Λογική

Logics, Reason

Apotheosis-of-Reason-01-goog — **Λογική**
Νούς

Quotes-Russeel-Maths-Logic-01-goog — Bertrand Russell
Μαθηματικά
**Λογική**

Science-01-goog — Επιστήμη
Επιστήμες
Φυσικές Επιστήμες
Βιο-Επιστήμες
Γεω-Επιστήμες
Οικονομικές Επιστήμες
Θεωρητικές Επιστήμες
Κοινωνικές Επιστήμες
Επιστήμες Υγείας
Τεχνολογία
Επιστημονικός Κλάδος
Επιστημονικός Νόμος
Επιστημονική Μέθοδος
Επιστημονική Θεωρία
Επιστημονικά Κέντρα Γης
Επιστήμονες Γης

Logic-insanity-Wisdom-01-goog — **Λογική**
Παραλογισμός
Σοφία

Math-symbols-01-goog — Μαθηματικό Σύμβολο

Logic-Functions-01-goog — Λογική Συνάρτηση

Set-theory-laws-01-goog — Συνολαϊκός Νόμος

Mind-01-goog — Νούς
Φιλοσοφία
Παραψυχολογία
Νευροφυσιολογία
Θρησκεία
Ψυχολογία
Μεταφυσική
Εσωτερισμός

Quotes-Thinking-Ability-Ideas-01-goog — Ευφυία
Έρευνα
Ανακάλυψη
Εξερεύνηση

- Ένας Επιστημονικός Κλάδος των Μαθηματικών αλλά και της Φιλοσοφίας.

Ετυμολογία[]

Η ονομασία "Λογική" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη "λόγος".

Στη Φιλοσοφία, λογική (από το ελληνικό λόγος) είναι η ικανότητα ή η διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι κάνουν σκέψεις, ιδιαίτερα αφηρημένες σκέψεις. Πολλοί διανοητές έχουν μελετήσει τη λογική, και οι διάφορες απόψεις σχετικά με τη φύση της λογικής μπορεί να μην είναι συμβατές μεταξύ τους.

Η λογική ορίζεται μερικές φορές στενά ως η ικανότητα ή η διαδικασία εξαγωγής λογικών συμπερασμάτων. Από τον Αριστοτέλη και μετά, τέτοιοι συλλογισμοί κατατάσσονται είτε στους παραγωγικούς συλλογισμούς, δηλαδή συλλογισμοί "από το γενικό στο ειδικό" ή "από το όλον στο μέρος", είτε στους επαγωγικούς συλλογισμούς, δηλαδή συλλογισμοί "από το ειδικό στο γενικό" ή "από το μέρος στο όλον".

Κατά τον 19ο αιώνα, ο Charles Peirce, ένας Αμερικανός φιλόσοφος, πρόσθεσε μια τρίτη κατηγορία, τον απαγωγικό συλλογισμό, με το οποίο εννοούσε "από την καλύτερη διαθέσιμη πληροφορία προς την βέλτιστη εξήγηση", πράγμα που έχει γίνει ένα σημαντικό στοιχείο της επιστημονικής μεθόδου. Η σύγχρονη χρήση του όρου "επαγωγική λογική" μερικές φορές περικλείει όλους τους μη-παραγωγικούς συλλογισμούς, συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων που ο Πηρς αποκάλεσε "απαγωγικούς".

Η λογική έχει επίσης οριστεί γενικότερα. Οι George Lakoff και Mark Johnson, εξηγούν τη λογική και το εύρος της ως εξής:

Η λογική δεν περιλαμβάνει μόνο την δυνατότητά μας για λογικό συλλογισμό, αλλά επίσης την ικανότητα που έχουμε να διεξάγουμε έρευνα, να λύνουμε προβλήματα, να εκτιμούμε, να κριτικάρουμε, να αποφασίζουμε για το πώς θα πράξουμε και να φτάνουμε σε μια κατανόηση του εαυτού μας, των άλλων ανθρώπων και του κόσμου. (Λάκοφφ και Τζόνσον 1999, σελ. 3-4)

Μερικοί συλλαμβάνουν τη λογική ως ευρισκόμενη στον αντίποδα της αίσθησης, της αντίληψης, των συναισθημάτων και των επιθυμιών· άλλοι, όπως ο Ντέηβιντ Χιούμ, βλέπουν τη λογική να υπηρετεί τις επιθυμίες -- το μέσον για να αποκτήσει κανείς αυτό που θέλει. Οι Ορθολογιστές αντιλαμβάνονται τη λογική ως την ικανότητα μέσω της οποίας συλλαμβάνουμε διαισθητικά τις θεμελιώδεις αλήθειες. Αυτές οι θεμελιώδεις αλήθειες είναι οι αιτίες ή οι "λόγοι" που τα πράγματα υπάρχουν ή συμβαίνουν. Οι Εμπειριστές αρνούνται την ύπαρξη μιας τέτοιας ικανότητας.

Για τον Ιμμάνουελ Καντ, η λογική (Vernunft, στο γερμανικό κείμενο του Καντ), είναι η δύναμη να συνθέτουμε σε μια ενότητα, μέσω νοητικών αρχών, τις έννοιες που μας παρέχει ο νούς (Verstand). Τη λογική που παρέχουν οι a priori αρχές ή έμφυτες ιδέες, ο Kant την αποκαλεί "Καθαρό Λόγο" (όπως π.χ. στο έργο του "Κριτική του Καθαρού Λόγου"), διακρίνοντάς την από τον "Πρακτικό Λόγο" που απασχολείται ειδικά με την εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών.

Στη Θεολογία, η λογική, που είναι διακριτή από την πίστη, είναι η εξάσκηση της ανθρώπινης διάνοιας επί της θρησκευτικής αλήθειας, είτε με τη μορφή ανακάλυψης είτε με τη μορφή εξήγησης. Τα όρια εφαρμογής της λογικής έχουν προσδιοριστεί με διαφορετικό τρόπο από διαφορετικές εκκλησίες και σε διαφορετικές περιόδους της σκέψης: ως σύνολο, ο σύγχρονος Χριστιανισμός, ιδιαίτερα στις Προτεσταντικές εκκλησίες, τείνει να αποδώσει στη λογική ένα ευρύ πεδίο, απωθώντας, ωστόσο, στη σφαίρα της πίστης τις υπέρτατες υπερφυσικές αλήθειες της θεολογίας.

Ανεξαρτήτως του ορισμού της, η λογική έχει συχνά ειδωθεί ως ένα γνώρισμα αποκλειστικά ανθρώπινο, ως ειδοποιός δηλαδή διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των άλλων ζώων.

Στην Σύγχρονη Εποχή, η ιδέα ότι η Λογική αποτελεί ανεξάρτητη ιδιότητα του Νού, διακριτή από τα συναισθήματα, και ότι αποτελεί γνώρισμα αποκλειστικά των ανθρώπων, έχει δεχθεί επίθεση από έναν αριθμό ερευνητών.

Νόμοι Σκέψης[]

Διατυπώθηκαν από τον Αριστοτέλη τον 3ο Αιώνα π.Χ.

Ταξινομία[]

Υποσημειώσεις[]

Εσωτερική Αρθρογραφία[]

Βιβλιογραφία[]

George Lakoff & Mark Johnson, (1999): Philosophy In The Flesh. Basic Books.

Ιστογραφία[]

Κίνδυνοι Χρήσης

Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες
σε αυτήν την εγκυκλοπαίδεια
ωστόσο, παρακαλούμε να λάβετε σοβαρά υπ' όψη ότι
η "Sciencepedia" δεν μπορεί να εγγυηθεί, από καμιά άποψη,
την εγκυρότητα των πληροφοριών που περιλαμβάνει.

"Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα
να έχουν αλλοιωθεί, βανδαλισθεί ή μεταβληθεί από κάποιο άτομο,
η άποψη του οποίου δεν συνάδει με το "επίπεδο γνώσης"
του ιδιαίτερου γνωστικού τομέα που σας ενδιαφέρει."

Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι
όλα τα άρθρα μπορεί να είναι ακριβή, γενικώς,
και για μακρά χρονική περίοδο,
αλλά να υποστούν κάποιο βανδαλισμό ή ακατάλληλη επεξεργασία,
ελάχιστο χρονικό διάστημα, πριν τα δείτε.

Επίσης,
Οι διάφοροι "Εξωτερικοί Σύνδεσμοι (Links)"
(όχι μόνον, της Sciencepedia
αλλά και κάθε διαδικτυακού ιστότοπου (ή αλλιώς site)),
αν και άκρως απαραίτητοι,
είναι αδύνατον να ελεγχθούν
(λόγω της ρευστής φύσης του Web),
και επομένως είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν
σε παραπλανητικό, κακόβουλο ή άσεμνο περιεχόμενο.
Ο αναγνώστης πρέπει να είναι
εξαιρετικά προσεκτικός όταν τους χρησιμοποιεί.

- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν

>>Διαμαρτυρία προς την wikia<<

- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)