιν.
• Τζόρνταν, Τόμας Φ., "Cosmology calculations almost without general relativity". (arXiv.org)
• Μαντόρ, Μπάρρυ Φ., "Level 5 : A Knowledgebase for Extragalactic Astronomy and Cosmology". Caltech και Carnegie. Πασαντίνα, Καλιφόρνια, ΗΠΑ.
• Σμιθ, Τόνυ, "Cosmology - At the Millennium, Experimental Observations tell us a lot about Cosmology".
• Τάιλερ, Πατ και Νιούμαν, Φιλ, "Beyond Einstein". Laboratory for High Energy Astrophysics (LHEA) NASA Goddard Space Flight Center.
• Ράιτ, Νεντ. "Cosmology tutorial and FAQ". Division of Astronomy & Astrophysics, UCLA.
• Foundational Questions Institute FQXi, FQXi in Wikipedia
• Intro to Effective Field Theories and Inflation
• Introduction to General Relativity, Black Holes, and Cosmology, Yvonne Choquet-Bruhat

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη, την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει. "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο, η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης" του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει." Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς, και για μακρά χρονική περίοδο, αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία, ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε. Επίσης, Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)" (όχι μόνον, της Sciencepedia αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)), αν και άκρως απαραίτητοι, είναι αδύνατον να ελεγχθούν (λόγω της ρευστής φύσης του Web), και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο. Ο αναγνώστης πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

---

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

---