Μίνωας
Μίνως
Αιακός
Μίνως
Αιακός
Ηγεμόνες Μυκηναϊκής Εποχής
13ος Αιώνας π.Χ.
12ος Αιώνας π.Χ.
Όνομα: Μίνως
Ηγεμονικά Ονόματα
Κρήτη
Ηγεμόνες Κρήτης
Αιγαία Θάλασσα
Ηγεμόνες Αιγαίας Θάλασσας
Ιόνια Θάλασσα
Ηγεμόνες Ιόνιας Θάλασσας
Αττική
Ηγεμόνες Αττικής
Μεγαρίδα
Ηγεμόνες Μεγαρίδας
Σαλαμίνα
Ηγεμόνες Σαλαμίνας
Αίγινα
Ηγεμόνες Αίγινας
Εύβοια
Ηγεμόνες Εύβοιας
Κύπρος
Ηγεμόνες Κύπρου
Μέση Ελλάδα
Ηγεμόνες Μέσης Ελλάδας
Πελοπόννησος
Ηγεμόνες Πελοποννήσου
Ήπειρος
Ηγεμόνες Ηπείρου
Ιλλυρία
Ηγεμόνες Ιλλυρίας
Θεσσαλία
Ηγεμόνες Θεσσαλίας
Μακεδονία
Ηγεμόνες Μακεδονίας
Θράκη
Ηγεμόνες Θράκης
Τροία
Ηγεμόνες Τρωάδας
Ασιατική Δαρδανία (Arzawa)
Ηγεμόνες Ασιατικής Δαρδανίας
Χετταϊκή Αυτοκρατορία
Ηγεμόνες Χετταϊκής Αυτοκρατορίας
Ραδάμανθυς, Μίνως, και Αιακός, οι τρείς αρχαίοι βασιλείς - δικαστές του Κάτω Κόσμου.
Ο Κρήτας βασιλέας Μίνως και η σύζυγός του Πασιφάη συνομιλούν με τον Αθηναίο φιλοξενούμενό τους Δαίδαλο.
- Ένας βασιλέας της Μυκηναϊκής Κρήτης (ίσως περί 1295 - 1240 π.Χ.) (ενδεικτική χρονολόγηση).
- Χρονική Περίοδος Διακυβέρνησης: Μυκηναϊκή Εποχή.
- Γέννηση:
- Θάνατος:
Ετυμολογία[]
Το όνομα "Μίνως" συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη "[[]]".
Γενεαλογία[]
- Οίκος:
- Τέκνα:
- Ακάλλη ή Ακαλλίδα,
- Αριάδνη,
- Φαίδρα και
- Ξενοδίκη.
Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, ο Μίνωας ήταν γιος του Διός και της Ευρώπης. Μετά την "αρπαγή της Ευρώπης" από τη Συρία ο Δίας την μετέφερε στην Κρήτη. Εκεί απέκτησε μαζί της τρείς υιούς, το Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.
Ο Δίας ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο δεν έμεινε με την Ευρώπη και τους υιούς τους. Ωστόσο, η Ευρώπη και οι τρείς υιοί της βρήκαν άσυλο στη αυλή του βασιλέα της Κρήτης Αστερίωνος, ο οποίος τελικά συζεύχθηκε την Ευρώπη και ουσιαστικά υιοθέτησε το Μίνωα και τους αδελφούς του.
Βιογραφία[]
- Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα, κατά την διάρκεια του βίου του, είναι:
Ο Μίνωας ήταν Αχαιός βασιλέας της Κρήτης.
Από το Μίνωα έλαβε (κακώς βέβαια) την ονομασία του ο Μινωικός Πολιτισμός, που αναπτύχθηκε στην Κρήτη από το 3000 έως το 1450 π.Χ.. Προφανώς ο συσχετισμός αυτός ήταν εντελώς ατυχής αλλά επιβλήθηκε στην διεθνή βιβλιογραφία. Ο Μίνως, πάντως, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την Μινωική Εποχή.
Κατά την βασιλεία του η Κρήτη άσκησε θαλασσοκρατορία σε όλο το Αιγαίο Πέλαγος. Ο Μίνως οργάνωσε την διοικητικά και της προσέδωσε νομοθεσία εντυπωσιακή για την εποχή.
Την εποχή του διαιρέθηκε η Κρήτη σε τρεις μεγάλες επαρχίες. Οι νόμοι που επέβαλε λέγεται ότι ήταν υπαγορευμένοι στο Μίνωα από το Δία. Επίσης επικρατούσε η αντίληψη ότι ο Σόλων όταν έγραφε την νομοθεσία του είχε ως πρότυπο τους νόμους του Μίνωα.
Η ανάπτυξη ήταν και οικονομική και στρατιωτική. Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Κρήτη είχε γίνει κυρίαρχη της Μεσογείου και του Αιγαίου.
Κατέκτησε τις νήσους του τελευταίου και αργότερα τα Μέγαρα και την Αθήνα.
Από τη μυθολογία είναι πολύ γνωστή η ιστορία με τον ανθρώπινο φόρο που ήταν υποχρεωμένη να πληρώνει η Αθήνα στο Μίνωα, ως θυσία στο Μινώταυρο.
Άνοδος στο θρόνο[]
Μετά το θάνατο του Αστερίωνος ο Μίνωας διεκδίκησε το θρόνο του. Προκειμένου να κάμψει τις αντιστάσεις των Κρητών, ισχυρίστηκε ότι οι θεοί του είχαν ήδη παραχωρήσει τη θέση αυτή. Για να αποδείξει μάλιστα του λόγου το αληθές είπε ακόμη, ότι οι θεοί θα του έστελναν ότι τους ζητούσε.
Στη συνέχεια έκανε θυσία στον Ποσειδώνα και του ζήτησε να βγει από τη θάλασσα ένας λευκό ταύρο. Δεσμεύθηκε μάλιστα ότι θα θυσίαζε τον ταύρο. Όμως αργότερα απέφυγε να τηρήσει την υπόσχεσή του. Θυσίασε μάλιστα έναν άλλο ταύρο στη θέση του, νομίζοντας ότι θα κατόρθωνε να εξαπατήσει τον θεό της θάλασσας.
Ταύρος της Κρήτης[]
Ο Ποσειδών, ή κατ' άλλους η Αφροδίτη, ενέπνευσε στην Πασιφάη να έρωτα για τον ταύρο, ο οποίος είναι γνωστός και ως ταύρος της Κρήτης. Με τη βοήθεια του Δαίδαλου η Πασιφάη μεταμφιέσθηκε εισελθούσα σε μία ξύλινη κατασκευή, σκεπασμένη με δέρματα, προκειμένου ο ταύρος να την εκλάβει ως αγελάδα. Από την ένωση του ταύρου και της Πασιφάης γεννήθηκε ο Μινώταυρος.
Οι απιστίες του Μίνωα[]
Ο Μίνωας παρουσιάζεται σε αρκετούς μύθους ως άπιστος σύζυγος. Η συμπεριφορά του αυτή όπως ήταν αναμενόμενο ενοχλούσε την Πασιφάη, η οποία επιθυμούσε να τον εκδικηθεί. Λέγεται μάλιστα ότι του είχε δώσει ένα ποτό, που τον έκανε όταν έβλεπε άλλη γυναίκα να της ρίχνει στο στήθος άγρια ζώα, που την κατασπάρασσαν. Με βάση τον ίδιο μύθο, ο Μίνωας απαλλάχτηκε από το βάρος αυτό όταν ερωτεύτηκε την Πρόκριδα, ερωμένη του Κέφαλου. Η Πρόκρις έδωσε στο Μίνωα το αντίδοτο και έτσι εξουδετερώθηκαν οι δυσμενείς επιδράσεις.
Ο θάνατος του Ανδρόγεω[]
Μαύρη σελίδα στη βασιλεία του Μίνωα απετέλεσε ο θάνατος του γιού του Ανδρόγεω. Ο Ανδρόγεως είχε μεταβεί στην Αθήνα προκειμένου να λάβει μέρος στα Παναθήναια. Κατόρθωσε μάλιστα να νικήσει σε όλα τα αθλήματα, προκαλώντας έτσι το φθόνο των Αθηναίων ευγενών. Προκειμένου να απαλλαγούν από αυτόν, τον έστειλαν να εξοντώσει τον γνωστό ταύρο της Κρήτης, ο οποίος είχε πλέον καταλήξει στο Μαραθώνα. Ο νεαρός απέτυχε και ο ταύρος τον θανάτωσε. Με βάση άλλη εκδοχή, οι Αθηναίοι έστειλαν το νέο σε θανάσιμη ενέδρα.
Όταν ο Μίνωας πληροφορήθηκε το χαμό του γιού του βρισκόταν στην Πάρο, όπου πραγματοποιούνταν θυσίες προς τιμή των Χαρίτων. Η πρώτη του αντίδραση ήταν να αφαιρέσει τον στέφανο, που έφερε στην κεφαλή του και να διατάξει τους αυλητές να σταματήσουν να παίζουν. Ωστόσο συνέχισε μέχρι τέλους τη θυσία. Από τότε η συγκεκριμένη θυσία γινόταν χωρίς συνοδεία μουσικής.
Στη συνέχεια ο Μίνωας εξεστράτευσε εναντίον της Αθήνας προκειμένου να εκδικηθεί τον άδικο θάνατό του γιου του.
Υποταγή Μεγάρων[]
Πρώτος σταθμός της εκστρατείας αυτής ήταν τα Μέγαρα. Εκεί βασίλευε ο Νίσος, γιος του Πανδίονα.
Ο Νίσος είχε στην κόμη του μία τρίχα πορφυρού χρώματος, η οποία ήταν συνδεδεμένη με τη ζωή του. Η κόρη του Σκύλλα όμως ερωτεύτηκε το Μίνωα και έτσι έκοψε την τρίχα. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νίσος να αποθάνει και τα Μέγαρα να καταληφθούν. Όταν όμως η Σκύλλα πήγε υπερήφανη για το κατόρθωμά της στο Μίνωα, εκείνος την τιμώρησε για την προδοσία της. Την έριξε στη θάλασσα ή σύμφωνα με άλλη εκδοχή την έδεσε στην πρύμνη του πλοίου του όταν σαλπάρισε προς την Αθήνα.
Πόλεμος Κρήτης και Αθήνας[]
.
Ο στρατός του Μίνωα άρχισε την πολιορκία των Αθηνών, χωρίς όμως να μπορεί να κατορθώσει να την καταλάβει. Αυτό κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο Μίνωας τότε ζήτησε βοήθεια από τον πατέρα του. Ο Δίας έστειλε στην Αθήνα επιδημία και λιμό. Οι Αθηναίοι απελπισμένοι από την κατάσταση στράφηκαν στο Δελφικό Μαντείο. Η απάντηση του μαντείου ήταν να ικανοποιηθεί οποιοδήποτε αίτημα του Μίνωα. Εκείνος τότε επέβαλε στην Αθήνα ένα φόρο αίματος. Συγκεκριμένα οι Αθηναίοι έπρεπε να αποστέλλουν κάθε έτος επτά νέους και επτά νέες ως τροφή του Μινώταυρου.
Θησέας και Αριάδνη[]
Την υποτέλεια της Αθήνας έπαυσε τελικά ο γιος του βασιλέα Αιγέα, ο Θησεύς. Ο Θησέας εξόντωσε το Μινώταυρο με τη βοήθεια της κόρης του Μίνωα, Αριάδνης, την οποία και πήρε μαζί του φεύγοντας.
Δαίδαλος και Ίκαρος[]
Ο Ίκαρος δραπετεύει από την Κρήτη του Μίνωα.
Στο ανάκτορο του Μίνωος κατέφυγε και ο Αθηναίος μηχανικός Δαίδαλος μετά την εξορία του από την Αθήνα.
Ο Μίνωας αξιοποίησε το ταλέντο του Δαίδαλου, και ιδιαίτερα τις αρχιτεκτονικές του γνώσεις. Ένα από τα έργα του ήταν και ο περίφημος λαβύρινθος, όπου τοποθετήθηκε ο Μινώταυρος.
Σύντομα όμως ο Δαίδαλος έπεσε στη δυσμένεια του Μίνωος. Αιτία ήταν η βοήθεια που προσέφερε στην Αριάνδη δίνοντας της το μίτο για να βοηθήσει το Θησέα. Κατ' άλλους η βοήθεια που προσέφερε στην Πασιφάη προκειμένου να συνευρεθεί με τον ταύρο.
Το αποτέλεσμα, πάντως, ήταν ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος να φυλακισθούν στο λαβύρινθο. Από εκεί κατόρθωσαν να δραπετεύσουν με τη χρήση πτερύγων, ο Ίκαρος όμως βρήκε τραγικό τέλος.
Το τέλος του Μίνωα[]
Μετά τη δραπέτευση του Δαίδαλου ο Μίνωας τον αναζήτησε προκειμένου να μην αποκτήσει άλλος τα μοναδικά έργα, που του είχε κατασκευάσει στην Κρήτη. Διέδιδε ότι αναζητούσε ένα τεχνίτη, ο οποίος να μπορεί να περάσει μία κλωστή μέσα από ένα όστρακο που είχε σχήμα κοχλία.
Θεωρούσε ότι μόνο ο Δαίδαλος μπορούσε να το κατορθώσει. Τελικά τον εντόπισε στη Σικελία, όπου είχε καταφύγει στην αυλή του βασιλέα της Καμικού, Κώκαλου. Ο Κώκαλος έδωσε το όστρακο στο Δαίδαλο, ο οποίος κατάφερε να περάσει την κλωστή σε αυτό αφού έδεσε στην άκρη της έναν μύρμηγκα ή μία μέλισσα.
Μόλις είδε την κλωστή περασμένη, ο Μίνωας ζήτησε από τον Κώκαλο να του παραδώσει το Δαίδαλο, γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να το επιτύχει. Ο Κώκαλος προσποιήθηκε ότι θα ενδώσει στο αίτημα του, όμως του ζήτησε πρώτα να συμμετάσχει σε ένα συμπόσιο που θα διοργάνωνε. Πριν το συμπόσιο ο Μίνωας θα έπρεπε να λουστεί. Τότε οι κόρες του Κώκαλου του έριξαν καυτό νερό με αποτέλεσμα ο Μίνως να βρει φρικτό θάνατο.
Κριτής Κάτω Κόσμου[]
Και η μετά θάνατον ζωή του Μίνωα όμως απετέλεσε αντικείμενο πολλών μύθων. Σύμφωνα με αυτούς ο Μίνωας αποτέλεσε έναν από τους κριτές του Άδη μαζί με τον αδερφό του Ραδάμανθυ και τον Αιακό. Ο Μίνωας όμως λάμβανε τις τελικές αποφάσεις.
Νομοθεσία[]
Με βάση τον Πλάτωνα, ο Μίνωας είχε μία αξιόλογη συνεισφορά στο νομοθετικό τομέα. Επιπλέον ο Όμηρος του πλέκει το εγκώμιο, κάτι που σύμφωνα πάντα με τον Πλάτωνα, δεν συνήθιζε. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο Μίνωας βασίλευσε εννέα έτη και ήταν διαρκώς σε επαφή με το Δία.
Αντικρουόμενες απόψεις[]
Για την προσωπικότητα του Μίνωα υπάρχει μία σύγκρουση απόψεων. Κάποιοι μύθοι τον περιγράφουν σαν ένα διεφθαρμένο ηγεμόνα και άλλοι του αποδίδουν σημαντικό έργο, όπως για παράδειγμα τη νομοθεσία. Πιθανολογείται ότι τα υπερβολικά και δυσφημιστικά στοιχεία ενσωματώθηκαν προκειμένου να τονωθεί το πατριωτικό φρόνημα των Αθηναίων.
Εξορθολογισμός[]
Ο Μίνως και όλο το γενεαλογικό του δέντρο που παρατίθεται από την Μυθολογία (Αστερίων, Δευκαλίων, Ιδομενεύς κλπ) ανήκει τους 14ο 13ο, και σε τμήμα του 12ο αιώνα π.Χ. μέχρι την έλευση των Δωριέων.
Αυτοί ήταν οι βασιλείς των Ahhiyawa αναφέρονται στις Χετταϊκές πηγές ως ανταγωνιστές τους στην παραλία της Μ.Ασίας (Μίλητος κλπ)
Ο Θουκυδίδης πάλι, όταν αναφέρεται στην θαλασσοκρατορία του Μίνωα, στην περίοδο αυτή αναφέρεται που οι Αχαιοί κυβερνούσαν την Κρήτη (δεν μπορεί, λογικά, να έχει πληροφορίες για Μινωίτες του 1700 και 1600 π.Χ.) και να αγνοεί την ενδιάμεση λαμπρή περίοδο 1450 - 1250 π.Χ.)!!!!!
Ο Μύρσιλος Β' απέθανε ( 1295 π.Χ. ) ίσως πριν προλάβει να αντιληφθεί την μεγάλη ναυτική δύναμη που άρχισε να αναπτύσσεται στην Κρήτη που βασίλευε πλέον ο Μίνως Β' ο Μέγας (ίσως 1295 - 1240 π.Χ.) στον οποίον στηριζόταν ο Piyama-Radu για τις διεκδικήσεις του.
Ο Μίνως, λοιπόν, είναι βασιλέας της Αχαϊκής Κρήτης. Αυτός, έκανε εισβολή στην Αττική, στα Μέγαρα κλπ (περί το 1260 π.Χ.) επί Αιγέως (1282 - 1254 π.Χ.) και υπέστη την επιδρομή του Θησέως (1254 - 1224 π.Χ.)
Μπορεί πάντως το όνομα "Μίνως" να μην είναι το πραγματικό του όνομα του συγκεριμένου ιστορικού βασιλέα αλλά να είναι "παρωνύμιο" (όπως το Pharaoh) δηλ. κληρονομική επωνυμία των Κρητών βασιλέων από την προ-Αχαϊκή Μινωϊτική εποχή (πράγμα που όμως δεν έχει πολλές πιθανότητες να ισχύει)
Με βάση λοιπόν αυτά τα στοιχεία αλλά και αρκετές άλλες λεπτομέρειες ο Μίνως (που αναφέρουν ο Θουκυδίδης και ο Διόδωρος ότι κυριάρχησε στο Αιγαίο και κατείχε τις Κυκλάδες και μαζί με τον Αιακό της Αίγινας και τον Ραδάμανθυ των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου) ήταν βασιλέας της Αχαϊκής Κρήτης και ήταν ακριβώς αυτοί οι Αχαιοί που είχαν προστριβές με τους Χετταίους στους 14-13-12 αιώνες π.Χ.
Συγχρονισμός[]
Την ίδια εποχή βασίλευαν στην Χετταϊκή Αυτοκρατορία:
- Μύρσιλος Γ' (Mursili III) ο Ασθενής (1272 - 1267 π.Χ.)
- Άτλας Γ' (Hattusili III) (1267 - 1237 π.Χ.) (ο οποίος έστειλε την περίφημη "Επιστολή Tawalagawa") πιθανώς στον Μίνωα αυτόν.
Επίσης
- Ευρυσθεύς (1265 - 1240 π.Χ.)
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Ηγεμόνες Κρήτης
- Μινωικός Πολιτισμός
- Κρήτη
Βιβλιογραφία[]
- Ζαν Ρισπέν, «Ελληνική μυθολογία», τόμος Β', εκδόσεις Δαρεμάς, Αθήνα 1953. (επιμέλεια:Σπύρος Μαρινάτος, μετάφραση Νίκος Τετενές)
Ιστογραφία[]
 Κίνδυνοι Χρήσης
|
|---|
|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)