Λάμαχος \Αθήνα

Ο Λάμαχος (;470 - 414 π.Χ.), στρατηγός των Αθηναίων, υπήρξε ένας από τους βασικούς ηγέτες της ναυτικής δύναμης που στάλθηκε στην Σικελική Εκστρατεία και που αν η γνώμη του για άμεση πολιορκία και κατάληψη των Συρακουσών είχε τότε εισακουσθεί εξ αρχής, εκτιμάται ότι θα είχε άλλη τροπή τόσο η συγκεκριμένη αθηναϊκή επέμβαση, όσο και ο Πελοποννησιακός πόλεμος γενικότερα.

Προσωπικός βίος[]

Ο πατέρας του Λάμαχου ονομαζόταν Ξενοφών και ανήκε στην Οινηίδα φυλή.

Δεν υπάρχουν όμως άλλα στοιχεία για την οικογενειακή και προσωπική ζωή του σημαντικού αυτού στρατηγού, πέραν του ότι ήταν αρκετά πτωχός και, παράλληλα πολύ τολμηρός και ανδρείος.

Επίσης, επειδή τον εμπιστευόταν ιδιαίτερα ο Περικλής εκτιμάται ότι δεν ήταν απλώς ικανός στρατηγός αλλά και δημοκρατικός στις πολιτικές πεποιθήσεις του.

Τέλος, επειδή επί Περικλέους του ανετίθετο συστηματικά να συλλέγει και φόρους από τις σύμμαχες πόλεις, τεκμαίρεται ότι θεωρείτο όχι μόνον γενναίος και δημοκρατικός, αλλά και έντιμος.

Διήλθε σχεδόν όλη τη ζωή του μέσα στα πλοία, άλλοτε πολεμώντας και άλλοτε ταξιδεύοντας σε όλη την Ελλάδα για να επιβάλλει την παρουσία των Αθηναίων στα μέλη της Συμμαχία της Δήλου και να εισπράττει φόρους για το κοινό ταμείο.

Στρατιωτική και πολιτική ζωή[]

Ο Λάμαχος αναφέρεται από τον Πλούταρχο σε μια αποστολή στη Σινώπη, όπου βοήθησε στην ανατροπή τυράννου και βοήθησε στην εκεί (ή εκεί πλησίον) εγκατάσταση 600 Αθηναίων (ουσιαστικά συνέβαλε στην ίδρυση αποικίας).

Αναφέρεται επίσης από τον Θουκυδίδη σε μια αποστολή στον Εύξεινο Πόντο το 424 π.Χ., όπου του ανατέθηκε να εισπράξει φόρους από συμμαχικές πόλεις της περιοχής. Αγκυροβόλησε όμως σε ένα χείμαρρο, τον Κάλητα της Ηράκλειας και λόγω αιφνίδιας βροχής που κράτησε όλη τη νύκτα, αυτός πλημμύρισε ορμητικά και χάθηκαν 10 πλοία του στόλου. Ο Λάμαχος επέτυχε να μη χαθούν μαζί και οι άνδρες του και τους οδήγησε στη Χαλκηδόνα. Το γεγονός δεν επηρέασε το κύρος του, αφού το 421 π.Χ. αναφέρεται μεταξύ των εξεχόντων πολιτών που ορκίστηκαν (συνυπέγραψαν) την ειρήνη του Νικία από την Αθηναϊκή πλευρά.

Η Σικελική εκστρατεία[]

Όταν το 416 π.Χ. η Αθήνα αποφάσισε να στείλει μεγάλο εκστρατευτικό σώμα στη Σικελία και να έρθει σε ρήξη με τη δωρική αποικία των Συρακουσών που κυριαρχούσε εκεί, η Εκκλησία εξέλεξε ως ομότιμους στρατηγούς τον Νικία, τον Αλκιβιάδη και το Λάμαχο, που ο καθένας τους ανέλαβε και από μία μοίρα του στόλου όπως και τη διοίκηση του αντίστοιχου αριθμού στρατιωτών.

Η αποστολή που τους ανατέθηκε ήταν:
1) να συνδράμουν τους Εγεσταίους εναντίον των Σεληνουντίων (αυτοί ήταν σύμμαχοι των Συρακουσίων και απειλούσαν τους πρώτους),
2) να αποκαταστήσουν τους Λεοντίνους (τους έτερους συμμάχους των Αθηναίων στην περιοχή, που επίσης είχαν συμφέρον να περιορισθεί η ισχύς των Συρακουσών)
3) «γενικά να πράξουν το καλύτερο δυνατόν για την Αθήνα". Ο τελευταίος προσδιορισμός περιελάμβανε την ουσία της όλης υπόθεσης, αλλά η ασάφειά του δεν βοήθησε καθόλου στη συνέχεια, όπως δεν βοήθησε και η ετερόκλητη σύσταση της ηγεσίας.

Φθάνοντας στη Σικελία οι τρεις στρατηγοί διαπίστωσαν πλήρη απροθυμία από τις πόλεις της περιοχής ακόμα και να υδροδοτήσουν τον στόλο τους, οι δε Εγεσταίοι που τους είχαν προσκαλέσει, υποσχόμενοι πλήρη στήριξη, δεν διέθεταν τα χρήματα και τα μέσα να στηρίξουν τον αθηναϊκό στόλο.

Τότε συζητήθηκαν όλα τα ενδεχόμενα για την καλύτερη πορεία της εκστρατείας και οι τρεις ηγέτες εξέφρασαν μεγάλη ποικιλία απόψεων –από το να κάνουν αξιοπρεπή μεταβολή και να φύγουν (Νικίας) μέχρι να επιτεθούν απ' ευθείας στις Συρακούσες «και να συντρίψουν τη ρίζα του προβλήματος» (Λάμαχος).

Ο Λάμαχος αντιλήφθηκε πόσο δύσκολη είναι η συντήρηση τόσων χιλιάδων ανδρών σε ξένη χώρα για παρατεταμένο χρόνο και βλέποντας την απροθυμία ή των αδυναμία των εντόπιων (από το φόβο των Συρακουσών) να στηρίξουν τον Αθηναϊκό στόλο, αντιλαμβανόταν ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα έπρεπε να αρχίσουν λεηλασίες για την τροφοδοσία τους οπότε θα γίνονταν αντιπαθείς.

Επίσης γνώριζε, όπως και ο Νικίας αλλά και ο Αλκιβιάδης ότι οι Συρακούσιοι για καλή τους τύχη δεν είχαν πιστέψει ποτέ πως θα κινείτο εναντίον τους αθηναϊκός στόλος και ήταν απόλυτα απροετοίμαστοι για μάχη. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού υπήρχε και έπρεπε να αξιοποιηθεί άμεσα –είπε ο Λάμαχος.

Ο Νικίας, πιστεύοντας ότι οι Συρακόσιοι θα έμεναν αμέτοχοι από φόβο όσο ήταν αβοήθητοι από άλλες δυνάμεις, πρότεινε οι Αθηναίοι να περιοριστούν σε μια επίδειξη ναυτικής δύναμης. Πρότεινε, δηλαδή, να παραπλεύσουν τα παράλια με τον εντυπωσιακό στόλο τους, να εκφοβίσουν έτσι τους Σελινουντίους, να αποκαταστήσουν τους Εγεσταίους και το αμφισβητούμενο τότε στη Σικελία κύρος των Αθηνών και να επιστρέψουν στον Πειραιά αλώβητοι. Είπε ότι έτσι θα επιτύγχαναν να επιβάλουν την ηρεμία στη Σικελία και θα άφηναν θετικές εντυπώσεις για την δύναμη των Αθηνών χωρίς να ριψοκινδυνεύσουν σε μία ριψοκίνδυνη σύρραξη.

Ο Αλκιβιάδης διαφώνησε απόλυτα. Ήθελε οπωσδήποτε να αντιμετωπίσουν τις Συρακούσες. Επέμεινε όμως να μην επιτεθούν σε αυτές αν πρώτα δεν εκμαίευαν τη συμμαχία μερικών πόλεων, Ελληνικών ή Σικελικών, ώστε να σχηματίσουν έναν συνασπισμό εναντίον των Συρακουσών. Αυτό το σχέδιο θα παρουσίαζε την Αθήνα ως επικεφαλής μίας συμμαχίας και ως ελευθερώτρια, αλλά αφαιρούσε πλήρως το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού που μέχρι τότε είχαν οι Αθηναίοι. Εν τούτοις αυτό αποφασίστηκε επειδή ο Νικίας δεν στήριξε την άποψη του Λαμάχου.

Πολύ σύντομα ο Αλκιβιάδης ανακλήθηκε για την κατηγορία της αποκοπής των κεφαλών των Ερμών και τότε στον πολύτιμο χρόνο που είχε χαθεί προστίθετο πλέον και η απώλεια του βασικού αρχιτέκτονα του νέου σχεδίου. Στο στρατό απέμεναν επικεφαλής ο Νικίας που εξαρχής ήταν αντίθετος στην εκστρατεία και με το Λάμαχο, που οι στρατιώτες γνώριζαν την μειωμένη του επιβολή.

Ο Πλούταρχος αφήνει να εννοηθεί ότι εκείνο που έκανε το Λάμαχο να υστερεί έναντι του Νικίου και του Αλκιβιάδη ήταν η οικονομική του κατάσταση. Την περιγράφει οικτρή λέγοντας ότι ο γενναίος στρατηγός κάθε φορά που έφευγε σε αποστολές με το στράτευμα ζητούσε και λάμβανε από το κρατικό ταμείο χρήματα για να αγοράζει εξοπλισμό. Αυτό μπορεί να ήταν και τιμητική προσφορά για τις υπηρεσίες του, αλλά αναφέρεται ως ενδεικτικό της πενίας του.

Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι όταν ανακλήθηκε ο Αλκιβιάδης όλοι προσέβλεπαν πλέον στον Νικία «επειδή ο Λάμαχος ήταν ανδρείος, αλλά πτωχός και αυτό μείωνε το κύρος του»

ὁ γὰρ Λάμαχος ἦν μὲν πολεμικὸς καὶ ἀνδρώδης,ἀξίωμα δ᾽ οὐ προσῆν οὐδ᾽ ὄγκος αὐτῷ διὰ πενίαν

Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αυτό ήταν απόλυτα αληθινό. Είναι πιθανό να ίσχυε και τότε σε μερίδα του πληθυσμού η τάση προτίμησης και θαυμασμού προς τους οικονομικά ισχυρούς και τους «γόνους καλών οικογενειών», δηλαδή τους πλούσιους και αριστοκράτες στρατηγούς, αλλά μπορεί η θέση του Πλούταρχου να οφειλόταν και σε καθαρά προσωπικές του απόψεις για το θέμα αυτό. Ο Λάμαχος φαίνεται πως ήταν ο κλασικός πολεμιστής, ο απλός στρατιώτης, και μάλιστα αρκετά ηλικιωμένος πια την εποχή του, διόλου πολιτευτής. Αλλού εξάλλου ο Πλούταρχος τον περιγράφει και ως «τραχύ». Ρόλο σε όλα αυτά μπορεί να έπαιζε και το γεγονός ότι ήταν δημοκράτης και δεν είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τους αριστοκρατικούς. Ο στρατός μπορεί να προσέβλεπε στο Νικία όχι αναγκαστικά από εκτίμηση αλλά για πρακτικούς λόγους: το στράτευμα γνώριζε ότι συγκρούονταν μεγάλες δυνάμεις (αριστοκρατών στην ουσία) και είχε διαπιστώσει ότι στην αρχική διαμάχη η εμφανώς ορθή στρατιωτικά άποψη του Λάμαχου είχε τεθεί στο περιθώριο (καθυστερούσε η πολιορκία για διπλωματικούς λόγους). Είναι λογικό ο στρατός να είχε συμπεράνει ότι πρακτικά εκείνος που «έκανε κουμάντο» ήταν ο Νικίας.

Ο Θουκυδίδης πάντως δείχνει να τον θεωρεί ιδιαίτερα σημαντικό ως στρατηγικό νου και ο Πλάτων τον αναφέρει ως ανδρείο και συνετό. Ηταν μαχητικός και αποφασιστικός, αν και δεν έχουμε πολλές καταγραφές πέραν από αυτές του Λυσίου και τον Αριστοφάνους.

Από μια αναφορά του Λυσία φαίνεται ότι αντιμετώπιζε ριζικά τα προβλήματα που ανέκυπταν, όπως π.χ. διέταξε την άμεση εκτέλεση ενός στρατιώτη στη Σικελία που προσπαθούσε να μεταδώσει μηνύματα στον εχθρό

Ο Αριστοφάνης στους «Βατράχους» και στην «Ειρήνη» τον διακωμωδεί ως συνώνυμο του φιλοπόλεμου, αναφέροντας «τώρα με την ειρήνη θα γλιτώσουμε από τους Λαμάχους» και «έρχεται η ημέρα που μισεί ο Λάμαχος» ενώ αναφέρει και τον όρο «κλαυσίμαχος» σε αντιδιαστολή προς τον Λάμαχο. Στους «Βατράχους» όμως, μετά το θάνατο του στρατηγού, τον αναφέρει ως ήρωα.

Ο θάνατος αυτός επήλθε το 414 π.Χ. όταν στη διάρκεια μάχης οι Συρακούσιοι επέτυχαν να απομονώσουν τον ίδιο το στρατηγό και μερικούς άνδρες του

Πριν φονευθεί ο Λάμαχος πρόλαβε και τραυμάτισε θανάσιμα τον στρατηγό των Συρακουσίων, Καλλικράτη.

Η απώλεια του Λάμαχου ήταν από σημαντική έως ανυπολόγιστη για την έκβαση της εκστρατείας.

Σύντομα, η πολιορκία των Συρακουσίων κατέληξε να γίνει ο τάφος των Αθηναίων, οι οποίοι βρέθηκαν σε δεινή θέση καθώς αποκόπηκαν και δεν μπορούσαν να ανεφοδιαστούν πλέον ούτε από ξηρά αλλά ούτε και από θάλασσα.

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αθήνα

Βιβλιογραφία[]

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)

Λάμαχος \Αθήνα

Περιεχόμενα

Ετυμολογία[]

Γενεαλογία[]

Βιογραφία[]