Λεοννάτος ο Έκλαμπρος
αυθαίρετη σύγχρονη αναπαράσταση
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Εποχής
4ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Λεοννάτος
Ηγεμονικά Ονόματα
Ελληνιστική Μακεδονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μακεδονίας
Ιολαΐδες
Αντιγονίδες
Μακεδονική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Έπαρχοι Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
Αργεάδες
Ελληνιστική Ήπειρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ηπείρου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Ηπείρου
Αιακίδες
Ιλλυρία
Ηγεμόνες Ιλλυρίας
Ελληνιστική Θράκη
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Θράκης
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Θράκης
Αγαθοκλείδες
Ελληνιστική Αιτωλία
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αιτωλίας
Ελληνιστική Αχαΐα
Στρατιωτικοί Ελληνιστικής Αχαΐας
Αθήνα
Ηγεμόνες Αθήνας
Στρατιωτικοί Αθήνας
Πολιτικοί Αθήνας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Σπάρτη
Ηγεμόνες Σπάρτης
Στρατιωτικοί Σπάρτης
Πολιτικοί Σπάρτης
Λακωνία
Ηγεμόνες Λακωνίας
Ελληνιστική Μυσία (Πέργαμος)
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Μυσίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Μυσίας
Ατταλίδες
Ελληνιστική Βιθυνία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βιθυνίας
Δοιδαλσίδες
Ελληνιστική Παφλαγονία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Παφλαγονίας
Πυλαμαινίδες
Ελληνιστικός Πόντος
Ηγεμόνες Ελληνιστικού Πόντου
Μιθριδατίδες
Ελληνιστική Καππαδοκία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Καππαδοκίας
Αριαραθίδες
Ελληνιστική Αρμενία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αρμενίας
Αρταξιάδες
Ελληνιστική Αίγυπτος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Αιγύπτου
Λαγίδες
Ελληνιστική Κυρηναϊκή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κυρηναϊκής
Ελληνιστική Κύπρος
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κύπρου
Ελληνιστική Συρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Συρίας
Ηγεμονίδες Ελληνιστικής Συρίας
Σελευκίδες
Ελληνιστική Κομμαγηνή
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Κομμαγηνής
Οροντίδες
Ελληνιστική Ιουδαία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ιουδαίας
Ασμοναίοι
Πετραία Αραβία
Ηγεμόνες Πετραίας Αραβίας
Αρετάδες
Ελληνιστική Βακτρία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Βακτρίας
Ελληνιστική Ινδία
Ηγεμόνες Ελληνιστικής Ινδίας
Ινδοσκυθία
Ηγεμόνες Ινδοσκυθίας
Ινδοπαρθία
Ηγεμόνες Ινδοπαρθίας
Μαγαδία
Ηγεμόνες Μαγαδίας
Παρθική Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Παρθικής Αυτοκρατορίας
Αρσακίδες
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
Στρατιωτικοί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- Ένας στρατηγός της Μακεδονίας
- Ένας στρατηγός της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας
- Ένας επίτροπος /αντιβασιλέας της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας (323 π.Χ.)
- Ένας έπαρχος της Μικράς Φρυγίας (ως Λεοννάτος)
- Χρονική Περίοδος Ακμής: Ελληνιστική Εποχή, 4ος Αιώνας π.Χ.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Λεοννάτος" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη " Λέων".
Γενεαλογία[]
- Ηγεμονικός Οίκος: Λυγκηστίδες
- Πατέρας: Ανταίος, ίσως έγγονος του Σίρρα (βασιλέα της Λυγκηστίδας) και επομένως ανιψιός της Ευρυδίκης (της μητέρας του Φιλίππου Β')
- Μητέρα: άγνωστη
- Σύζυγος (προταθείσα): Κλεοπάτρα, αδελφή Μ. Αλεξάνδρου
- Τέκνα: -
Βιογραφία[]
Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Πρίγκιπας από την Λυγκηστίδα.
Σωματοφύλακας αρχικά του Φιλίππου Β'
Εταίρος από την Πέλλα, ένας από τους επικεφαλής των σωματοφυλάκων του Αλεξάνδρου.
Ήταν μεταξύ των αξιωματικών που καταδίωξαν και φόνευσαν τον Παυσανία, μετά τη δολοφονία του Φιλίππου (336), και επομένως στενός συνεργάτης του μέλλοντα βασιλέα.
Εκστρατεία στην Ασία[]
Μετά τη μάχη της Ισσού (333) ο Αλέξανδρος τον έστειλε να καθησύχασει την οικογένεια του Δαρείου, την οποία εγκατέλειψε φεύγοντας.
Στη πολιορκία της Τύρου συνέλαβε το διοικητή της. Την εποχή αυτή αποτελεί μαζί με τον Φιλώτα τους δύο περισσότερο έμπιστους στρατηγούς του Αλέξανδρου.
Αναφέρεται ότι μετά το θάνατο του Κλείτου όταν ο Αλέξανδρος επιχείρησε (δήθεν?) να αυτοκτονήσει, ήταν ο Λεοννάτος που απέσπασε, το δόρυ από τις χείρες Μακεδόνα μονάρχη.
Μια αντίδρασή του στην απόδοση βασιλικών θεϊκών τιμών στον Μακεδόνα βασιλέα, σε ένα συμπόσιο (χειμώνας 328/27), (συγκεκριμένα εκφράσθηκε χλευαστικά για έναν Πέρση που προσκύνησε τον Αλέξανδρο) με αποτέλεσμα να προκαλέσει την πρόσκαιρη οργή του), κρίνεται ως προσπάθεια να προσεταιρισθεί τους δυσαρεστημένους Μακεδόνες ευγενείς από τις εξάρσεις αυταρχισμού του μονάρχη.
Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περιπέσει σε βραχυχρόνια δυσμένεια.
Πρωταγωνίστησε στην υποταγή της πρόσω Ινδίας (327-326) και τραυματίσθηκε κατά τη διάρκεια μιάς πολιορκίας.
Το 325 μαζί με τον διμοιρίτη Αβρέα και τον υπασπιστή Πευκέστα, ήταν οι μόνοι που πρόλαβαν να ακολουθήσουν τον Αλέξανδρο μέσα από τα τείχη των πόλης των Μαλλών.
Αφού σκοτώθηκε ο Αβρέας, ο Λεοννάτος με τον Πευκέστα, που κρατούσε την ιερή ασπίδα από την Τροία, προστάτευσαν τον τραυματισμένο Αλέξανδρο από τα καταιγιστικά τοξεύματα των Μαλλών.
Το γεγονός αυτό τον επανέφερε στο στενό περιβάλλον του Αλέξανδρου.
Λίγους μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος τον άφησε στη χώρα των Ωρειτών, για να την υποτάξει και για να συγκεντρώσει εφόδια για το στόλο.
Ο Λεοννάτος συνέτριψε τις δυνάμεις των Ωρειτών και των συμμάχων τους με ελάχιστες απώλειες και παρέδωσε στον Νέαρχο εφόδια για 10 ημέρες.
Το 324 στα Σούσα, ο Αλέξανδρος τον στεφάνωσε δημοσίως με χρυσό στέφανο για την όλη δράση του στην Ινδία.
Ελληνιστική Εποχή[]
Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος (Ιούνιος 323), ήταν ίππαρχος και ορίσθηκε στην 1η Διάσκεψη στην Βαβυλώνα, μαζί με τον Περδίκκα, αντιβασιλέας της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας και ταυτόχρονα συνεπίτροπος του μέλλοντος να γεννηθεί Αλέξανδρου Δ'.
Όμως, ενώ όλα έδειχναν ότι θα αποτελούσε τον βασικό ανταγωνιστή του Περδίκκου για τον έλεγχο της Αυτοκρατορίας (είχε επιπλέον δεδομένη την υποστήριξη και φιλία του ισχυρού Ευμένους), η αιφνίδια παρέμβαση της φάλαγγας υπό τον Μελέαγρο στην διαδικασία διαδοχής τον οδήγησε στο πλευρό του Περδίκκου και στην συνέχεια στην αφάνεια.
Κατά τη 1η Διάσκεψη Βαβυλώνας της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας έλαβε τη σατραπεία της Μικράς Φρυγίας (που είχε μεγάλη στρατηγική σημασία για αυτόν καθώς απέβλεπε σε μία ενδεχόμενη επιστροφή του στην Μακεδονία, όπου ήταν εξαιρετικά δημοφιλής).
Οι διαπραγματεύσεις του με την Ολυμπιάδα (που κυβερνούσε την Ήπειρο) να συζευχθεί την Κλεοπάτρα, θυγατέρα της και αδελφή του Μ. Αλεξάνδρου, αναβάθμισαν για δεύτερη φορά τις αρχηγικές φιλοδοξίες του.
Όμως, ο Περδίκκας που προφανώς πληροφορήθηκε τις απειλητικές εξελίξεις για την μονοκρατορία του, τον διέταξε (ίσως φθινόπωρο 323) να συμμετάσχει (μαζί με τον Αντίγονο) σε στρατιωτική επιχείρηση με στόχο την κατάκτηση της Καππαδοκίας που θα αποδιδόταν στον Ευμένη.
Προφανώς, αυτό θα σήμαινε ότι θα ήταν εξαναγκασμένος να θέσει τις στρατιωτικές του δυνάμεις στην υπηρεσία του Περδίκκου και θα εγκλωβιζόταν σε έναν πόλεμο μακράν των ενδιαφερόντων του.
Ο αντιμακεδονικός συνασπισμός της Μέσης Ελλάδας, η έκρηξη του Λαμιακού Πολέμου και η κλήση βοήθειας από τον έγκλειστο στην Λαμία, Αντίπατρο, ήταν γι αυτόν το "δώρο εξ ουρανού" που πάντοτε ονειρευόταν (φθινόπωρο 323).
Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Ο Λεοννάτος διέρρηξε τις σχέσεις του με τον Ευμένη και εγκατέλειψε το σχέδιο κατάκτηση της Καππαδοκίας αγνοώντας την διαταγή του αντιβασιλέα Περδίκκου. Ο Ευμένης επέστρεψε στην Βαβυλώνα, προσχωρώντας στην παράταξη του αντιβασιλέα.
Ο Λεοννάτος αφού έφθασε και στάθμευσε για ελάχιστο διάστημα στην επαρχία του (την Μικρή Φρυγία) διεκπεραιώθηκε στην Θράκη, και από εκεί εισήλθε στην Μακεδονία (χειμώνας 323/22).
Βέβαια, ο Αντίπατρος, που επίσης θα είχε πληροφορηθεί τις συνεννοήσεις του με την εχθρική προς αυτόν Ολυμπιάδα, ήδη του είχε προτείνει (μαζί με την έκκληση για βοήθεια) την μνηστεία με μία από τις θυγατέρες του, την Φιλωτέρα (?).
Αυτό ήταν ένα ευφυές τέχνασμα, εκ μέρους του Αντίπατρου, εφόσον ανάγκασε τον Λεοννάτο να μην συζευχθεί άμεσα την Κλεοπάτρα που βρισκόταν ήδη στην Μακεδονία (και που μετά την αναχώρηση του Αντίπατρου αντιμετωπιζόταν ουσιαστικά ως βασίλισσα) αναβάλλοντας την "γαμήλια επιλογή" για το χρονικό διάστημα που θα ακολουθούσε την κατάπνιξη της εξέγερσης στην Μέση Ελλάδα.
Πάντως, η θερμή υποδοχή που του επιφυλάχθηκε στην Μακεδονία, έδειξε πλέον καθαρά ότι εφόσον καταπνιγόταν η εξέγερση της Ελλάδας, οι Μακεδόνες ευγενείς θα τον προωθούσαν στην θέση του επιτρόπου ή ακόμη και του βασιλέα.
Έτσι, ο Λεοννάτος, περιχαρής, αφού ενίσχυσε τον στρατό του με νέες επικουρίες, εκστράτευσε προς Νότο (άνοιξη 322) για να λύσει την πολιορκία της Λαμίας.
Τότε, ο συμμαχικός στρατός που πολιορκούσε την Λαμία έλυσε την πολιορκία της και έσπευσε να τον συναντήσει.
Όμως, στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του η θεά Τύχη τον εγκατέλειψε.
Στην Ραμνούντα, άγνωστη τοποθεσία στην Θεσσαλία (πιθανότατα στα Β.Α. της Λαμίας), όπου έγινε η σύγκρουση (Μάχη της Ραμνούντας), ο Λεοννάτος φονεύθηκε σε μία ιππομαχία (έαρ 322).
Διάφορες φήμες (ανάλογα με την πολιτική τους τοποθέτηση) απέδωσαν τον θάνατό του σε δολοφονία ή αυτοκτονία.
Ανεξάρτητα, όμως, από το αν ο θάνατός του οφειλόταν σε φόνο σε μάχη, δολοφονία ή αυτοκτονία προκάλεσε, προφανώς, αισθήματα ικανοποίησης και απόλυτης ανακούφισης, τόσο στον Αντίπατρο όσο και τον Περδίκκα.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)