Κύρος ο Νεώτερος
- Ένας πρίγκιπας της Περσικής Αυτοκρατορίας.
- Ένας διεκδικητής βασιλέας της Περσικής Αυτοκρατορίας (401 π.Χ.).
- Ένας Έπαρχος Λυδίας, Φρυγίας, Καππαδοκίας.
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Κλασσική Εποχή, 5ος Αιώνας π.Χ..
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Tο όνομα "Κύρος" είναι ελληνoποίηση του ονόματος "Kuruš" της Περσικής Γλώσσας.
Γενεαλογία[]
- Ηγεμονικός Οίκος: Αχαιμενίδες.
- Πατέρας: Δαρείος Β' Ώχος
- Μητέρα: Παρύσατις Α' η Πρεσβύτερη
- Σύζυγος:
- Τέκνα:
Βιογραφία[]
Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ο Κύρος ο Νεότερος ήταν δεύτερος από τους τέσσερεις υιους του Δαρείου Β' και της Παρυσάτιδος.
Γεννήθηκε στην Περσία, λίγο μετά την ενθρόνηση του πατέρα του, το 424 π.Χ.
To 408/407 π.Χ. ο Δαρείος Β' ανέθεσε στον Κύρο τις σατραπείες της Λυδίας, της Μεγάλης Φρυγίας και της Καππαδοκίας.
Το γεγονός αυτό είχε αποτέλεσμα τον περιορισμό των διοικητικών αρμοδιοτήτων των σατραπών Τισσαφέρνους και Φαρναβάζου. Επίσης, ο Κύρος αναφέρεται ως «κάρανος» (αρχιστράτηγος) της Μικράς Ασίας και με αυτή την ιδιότητα είχε τον έλεγχο των Περσικών στρατευμάτων που ήταν συγκεντρωμένα στην περιοχή.
Μια από τις σημαντικές ενέργειες του Κύρου ήταν ότι πρόσφερε γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια στον Σπαρτιάτη στρατηγό Λύσανδρο χάρη στην οποία οι Λακεδαιμόνιοι ανέπτυξαν το ναυτικό τους και κατάφεραν τελικά να νικήσουν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Το 405 π.Χ. ο Κύρος επέστρεψε στα Σούσα και στην Περσική αυλή, ύστερα από πρόσκληση του Μεγάλου Βασιλέα, ο οποίος ήταν ασθενής. Στην συνοδεία του Κύρου συμμετείχαν ο σατράπης της Καρίας Τισσαφέρνης και 300 Έλληνες μισθοφόροι.
Μετά το θάνατο του Δαρείου Β' (404 π.Χ.) και την ενθρόνιση του μεγαλύτερου γιου του, του Αρταξέρξου Β', ο Τισσαφέρνης κατήγγειλε στο νέο βασιλέα ότι ο Κύρος συνωμοτούσε εναντίον του. Ο Κύρος συνελήφθη και κινδύνευσε να θανατωθεί, σώθηκε όμως χάρη στην παρέμβαση της μητέρα του Παρυσάτιδος (η οποία έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία για τον Κύρο) και επέστρεψε στο αξίωμά του.
Σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, το προσβλητικό αυτό συμβάν, το οποίο ο ίδιος θεωρεί συκοφαντία, επηρέασε καθοριστικά τις αποφάσεις του Κύρου, ο οποίος άρχισε να σχεδιάζει την άνοδό του στην εξουσία.
Ο Κύρος, αρχικά, προσπάθησε να διευρύνει την επικράτειά του με προσαρτήσεις εδαφών από τις γειτονικές σατραπείες. Κατόρθωσε να αποσπάσει τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας από τον Τισσαφέρνη, με τον οποίο και συγκρούστηκε το 402 π.Χ. για την κατοχή της Μιλήτου.
Απώτερος, όμως, σκοπός του, ήταν ο Περσικός θρόνος.
Ο Κύρος, στην συνέχεια, συγκέντρωσε ισχυρό στράτευμα (επικουρούμενο από ισχυρή Ελληνική μισθοφορική δύναμη (περί τους 13.000 άνδρες), υπό την αρχηγία του εξόριστου Λακεδαιμόνιου Κλέαρχου), με τη δικαιολογία ότι ήθελε να εκστρατεύσει εναντίον των Πισιδών στον Ταύρο.
Ζήτησε επίσης τη βοήθεια των Λακεδαιμόνιων, οι οποίοι έστειλαν ένα επικουρικό σώμα που συνάντησε το στρατό του Κύρου στην Κιλικία, ενώ στην εκστρατεία έλαβε μέρος και ο Σπαρτιατικός στόλος.
Την άνοιξη του 401 π.Χ., οι προετοιμασίες είχαν ολοκληρωθεί και ο Κύρος άρχισε την εκστρατεία εναντίον του Αρταξέρξου Β', χωρίς όμως να ανακοινώσει τον πραγματικό σκοπό της στους Έλληνες μισθοφόρους παρά μόνο λίγο πριν από την τελική αναμέτρηση με τον Πέρση βασιλέα.
Και ενώ ο Κύρος έφθανε μέχρι τη Βαβυλώνα χωρίς να συναντήσει αντίσταση, ο Τισσαφέρνης είχε ήδη καταφύγει στην έδρα του Αρταξέρξου Β' ενημερώνοντάς τον για τις λεπτομέρειες της εκστρατείας του Κύρου.
Ο Πέρσης βασιλέας δεν έμεινε αδρανής αλλά συγκέντρωσε μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις,
Οι δύο αντίπαλοι συναντήθηκαν τελικά στα Κούναξα.
Η μάχη δόθηκε στην αριστερή όχθη του ποταμού Ευφράτη, περίπου 70 Km βόρεια της Βαβυλώνας, τον Οκτώβριο του 401 π.Χ.
Οι αρχαίες πηγές δεν είναι ακριβείς για το μέγεθος των δύο στρατιωτικών δυνάμεων, αν και ο στρατός του Αρταξέρξου Β' ήταν σαφώς πολυαριθμότερος.
Αρχικά, ο στρατός του Κύρου σημείωσε επιτυχία, αλλά ο απρόσμενος θάνατός του έκρινε την τελική έκβαση της μάχης. Ο Κύρος φονεύθηκε, πιθανόν από τους σωματοφύλακες του Αρταξέρξου Β', τον οποίο είχε προηγουμένως πληγώσει.
Μετά το θάνατό του, ο Τισσαφέρνης φαίνεται ότι προσπάθησε να φέρει υπό τον έλεγχό του το σώμα των των Ελλήνων μισθοφόρων (Μυρίων)
Όμως οι διαπραγματεύσεις με τους αρχηγούς τους δεν ευοδώθηκαν με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να φονευθούν με πιθανή εντολή του Τισσαφέρνους.
Ο Τισσαφέρνης πιθανόν υπέθεσε ότι έτσι οι Μύριοι θα προσχωρούσαν στις δυνάμεις του αλλά αυτοί εξέλεξαν νέους αρχηγούς (Ξενοφών) και διασχίζοντας τη Μικρά Ασία έφθασαν τον Εύξεινο Πόντο από όπου επέστρεψαν τελικά στην Αιγαιωτική ακτή.
Η επιστροφή τους έχει χαρακτηριστεί ένα από τα ενδοξότερα κατορθώματα της ελληνικής στρατιωτικής ιστορίας.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
- Ομώνυμο άρθρο στην Βικιπαίδεια
- Ομώνυμο άρθρο στην Livepedia
- Livius.org: livius.org "Cyrus the Younger"
- ehw.gr
Κίνδυνοι Χρήσης |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)