Μυτιλήνη

Μυσία, Τρωάδα, Λέσβος, Ελλήσποντος.

Ετυμολογία[]
Η ονομασία "Μυτιλήνη" σχετίζεται ετυμολογικά με την λέξη Μυβάταλλος (Μύτιλος) (Muwatalli)
Ίδρυση[]
Ο χρόνος ίδρυσής της είναι άγνωστος.
Τοποθεσία[]
Η ακριβής θέση της είναι: Βρισκόταν σε νησίδα στην ανατολική παραλία της νήσου Λέσβο.
Ιστορία[]
Η νησίδα στην οποία βρισκόταν η πόλη της Μυτιλήνης μέχρι και το τέλος του 5ου αι. π.Χ., δηλ. ο σημερινός λόφος με το "Κάστρο" (1373 μ.Χ.), διαχωριζόταν από το κύριο σώμα της Λέσβου με "εύριπο" (Διοδ. Σικελιώτης), πλάτους 30μ. περίπου και μήκους 280μ., ο οποίος ένωνε τους δύο όρμους που σχηματίζονταν στα βόρεια και τα νότια.
Στους δύο αυτούς όρμους κατασκευάστηκαν οι δύο λιμένες της πόλης: Ο βόρειος εμπορικός και ο νότιος πολεμικός.
Ο εύριπος υφίστατο μέχρι και την Μεσαιωνική Εποχή (15ος αι. μ.Χ.), οπότε επιχώθηκε.
Αρχαϊκή Εποχή[]
Μετά τη βασιλεία του Πενθίλου, εξέσπασαν αντιπαλότητες ανάμεσα στις διάφορες αριστοκρατικές οικογένειες και σχηματίστηκαν οι λεγόμενες «εταιρείες» (ομάδες οικογενειών). H καθεμία από αυτές τις ομάδες επεδίωκε να επιβάλει το δικό της ολιγαρχικό καθεστώς. Ο αρχηγός μιας από αυτές τις ομάδες, ο Μέλαγχρος, επικράτησε με τη βία και έγινε τύραννος (612 π.Χ.).
Τότε ο Πιττακός, αρχηγός μιας άλλης ομάδας, με τη βοήθεια της οικογένειας του ποιητή Αλκαίου (κυρίως με τους αδελφούς του, τον Επιμενίδη και τον Κίκη), ανέτρεψε και φόνευσε τον Μέλαγχρο (610 π.Χ.).
Στην συνέχεια ο Πιττακός, ορίσθηκε στρατηγός των Μυτιληναίων εναντίον των Αθηναίων, οι οποίοι είχαν καταλάβει το Σίγειο, παλαιά αποικία της Μυτιλήνης στην είσοδο του Ελλησπόντου.
Ακολούθηκε πόλεμος (608-606). Οι Αθηναίοι είχαν στρατηγό τον ολυμπιονίκη Φρύνωνα. Ο Πιττακός, σε κάποια στιγμή κάλεσε τον Φρύνωνα σε μονομαχία κατά την οποία κατόρθωσε να τον ακινητοποιήσει με ένα δίκτυ που είχε κρυμμένο στην ασπίδα του και να τον φονεύσει. Οι Αθηναίοι αναγκάσθηκαν να αποχωρήσουν και οι Μυτιληναίοι ανακατέλαβαν το Σίγειο.
Όμως λίγο αργότερα οι Αθηναίοι ζήτησαν την διαιτησία του Περίανδρου, του τυράννου της Κορίνθου, η οποία ήταν ευνοϊκή για τους Αθηναίους.
Όσο όμως ο Πιττακός ήταν απασχολημένος με το Σίγειο, στη Μυτιλήνη ο Μύρσιλος, πρώην συνεργάτης του Μελάγχρου, κατέλαβε πραξικοπηματικά την εξουσία και έγινε τύραννος.
Ο Πιττακός και οι σύμμαχοί του προσπάθησαν συνωμοτικά να απαλλάξουν τη Μυτιλήνη από τον Μύρσιλο αλλά τα σχέδιά τους αποκαλύφθηκαν και ο Πιττακός κατέφυγε στη γειτονική πόλη Πύρρα, από όπου ήλθε σε συνεννόηση με τον βασιλέα της Λυδίας Αλυάττη, ο οποίος τον ενίσχυσε οικονομικά με σκοπό την ανατροπή του Μυρσίλου.
Τη συμφωνία αυτή του Πιττακού με τον Λυδό βασιλέα ο ποιητής Αλκαίος τη θεώρησε προδοτική και στράφηκε εναντίον του πρώην συμμάχου του.
Ο Πιττακός, χωρίς τη στήριξη της πλούσιας και αριστοκρατικής οικογένειας του Αλκαίου, προτίμησε να επιστρέψει στη Μυτιλήνη και να συνεργαστεί με τον τύραννο Μύρσιλο.
H στάση αυτή του Πιττακού εξόργισε τον Αλκαίο, ο οποίος έκτοτε αποκαλούσε τον Πιττακό «κακοπάτριδα», δηλαδή ταπεινής γενιάς, και προδότη.
Πάντως, όταν ο Μύρσιλος πέθανε, οι Μυτιληναίοι εξέλεξαν τον Πιττακό «αισυμνήτη» (590), δηλαδή άρχοντα-διαιτητή με αυξημένες εξουσίες και με αποστολή να κατευνάσει τις διαμάχες ανάμεσα στις «εταιρείες» των αριστοκρατικών οικογενειών. Ο Πιττακός παρέμεινε στη θέση του αισυμνήτη δέκα έτη και ύστερα, οικειοθελώς, παραιτήθηκε και πέρασε τα υπόλοιπα δέκα έτη της ζωής του ζώντας λιτά.
Ως πολιτικός και νομοθέτης ο Πιττακός δεν πρωτοτύπησε ιδιαίτερα έναντι των άλλων τυράννων της εποχής του. Πήρε τα συνήθη φιλολαϊκά μέτρα: ενθάρρυνε το εμπόριο, τόνωσε τη δικαστική εξουσία και περιόρισε την πολυτελή διαβίωση των πλουσίων αριστοκρατών. Πάντως ο Πιττακός έμεινε στην ιστορία για έναν κυρίως νόμο του ο οποίος προέβλεπε διπλή τιμωρία για τα αδικήματα που διαπράττονταν υπό την επήρεια μέθης, «ίνα μη μεθύωσι, πολλού κατά την νήσον οίνου γινομένου» («για να μη μεθάνε, καθώς στο νησί βγαίνει πολύ κρασί») όπως λέει ο Διογένης Λαέρτιος.
Με τους αριστοκρατικούς του νήσου ο Πιττακός δεν τα πήγε καθόλου καλά. H οικογένεια της ποιήτριας Σαπφούς αλλά και η οικογένεια του Αλκαίου εξορίστηκαν και κατέφυγαν στις Συρακούσες. Ο Αλκαίος μάλιστα στα ποιήματά του, καθυβρίζοντας τον τύραννο, όπως αποκαλούσε τον Πιττακό, κληροδότησε στους ιστορικούς και τα περισσότερα βιογραφικά του στοιχεία.
Οι μεταγενέστερες πηγές, όπως ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, τον αποτιμούν θετικά, λέγοντας ότι απάλλαξε τη Μυτιλήνη από τα τρία κακά: τον εμφύλιο πόλεμο, τον πόλεμο και την τυραννίδα, καθώς όντως παρέδωσε την εξουσία με το πέρας της θητείας του. Αρκετοί είναι αυτοί ωστόσο που τον θεωρούσαν έναν ακόμη τύραννο.
Ο Πιττακός δεν αναδιοργάνωσε συνολικά το πολίτευμα. Ωστόσο, εξέδωσε νόμους που ήταν δεσμευτικοί για τους Μυτιληναίους και οι οποίοι στόχευαν στον περιορισμό της δύναμης και των φιλοδοξιών των ισχυρών οικογενειών. Ίσως στο πλαίσιο της προσπάθειάς του αυτής να ανάγκασε σε εξορία και μέλη εξεχουσών οικογενειών, μεταξύ άλλων, όπως αναφέρθηκε και τον παλαιό ομοϊδεάτη του τον Αλκαίο, κάτι το οποίο ο ποιητής δεν του το συγχώρησε ποτέ. Παρά το μένος των αριστοκρατών εναντίον του ο Πιττακός ήταν αναμφίβολα ένας ηθικός, δίκαιος και γενναιόφρων άνθρωπος. Σύμφωνα με μία παράδοση τον γιο του Πιττακού Τυρραίο, καθώς βρισκόταν καθισμένος σε ένα κουρείο στην Κύμη, ένας σιδεράς τον σκότωσε με τσεκούρι. Οι κάτοικοι της Κύμης συνέλαβαν τον δολοφόνο και τον πήγαν στον Πιττακό, ο οποίος, αφού άκουσε την εξιστόρηση του συμβάντος, τον άφησε ελεύθερο λέγοντας: «συγγνώμη μετανοίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από τη μετάνοια»). Το ίδιο περίπου απόφθεγμα του Πιττακού ο Ηράκλειτος -όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος- το συνδέει με τον Αλκαίο, τον οποίο ο Πιττακός προτίμησε να συγχωρήσει παρά να τιμωρήσει: «συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων» («καλύτερη η συγχώρεση από την τιμωρία»).
Όταν ο Πιττακός παραιτήθηκε από το αξίωμα του αισυμνήτη οι συμπολίτες του τού παραχώρησαν ένα μεγάλο κτήμα αλλά αυτός δέχθηκε να κρατήσει μόνο ένα μικρό κομμάτι λέγοντας ότι τόσο του αρκούσε. Επίσης αρνήθηκε τα χρήματα που του πρόσφερε ο νέος βασιλέας της Λυδίας Κροίσος λέγοντας ότι ήδη είχε πολύ περισσότερα από όσα χρειαζόταν δεδομένου ότι είχε κληρονομήσει τον αδελφό του ο οποίος είχε πεθάνει χωρίς απογόνους.
Υποσημειώσεις[]
Εσωτερική Αρθρογραφία[]
- Λέσβος
- Ηγεμόνες Λέσβου
Βιβλιογραφία[]
Ιστογραφία[]
![]() ![]() |
---|
Αν και θα βρείτε εξακριβωμένες πληροφορίες "Οι πληροφορίες αυτές μπορεί πρόσφατα Πρέπει να λάβετε υπ' όψη ότι Επίσης, |
- Μην κάνετε χρήση του περιεχομένου της παρούσας εγκυκλοπαίδειας
αν διαφωνείτε με όσα αναγράφονται σε αυτήν
- Όχι, στις διαφημίσεις που περιέχουν απαράδεκτο περιεχόμενο (άσεμνες εικόνες, ροζ αγγελίες κλπ.)